Θεόδωρος Βαλσαμών
| Θεόδωρος Βαλσαμών | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1140 (περίπου)[1] Κωνσταντινούπολη[2] |
| Θάνατος | Δεκαετία του 1190[3] Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία[4] |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας ειδικός στο Κανονικό Δίκαιο[4] συγγραφέας[5] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Poems of Theodore Balsamon |
| Περίοδος ακμής | 12ος αιώνας[6][4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Θεόδωρος Βαλσαμών ήταν νομικός εκκλησιαστικού δικαίου και τιτουλάριος ορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας τον 12ο αιώνα[7].
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη περί το 1130-1140. Αρχικά είχε διοριστεί Διάκονος και αργότερα πρωτοπρεσβύτερος της Παναγίας των Βλαχερνών. Έφερε τον τίτλο του Νομοφύλακα (υπεύθυνος της Νομικής Σχολής) και Χαρτοφύλακα της Μεγάλης Εκκλησίας. Από το 1178 ως το 1183, επί Πατριάρχου Θεοδοσίου Α΄, ήταν υπεύθυνος για όλες τις εκκλησιαστικές δίκες που περιέρχονταν στο Πατριαρχείο.
Το 1193 εξελέγη Πατριάρχης Αντιοχείας, αλλά δεν απόλαυσε του θρόνου, διότι οι Λατίνοι Σταυροφόροι είχαν εγκαθιδρύσει Λατινικά Πατριαρχεία στην Αντιόχεια και στα Ιεροσόλυμα. Έτσι, παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε μετά το 1195.
Έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έργα του ήταν:
- Τα Σχόλια (περί το 1170), σχολιασμός του Νομοκανόνα του Φωτίου. Το έργο αυτό του ανατέθηκε από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ και τον Πατριάρχη Μιχαήλ Γ΄[8]. Σκοπός του ήταν να ξεπεραστούν οι δυσκολίες που προκαλούσαν στην εκκλησιαστική πρακτική απαρχαιωμένοι κανόνες του Νομοκανόνα του Φωτίου. Ο Βαλσαμών είχε οδηγίες να εξετάσει τους ιερούς κανόνες και να εξηγήσει και να ερμηνεύσει ό,τι ήταν ασαφές σε αυτούς και φαινόταν ότι δεν συνάδει με τους νόμους. Το έργο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα λατινικά στο Παρίσι το 1561 και στη Βασιλεία το 1562, και κατόπιν στα ελληνικά και λατινικά στο Παρίσι το 1615 και στην Βασιλεία το 1620.
- Το Σύνταγμα, συλλογή εκκλησιαστικών συνταγμάτων
- Αρκετά κείμενα σχετικά με το Σχίσμα μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας, στα οποία είναι εμφανής η εχθρότητά του προς την δεύτερη[7].
- Συλλογή εκκλησιαστικών νόμων που συμπεριελήφθη στο Πηδάλιον
Δύο επιστολές του έχουν δημοσιευτεί, η μία περί νηστείας και η άλλη περί αποδοχής δοκίμων σε μοναστήρια[7]. Τα σχόλιά του έχουν περιληφθεί στην Patrologia Graeca (CIV, 441). Τέλος, αναθεώρησε την λειτουργική πρακτική της Εκκλησίας της Αντιόχειας, προσεγγίζοντάς την στη βυζαντινή και απομακρύνοντας άλλα στοιχεία.
Μέσω του έργου του διασώθηκαν πολλά έγγραφα που χρησίμευσαν ως πηγή βυζαντινής πολιτικής και θεολογικής ιστορίας, η οποία διαφορετικά θα παρέμενε άγνωστη. Τα έργα του εξακολουθούν να διδάσκονται στο Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12083973h. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας: «Enciclopedia on line» (Ιταλικά) teodoro-balsamone.
- ↑ Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας: «Enciclopedia on line» (Ιταλικά) teodoro-balsamone. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Вальсамон, Феодор» (Ρωσικά)
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2007284224. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Theodore Balsamon Λήμμα της Catholic Encyclopedia
- ↑ J. M. Hussey, The Orthodox Church in the Byzantine Empire (Oxford, 1986), σελ. 307.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ανδρόνικος Δημητρακόπουλος (1872). Ορθόδοξος Ελλάς : ήτοι περί των Ελλήνων των γραψάντων κατά Λατίνων και περί των συγγραμμάτων αυτών. Εν Λειψίαι: Τύποις Μέτζγερ και Βίττιγ. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010.
- Carl Gerold Fürst: Balsamon, il Graziano del diritto canonico bizantino?. Στο: Enrique De León – Nicolás Álvarez de las Asturias: La cultura giuridico-canonica medioevale: premesse per un dialogo ecumenico , Μιλάνο 2003, σελ. 233–248