Γεώργιος Αμαρτωλός
| Γεώργιος Αμαρτωλός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας[1] |
| Θάνατος | 9ος αιώνας[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζάντιον Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός[1] |
| Περίοδος ακμής | 9ος αιώνας[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γεώργιος Αμαρτωλός ή Γεώργιος Μοναχός (9ος αιώνας) ήταν βυζαντινός μοναχός και ιστορικός στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ´ (842–867). Το έργο για το οποίο είναι γνωστός είναι το Χρονικόν Σύντομον στο οποίο παραθέτει την ιστορία του κόσμου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν είναι γνωστό τίποτα για τη ζωή του εκτός από τα στοιχεία που παραθέτει στο γραπτό του έργο, αναφέροντας τον Μιχαήλ Γ´ ως αυτοκράτορα, και αποκαλώντας τον εαυτό του αρκετές φορές εντός του κειμένου ως μοναχό.
Το έργο αναφέρεται πως γράφτηκε ὐπὸ Γεωργίου ἁμαρτωλοῦ, έτσι η επωνυμία Αμαρτωλός δεν είναι το πραγματικό του επίθετο αλλά κοινό επίθετο και χαρακτηρισμός των μοναχών της εποχής. Σύμφωνα με τον βυζαντινολόγο του 19ου αιώνα Καρλ Κρουμπάχερ, η χρήση του Αμαρτωλός ως επωνυμία είναι άστοχη και η επωνυμία Μοναχός είναι ορθότερη.[3]
Χρονικόν σύντομον
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι Χρονικόν σύντομον έκ διαφόρων χρονογράφων τέ καί έξηγητών.[4]
Περιεχόμενα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χρονικό αποτελείται από 4 βιβλία:
- την ιστορία του κόσμου από την εποχή του Αδάμ έως την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου και περιλαμβάνονται αναφορές για τους Πέρσες, Χαλδαίους, Βραχμάνους, Αμαζόνες κ.ά.
- την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, ωστόσο γίνονται συχνές αναφορές και στον Πλάτωνα και σε άλλους αρχαίους φιλοσόφους
- την ρωμαϊκή ιστορία από τον Ιούλιο Καίσαρα έως τον Μέγα Κωνσταντίνο
- την ιστορία της περιόδου που έζησε ο ίδιος έως τον θάνατο του αυτοκράτορα Θεόφιλου το 842, και την αποκατάσταση των εικόνων από την Θεοδώρα το ίδιο έτος θέτοντας τέρμα στην εικονομαχία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι οι πληροφορίες του χρονικού για την περίοδο 813–842, είναι οι μόνες διαθέσιμες από σύγχρονο της εποχής και θεωρούνται πολύτιμες ιδιαίτερα μερικά χρόνια πριν από το σχίσμα του Φώτιου, και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αμαρτωλός χρησιμοποιεί οξεία κριτική εναντίον των εικονοκλαστών ως μοναχός και ως σύγχρονος της εποχής του.
Μεταφράσεις και επεκτάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σύγγραμμά μεταφράστηκε σύντομα στα βουλγαρικά και τα σερβικά, καθώς και στα γεωργιανά. Οι πρώιμες αυτές εκδόσεις, απέκτησαν ιδιαίτερο κύρος και επιρροή σε όλους τους πρώιμους Σλάβους ιστορικούς, ανάμεσα τους και στον Νέστορα τον Χρονικογράφο. Καθώς το έργο υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές με πολλές μεταφράσεις και επανεκδόσεις, είναι πλέον δύσκολο να ανασυνταχθεί στην αρχική μορφή του.[5]
Διάφοροι άλλοι βυζαντινοί συγγραφείς, ανάμεσα τους και ο Συμεών Μεταφραστής, συνέχισαν το χρονικό του Αμαρτωλού και σε ύστερες ημερομηνίες, με τις πιο ουσιαστικές επεκτάσεις να φτάνουν έως έναν αιώνα αργότερα έως το 948. Στις προσθήκες αυτές τα θρησκευτικά ζητήματα τείνουν να μην είναι στο επίκεντρο και οι περιγραφές των γραπτών συγκεντρώνονται κυρίως στην πολιτική ιστορία, ενώ η γλώσσα των κειμένων είναι περισσότερο δημώδης. Υπάρχουν και περαιτέρω επεκτάσεις του κειμένου έως το 1143, οι οποίες όμως δεν συνοδεύονται από ιδιαίτερη αξία πληροφοριών.
Αξιοσημείωτες εκδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Muralt, E. de (ed). Georgii monachi, dicti Hamartoli, Chronicon ab orbe condito ad annum p. chr. 842 et a diversis scriptoribus usq. ad ann. 1143 continuatum. Αγία Πετρούπολη, 1859. Η πρώτη έντυπη έκδοση του έργου (Ρωσικό κείμενο από χειρόγραφο του 12ου αιώνα), ατελές και παραπλανητικό κατά τον Καρλ Κρουμπάχερ [6]
- Combefis, François (ed.). "Bioi ton neon Basileon (βίοι τῶν νέων βασιλέων)." In Maxima bibliotheca (Scriptores post Theophanem) Παρίσι, 1685 - επανέκδοση στην Βενετία, 1729. Το τελευταίο μέρος του 4ου τόμου του χρονικού και η συνέχεια έως το 948.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 033289158. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2021.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20020717837. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
- ↑ Κρουμπάχερ, σελ.358
- ↑ «Γεώργιος ο Μοναχός ή «Αμαρτωλός» (9ος αι. μ.Χ.) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Κρουμπάχερ, σελ.355
- ↑ Κρουμπάχερ, σελ.357
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Karl Krumbacher, History of Byzantine Literature from Justinian to the Fall of the East Roman Empire, σελ.355-358
- (ενσωμάτωση κειμένου) Herbermann, Charles, ed. (1909). "George Hamartolus". Catholic Encyclopedia. 6. New York: Robert Appleton.
- Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «George the Monk» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 12 (11η έκδοση) Cambridge University Press
Σχετική βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αθανάσιος Μαρκόπουλος (2014), Συμβολή στην χρονολόγηση του Γεώργιου Μοναχού
- Afinogenov, D." The Date of Georgios Monachos Reconsidered." BZ 92 (1999). pp. 437–47.