Πολυχρόνης Πολυχρονίδης

Πολυχρόνης Πολυχρονίδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Πολυχρόνης Πολυχρονίδης (Ελληνικά)
Γέννηση	23  Φεβρουαρίου 1907
Θάνατος	1  Νοεμβρίου 1985
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κόμμα Φιλελευθέρων, Ένωσις Κέντρου, Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου, Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Χανίων) Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της Ελλάδας Υπουργός Δημοσίας Τάξεως της Ελλάδας Υπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης Έλληνας υφυπουργός Εμπορίου‎ Έλληνας υφυπουργός Εσωτερικών

Ο Πολυχρόνης Ι. Πολυχρονίδης (23 Φεβρουαρίου 1907 — 1 Νοεμβρίου 1985) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, ο οποίος εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Χανίων για 45 χρόνια, από το 1932 μέχρι και το 1977 (με εξαίρεση τις περιόδους που η Βουλή δεν λειτουργούσε, λόγω δικτατοριών ή Κατοχής). Διετέλεσε γενικός διοικητής Κρήτης και πολλές φορές υπουργός. Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στο Κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου και την τελείωσε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου.

Η ζωή του

Γεννήθηκε το 1907 στα Χανιά της Κρήτης με καταγωγή από τα Ροδωπού Κισσάμου.

Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων.

Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το Κόμμα Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1932 στη θέση του εκλιπόντος εξαδέλφου του, επίσης βουλευτή, Πολυχρόνη Δ. Πολυχρονίδη. Εκλεγόταν συνεχώς μέχρι και το 1977.

Κατά την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εκτοπίστηκε στη Νάξο. Κατά τη γερμανική κατοχή, ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και συνελήφθη από τους ναζιστές.

Από το 1948 έως το 1950, επί κυβερνήσεων Θεμιστοκλή Σοφούλη και Αλέξανδρου Διομήδη, διετέλεσε γενικός διοικητής Κρήτης. Στις εκλογές του 1950, 1951 και 1952 εκλέχθηκε βουλευτής Χανίων με την ΕΠΕΚ του στρατηγού Πλαστήρα. Στις κυβερνήσεις του Κέντρου των ετών 1950—1952, διετέλεσε υφυπουργός Εμπορίου από τις 27 Οκτωβρίου 1951 ως τις 11 Οκτωβρίου 1952. Στις εκλογές του 1956 και 1958 ακολούθησε τον Σοφοκλή Βενιζέλο, ενώ το 1961 πρωτοστάτησε στην ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων και τη δημιουργία της Ενώσεως Κέντρου, με την οποία επανεκλέχθηκε βουλευτής στις εκλογές του 1961, 1963 και 1964.

Στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου, χρημάτισε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας από τις 8 Νοεμβρίου 1963 ως τις 30 Δεκεμβρίου 1963, υπουργός Δικαιοσύνης από τις 17 Φεβρουαρίου 1964 ως τις 16 Οκτωβρίου 1964, και υπουργός Δημοσίας Τάξεως από τις 16 Οκτωβρίου 1964 μέχρι την Αποστασία και την ανατροπή της κυβέρνησης στις 15 Ιουλίου 1965.

Για τελευταία φορά εκλέχθηκε βουλευτής στις πρώτες εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση, το 1974, με την Ένωση Κέντρου—Νέες Δυνάμεις (μετέπειτα ΕΔΗΚ). Το 1979, μετά από συνάντηση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, όπου παρέμεινε έως το θάνατό του.

Πέθανε από οξύ πνευμονικό οίδημα την 1η Νοεμβρίου του 1985, σε ηλικία 78 ετών. Με τα καλύτερα λόγια μίλησαν για τον Πολυχρόνη Πολυχρονίδη και το έργο του ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης.

Στην αυλή του Πνευματικού Κέντρου των Χανίων—του οποίου υπήρξε ο εμπνευστής—στήθηκε αργότερα ο ανδριάντας του.

Ο Πολυχρόνης Πολυχρονίδης, στην μακρόχρονη πολιτική παρουσία του, αναγνωρίστηκε για τη σεμνότητα, το πολιτικό ήθος του, τη συνεπή θέση του στην δημοκρατική παράταξη, αλλά και για τη σημαντική προσφορά του σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.

Ως γενικός διοικητής Κρήτης την πολυτάραχη περίοδο 1948—1950, εισηγήθηκε και επέβαλε πολιτική κατευνασμού και ειρήνευσης, γεγονός που απέτρεψε την συνέχιση της ένοπλης ανταρτικής δράσης και την εκτόνωση των παθών στην Κρήτη.

Ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας υπέγραψε την πρώτη άδεια σύνδεσης της Κρήτης με φέρυ μπόουτ, αλλά και την ίδρυση της Σχολής Εμποροπλοιάρχων Χανίων.

Ως υπουργός Δικαιοσύνης είναι ο συντάκτης του νόμου για την «Προστασία της τιμής του πολιτικού κόσμου της Χώρας» (το πόθεν έσχες των πολιτικών), επίσης του νόμου «Περί καταργήσεως των εκτάκτων μέτρων» με βάση τον οποίο απελευθερώθηκαν όλοι οι τότε πολιτικοί κρατούμενοι. Αποφασισμένος επίσης να προχωρήσει ακώλυτη η ανάκριση για την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, προχώρησε στη διοικητική δίωξη του τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ευνοούμενου των Ανακτόρων, Κων. Κόλλια.

Ως υπουργός Δημόσιας Τάξης προχώρησε σε μέτρα διασφάλισης της δημοκρατικής λειτουργίας των Σωμάτων Ασφαλείας, με χαρακτηριστική την επιλογή του αντιστράτηγου Νικολάου Παναγιωτακόπουλου, διώκτη του παρακράτους, ως Αρχηγού της Χωροφυλακής.

Σε τοπικό επίπεδο, είναι πολλά τα έργα τα οποία φέρουν την προσωπική του σφραγίδα ή είναι αποτέλεσμα των προσωπικών θέσεων και παρεμβάσεων.

Δείγματα όλων αυτών αναφέρονται στην έκδοση Πολυχρόνης Ι. Πολυχρονίδης της κοινότητας Ροδωπού Κισάμου Χανίων—1989 .