Αλβέρτος Β΄ της Γερμανίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλβέρτος Β΄ της Γερμανίας, Ε΄ της Αυστρίας | |
|---|---|
 | |
Δούκας της Αυστρίας | |
| Περίοδος | 1404 - 1439 |
| Προκάτοχος | Αλβέρτος Δ΄ |
| Διάδοχος | Λαδίσλαος Ε΄ |
Βασιλιάς της Ουγγαρίας | |
| Περίοδος | 1437 - 1439 |
| Προκάτοχος | Σιγισμούνδος |
| Διάδοχος | Βλαδίσλαος Α΄ |
Βασιλιάς της Βοημίας | |
| Περίοδος | 1438 - 1439 |
| Προκάτοχος | Σιγισμούνδος |
| Διάδοχος | Λαδίσλαος Ε΄ |
Βασιλιάς της Γερμανίας | |
| Περίοδος | 1438 - 1439 |
| Προκάτοχος | Σιγισμούνδος |
| Διάδοχος | Φρειδερίκος Γ΄ |
| Γέννηση | 16 Αυγούστου 1397 |
| Θάνατος | 27 Οκτωβρίου 1439 (42 ετών) |
| Σύζυγος | Ελισάβετ του Λουξεμβούργου |
| Επίγονοι | Άννα Ελισάβετ Λαδίσλαος Ε΄ |
| Οίκος | Οίκος των Αψβούργων |
| Πατέρας | Αλβέρτος Δ΄ της Αυστρίας |
| Μητέρα | Ιωάννα Σοφία της Βαυαρίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αλβέρτος ο Μεγαλόψυχος KG, εκλεγμένος Βασιλιάς της Γερμανίας ως Αλβέρτος Β' (10 Αυγούστου 1397 – 27 Οκτωβρίου 1439) ήταν βασιλιάς της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μέλος του Οίκου των Αψβούργων. Από κληρονομιά έγινε Αλβέρτος Ε', Δούκας της Αυστρίας. Μέσω της συζύγου του έγινε επίσης Βασιλιάς της Ουγγαρίας, της Κροατίας, της Βοημίας και κληρονόμησε αξίωση για το Δουκάτο του Λουξεμβούργου.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_-_Korunovace_c%C3%ADsa%C5%99e_Albrechta_II._za_kr%C3%A1le_%C4%8Desk%C3%A9ho_roku_1438.jpg)
Γεννήθηκε στη Βιέννη και ήταν ο γιος του Αλβέρτου Δ΄, Δούκα της Αυστρίας και της Ιωάννας Σοφίας της Βαυαρίας.[2]
Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1404 τον διαδέχθηκε στο Δουκάτο της Αυστρίας σε ηλικία επτά ετών. Ο θείος του Δούκας Γουλιέλμος της Εσω Αυστρίας, τότε επικεφαλής της αντίπαλης γραμμής του Λεοπόλδου, υπηρέτησε ως αντιβασιλέας για τον ανιψιό του, ακολουθούμενος από τους αδελφούς του Λεοπόλδο Δ' και Ερνέστο το Σιδηρού το 1406. Οι διαμάχες μεταξύ των αδελφών και οι συνεχείς προσπάθειές τους να αποκτήσουν τον έλεγχο των εδαφών της γραμμής του Αλβέρτου οδήγησαν σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο ο Αλβέρτος, έχοντας λάβει καλή εκπαίδευση, ανέλαβε την κυβέρνηση της Αυστρίας με την ευκαιρία του θανάτου του Λεοπόλδου το 1411 και κατάφερε, με τη βοήθεια των συμβούλων του, να απαλλάξει το δουκάτο από τα κακά που είχαν προκύψει όσο ήταν ανήλικος.[3]
Το 1422 ο Αλβέρτος παντρεύτηκε την Ελισάβετ του Λουξεμβούργου, κόρη και διάδοχο του Βασιλιά Σιγισμούνδου της Ουγγαρίας (αργότερα επίσης Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Βασιλιά της Βοημίας) και τη δεύτερη σύζυγό του, τη Σλοβένα ευγενή Μπάρμπαρα του Τσέλιε.[4] Εκτός από την Ουγγαρία με το γάμο του ο Αλβέρτος απέκτησε αξιώσεις και για πολλά σλαβικά βασίλεια και πριγκιπάτα.
Ο Αλβέρτος βοήθησε τον πεθερό του Σιγισμούνδο στις εκστρατείες του εναντίον των Χουσιτών, εμπλέκοντας το αυστριακό δουκάτο στους Χουσιτικούς Πολέμους. Σε αντάλλαγμα ο Σιγισμούνδος τον όρισε διάδοχό του και του έδωσε τον τίτλο του Μαργράβου της Μοραβίας το 1423. Τα αυστριακά εδάφη ερημώθηκαν πολλές φορές και ο Αλβέρτος συμμετείχε επίσης στη Μάχη του Ντομάζλιτσε το 1431, όπου τα αυτοκρατορικά στρατεύματα υπέστησαν συντριπτική ήττα.
Όταν ο Σιγισμούνδος πέθανε το 1437 ο Αλβέρτος στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας την 1η Ιανουαρίου 1438 και, όπως και ο προκάτοχός του, μετέφερε την αυλή του στο Ουγγρικό Βασίλειο από όπου αργότερα επέβλεπε τις άλλες κτήσεις του. Αν και στέφθηκε βασιλιάς της Βοημίας έξι μήνες μετά την άνοδό του στον Ουγγρικό θρόνο, δεν μπόρεσε να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας. Συμμετείχε σε πόλεμο με τους Βοημούς και τους Πολωνούς συμμάχους τους, όταν στις 18 Μαρτίου 1438, εκλέχθηκε «Βασιλιάς των Ρωμαίων» στη Φρανκφούρτη, τιμή που δεν φαίνεται να είχε επιδιώξει.[5] Ποτέ δεν στέφθηκε Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Στη συνέχεια, απασχολούμενος με την υπεράσπιση της Ουγγαρίας από τις επιθέσεις των Τούρκων, πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 1439 στο Νεσμέλι και θάφτηκε στο Σέκεσφεχερβαρ. Ο Αλβέρτος ήταν ένας δραστήριος και πολεμοχαρής πρίγκιπας, του οποίου η σύντομη βασιλεία ως τριπλού βασιλιά υποσχόταν πολλά για την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.[3]
Εκδίωξη των Εβραίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αν και οι Εβραίοι στο Αυστριακό δουκάτο είχαν υποστεί τοπικούς διωγμούς κατά το 13ο και το 14ο αιώνα, η θέση τους παρέμενε σχετικά ασφαλής. Οι εβραϊκές κοινότητες ευημερούσαν σε πολλές πόλεις όπως το Κρεμς ή η περιοχή γύρω από την Γιούντενπλατς στη Βιέννη. Κατά τη σύγχυση που ακολούθησε μετά το θάνατο του Δούκα Αλβέρτου Δ' το 1404 η κατάστασή τους επιδεινώθηκε απότομα, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της συναγωγής της Βιέννης στις 5 Νοεμβρίου 1406, που τον ακολούθησαν ταραχές και λεηλασίες.
Όταν ο Αλβέρτος Ε΄ ενηλικιώθηκε το 1411 και παρενέβη στους Πολέμους των Χουσιτών, επέβαλλε επανειλημμένα νέους φόρους στην εβραϊκή κοινότητα για να χρηματοδοτεί τις εκστρατείες του. Από την άλλη πλευρά, μετά τις καταστροφές που προκάλεσαν στο δουκάτο οι Χουσίτες, οι Εβραίοι της Αυστρίας κατηγορήθηκαν για συνεργασία και εμπόριο όπλων με τους εχθρούς. Οι κατηγορίες για βεβήλωση της όστιας στο Eνς το 1420 αποτέλεσαν για τον Αλβέρτο πρόσχημα για την καταστροφή της εβραϊκής κοινότητας.
Σύμφωνα με τα Chronica Austriae του 1463 του χρονικογράφου Τόμας Εμπεντόρφερ ο δούκας στις 23 Μαΐου 1420, κατόπιν εντολής της Εκκλησίας, διέταξε τη φυλάκιση και το βίαιο προσηλυτισμό των Εβραίων. Όσοι δεν είχαν προσηλυτιστεί ή δραπέτευσαν αποστέλλονταν με βάρκες στον Δούναβη, ενώ οι πλούσιοι Εβραίοι παρέμειναν υπό κράτηση, αρκετοί από αυτούς βασανίστηκαν και έχασαν τις περιουσίες τους. Το αναγκαστικό βάπτισμα των Εβραίων παιδιών σταμάτησε με παρέμβαση του Πάπα Μαρτίνου Ε'. Στις 12 Μαρτίου 1421 ο Αλβέρτος καταδίκασε τους υπόλοιπους Εβραίους σε θάνατο. Ενενήντα δύο άνδρες και 120 γυναίκες κάηκαν στην πυρά νότια των τειχών της Βιέννης. Οι Εβραίοι τέθηκαν σε «αιώνια απαγόρευση» και η συναγωγή τους κατεδαφίστηκε. Οι διώξεις σε πολλές αυστριακές πόλεις περιγράφονται ρητά σε ένα χειρόγραφο του 16ου αιώνα που ονομάζεται Vienna Gesera.
Πλήρης τίτλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].svg)
Ο πλήρης τίτλος που κατείχε ο Αλβέρτος είχε ως εξής: Αλβέρτος, ελέω Θεού εκλεγμένος Βασιλιάς των Ρωμαίων, αιώνια Αύγουστος, Βασιλιάς της Ουγγαρίας, Δαλματίας, Κροατίας, Ράμας, Σερβίας, Γαλικίας, Λοδομερίας, Κουμανίας και Βουλγαρίας, εκλεγμένος Βασιλιάς της Βοημίας, Δούκας της Αυστρίας, της Στυρίας, της Καρινθίας και της Καρνιόλας, Μαργράβος της Μοραβίας, Άρχοντας της Βενδικής Μαρκίας και του Πορτ Ναόν, Κόμης των Αψβούργων, του Τιρόλου, του Φερρέτε και του Κιβούργου, κ.λπ. Μαργράβος του Μπουργκάου και Κόμης της Αλσατίας.
Στην πράξη χρησιμοποιούσε συχνά μια πιο σύντομη εκδοχή: Αλβέρτος, ελέω Θεού εκλεγμένος Βασιλιάς των Ρωμαίων, αιώνια Αύγουστος, Βασιλιάς της Ουγγαρίας, Δαλματίας, Κροατίας, κ.λπ. Μαργράβος της Μοραβίας και κόμης του Τιρόλου κ.λπ.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1422 την Ελισάβετ από τον Οίκο του Λουξεμβούργου, κόρη του Σιγισμόνδου της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας και είχε τέκνα:
- Άννα 1432-1462, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Γ΄ των Βέττιν μάργραβο της Θουριγγίας.
- Ελισάβετ 1436-1505, παντρεύτηκε τον Καζίμιρ Δ΄ των Γιαγκελλόνων βασιλιά της Πολωνίας & της Λιθουανίας. Ο γιος τους
- Βλαδίσλαος Β΄ έγινε βασιλιάς της Ουγγαρίας & της Βοημίας.
- Λαδίσλαος Ε΄ ο Υστερότοκος 1440-1457, δούκας της Αυστρίας και βασιλιάς της Ουγγαρίας & της Βοημίας.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Αλβέρτου Β΄ της Γερμανίας |
|---|
|
|
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Albert II (Holy Roman emperor) - Britannica Online Encyclopedia». Britannica.com. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/12739/Albert-II. Ανακτήθηκε στις 31 January 2011.
- ↑ Previté-Orton 1978, σελ. 792.
- ↑ 3,0 3,1 Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Albert II.» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 496 Endnote: see W. Altmann, Die Wahl Albrecht II. zum römische Könige (Berlin, 1886).
- ↑ Jackson-Laufer 1999, σελ. 130.
- ↑ Setton 1978, σελ. 57.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jackson-Laufer, Guida Myrl (1999). Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide. ABC-CLIO.
- Setton, Kenneth M. (1978). The Papacy and the Levant, 1204-1571: The Fifteenth Century. 2. The American Philosophical Society.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Albert II of Habsburg στο Wikimedia Commons