Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πιερ Γκασλί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πιερ Γκασλί
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Φεβρουαρίου 1996
Ρουέν[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ύψος177 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταοδηγός αγώνων αυτοκινήτου[3]
οδηγός Φόρμουλα Ένα
Ιστότοπος
www.pierregasly.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πιερ Γκασλί είναι Γάλλος οδηγός αγώνων, που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στη Φόρμουλα 1 υπό τη γαλλική σημαία, στην ομάδα της Alpine-Renault. Είναι ο πρωταθλητής του GP2 Series το 2016 και δεύτερος στη σειρά Formula Renault 3.5 Series και Super Formula το 2014 και 2017 αντίστοιχα. Έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 με τη Σκουντερία Τόρο Ρόσο στο Γκραν Πρι της Μαλαισίας.[4] Προωθήθηκε στη Red Bull Racing το 2019, προτού ξαναγυρίσει πίσω δίνοντας τη θέση του στον Αλεξάντερ Άλμπον από την Τόρο Ρόσο μεταξύ των γύρων της Ουγγαρίας και του Βελγίου με τον συμπαίκτη Ντανιίλ Κβίατ.[5] Ο Γκασλί πήρε την παρθενική του νίκη στη Φόρμουλα 1 στο Γκραν Πρι της Ιταλίας το 2020 ενώ οδηγούσε για την Άλφα Τάουρι.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στη Ρουέν της Γαλλίας, από τον πατέρα του Ζον Ζακ Γκασλί και τη μητέρα του Πασκάλ.[6][7] Η οικογένεια του ασχολούτανε εδώ και καιρό με μηχανοκίνητα σπορ. Ο παππούς του αγωνιζόταν στα καρτ και ο πατέρας του είχε επίσης αγωνιστεί σε διάφορες κατηγορίες αγώνων, συμπεριλαμβανομένων καρτ, αγώνων αντοχής και ράλι.[8] Ο Γκασλί είναι ο νεότερος μαζί με τα τέσσερα ετεροθαλή αδέρφια του, δύο από τον προηγούμενο γάμο της μητέρας του. Καθώς και δύο από τον γάμο του πατέρα του.[9][10] Στην ηλικία των έξι ετών, γνώρισε για πρώτη φορά τα καρτ σε μια τοπική πίστα. Ο Γκασλί μεγάλωσε μαζί με τον αείμνηστο Αντουάν Ουμπέρ. Οδήγησαν μαζί στα καρτ από την ηλικία των επτά ετών, πήγαν στο ίδιο ιδιωτικό σχολείο και έμειναν μαζί ως συγκάτοικοι για αρκετά χρόνια.[11] Είναι επίσης φίλος με τον Σαρλ Λεκλέρ από νεαρή ηλικία μαζί με τον Εστεμπάν Οκόν[12] αφού οδήγησαν μαζί στα πρώτα στάδια των καριερών τους στα καρτ. Το 2019 μετακόμισε στο Μιλάνο.[13] Εκτός από τα γαλλικά του, ο Γκασλί μιλά επίσης ιταλικά [14] και αγγλικά.

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καρτ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκασλί μπήκε στα καρτ το 2006 σε ηλικία δέκα ετών, όταν τερμάτισε 15ος στο Γαλλικό Πρωτάθλημα Minime,[15] πριν τερματίσει τέταρτος την επόμενη χρονιά.[16] Το 2008 ανέβηκε στο Γαλλικό Πρωτάθλημα Cadet,[17] πριν μετακομίσει στη διεθνή σκηνή το 2009. Μετακόμισε στην κατηγορία KF3, παραμένοντας μέχρι το τέλος του 2010, οπότε και τερμάτισε δεύτερος στο CIK-FIA European Championship.[18]

Formula Renault

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιερ στο Motorland Aragón το 2014

Το 2011, ο Γκασλί έκανε το ντεμπούτο του στα μονοθέσια, συμμετέχοντας στο γαλλικό πρωτάθλημα F4 κατηγορίας 1,6 λίτρων.[19] Τερμάτισε τρίτος πίσω από τους μελλοντικούς αντιπάλους του στο Eurocup Μαθιέ Βαξαβιέρ και Αντρέα Πιζζιτόλα με επτά βάθρα, συμπεριλαμβανομένων των νικών στο Spa, Albi και Le Castellet.[20]

Ο Γκασλί μεταφέρθηκε στην κατηγορία των 2 λίτρων το 2012, οδηγώντας για την R-Ace GP στο Formula Renault Eurocup.[21] Τερμάτισε δέκατος με έξι τερματισμούς στους πόντους, συμπεριλαμβανομένων βάθρων στο Spa και το Nürburgring.[22] Είχε επίσης επτά εκκινήσεις στο Formula Renault 2.0 Northern European Cup με την ίδια ομάδα, παίρνοντας ένα βάθρο στο Nürburgring.

Για το 2013, ο Γκασλί μετακόμισε στην Tech 1 Racing.[23] Πήρε πέντε βάθρα, καθώς και νίκες στη Μόσχα, Hungaroring και στο Le Castellet.[24] Είχε προβάδισμα έντεκα πόντων έναντι του Όλιβερ Ρόουλαντ στον τελευταίο αγώνα στην πίστα της Καταλονίας και τελικά κατέκτησε τον τίτλο τερματίζοντας στην τρίτη και έκτη θέση. Το τελευταίο αποτέλεσμα ήρθε μετά από σύγκρουση με τον Ρόουλαντ, ο οποίος έλαβε ποινή διέλευσης από τα πιτ.[25]

Εντάχθηκε στην Arden το 2014 για τη Formula Renault 3.5 Series το 2014, ως μέλος της ακαδημία οδηγών της Red Bull. Τελείωσε τη σεζόν ως δεύτερος πίσω από τον άλλο οδηγό της Red Bull Κάρλος Σάινθ., συγκεντρώνοντας οκτώ βάθρα σε δεκαεπτά αγώνες.

GP2 Series

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκασλί στο Βάθρο του Σίλβερστοουν το 2016

Ο Γκασλί έκανε το ντεμπούτο του στο GP2 το 2014 στην πίστα της Monza για το ιταλικό Grand Prix, αντικαθιστώντας τον οδηγό της Caterham Racing, Tom Dillmann, ο οποίος είχε δεσμεύσεις σε άλλες σειρές αγώνων και δεν μπόρεσε να συμμετάσχει σε αγώνες της σειράς GP2 εκείνο το Σαββατοκύριακο.[26] Στη συνέχεια συμμετείχε σε δοκιμές μετά τη σεζόν, οδηγώντας για την DAMS και υπέγραψε με τη γαλλική ομάδα για να αγωνιστεί μαζί με τον Βρετανό οδηγό Alex Lynn, οδηγό ανάπτυξης της Williams.[27] Παρόλο που πήρε τρεις pole και τέσσερα βάθρα, ο Gasly γνώρισε μια άνιση σεζόν, συμπεριλαμβανομένης της πρόκλησης συγκρούσεων στο Bahrain, Spa και Yas Marina, που τον είδε να τερματίζει όγδοος, δύο θέσεις πίσω από τον συμπαίκτη του Lynn.

Έκανε τη μετάβαση στην Prema Powerteam με συμπαίκτη τον δευτεραθλητή της Ευρωπαϊκής Φόρμουλα 3 και πρωτάρη στο πρωτάθλημα GP2 Αντόνιο Τζιοβινάτσι για το 2016. Πήρε το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν.

Ιαπωνική Super Formula

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Gasly εντάχθηκε στην ομάδα Mugen για να οδηγήσει ένα αμάξι της Honda υποστηριζόμενο από τη Red Bull στο Πρωτάθλημα Super Formula το 2017, κερδίζοντας δύο αγώνες.[28]

Φόρμουλα Ε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Renault e.dams του Γκασλί στις κατατακτήριες του ePrix της Νέας Υόρκης

Ο Γκασλί έκανε μια εμφάνιση στη Φόρμουλα Ε για τη Renault e.dams όπου αντικατέστησε τον Σεμπαστιέν Μπουεμί για το ePrix της Νέας Υόρκης, λόγω των δεσμεύσεων του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής.[29] Στον πρώτο αγώνα του Σαββατοκύριακου, ο Γκασλί ανέκτησε από μια κακή πρόκριση στην 19 θέση για να τερματίσει έβδομος στον αγώνα ντεμπούτο του.[30] Ο Γκασλί σχεδόν τερμάτισε στο βάθρο στον δεύτερο αγώνα, χτυπώντας τον τοίχο στην έξοδο της τελευταίας στροφής, ενώ αγωνιζόταν για την τρίτη και "κουτσαίνοντας" μέχρι τη γραμμή του τερματισμού με μεγάλες ζημιές στην τέταρτη.[31]

Φόρμουλα 1

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 2013 ανακοινώθηκε η ένταξη του Γκασλί στην ακαδημία της Red Bull για τη σεζόν του 2014 μαζί με τον μελλοντικό συμπαίκτη στο GP2 Άλεξ Λιν και τον μελλοντικό συμπαίκτη στη Σκουντερία Τόρο Ρόσο Κάρλος Σάινθ.[32] Η πρώτη εμπειρία του με μηχανήματα της Φόρμουλα 1 ήρθε τον Μάιο του 2015 σε δοκιμές κατά τη διάρκεια της σεζόν στην πίστα της Καταλονίας. Οδήγησε την STR10 της Τόρο Ρόσο στην πρώτη ημέρα των δοκιμών και την RB11 της Red Bull στη δεύτερη ημέρα, καταγράφοντας συνολικά 203 γύρους.[33] Αργότερα δοκίμασε ξανά το RB11 στο Red Bull Ring τον Ιούνιο και ονομάστηκε επίσημα εφεδρικός οδηγός της Red Bull τον Σεπτέμβριο.[34][35] Συνέχισε τις δοκιμές για τις Red Bull και Toro Rosso κατά τις σεζόν 2016 και 2017.

Τόρο Ρόσο (2017–2018)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκασλί οδηγώντας για την Τόρο Ρόσο το 2017 στη Μαλαισία

Ο Γκασλί έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 στο Γκραν Πρι της Μαλαισίας το 2017 με τη Σκουντερία Τόρο Ρόσο, αντικαθιστώντας τον Ντανιίλ Κβίατ. Τερμάτισε εκείνο, αλλά και τις Ιαπωνίας εκτός πόντων. Ο Γκασλί αναμενόταν να πάρει τη θέση του Κάρλος Σάινθ για τον γύρο στο Όστιν αλλά αναγκάστηκε να χάσει τον αγώνα λόγω σύγκρουσης στον τελευταίο γύρο του πρωταθλήματος της Super Formula.[36] Επέστρεψε στην ομάδα για το Γκραν Πρι του Μεξικό, συνεργαζόμενος με τον Μπρέντον Χάρτλεϊ αφού η ομάδα αποφάσισε να εγκαταλείψει τον Κβιάτ από το πρόγραμμα της Red Bull.

Ο Γκασλί στο Γκραν Πρι της Αυστρίας

Οι Γκασλί και Χάρτλεϊ έγιναν πλήρεις οδηγοί της Τόρο Ρόσο για το 2018. Στο Γκραν Πρι του Μπαχρέιν, Ο Γκασλί προκρίθηκε στην έκτη θέση, αλλά ανέβηκε στην πέμπτη μετά από μία τιμωρία του Λιούις Χάμιλτον. Εντέλει τερμάτισε τον αγώνα στην τέταρτη θέση, κερδίζοντας τους πρώτους του βαθμούς στη Φόρμουλα 1.[37] Μια εβδομάδα αργότερα στο Γκραν Πρι της Κίνας, προσέκρουσε στον συμπαίκτη του Χάρτλεϊ, κάτι που οι δύο ομολόγησαν ως «κακή επικοινωνία».[38] Ο Γκασλί κατέγραψε άλλους τέσσερίς τερματισμούς στους πόντους κατά τη διάρκεια της σεζόν, συμπεριλαμβανομένης μιας έβδομης θέσης στο Γκραν Πρι του Μονακό και μιας έκτης στην Ουγγαρία. Τελείωσε τη σεζόν στην 15η θέση του πρωταθλήματος με 29 βαθμούς, άνετα μπροστά από το σύνολο των τεσσάρων βαθμών του Χάρτλεϊ.

Red Bull (2019)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκασλί οδηγώντας το RB15 στο Γκραν Πρι της Ουγγαρίας

Ο Γκασλί επιβεβαιώθηκε ως οδηγός της Red Bull Racing για το 2019, με συμπαίκτη τον Μαξ Φερστάπεν μετά την αναχώρηση του Ντάνιελ Ρικιάρντο στη Renault.[39][40] Ο Γκασλί αγωνίστηκε με το RB15 και ήταν σταθερά εκτός ρυθμού του Φερστάπεν. Τερμάτιζε έναν γύρο πίσω από τον Φερστάπεν σε αρκετούς αγώνες[41] νικώντας τον στις κατατακτήριες σε μια μόνο περίσταση, στο Γκραν Πρι του Καναδά, όταν ο Φερστάπεν παρεμποδίστηκε από μια κόκκινη σημαία. Στα Γκραν Πρι Κίνας και Μονακό, κατέγραψε τον ταχύτερο γύρο. Το καλύτερο αποτέλεσμα για τη Red Bull ήρθε στο Βρετανικό Γκραν Πρι, όπου τερμάτισε τέταρτος μετά τη σύγκρουση των Φερστάπεν και Φέτελ μπροστά.

Ο Γκασλί ήταν υπο αυξανόμενη πίεση στο Ουγγρικό Γκραν Πρι, όπου δέχθηκε γύρο από τον Φερστάπεν κατά τη διάρκεια του αγώνα στον οποίο θα μπορούσε να τον βοηθήσει όταν δεχόταν πίεση από τον Λιούις Χάμιλτον για τη νίκη, αν και ήταν αρκετά πίσω. Παρά την κακή φόρμα του, ο διευθυντής της Red Bull, Κρίστιαν Χόρνερ, δήλωσε ότι ήταν η πρόθεση της ομάδας να διατηρήσει τον Γκασλί μέχρι το τέλος της σεζόν.[42] Από το καλοκαιρινό διάλειμμα, ήταν στην έκτη θέση του πρωταθλήματος με 63 βαθμούς, πέντε βαθμούς μπροστά από τον Κάρλος Σάινθ στην κατώτερη Μακλάρεν. Ο Φερστάπεν, εν τω μεταξύ, είχε καταγράψει 181 πόντους, δύο νίκες, πέντε τερματισμούς στο βάθρο και μία pole position.

Επιστροφή στην Τόρο Ρόσο (2019)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκασλί το 2019 στην Ιταλία, μετά τον υποβιβασμό του στη Σκουντερία Τόρο Ρόσο στη μέση της σεζόν
Ο Γκασλί (δεύτερος απο τα αριστερά) στο παρθενικό του βάθρο αφού τερμάτισε δεύτερος στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας το 2019

Πριν από το Βελγικό Γκραν Πρι το 2019, ο Γκασλί υποβιβάστηκε στην κατώτερη ομάδα Τόρο Ρόσο με τον Αλεξάντερ Άλμπον να παίρνει τη θέση του.[43] Μετά τη συγκλονιστική ανακοίνωση στη μέση της σεζόν, η Red Bull είπε σε δελτίο τύπου, "Η ομάδα θα χρησιμοποιήσει τους επόμενους εννέα αγώνες για να αξιολογήσει την απόδοση του Άλεξ, προκειμένου να λάβει τεκμηριωμένη απόφαση για το ποιος θα οδηγήσει μαζί με τον Μαξ το 2020."[44] Για τον υποβιβασμό του, ο Κρίστιαν Χόρνερ είπε: "Ο Πιέρ χρειάζεται πραγματικά να πάρει λίγο χρόνο, να σκεφτεί και να πάρει τα μαθήματα στο δεύτερο μέρος του έτους. Τον χρειαζόμαστε απεγνωσμένα να συνειδητοποιήσει περισσότερες δυνατότητες του αυτοκινήτου. "[45]

Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης σεζόν στην Τόρο Ρόσο, πέτυχε πέντε βαθμούς, συμπεριλαμβανομένης της ένατης θέσης στον πρώτο του αγώνα πίσω στην ομάδα στο Βέλγιο. Το καλύτερο αποτέλεσμα ήταν στο χαοτικό Γκραν Πρι στη Βραζιλία. Προκρίθηκε στην έβδομη θέση και εκμεταλλεύτηκε τις αποχωρίσεις του Βαλτέρι Μπότας και των δύο οδηγών της Φερράρι, καθώς και τη σύγκρουση μεταξύ του Λιούις Χάμιλτον και του Άλεξ Άλμπον, για να τερματίσει τον αγώνα στη δεύτερη θέση. Αυτό σηματοδότησε τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο στη Φόρμουλα 1, το καλύτερο αποτέλεσμα της Τόρο Ρόσο μετά από το Ιταλικό Γκραν Πρι του 2008 και τον πρώτο τερματισμό 1–2 της Honda μετά από το Γκραν Πρι της Ιαπωνίας το 1991. Στον γύρο εισόδου του, σημείωσε στο ράδιο: "Αυτή είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου".[46] Τελείωσε τη σεζόν στην έβδομη θέση με 95 πόντους.

Άλφα Τάουρι (2020-)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκασλί το 2020 στις χειμερινές δοκιμές στην πίστα της Βαρκελώνης-Καταλονίας

Ο Γκασλί διατηρήθηκε από την ομάδα, μαζί με τον Κβίατ, καθώς μετονομάστηκαν σε Άλφα Τάουρι.[47] Πέτυχε τέσσερις βαθμούς στους επτά πρώτους αγώνες της σεζόν, με τα καλύτερα αποτελέσματα στην έβδομη θέση στα Γκραν Πρι Αυστρίας και Βρετανίας.

Στο Ιταλικό Γκραν Πρι, ένα πρόωρο πιτ στοπ επέτρεψε στον Γκασλί να περάσει αρκετούς οδηγούς - οι οποίοι έπρεπε να περιμένουν να ανοίξει το pitlane κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας του αυτοκινήτου ασφαλείας - και να ανέβει καθαρά στην τρίτη θέση. Καθώς ο ηγέτης του αγώνα Χάμιλτον μπήκε στα pit για να εκτελέσει ποινή και ο δεύτερος οδηγός Λανς Στρολ έχασε θέσεις στην επανεκκίνηση, ο Γκασλί κληρονόμησε το προβάδισμα του αγώνα και απέκλεισε τον Κάρλος Σάινθ για να πάρει την πρώτη του νίκη στη Φόρμουλα 1.[48] Έγινε ο 109ος διαφορετικός νικητής αγώνων και ο πρώτος Γάλλος οδηγός που κέρδισε ένα Γκραν πρι μετά τη νίκη του Ολιβιέ Πανίς στο του Μονακό το 1996, 24 χρόνια πριν.[49]

Αυτό προκάλεσε εικασίες ότι ο Γκασλί θα μπορούσε να επιστρέψει πίσω στη Red Bull, καθώς ο αντικαταστάτης του στην ομάδα, Άλεξ Άλμπον, τερμάτισε μόλις 15ος. Σημείωσε ότι ήταν «έτοιμος» να το κάνει.[50] Ο διευθυντής της ομάδας του, Φράνς Τόστ επαίνεσε τον αγώνα του, αλλά απέρριψε το ενδεχόμενο να επιστρέψει σύντομα στη Red Bull.[51] Τερμάτισε τη σεζόν του 2020 στη 10η στο πρωτάθλημα με 75 πόντους, μπροστά από τον συμπαίκτη του Κβίατ με 32 πόντους.

2021

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκασλί στο Γκραν Πρι Αυστρίας

Ο Γκασλί διατηρήθηκε από την Άλφα Τάουρι για το 2021,[52] σε συνεργασία με τον Ιάπωνα Γιούκι Τσουνόντα. Στο Γκραν Πρι του Αζερμπαϊτζάν, πήρε το τρίτο βάθρο της καριέρας του μετά από μάχη με τους Σαρλ Λεκλέρ και Λάντο Νόρις για την τρίτη θέση στον τελευταίο γύρο. Αρχικά ξεκίνησε τέταρτος, έπεσε στην πέμπτη θέση νωρίς στον αγώνα, αλλά επωφελήθηκε από την αποτυχία των ελαστικών για τον Μαξ Φερστάπεν και ένα λάθος του Λούις Χάμιλτον στα τελευταία στάδια.[53] Στην Ιταλία, ο Γκασλί τράκαρε στο σπριντ με αποτέλεσμα το μπροστινό του φτερό να σφηνωθεί κάτω από τους τροχούς του. Αποσύρθηκε από το Γκραν Πρι στον 4ο γύρο λόγω χαλασμένης ανάρτησης.[54] Στο Γκραν Πρι της Ρωσίας, τερμάτισε στη 13η, ένα γύρο πίσω μετά από μια επαφή με τον Λανς Στρολ.[55]

2022

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκασλί θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την Άλφα Τάουρι για το 2022 μαζί με τον Τσουνόντα.[56]

Απόσπαση του Γκασλί στην Alpine απ' το 2023 κι ύστερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 24 Οκτωβρίου του 2022 η Alpine ανακοίνωσε πως τη θέση του Ισπανού οδηγού της Φερνάντο Αλόνσο θα πάρει ο Γάλλος Πιερ Γκασλί ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο απόσπασης σ' εκείνη την ομάδα. Αυτό έγινε επειδή ο Αλόνσο απ' το 2023 θα βρίσκεται στην Aston Martin όπου θ' αντικαταστήσει το Γερμανό Σεμπάστιαν Φέτελ ο οποίος ανακοίνωσε πως θ' αποχωρήσει οριστικά απ' το σπορ για ν' ασχοληθεί με άλλα πράγματα. Ο Γκασλί παρέμεινε εκεί πέρα και το 2024.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «F1: Pierre Gasly, rebaixado em 2019, 'esquece' Red Bull e conquista pódio e vitória pela AlphaTauri, equipe B». (Πορτογαλικά) ESPN. 7  Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19  Φεβρουαρίου 2023.
  2. ↑ «Após título da França, churrasco e festa, Pierre Gasly tenta fim de jejum de pontos». (Πορτογαλικά) 18  Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19  Φεβρουαρίου 2023.
  3. ↑ (Αγγλικά) Driver Database. www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουνίου 2022.
  4. ↑ «Toro Rosso confirms Gasly for next races» (στα αγγλικά). Motorsport.com. 26 September 2017. https://www.motorsport.com/f1/news/toro-rosso-confirms-gasly-for-malaysian-gp-957830/. Ανακτήθηκε στις 26 September 2017. 
  5. ↑ «Albon replaces Gasly at Red Bull from Spa». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2019. 
  6. ↑ archyde (8 Σεπτεμβρίου 2020). «Pierre Gasly: "I dreamed of victory a thousand times while watching Schumacher"». Archyde (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  7. ↑ «Mums of the 2020 F1 drivers - YouTube». www.youtube.com. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  8. ↑ «PIERRE'S BIOGRAPHY». SCUDERIA ALPHATAURI (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  9. ↑ «MEET THE FAMILIES BEHIND THESE F1 DRIVERS - YouTube». www.youtube.com. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  10. ↑ «Interview: Pierre Gasly ready to step on the gas». Motorsport Week (στα Αγγλικά). 13 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  11. ↑ «"You're Not Ready at 22 to Lose Your Best Mate" - Gasly Gets Emotional After Loss of Childhood Friend Anthoine Hubert». EssentiallySports (στα Αγγλικά). 2 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  12. ↑ Chokhani, Darshan (5 Οκτωβρίου 2018). «Gasly discusses broken friendship with Ocon on F1 podcast, help from Vettel». DriveTribe (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2021. 
  13. ↑ «How Toro Rosso's Italian family spirit can give Gasly stability». Crash (στα Αγγλικά). 6 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2021. 
  14. ↑ @AlphaTauriF1 (26 Φεβρουαρίου 2018). «He can speak Italian better than us! Welcome to Faenza Pierre! 🤭» (Tweet) – μέσω Twitter. 
  15. ↑ «Championnat de France – Minime 2006». driverdb.com (Driver Database). http://www.driverdb.com/standings/1247-2006/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  16. ↑ «Championnat de France – Minime 2007». driverdb.com (Driver Database). http://www.driverdb.com/standings/1247-2007/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  17. ↑ «Championnat de France – Cadet 2008». driverdb.com (Driver Database). http://www.driverdb.com/standings/2456-2008/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  18. ↑ David, Gruz (20 September 2013). «Leading the new French generation: Pierre Gasly». Paddock Scout. http://www.paddockscout.com/leading-the-new-french-generation-pierre-gasly/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  19. ↑ «Drivers 2011». Autosport Academy. French F4 Championship. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2011. 
  20. ↑ Allen, Peter (20 October 2013). «Weekend Review: Bortolotti closes F2 season in dominant fashion». Paddock Scout. http://www.paddockscout.com/weekend-review-bortolotti-closes-f2-season-in-dominant-fashion/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. «Pierre Gasly won both races, giving him third in the final standings behind Andrea Pizzitola.» 
  21. ↑ «New boys and old hands raring to go». Eurocup Formula Renault 2.0 (Renault Sport). 27 April 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-23. https://web.archive.org/web/20131023022242/http://www.renaultsport.com/New-boys-and-old-hands-raring-to.html. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  22. ↑ Allen, Peter (11 January 2013). «13 drivers to watch in 2013». Paddock Scout. http://www.paddockscout.com/13-drivers-to-watch-in-2013/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  23. ↑ Khorounzhiy, Valentin (29 January 2013). «Gasly switches to Tech 1 for second year in the Eurocup». Paddock Scout. http://www.paddockscout.com/gasly-switches-to-tech-1-for-second-year-in-the-eurocup/. Ανακτήθηκε στις 30 January 2013. 
  24. ↑ Musker, Ant (20 October 2013). «Gasly takes championship lead with controlled race one victory». Paddock Scout. http://www.paddockscout.com/gasly-takes-championship-lead-with-controlled-race-one-victory/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  25. ↑ Musker, Ant (20 October 2013). «Gasly crowned champion as Ocon wins final race». Paddock Scout. http://www.paddockscout.com/gasly-crowned-champion-as-ocon-wins-final-race/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2013. 
  26. ↑ Costa, Massimo (31 August 2014). «Gasly debutta a Monza con Caterham» (στα it). ItaliaRacing.net (Inpagina). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 September 2014. https://web.archive.org/web/20140907074158/http://www.italiaracing.net/notizia.asp?id=48008&cat=4. Ανακτήθηκε στις 7 September 2014. 
  27. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015. 
  28. ↑ Gasly confirmed at Mugen for 2017 Super Formula season Αρχειοθετήθηκε 2017-08-31 στο Wayback Machine. - Darshan Chokhani, Motorsport.com, 13 February 2017
  29. ↑ «Renault e.dams confirms Gasly as Buemi replacement for New York FE». 10 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2017. 
  30. ↑ «Sam Bird wins first Formula E New York City ePrix». Autoweek. 16 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2017. 
  31. ↑ Mitchell, Scott (16 Ιουλίου 2017). «New York ePrix: Bird completes Brooklyn sweep in Sunday race». Motorsport.com. Motorsport Network. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2017. 
  32. ↑ Bellingham, Tom (18 Δεκεμβρίου 2013). «Red Bull Junior Team announces 2014 trio». redbull.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2021. 
  33. ↑ Allen, Peter (13 Μαΐου 2015). «Gasly makes F1 test debut among junior racers in Barcelona action». formulascout.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2021. 
  34. ↑ «Pierre Gasly named official Red Bull reserve driver». espn.co.uk (ESPN). http://www.espn.co.uk/f1/story/_/id/13776198/red-bull-names-pierre-gasly-official-formula-one-reserve-driver. Ανακτήθηκε στις 10 October 2015. 
  35. ↑ «ABOUT PIERRE». Red Bull Racing. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 February 2017. https://web.archive.org/web/20170221012929/http://www.redbullracing.com/athlete/pierre-gasly. Ανακτήθηκε στις 9 March 2017. 
  36. ↑ Barretto, Lawrence (12 October 2017). «Gasly to miss Austin F1 race for Super Formula». Motorsport.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-12. https://web.archive.org/web/20171012202642/https://www.motorsport.com/f1/news/gasly-austin-super-formula-finale-964670/. Ανακτήθηκε στις 12 October 2017. 
  37. ↑ Sharaf, Pablo Elizalde, Dominik. «Marko: Toro Rosso Bahrain GP result made a man out of Pierre Gasly» (στα αγγλικά). Autosport.com. https://www.autosport.com/f1/news/135276/marko-gasly-fourth-made-a-man-out-of-him. Ανακτήθηκε στις 20 April 2018. 
  38. ↑ «Pierre Gasly and Brendon Hartley say 'miscommunication' caused Chinese GP collision» (στα αγγλικά). Sky Sports. http://www.skysports.com/f1/news/12433/11332315/pierre-gasly-and-brendon-hartley-say-miscommunication-caused-chinese-gp-collision. Ανακτήθηκε στις 20 April 2018. 
  39. ↑ «Gasly to partner Verstappen at Red Bull in 2019». www.formula1.com. 20 Αυγούστου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2018. 
  40. ↑ «Daniel Ricciardo joins Renault Sport Formula One Team from 2019». renaultsport.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2018. 
  41. ↑ Elizalde, Pablo (19 Δεκεμβρίου 2019). «Top Stories of 2019, #13: Gasly loses Red Bull seat to Albon». motorsport.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2021. 
  42. ↑ «ANALYSIS: Why Red Bull made their latest blockbuster driver swap». formula1.com. 12 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2020. 
  43. ↑ «Albon to replace Gasly at Red Bull from Belgium». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2019. 
  44. ↑ «Red Bull drops Pierre Gasly for Alexander Albon». Motor Sport Magazine (στα Αγγλικά). 12 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2019.  Πρότυπο:Verify source
  45. ↑ «Red Bull: Alexander Albon to replace Pierre Gasly». 12 August 2019. https://www.bbc.com/sport/formula1/49317809. Ανακτήθηκε στις 12 August 2019. 
  46. ↑ «'This is the best day of my life' says Gasly after stunning Brazil podium». formula1.com. 17 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2020. 
  47. ↑ «Toro Rosso's name change to AlphaTauri confirmed in provisional 2020 entry list». formula1.com. 30 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2020. 
  48. ↑ «Pierre Gasly holds off Carlos Sainz to take astonishing win in chaotic and thrilling Italian Grand Prix». The Telegraph. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  49. ↑ «Italian GP: Pierre Gasly wins for AlphaTauri after Lewis Hamilton penalty». Sky Sports. 6 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020. 
  50. ↑ «Gasly 'ready' for second Red Bull chance». 7 September 2020. https://www.planetf1.com/news/pierre-gasly-ready-red-bull/. 
  51. ↑ «Tost praises 'fantastic' race from Gasly - but scotches talk of imminent Red Bull return». 7 September 2020. https://www.formula1.com/en/latest/article.tost-praises-fantastic-race-from-gasly-but-scotches-talk-of-imminent-red.7cWEuQj0gDAmFI4eC49aO.html. 
  52. ↑ «AlphaTauri confirm Pierre Gasly is to remain with the team for 2021». Formula1.com. 28 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020. 
  53. ↑ «2021 Azerbaijan Grand Prix race report and highlights: Perez beats Vettel to Baku victory after Verstappen crashes out from lead late on». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021. 
  54. ↑ «Max Verstappen extends advantage after incident-packed Italian Grand Prix». redbull.com. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2021. 
  55. ↑ Empty citation (βοήθεια) 
  56. ↑ «Pierre Gasly and Yuki Tsunoda retained by AlphaTauri for 2022». Formula1. 7 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πιερ_Γκασλί&oldid=10853126"