Άντε Πάβελιτς

Άντε Πάβελιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ante Pavelić (Κροατικά)
Γέννηση	14  Ιουλίου 1889 Bradina
Θάνατος	28  Δεκεμβρίου 1959 Μαδρίτη
Αιτία θανάτου	τραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Αγίου Ισιδώρου (40°24′ s. š., 3°43′37″ z. d.)
Χώρα πολιτογράφησης	Συγκυριαρχία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας Φρανκική Ισπανία
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Κροατικά
Σπουδές	Faculty of Law of the University of Zagreb
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός δικηγόρος στρατιωτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ουστάσι και Croatian Pure Party of Rights
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	έγκλημα πολέμου
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Poglavnik (1941–1945)
Βραβεύσεις	Military Order of the Iron Trefoil Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (3  Φεβρουαρίου 1943) Παράσημο του Γερμανικού Αετού
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Άντε Πάβελιτς (κροατ. Ante Pavelić, 14 Ιουλίου 1889 - 28 Δεκεμβρίου 1959) ήταν Κροάτης φασίστας πολιτικός ηγέτης. Ως Πόγκλαβνικ (=επικεφαλής, αρχηγός), κυβέρνησε το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας από το 1941, ένα κράτος - μαριονέτα της φασιστικής Ιταλίας και της Ναζιστικής Γερμανίας. Ήταν ιδρυτής του κροατικού ακραίου εθνικιστικού-τρομοκρατικού κινήματος Ουστάσι.

Ο Πάβελιτς ήταν δικηγόρος και πολιτικός στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας γνωστός για τις εθνικιστικές του πεποιθήσεις, ιδιαίτερα όσες αφορούσαν ένα ανεξάρτητο κροατικό κράτος. Από το 1927 μέχρι το 1929 ήταν μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κοινοβουλίου όπου και διακήρυξε τις πεποιθήσεις του για την κροατική ανεξαρτησία. Στη δεκαετία του 1920 οι πεποιθήσεις του έγιναν πιο ακραίες, αφού κάλεσε σε επανάσταση τους Κροάτες έναντι της Γιουγκοσλαβίας.

Αφού ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α΄ ανακήρυξε τη δικτατορία της 6ης Ιανουαρίου, ο Πάβελιτς κατέφυγε στη Βιέννη όπου και συναντήθηκε με άλλους Κροάτες απόδημους και δημιούργησε σχέσεις με την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση για ανεξαρτησία τόσο της Κροατίας όσο και της περιοχής Πόλογκ, δηλαδή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας. Στη συνέχεια, κατέφυγε στην Ιταλία, όπου δημιούργησε την Ουστάσε. Αρχικά ήταν ένα κροατικό εθνικιστικό κίνημα που είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Μεγάλης Κροατίας μέσω ένοπλης επανάστασης. Τον Οκτώβριο του 1934, ο Πάβελιτς φυλακίστηκε, καθώς σχεδίαζε τη δολοφονία του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1936. Από το 1936 μέχρι το 1939, οι ιταλικές αρχές έθεσαν εκτός νόμου την Ουστάσε, οπότε και διέλυσε την οργάνωση. Ζούσε υπό καθεστώς αστυνομικής επιτήρησης ενώ αναζήτησε, ανεπιτυχώς, γερμανική υποστήριξη. Από το 1939, όμως, επανίδρυσε την Ουστάσε, ενώ έδωσε έμφαση στη δράση της οργάνωσης στη Γιουγκοσλαβία.

Μετά τη γερμανική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία στις 10 Απριλίου 1941, ο Σλάβκο Κβάτερνικ ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας στο όνομα του Άντε Πάβελιτς. Ο Πάβελιτς ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας και σύντομα δημιούργησε ένα κράτος στα πρότυπα της Ναζιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας. Υπό την ηγεσία του, η Κροατία ήγειρε τις εδαφικές φιλοδοξίες της Ιταλίας και εμφυλίους πολέμους με τους Τσέτνικ και με τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πάβελιτς κατέφυγε στην Αργεντινή, όπου και παρέμεινε πολιτικά δραστήριος. Τραυματίστηκε το 1957 σε μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από άγνωστο, ενώ στη συνέχεια κατέφυγε στην Ισπανία, όπου και υπέκυψε στα τραύματά του το 1959.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ante Pavelić στο Wikimedia Commons