Μάγκνους Β΄ της Νορβηγίας
| Μάγκνους Β΄ της Νορβηγίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1048 Νορβηγία |
| Θάνατος | 28 Απριλίου 1069 Τρόντχαϊμ |
| Αιτία θανάτου | δηλητήριο |
| Τόπος ταφής | Nidaros Cathedral |
| Χώρα πολιτογράφησης | Νορβηγία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Χάακον Μάγκνουσον της Νορβηγίας |
| Γονείς | Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας[1] και Τόρα Τόργκμπερσνταττερ |
| Αδέλφια | Όλαφ Γ΄ της Νορβηγίας Ινγκεγκέρδη της Νορβηγίας Maria Haraldsdotter |
| Οικογένεια | Οίκος του Χάρντραντα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης της Νορβηγίας (1066–1069) |
Ο Μάγκνους Β΄ της Νορβηγίας ή Μάγκνους Χάραλντσον (Magnus Haraldsson, περί το 1048 - 28 Απριλίου 1069) βασιλιάς της Νορβηγίας (1066 - 1069) μαζί με τον αδελφό του Όλαφ Γ΄ της Νορβηγίας (1067 - 1069) ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας και της δεύτερης συζύγου του Τόρα Τόργκμπερσνταττερ.[2] Δεν καταγράφεται στους σύγχρονους καταλόγους των Νορβηγών βασιλέων αλλά απαριθμείται ως Μάγκνους Β΄ Διορίστηκε από τον πατέρα του αρχηγός της εκστρατείας στην Ιρλανδική θάλασσα (1058) ενώ ήταν παιδί μόλις 10 ετών, υποστήριξε τον Γκρίφφιντ-απ-Λιουέλιν και τον Έλφγκαρ κόμη της Μερκίας στις συγκρούσεις του με τους Άγγλους αλλά κύριος στόχος του ήταν ο έλεγχος στις Ορκάδες. Αργότερα συνόδευσε τον πατέρα του στην επίθεση στη Δανία (1062) και ορίστηκε συμβασιλέας από τον πατέρα του λίγο πριν τη θανατηφόρα επίθεση στην Αγγλία (1066). Ο Μάγκνους βασίλευσε για μικρό χρονικό διάστημα στη Νορβηγία μόνος του μέχρι την επιστροφή του αδελφού του Όλαφ την επόμενη χρονιά (1067). Συμβασίλευσε με τον Όλαφ για μικρό χρονικό διάστημα λιγότερο από τρία χρόνια, τον Απρίλιο του 1069 αρρώστησε και πέθανε πολύ πρόωρα αφήνοντας μόνο στον θρόνο τον αδελφό του. Ο Μάγκνους άφησε έναν γιο τον Τόρε Τόρεσφορτ που βασίλευσε για σύντομο χρονικό διάστημα μετά τον θάνατο του θείου του Όλαφ αλλά πέθανε και εκείνος πρόωρα χωρίς απογόνους. Εμφανίζεται σε Βρετανικές πηγές ως ο αρχηγός της εκστρατείας των Νορβηγών στην Ιρλανδική θάλασσα.[3]
Εκστρατεία του Μάγκνους στην Ιρλανδία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1058 ο μικρός Μάγκνους μπήκε επικεφαλής της εκστρατείας στην Ιρλανδική θάλασσα με στόχο να επεκτείνει την εξουσία της Νορβηγίας στην περιοχή, στόχος του ήταν βασικά ο πόλεμος με τον Γαλάτη βασιλιά της Ιρλανδίας Έσμαρκας μακ Ραγκναγ.[4] Η εκστρατεία του Μάγκνους είχε την υποστήριξη ενός κλάδου της Γαλατικής δυναστείας του Ιβάρ που βρισκόταν σε εμφύλια σύγκρουση με τον Ιρλανδό βασιλιά.[5] Ο Μάγκνους στρατολόγησε έναν στόλο από τις Ορκάδες, τις Εβρίδες και το Δουβλίνο, οι δυνάμεις του ήταν ενεργές στην Ουαλία και πιθανότατα στην Αγγλία.[6][7] Ο Άγγλος χρονικογράφος Ιωάννης του Ουόρσεστερ αναφέρει οτι ο Νορβηγικός στόλος συνεργαζόταν με τον εξόριστο κόμη της Μερκίας Έλφγκαρ.[8] Τα Ιρλανδικά χρονικά προχωρούν περισσότερο αναφέροντας ότι ο Μάγκνους διεκδικούσε τον θρόνο της Αγγλίας αλλά αυτό δεν έχει βάση σε Αγγλικές, Ουαλικές πηγές όπως και στα Αγγλοσαξονικά χρονικά.[9][10]
Η εκστρατεία του Μάγκνους στην Ιρλανδία ήταν μέρος των σχεδίων του πατέρα του για μια οργανωμένη επίθεση στη Αγγλία, ήθελε να έχει πρώτα τον έλεγχο των νησιών τα οποία θα μπορούσαν να του παρέχουν περισσότερα στρατεύματα.[11] Ο ιστορικός Κέλλυ Ντέβρις (γεν. 1956) προχωράει ακόμα περισσότερο αναφέροντας ότι ο Χάραλντ Χαράλντα ετοιμαζόταν να κάνει επίθεση στην Αγγλία στην περίπτωση που έκλεινε ειρήνη με τη Δανία επειδή δεν μπορούσε να πολεμάει σε διπλό μέτωπο.[12] Η παρουσία στον θρόνο της Αγγλίας του Εδουάρδου του Ομολογητή ήταν πρόκληση για τον Χάραλντ επειδή θεωρούσε τον εαυτό του διάδοχο του. Η δυναμική εμφάνιση όμως του Γκόντγουιν, κόμη του Ουέσσεξ του χάλασε τα σχέδια ιδιαίτερα ο δυναμικός γιος του Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας αποτελούσε μεγάλη απειλή για τις φιλοδοξίες του.[13] Ο ιστορικός Άλεξ Γουλφ (γεν.1963) από την άλλη πλευρά ότι η εκστρατεία του Μάγκνους είχε στόχο τις Ορκάδες, το βρήκε σαν ευκαιρία να συνεργαστεί με τον κόμη Έλφγκαρ ο οποίος έκανε επίθεση την ίδια εποχή.[14] Η ακριβής ημερομηνία θανάτου του Θόρφιν του Μέγα, κόμη των Ορκάδων δεν είναι γνωστή αλλά όπως αναφέρουν τα Σάγκας των Ορκάδων συνέβη τα τελευταία χρόνια του Χάραλντ Χαράλντα, ο Μάγκνους βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να υποτάξει τους διαδόχους του Πόλ και Έρλεντ Θόρφινσον.[15] Ο Άλεξ Γουλφ αναφέρει επίσης οτι ο Μάγκνους Χάραλντσον μπλέχτηκε στον πόλεμο διαδοχής της Σκωτίας υποστηρίζοντας τον Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας που βρισκόταν σε διαμάχη με τον Λούλαχ της Σκωτίας.[16]
Συμβασιλέας με τον μικρότερο αδελφό του Όλαφ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μάγκνους συνόδευσε τον πατέρα του στην εκστρατεία του εναντίον της Δανίας (1062), στον δρόμο για τη Δανία ο Μάγκνους συγκρούστηκε στη ναυμαχία της Νύσα με τον στόλο του Σβεν Β΄ της Δανίας με θρίαμβο των Νορβηγών.[17] Μετά τη σύναψη ειρήνης με τον Σβεν Έστριντσον (1066) ο Χάραλντ εξεστράτευσε να κατακτήσει την Αγγλία από τον Χάρολντ Γκόντουινσον, πριν αναχωρήσει όρισε τον μεγαλύτερο γιο του Μάγκνους βασιλιά της Νορβηγίας κατά τη διάρκεια της απουσίας του και πήρε μαζί του τον μικρότερο γιο του Όλαφ να τον συνοδεύσει. Μετά από μερικές επιτυχίες στη Μάχη του Φούλφορντ ο Χάραλντ Χαράλντα ηττήθηκε και σκοτώθηκε από τον Χάρολντ Γκόντουινσον στη μάχη της γέφυρας του Στάμφορντ (1066). Ο μικρότερος γιος του Όλαφ που τον συνόδευε διασώθηκε, επέστρεψε στη Νορβηγία την επόμενη χρονιά (1067) και ανακηρύχτηκε συμβασιλέας μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Μάγκνους.[17] Άν και επίσημα ο Μάγκνους με τον Όλαφ κυβερνούσαν επίσημα μαζί το βασίλειο στην πραγματικότητα είχαν χωρίσει τις περιοχές διακυβέρνησης τους, ο Όλαφ κυβερνούσε το Βίκεν στο νοτιοανατολικό τμήμα της Νορβηγίας ενώ ο Μάγκνους κυβερνούσε το Άπλαντ και το Τρόντελαγκ στην κεντρική Νορβηγία. Δεν υπάρχει όμως η παραμικρή ένδειξη εχθρότητας μεταξύ των δυο αδελφών ή εμφύλιου πολέμου κυβέρνησαν μαζί όσο ζούσαν και οι δυο ειρηνικά.[17]
Πρόωρος θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μάγκνους κυβέρνησε λιγότερο από τρία χρόνια, αρρώστησε και πέθανε πρόωρα στο Τρόντχαϊμ στις 28 Απριλίου 1069. Τα Σάγκας αναφέρουν οτι ο Μάγκνους πέθανε απο λειχήνα αλλά σύγχρονες έρευνες απέδειξαν ότι δηλητηριάστηκε από μύκητα, ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι ήταν "φιλόξενος βασιλιάς και πατριάρχης του λαού του".[18] Ο Μάγκνους υποτιμήθηκε στη Νορβηγική ιστορία χάρη στο γεγονός ότι πέθανε νέος και δεν άφησε βασιλείς απογόνους οι οποίοι κατάγονται απο τον μικρότερο αδελφό του Όλαφ.[17] O Μάγκνους ΣΤ΄ της Νορβηγίας ανέφερε τον εαυτό του στην αρίθμηση ως Μάγκνους Δ΄, με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να αγνοήσει τον Μάγκνους Χάραλντσον.[19] Ο Μάγκνους Χάραλντσον είχε αφήσει έναν γιο τον Χάραλντ Τόρεσφοστρ ο οποίος γεννήθηκε την ίδια χρονιά που πέθανε ο Μάγκνους, έγινε βασιλιάς για σύντομο χρονικό διάστημα μετά τον θάνατο του θείου του Μάγκνους του Ειρηνικού (1093) μαζί με τον ξάδελφο του και γιο του Όλαφ Μάγκνους Γ΄ της Νορβηγίας γιο του Όλαφ αλλά πέθανε και αυτός νέος και πρόωρα χωρίς απογόνους (1095).[17]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Krag, Claus. "Magnus 2 Haraldsson". Norsk biografisk leksikon (in Norwegian). Retrieved 07-04-2013
- ↑ Woolf 2007, p. 267.
- ↑ Gillingham 2004, p. 68.
- ↑ Gillingham 2004, p. 67.
- ↑ Barlow 1984, p. 201.
- ↑ Barlow 1984, p. 342.
- ↑ Abels & Bachrach 2001, p. 78.
- ↑ Jankulak & Wooding 2007, p. 163.
- ↑ Woolf 2007, p. 266.
- ↑ Gillingham 2004, p. 68
- ↑ DeVries 1999, p. 67.
- ↑ Forte, Oram & Pedersen 2005, p. 209.
- ↑ Woolf 2007, p. 268.
- ↑ Woolf 2007, pp. 267–268.
- ↑ Woolf 2007, pp. 268–269.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Krag, Claus. "Magnus 2 Haraldsson". Norsk biografisk leksikon (in Norwegian). Retrieved 07-04-2013.
- ↑ Saga of Harald Hardrade, chapter 105
- ↑ Skaare 1995, p. 332.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Sturluson, Snorri (c. 1230). Saga of Harald Hardrade (in Heimskringla). English translation: Samuel Laing (London, 1844).
- Ágrip af Nóregskonungasögum (c. 1180s). English translation: M. J. Driscoll (London, 2008).
- Abels, Richard Philip; Bachrach, Bernard Stanley (2001). The Normans and Their Adversaries at War. Boydell & Brewer.
- Barlow, Frank (1984 [First published 1970]). Edward the Confessor. University of California.
- DeVries, Kelly (1999). The Norwegian Invasion of England in 1066. Boydell & Brewer Ltd.
- Forte, Angelo; Oram, Richard Duncan; Pedersen, Frederik (2005). Viking Empires. Cambridge University.
- Gillingham, John (2004). "Proceedings of the Battle Conference 2003". Anglo-Norman Studies. Boydell. 26.
- Jankulak, Karen; Wooding, Jonathan M. (2007). Ireland and Wales in the Middle Ages. Four Courts.
- Skaare, Kolbjørn (1995). Norges mynthistorie. 1. Universitetsforlaget.
- Woolf, Alex (2007). Pictland to Alba 789–1070. Edinburgh: Edinburgh University.
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Magnus II of Norway της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |