δημόσιος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δημόσιος	η	δημόσια & δημοσία	το	δημόσιο
γενική	του	δημόσιου & δημοσίου	της	δημόσιας & δημοσίας	του	δημόσιου & δημοσίου
αιτιατική	τον	δημόσιο	τη	δημόσια & δημοσία	το	δημόσιο
κλητική		δημόσιε		δημόσια & δημόσια		δημόσιο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δημόσιοι	οι	δημόσιες	τα	δημόσια
γενική	των	δημόσιων & δημοσίων	των	δημόσιων & δημοσίων	των	δημόσιων & δημοσίων
αιτιατική	τους	δημόσιους & δημοσίους	τις	δημόσιες	τα	δημόσια
κλητική		δημόσιοι		δημόσιες		δημόσια
Οι δεύτεροι τύποι, λόγιοι, από την αρχαία κλίση.
Κατηγορία όπως «πλάγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δημόσιος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δημόσιος (κοινός)

Προφορά

ΔΦΑ : /ðiˈmo.si.os/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δη‐μό‐σι‐ος

τονικό παρώνυμο: δημοσίως

Επίθετο

δημόσιος, -α/-'α, -ο και με λόγιους τύπους

• κάποιος που προορίζεται για τον λαό

  ⮡  αυτό είναι ένα δημόσιο πάρκο

• μπροστά σε κοινό

  ⮡  έκανε δημόσια δήλωση

Αντώνυμα

• ιδιωτικός

Εκφράσεις

• δημοσία δαπάνη (λόγιο, στη δοτική πτώση)
• δημόσια σφαίρα
• δημόσιο πρόσωπο
• δημόσιος άνδρας
• δημόσιος κίνδυνος
• δημόσιος λόγος
• δημόσιος χώρος
• προσβολή δημοσίας αιδούς
• Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως

Πολυλεκτικοί όροι

• δημόσιες σχέσεις
• δημόσιος τομέας
• δημόσιος υπάλληλος

Συγγενικά

• δημόσια (επίρρημα)
• δημόσιο (ουδέτερο)
• δημοσιογραφία
• δημοσιογράφος
• δημοσιογραφικός
• δημοσιογραφώ
• δημοσιολογία
• δημοσιολογικός
• δημοσιονομία
• δημοσιονομικός
• δημοσιοποίηση
• δημοσιοποιώ
• δημοσιότητα
• δημοσιοϋπαλληλικός
• δημοσίως (λόγιο επίρρημα)

→ και δείτε τη λέξη δήμος

Μεταφράσεις

    δημόσιος

αγγλικά : public (en) γαλλικά : public (fr) εσπεράντο : publika (eo)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δημόσιος	ἡ	δημοσίᾱ & δημόσιος	τὸ	δημόσιον
γενική	τοῦ	δημοσίου	τῆς	δημοσίᾱς & δημοσίου	τοῦ	δημοσίου
δοτική	τῷ	δημοσίῳ	τῇ	δημοσίᾳ & δημοσίῳ	τῷ	δημοσίῳ
αιτιατική	τὸν	δημόσιον	τὴν	δημοσίᾱν & δημόσιον	τὸ	δημόσιον
κλητική ὦ!		δημόσιε		δημοσίᾱ & δημόσιε		δημόσιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δημόσιοι	αἱ	δημόσιαι & δημόσιοι	τὰ	δημόσιᾰ
γενική	τῶν	δημοσίων	τῶν	δημοσίων & δημοσίων	τῶν	δημοσίων
δοτική	τοῖς	δημοσίοις	ταῖς	δημοσίαις & δημοσίοις	τοῖς	δημοσίοις
αιτιατική	τοὺς	δημοσίους	τὰς	δημοσίᾱς & δημοσίους	τὰ	δημόσιᾰ
κλητική ὦ!		δημόσιοι		δημόσιαι & δημόσιοι		δημόσιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δημοσίω	τὼ	δημοσίᾱ & δημοσίω	τὼ	δημοσίω
γεν-δοτ	τοῖν	δημοσίοιν	τοῖν	δημοσίαιν & δημοσίοιν	τοῖν	δημοσίοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'δίκαιος' όπως «δίκαιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• δημόσιος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• δημόσιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δημόσιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.