Secessio plebis

Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.

Η Secessio plebis (αποχώρηση των Πληβείων) ήταν μια άτυπη άσκηση της εξουσίας από τους πληβείους πολίτες της Ρώμης, παρόμοια με μια γενική απεργία που οδηγείται στα άκρα. Κατά τη διάρκεια της secessio plebis, οι πληβείοι απλά θα εγκατέλειπαν την πόλη μαζικά και θα άφηναν την αριστοκρατική τάξη στην τύχη της. Ως εκ τούτου, μια τέτοια απόσχιση ή αποχώρηση, σήμαινε ότι όλα τα καταστήματα και τα εργαστήρια θα έκλειναν και οι εμπορικές συναλλαγές θα έπαυαν σε μεγάλο βαθμό. Αυτό ήταν μια αποτελεσματική στρατηγική στην Σύγκρουση των Εξουσιών, λόγω της αριθμητικής δύναμης. Οι πληβείοι πολίτες αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Ρώμης και παρήγαγαν τα περισσότερα από τα τρόφιμα και πόρους, ενώ ένας πατρίκιος πολίτης ήταν μέλος της μειονότητας της ανώτερης τάξης, το ισοδύναμο των γαιοκτημόνων των μετέπειτα εποχών. Συγγραφείς αναφέρουν διαφορετικούς αριθμούς για το πόσες αποσχίσεις υπήρξαν. Οι Cary & Scullard υποστηρίζουν πως υπήρξαν πέντε μεταξύ του 494 π.Χ. και του 287 π.Χ.^[1]

Αποσχίσεις στη Ρωμαϊκή ιστορία

494 π.Χ.

Ξεκινώντας το 495 π.Χ., και με αποκορύφωμα το 494-493 π.Χ., ως αποτέλεσμα των ανησυχιών σχετικά με το χρέος και την αποτυχία της γερουσίας για να παρέχει πρόνοια στους πληβείους, οι πληβείοι με τη συμβουλή του Lucius Sicinius Vellutus αποσχίστηκαν στο Mons Sacer (το Ιερό Βουνό). Ως μέρος του ψηφίσματος διαπραγμάτευσης, οι πατρίκιοι απάλλαξαν μερικούς πληβείους από τα χρέη τους και τους παραχώρησαν ένα μέρος της δύναμης τους, δημιουργώντας το αξίωμα του Δημαρχείου των Πληβείων. Αυτό το αξίωμα ήταν η πρώτη κυβερνητική θέση που κατέκτησαν οι πληβείοι, δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή το αξίωμα του προξένου διατηρούνταν αποκλειστικά από πατρικίους. Οι Πληβείοι Δήμαρχοι έγιναν προσωπικά ιεροί κατά τη διάρκεια της θητείας της.

449 π.Χ.

Το Δεύτερο Secessio Plebis του 449 π.Χ. προκλήθηκε από τις καταχρήσεις της επιτροπής του decemviri (δέκα άνδρες) και αφορούσε απαιτήσεις για την αποκατάσταση των δημάρχων των πληβείων (των εκπροσώπων των πληβείων) και το δικαίωμα να ασκηθεί έφεση, το οποίο είχε ανασταλεί.

445 π.Χ.

Η τρίτη απόσχιση έχει υπαινιχθεί από τον Florus (Lex Canuleia).

342 π.Χ.

Αυτή η τέταρτη απόσχιση σημειώνεται από τον Λίβιο. Το Κλασικό Λεξικό της Οξφόρδης την αποκαλεί "σκοτεινή στρατιωτική εξέγερση".

287 π.Χ.

Το 287 π.Χ., οι πληβείοι αποσχίστηκαν για μια τελευταία φορά στο Janiculum ώστε να αναγκάσουν τους πατρικίους να υιοθετήσουν το Lex Hortensia, το οποία έδινε στα δημοψηφίσματα την ισχύ του νόμου.

Αναφορές

↑ Cary, M· Scullard, H.H. (1980). A History of Rome. σελ. 66. ISBN 0-333-27830-5.

Βιβλιογραφία

Livy, "Ab urbe condita"
Cornell, T.J., "The Beginnings of Rome", Routledge, 1995.
'The Growth of Plebeian Privilege in Rome', The English Historical Review No. II (April 1886)
Forsythe, G., A Critical History of Early Rome", Berkeley, 2005

[1] Cary, M· Scullard, H.H. (1980). A History of Rome. σελ. 66. ISBN 0-333-27830-5.

[1]