Ερρίκος Α΄ του Βωντεμόν
Ερρίκος Α΄ του Βωντεμόν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Henri Ier de Vaudémont (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1232 (περίπου) |
Θάνατος | 1278[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φεουδάρχης[1] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Μαργαρίτα ντε λα Ρος[1] |
Τέκνα | Ρενώ του Βωντεμόν[1] Ερρίκος Β΄ του Βωντεμόν[1] Jacques de Vaudémont, Sire de Bainville et Bertringen[2] |
Γονείς | Ούγος Γ΄ του Βωντεμόν[1] και Μαργαρίτα του Μπαρ[1] |
Οικογένεια | Οίκος της Λωρραίνης[1] |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερρίκος Α΄, γαλλ.: Henri I de Vaudémont,(π. 1232 - 1278) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν κόμης του Βωντεμόν από το 1244 έως το 1278 και κόμης του Aριάνo από το 1271 έως το 1278. Ήταν γιος του Ούγου Γ΄ κόμη του Βωντεμόν και της Μαργαρίτας του Μπαρ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όντας ανήλικος μετά το τέλος τού πατέρα του, ο Ερρίκος Α΄ εξασφάλισε την επιτροπεία του ιππότη Ερρίκου κυρίου του Μπουά, ο οποίος είχε νυμφευτεί τη Mαργαρίτα του Μπαρ, τη μητέρα του. Κηρύχθηκε ενήλικος τον Ιούλιο του 1247.
Το 1251 ο επίσκοπος της Τουλ, απειλούμενος από τους αστούς της πόλης του, κάλεσε τον Θεοβάλδο Β΄ κόμη του Μπαρ να έλθει σε βοήθειά του. Τον Θεοβάλδο Β΄ συνόδευσε ο Ερρίκος Α΄, ο εξάδελφος και υποτελής του, και πολιόρκησαν την Τουλ.
Στη συνέχεια, ο Ερρίκος Α΄ συνόδευσε τον Θεοβάλδο Β΄ που υποστήριξε τον Γκυ των Νταμπιέρ στη σύγκρουση για τη διαδοχή των κομητειών του Αινώ και της Φλάνδρας, αλλά ηττήθηκαν στο Γουέστ-Καπέλ στις 4 Ιουλίου 1253 από τον Φλώρις Ε΄ κόμη της Ολλανδίας και τον Ιωάννη Β΄ των Αβέν.
Το 1260 απεβίωσε ο Ιάκωβος της Λωρραίνης επίσκοπος του Μετς. Ο Θεοβάλδος Β΄ και ο Φρειδερίκος Γ΄ δούκας της Λωρραίνης είχαν ο καθένας τον δικό του υποψήφιο· εκλέχθηκε αυτός του Ερρίκου Γ΄, ο Φιλίπ ντε Φλοράνζ. Σε αντίποινα, ο Θεοβάλδος Β΄ λεηλάτησε τη Mεσέν και ο Φρειδερίκος Γ΄ επιτέθηκε στον Ερρίκο Α΄ του Βωντεμόν, που τον νίκησε στο Βαξονκούρ. Ακολούθησαν και άλλες συγκρούσεις, όπου απέκτησε τη φήμη του γενναίου και επιδέξιου άνδρα του πολέμου.
Χάρη σε αυτή τη φήμη συνόδευσε τον Κάρολο τον Ανδεγαυό στην κατάκτηση του βασιλείου της Σικελίας το 1265. Επέστρεψε στη Σικελία το 1270, και έλαβε την κομητεία του Aριάνo στις 16 Φεβρουαρίου 1271, και στη συνέχεια στις 13 Μαρτίου 1271 το αξίωμα του γενικού εκπροσώπου (vicar) της Τοσκάνης. Εκτέλεσε επίσης διπλωματικές αποστολές στην Ελλάδα (στο πριγκιπάτο Αχαΐας και στο δουκάτο των Αθηνών).
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γύρω στο 1251 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα ντε Λα Ρος, κόρη του Γκυ ντε Λα Ρος, δούκα της Αθήνας , και είχε τέκνα:
- Ρενώ (απεβ. 1279), κόμης του Βωντεμόν & του Αριάνο.
- Ερρίκος Β΄ (απεβ. 1299), κόμης του Βωντεμόν & του Αριάνο.
- Ιάκωβος (απεβ. 1299), κύριος του Blainville και του Bettingen, παντρεύτηκε τη Jeanne, κόρη του Σάιμον IV του Saarbrücken-Commercy ;
- Γκυ (απεβ. 1299), μέλος του συλλόγου (chanoine) του καθεδρικού της Τουλ.
- Αικατερίνη, παντρεύτηκε τον Κάρολο του Λαγκονές, στρατάρχη της Σικελίας.
- Aλίκη, παντρεύτηκε με τον Λουί ντε Ροεριί.
- Mαργαρίτα, παντρεύτηκε το 1271 με τον Tομά ντε Σαιν-Σεβερίν, κόμη του Mαρσίσκο.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόγονοι του Ερρίκου Α΄ κόμη του Βωντεμόν | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Michel François, Histoire des comtes et du comté de Vaudémont des origines à 1473, Nancy, Imprimeries A. Humblot et Cie, 1935, 459 p. [détail des éditions].