Τριοξείδιο του κιουρίου
| Τριοξείδιο του κιουρίου | |
|---|---|
| |
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | Τριοξείδιο του κιουρίου |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | Cm2O3 |
| Μοριακή μάζα | 542.14 g mol-1 |
| Αριθμός CAS | 12371-27-6 |
| SMILES | [O--].[O--].[O--].[Cm+3].[Cm+3] |
| InChI | InChI=1S/2Cm.3O/q2*+3;3*-2 N
Key: TYZFTGHDCPRRBH-UHFFFAOYSA-N |
| PubChem CID | 18415183 |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Σημείο τήξης | °C ( K) |
| Σημείο βρασμού | °C ( K) |
| Πυκνότητα | g/m3, |
| Διαλυτότητα στο νερό |
g/100 mL ( °C) |
| Χημικές ιδιότητες | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
Το τριοξείδιο του κιουρίου είναι ένωση που αποτελείται από το κιούριο και το οξυγόνο με το χημικό τύπο Cm2O3. Το κιούριο σχηματίζει δύο οξείδια, το οξείδιο(ΙΙΙ) του κιουρίου (Cm2O3) και IV) οξείδιο κιουρίου ((CmO2). Εντούτοις, το οξείδιο του κιουρίου (ΙΙΙ) είναι πιο κοινό. Και τα δύο οξείδια του κιουρίου είναι στερεά, αδιάλυτα στο νερό αλλά διαλύονται σε οξέα[1].
Δείτε Επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Norman M. Edelstein· James D. Navratil· Wallace W. Schulz (1984). Americium and curium chemistry and technology. D. Reidel Pub. Co. σελίδες 167–168.