κλέφτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κλέφτης	οι	κλέφτες
γενική	του	κλέφτη	των	κλεφτών
αιτιατική	τον	κλέφτη	τους	κλέφτες
κλητική		κλέφτη		κλέφτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλέφτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κλέφτης < αρχαία ελληνική κλέπτης Δείτε και το αρχαίο κλώψ (ο κλέφτης)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkle.ftis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κλέ‐φτης

Ουσιαστικό

κλέφτης αρσενικό (θηλυκό κλέφτρα)

• που κλέβει χρήματα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία

  τη νύχτα που κοιμόμουνα μπήκε κλέφτης στο σπίτι και έκλεψε όλα τα χρυσαφικά

• (μεταφορικά) που πουλάει τα εμπορεύματά του σε απαράδεκτα υψηλές τιμές

  μεγάλος κλέφτης, όλα τα πουλάει σε διπλή τιμή!

• (ιστορία) άλλη μορφή του Κλέφτης

  οι κλέφτες και οι αρματολοί

  → δείτε και τη λέξη αρματολός

Συνώνυμα

σημασία: κλέβω

• απατεώνας
• βούτας
• βουτηχτής
• διαρρήκτης
• παστρικοχέρης
• σούφρας

Συγγενικά

• κλεφτά
• κλεφταράς
• κλέφτικος
• κλεφτόπουλο
• κλεφτός
• κλεφτουριά
• κλεφτρόνι
• κλεψιά
• κλοπή & συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη κλέβω για τα θέματα κλεβ-, κλεπτ-

Σύνθετα

• αρχικλέφταρος
• αρχικλέφτης
• κατσικοκλέφτης
• κλεφταρματωλισμός
• κλεφτο- Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κλεφτο- στο Βικιλεξικό
• κλεφτοκοτάς
• κλεφτοπόλεμος
• κλεφτοφάναρο
• μπουγαδοκλέφτης
• πρωτοκλέφτης
• χαρτοκλέφτης

Μεταφράσεις

    όποιος κλέβει

αγγλικά : thief (en), robber (en) αραβικά : لص (ar) γαλλικά : voleur (fr), voleuse (fr) γερμανικά : Dieb (de) δανικά : tyv (da) ιαπωνικά : 泥棒 (ja), どろぼう ισπανικά : ladrón (es) ιταλικά : ladro (it), ladra (it) κινεζικά : 窃贼 (zh) κορεατικά : 도둑 (ko) λατινικά : fur (la) νορβηγικά : tyv (no) ολλανδικά : dief (nl), dievegge (nl) ουγγρικά : tolvaj (hu) πολωνικά : złodziej (pl), złodziejka (pl) πορτογαλικά : ladrão (pt) ρουμανικά : hoț (ro) ρωσικά : вор (ru) σουηδικά : tjuv (sv) τουρκικά : hırsız (tr) φινλανδικά : varas (fi)

    κλέφτης επί Τουρκοκρατίας

→ δείτε τη λέξη Κλέφτης