Άγιος Γεώργιος Καλυβίων Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°37′26.6″N 21°16′42.45″E / 38.624056°N 21.2784583°E Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Άγιος Γεώργιος (ελληνικά τοπωνύμια)
| Άγιος Γεώργιος | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Αγρινίου |
| Δημοτική Ενότητα | Αγρινίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 30 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 188 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 301 00 |
| Τηλ. κωδικός | +26410 |
Ο Άγιος Γεώργιος Καλυβίων είναι πεδινός οικισμός του νομού Αιτωλοακαρνανίας σε υψόμετρο 30 μέτρων[2].
Γεωγραφία - Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Άγιος Γεώργιος βρίσκεται ανατολικά του Αχελώου ποταμού και νοτιοανατολικά της λίμνης Οζερός. Το χωριό είναι κτισμένο δίπλα και δυτικά από τα Καλύβια και απέχει 12 χλμ. δυτικά από το Αγρίνιο.[3] Το όνομά του οφείλεται από το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου που προϋπήρχε του οικισμού από την περίοδο της τουρκοκρατίας και γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε ο οικισμός.[4] και δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Αρχικά βρισκόταν στη τοποθεσία "Νησί", βορειότερα της σημερινής όπου μετακινήθηκε εξ΄αιτίας των συχνών πλημμυρών του Αχελώου. Οι κάτοικοι κατάγονται κυρίως από την Ευρυτανία και την επαρχία Βάλτου της Αιτωλοακαρνανίας που εγκαταστάθηκαν στο χωριό μετά την κατοχή.[5]. Τον Δεκέμβριο του 1962 με την υπερχείλιση των νερών του Αχελώου έγιναν μεγάλες καταστροφές στα σπίτια και τα χωράφια της περιοχής[6]. Ως οικισμός περιλαμβάνεται στις ελληνικές απογραφές από το 1961 ως μέρος της τότε κοινότητας Καλυβίων.[7] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με τα Καλύβια και τον Πλάτανο αποτελούν την τοπική κοινότητα Καλυβίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αγρινίου του δήμου Αγρινίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 266 κατοίκους.[8]
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 309 |
| 2001 | 291 |
| 2011 | 266 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 189 |
| 1971 | 298 |
| 1981 | 316 |
| 1991 | 317 |
| 2001 | 289 |
| 2011 | 266 |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιεροί ναοί και εξωκλήσια στα Καλύβια από τον ιστότοπο https://iaitoloakarnania.gr
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Αιτωλοακαρνανία υπάρχουν οι συνώνυμοι οικισμοί: Άγιος Γεώργιος Κλεισορρευμάτων, Άγιος Γεώργιος Μεσολογγίου και Άγιος Γεώργιος Παλαιοκαρυάς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 141, τομ.1.
- ↑ «Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις μεταξύ πόλεων, χωριών - apostaseis.gr». www.apostaseis.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «Ο οικισμός και το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου Kαλυβίων». AgrinioPress. 23 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Το χωριό». www.kalyvia.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ AgrinioBestOf.gr, Συντακτική Ομάδα του. «1962:Η καταστροφή του Αγίου Γεωργίου Καλυβίων από τον πλημμυρισμένο Αχελώο». AgrinioBestOf.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10708 (σελ. 234 του pdf)
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 1:172
- ↑ ΠΛΜ 1:451
- ↑ https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)