ἀμητός

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀμητός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀμητός (επίθετο) < αρχαία ελληνική ἄμητος (ουσιαστικό)

Ουσιαστικό

ἀμητός αρσενικό

• άλλη μορφή του ἄμητος

Πηγές

• σελ.17 Τόμος 2 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ᾱμητο-
ονομαστική	ὁ	ἀμητός	ἡ	ἀμητή	τὸ	ἀμητόν
γενική	τοῦ	ἀμητοῦ	τῆς	ἀμητῆς	τοῦ	ἀμητοῦ
δοτική	τῷ	ἀμητῷ	τῇ	ἀμητῇ	τῷ	ἀμητῷ
αιτιατική	τὸν	ἀμητόν	τὴν	ἀμητήν	τὸ	ἀμητόν
κλητική ὦ!		ἀμητέ		ἀμητή		ἀμητόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀμητοί	αἱ	ἀμηταί	τὰ	ἀμητᾰ́
γενική	τῶν	ἀμητῶν	τῶν	ἀμητῶν	τῶν	ἀμητῶν
δοτική	τοῖς	ἀμητοῖς	ταῖς	ἀμηταῖς	τοῖς	ἀμητοῖς
αιτιατική	τοὺς	ἀμητούς	τὰς	ἀμητᾱ́ς	τὰ	ἀμητᾰ́
κλητική ὦ!		ἀμητοί		ἀμηταί		ἀμητᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμητώ	τὼ	ἀμητᾱ́	τὼ	ἀμητώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμητοῖν	τοῖν	ἀμηταῖν	τοῖν	ἀμητοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμητός < αρχαία ελληνική ἄμητος < ἀμάω (θερίζω, κόβω)

Επίθετο

ἀμητός, -ή, -όν

• (ελληνιστική κοινή) θερισμένος → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• ἀμητός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.