Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς το 2018
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης3 Οκτωβρίου 1981 (1981-10-03) (43 ετών)
Τόπος γέννησηςΜάλμε, Σουηδία
Ύψος1,95 μ.
ΘέσηΚεντρικός επιθετικός
Ομάδες νέων
1997–1999Μάλμε ΦΦ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1999–2001Μάλμε ΦΦ47(16)
2001–2004Άγιαξ110(48)
2004–2006Γιουβέντους92(65)
2006–2009Ίντερ116(66)
2009–2011Μπαρτσελόνα46(22)
2010–2011→ΑΚ Μίλαν29(14)
2011–2012ΑΚ Μίλαν32(28)
2012–2016Παρί Σεν Ζερμέν128(113)
2016–2018Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ45(31)
2018–2019Λος Άντζελες Γκάλαξι56(52)
2020–2023ΑΚ Μίλαν64(34)
Σύνολο637(405)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2001Εθνική Σουηδίας Κ-217(6)
2001–2021Σουηδία122(62)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς (Zlatan Ibrahimović, με ορθή σουηδική προφορά την Ζλόταν Ιμπραχίμοβιτς, γεννήθηκε 3 Οκτωβρίου 1981) είναι Σουηδός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του 21ου αιώνα,[1] έχοντας σημείωσει περισσότερα από 500 τέρματα σε επίσημους αγώνες.[2] Είναι κάτοχος του ρεκόρ διεθνών τερμάτων της Εθνικής Σουηδίας.[3]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Μάλμε της Σουηδίας, από Βόσνιο πατέρα και μητέρα από την Κροατία που μετανάστευσαν στη Σουηδία. Μεγάλωσε σε προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον και αρχικά αγωνίστηκε στις τοπικές ομάδες Μάλμε και Μπάλκαν. Αργότερα έγινε μέλος της ομάδας νέων της Μάλμε.[4]

Καριέρα σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1999 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Μάλμε ΦΦ, σε ηλικία 18 ετών. Στην πρώτη του σεζόν, η ομάδα υποβιβάστηκε στη Β' κατηγορία, τερματίζοντας 13η στο πρωτάθλημα, αλλά ο Ιμπραχίμοβιτς παρέμεινε στην ομάδα. Την επόμενη χρονιά, η ομάδα ανέβηκε ξανά στην πρώτη κατηγορία, με τον Ιμπραχίμοβιτς να σκοράρει 12 φορές. Χάρις στις επιδόσεις αυτές, ο προπονητής της Άρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ κινητοποιήθηκε για την απόκτησή του, χωρίς όμως επιτυχία.

ΑΦΚ Άγιαξ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 2001, ο Άγιαξ δαπάνησε 7,8 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει, κάνοντάς τον με αυτόν τον τρόπο τον ακριβότερο Σουηδό ποδοσφαιριστή. Ωστόσο, τον πρώτο καιρό δεν είχε ιδιαίτερο χρόνο συμμετοχής με τον κόουτς Αντριάανσε. Από το Νοέμβριο, με νέο προπονητή τον Ρόναλντ Κούμαν κατάφερε να αποκτήσει θέση βασικού στην ομάδα.

Στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το νταμπλ στην Ολλανδία. Το 2002 έκανε το ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λιγκ και το 2003 κατέκτησε το Σούπερ Καπ. Τη σεζόν 2003–04 κατάφερε να κατακτήσει με τον Άγιαξ το πρωτάθλημα για δεύτερη φορά.

Τον Αύγουστο του 2004, σε φιλικό αγώνα μεταξύ της Ολλανδίας και της Σουηδίας, τραυμάτισε τον συμπαίκτη του στον Άγιαξ και παίκτη της εθνικής Ολλανδίας Ράφαελ Φαν ντερ Φάαρτ. Ο Φαν ντερ Φάαρτ τον κατηγόρησε για εσκεμμένη πράξη, αναγκάζοντας τη διοίκηση της ομάδας να αναζητήσει ομάδα για να παραχωρήσει τον Ιμπραχίμοβιτς.

Γιουβέντους ΦΚ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο πριν το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου, η Γιουβέντους απέκτησε τον Ιμπραχίμοβιτς έναντι 19 εκατομμυρίων ευρώ. Γρήγορα πήρε θέση βασικού, κυρίως λόγω του τραυματισμού του συμπαίκτη του Νταβίντ Τρεζεγκέ. Στην πρώτη του σεζόν με τη Γιουβέντους, σημείωσε 16 τέρματα και κατέκτησε το Ιταλικό πρωτάθλημα. Την επόμενη σεζόν, ο προπονητής της ομάδας, Φάμπιο Καπέλλο, προτίμησε να τον χρησιμοποιήσει σε διαφορετικό ρόλο, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια του παίκτη. Παρ' όλα αυτά, κατάφερε και σημείωσε 10 γκολ και έδωσε αρκετές σημαντικές ασίστ. Η Γιουβέντους κατέκτησε για δεύτερη συνεχή χρονιά το πρωτάθλημα. Τον Ιούλιο του 2006, λόγω του σκανδάλου Καλτσιόπολι, η Γιουβέντους υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία και της αφαιρέθηκαν τα δύο τελευταία της πρωταθλήματα. Αυτό ανάγκασε πολλούς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του Ιμπραχίμοβιτς να αποχωρήσουν από την ομάδα.[4]

Ίντερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 2006 μεταγράφηκε στην Ίντερ για το ποσό των 25 εκατομμυρίων ευρώ, λίγες μέρες μετά την μεταγραφή του συμπαίκτη του στη Γιουβέντους Πατρίκ Βιεϊρά. Όπως δήλωσε ο ίδιος, ήταν ένα παιδικό όνειρο να παίξει για την Ίντερ. Στο πρώτο του παιχνίδι, πέτυχε ένα γκολ και μοίρασε μία ασίστ. Συνολικά, στη διάρκεια της σεζόν 2006–07 πέτυχε 15 γκολ, βοηθώντας την ομάδα να κατακτήσει το ιταλικό πρωτάθλημα έπειτα από 17 ολόκληρα χρόνια. Η επιτυχία αυτή επαναλήφθηκε και τη σεζόν 2007–08, πετυχαίνοντας 17 γκολ σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος, όπως και την περίοδο 2008–09, όταν αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 25 γκολ. Ακόμη, με την Ίντερ κατέκτησε δύο Σούπερ Καπ, το 2006 και 2008. Στην Ιταλία έγιναν αισθητά τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του που διακρίνονταν για τη δύναμη, τη μαχητικότητα και την ικανότητα στις ντρίμπλα παρά το ύψος του, που του έδινε πάντα το ασυναγώνιστο στον αέρα.[4] Οι οπαδοί της Ίντερ του έδωσαν το προσωνύμιο «Ίμπρα Κατάμπρα» λόγω των μαγικών του κινήσεων (ασίστ και γκολ).

Το 2012 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την εθνική Σουηδίας

Μπαρτσελόνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από σκληρές και μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, η Μπαρτσελόνα κατάφερε να αποκτήσει τον Ιμπραχίμοβιτς, προσφέροντας στην Ίντερ 50 εκατομμύρια ευρώ και τον Σαμουέλ Ετό ως αντάλλαγμα, ανεβάζοντας την αξία της μεταγραφής στα 75 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο, η μεταγραφή του έγινε η δεύτερη πιο ακριβή στον κόσμο, μετά από αυτήν του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης το ίδιο καλοκαίρι. Πάνω από 60.000 φίλαθλοι βρέθηκαν το Καμπ Νόου στην παρουσίαση του παίκτη. Στα δύο πρώτα παιχνίδια με τη φανέλα των Καταλανών κατάφερε να κατακτήσει δύο τίτλους, το ισπανικό και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Στη συνέχεια της σεζόν σημείωσε αρκετά σημαντικά τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις, μεταξύ άλλων στο Ελ Κλάσικο κόντρα στη Ρεάλ και το Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στη Στουτγκάρδη. Τελείωσε τη σεζόν 2009–10 έχοντας σκοράρει 16 γκολ στο πρωτάθλημα και έχοντας επιπλέον κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και το ισπανικό πρωτάθλημα. Αργότερα, το καλοκαίρι του 2010, κατέκτησε για δεύτερη φορά το ισπανικό Σούπερ Καπ. Μετά, μεταγράφηκε στην ιταλική Μίλαν, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα, σημειώνοντας 14 γκολ.

Παρί Σεν Ζερμέν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο στόχος της μεταγραφής, η οποία πραγματοποιήθηκε από τους νέους Άραβες ιδιοκτήτες της Παρί Σεν Ζερμέν, ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο πλαίσιο της καθιέρωσης της ομάδας στην κορυφή των ευρωπαϊκών συλλόγων, γι' αυτό και ακολούθησαν και άλλες ηχηρές μεταγραφές οι οποίες πλαισιώνουν το Σουηδό σε αυτή την νέα εποχή για την Παρί. Παρέμενε τέσσερα χρόνια κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Γαλλίας, ενώ είχε την πιο παραγωγική περίοδο της καριέρας του με τρεις τίτλους πρώτου σκόρερ: 2013 (30 γκολ), 2014 (26 γκολ) και 2016 (38 γκολ),[5] ενώ συνολικά σημείωσε 156 γκολ σε 180 επίσημους αγώνες.

Τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολούθησε διετής παραμονή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ισόχρονη στη Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ, όπου η ατομική του παρουσία ήταν επιτυχημένη, ώστε παρά τα 39 του χρόνια το 2020 επανήλθε στη Μίλαν. Την πρώτη του χρονιά η ομάδα επανήλθε στις κορυφαίες θέσεις του πρωταθλήματος (δεύτερη), ενώ τη δεύτερη η Μίλαν κατέκτησε το πρωτάθλημα μετά από επτά χρόνια. Σκοράροντας ασυνήθιστα για την ηλικία του η συμβολή του ήταν σημαντική στην ανάκαμψη της ομάδας. Ένας τραυματισμός το 2022 δεν του επέτρεψε να συνεχίσει για όσο θα επιθυμούσε και αποχώρησε από την ενεργό δράση τον Ιούνιο του 2023 λίγο πριν κλείσει τα 42 του χρόνια.[6]

Διεθνής καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ταλέντο του του χάρισε εμφανίσεις με τις μικρές σουηδικές εθνικές μέχρι το 2001, όταν έκανε το ντεμπούτο του για την Εθνική ανδρών της Σουηδίας με την οποία αγωνίστηκε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα και σε ισάριθμα Ευρωπαϊκά. Στις διοργανώσεις του 2004 και 2012 σημείωσε το καλύτερο γκολ των αγώνων. Είναι κάτοχος του ρεκόρ τερμάτων στην ιστορία της Σουηδίας με 62 γκολ σε 122 αγώνες, ενώ παρείχε και 25 ασίστ.[6][7] Το 2013 κέρδισε το Βραβείο Πούσκας για το γκολ του σε φιλικό αγώνα απέναντι στην Αγγλία (14 Νοεμβρίου 2012), ένα ανάποδο "ψαλίδι" σχεδόν από το κέντρο του γηπέδου.[8][9]

Στατιστική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εμφανίσεις και γκολ ανά σύλλογο, σεζόν και διαγωνισμό
Ομάδα Σεζόν Πρωτάθλημα Εθνική κυπέλλου Πρωτάθλημα κυπέλλου Ευρωπαϊκός Άλλα Σύνολο
Τμήμα Συμμετοχές Γκολ Συμμετοχές Γκολ Συμμετοχές Γκολ Συμμετοχές Γκολ Συμμετοχές Γκολ Συμμετοχές Γκολ
Μάλμε 1999 Άλσβενσκαν 6 1 — — — — 6 1
2000 Σούπερεταν 26 12 3 2 — — — 29 14
2001 Άλσβενσκαν 8 3 4 0 — — — 12 3
Σύνολο 40 16 7 2 — — — 47 18
Άγιαξ 2001–02 Έρεντιβίζιε 24 6 3 1 — 6 2 — 33 9
2002–03 25 13 3 3 — 13 5 1 0 42 21
2003–04 22 13 1 0 — 8 2 — 31 15
2004–05 3 3 — — — 1 0 4 3
Σύνολο 74 35 7 4 — 27 9 2 0 110 48
Γιουβέντους 2004–05 Σέριε Α 35 16 0 0 — 10 0 — 45 16
2005–06 35 7 2 0 — 9 3 1 0 47 10
Σύνολο 70 23 2 0 — 19 3 1 0 92 26
Ίντερ 2006–07 Σέριε Α 27 15 1 0 — 7 0 1 0 36 15
2007–08 26 17 0 0 — 7 5 1 0 34 22
2008–09 35 25 3 3 — 8 1 1 0 47 29
Σύνολο 88 57 4 3 — 22 6 3 0 117 66
Μπαρτσελόνα 2009–10 Λα Λίγκα 29 16 2 1 — 10 4 4 0 45 21
2010–11 — — — — 1 1 1 1
Σύνολο 29 16 2 1 — 10 4 5 1 46 22
Μίλαν 2010–11 Σέριε Α 29 14 4 3 — 8 4 — 41 21
2011–12 32 28 3 1 — 8 5 1 1 44 35
Σύνολο 61 42 7 4 — 16 9 1 1 85 56
Παρί Σεν Ζερμέν 2012–13 Λιγκ 1 34 30 2 2 1 0 9 3 — 46 35
2013–14 33 26 2 3 2 2 8 10 1 0 46 41
2014–15 24 19 3 4 3 3 6 2 1 2 37 30
2015–16 31 38 6 7 3 0 10 5 1 0 51 50
Σύνολο 122 113 13 16 9 5 33 20 3 2 180 156
Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ 2016–17 Πρέμιερ Λίγκ 28 17 1 1 5 4 11 5 1 1 46 28
2017–18 5 0 0 0 1 1 1 0 — 7 1
Σύνολο 33 17 1 1 6 5 12 5 1 1 53 29
Σύνολο καριέρας 517 319 43 31 15 10 139 56 16 5 730 421

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγιαξ

  • Πρωτάθλημα (2) : 2001–02, 2003–04
  • Κύπελλο KNVB : 2001–02
  • Johan Cruyff Shield : 2002

Γιουβέντους

  • Πρωτάθλημα (2) : 2004–05, 2005–06 (και οι δύο αφαιρέθηκαν λόγω σκανδάλου Calciopoli)

Ίντερ Μιλάνου

  • Πρωτάθλημα (3) : 2006–07, 2007–08, 2008–09
  • Σούπερ Καπ Ιταλίας (2) : 2006, 2008

Μπαρτσελόνα

  • Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA : 2009
  • Σούπερ Καπ UEFA : 2009
  • Πρωτάθλημα : 2009–10
  • Σούπερ Καπ Ισπανίας (2) : 2009, 2010

Μίλαν

  • Πρωτάθλημα (2) : 2010–11, 2021–22
  • Σούπερ Καπ Ιταλίας : 2011

Παρί Σεν Ζερμέν

  • Πρωτάθλημα (4) : 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16
  • Κύπελλο Γαλλίας (2) : 2014–15, 2015–16
  • Λιγκ Καπ (3) : 2013–14, 2014–15, 2015–16
  • Champions Trophy (3) : 2013, 2014, 2015

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

  • Γιουρόπα Λιγκ : 2016–17
  • Κύπελλο EFL : 2016–17
  • FA Community Shield : 2016

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Χρυσή Μπάλα 4η θέση: 2013
  • Golden Foot : 2012
  • Βραβείο καριέρας παίκτη Globe Soccer Awards : 2022
  • Βραβείο Πούσκας : 2013
  • FIFA FIFPro World XI : 2013
  • Ομάδα της Χρονιάς UEFA (4) : 2007, 2009, 2013, 2014
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα UEFA Ομάδα της διοργάνωσης : 2012
  • UEFA Ομάδα της σεζόν: 2013–14
  • Ομάδα της σεζόν Γιουρόπα Λιγκ: 2016–17
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2004 : γκολ της διοργάνωσης : Ιταλία - Σουηδία
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2012 : γκολ της διοργάνωσης : Σουηδία - Γαλλία
  • Κορυφαίος πάροχος ασίστ UEFA Τσάμπιονς Λιγκ : 2012–13
  • Σέριε Α : Ξένος ποδοσφαιριστής της χρονιάς (5) : 2004–05, 2007–08, 2008–09, 2010–11, 2011–12
  • Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς Σέριε Α (3) : 2007–08, 2008–09, 2010–11
  • Σέριε Α Ομάδα της Χρονιάς (2) : 2010–11 , 2011–12
  • Κορυφαίος σκόρερ (2) : 2008–09, 2011–12
  • Ιταλία Καλύτερος Ξένος Αθλητής: 2021
  • ΑΚ Μίλαν Hall of Fame
  • Λιγκ 1 Καλύτερος επιθετικός της σεζόν : 2012–13
  • Καλύτερος ξένος παίκτης Λιγκ 1 (3) : 2012, 2013, 2014
  • Παίκτης της Χρονιάς Λιγκ 1 (3) : 2012–13, 2013–14, 2015–16
  • Λιγκ 1 Ομάδα της Χρονιάς (4) : 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16
  • Πρώτος σκόρερ της Λιγκ 1 (3) : 2012–13, 2013–14, 2015–16
  • Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου Γαλλίας (2) : 2014–15, 2015–16
  • Πρώτος σκόρερ Λιγκ Καπ Γαλλίας : 2014–15
  • Χρυσό αστέρι France Football (2) : 2014, 2016
  • Παρί Σεν Ζερμέν Hall of Fame
  • Η καλύτερη ομάδα της ιστορίας της Παρί Σεν Ζερμέν
  • Πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου EFL : 2016–17
  • MLS All-Star (2) : 2018, 2019
  • Καλύτερη ενδεκάδα MLS (2) : 2018, 2019
  • Νέος ποδοσφαιριστής της χρονιάς στο MLS : 2018
  • Βραβείο ESPY καλύτερου παίκτη MLS : 2019
  • IFFHS Καλύτερη ομάδα της Σουηδίας όλων των εποχών
  • Διεθνές Βραβείο Σουηδού της Χρονιάς: 2013
  • Σουηδική προσωπικότητα ποδοσφαίρου της χρονιάς : 2002
  • Σουηδός αθλητής της χρονιάς (4) : 2008, 2010, 2013, 2015

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Ranking the top 25 men's soccer players of the 21st century». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2024. 
  2. ↑ «RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2024. 
  3. ↑ «Sweden - Record International Players». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Ο Ζλάταν αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο δεν θα τον απέσυρε ποτέ». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2023. 
  5. ↑ «France - Topscorers». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Ιμπραΐμοβιτς: «Ήρθε η ώρα να πω αντίο στο ποδόσφαιρο»». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  7. ↑ «Zlatan Ibrahimovic - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  8. ↑ «Zlatan Ibrahimovic Wins 2013 Puskas Award for Goal vs. England». Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023. 
  9. ↑ «The greatest finishers in football history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζλάταν_Ιμπραχίμοβιτς&oldid=10837195"