Πουκέτ

Πουκέτ
ภูเก็ต
Γεωγραφία
Τοποθεσία	Ινδικός Ωκεανός
Αρχιπέλαγος	Θάλασσα Ανταμάν
Έκταση	576 km²
Χώρα
	Ταϊλάνδη
Πρωτεύουσα	Πόλη του Πουκέτ
Δημογραφικά
Πληθυσμός	600.000 (απογραφής 2013)
	Σχετικά πολυμέσα

Συντεταγμένες: 7°53′24″N 98°23′54″E / 7.89000°N 98.39833°E / 7.89000; 98.39833

Το Πουκέτ (αγγλ. Phuket, ταϊλ. ภูเก็ต), παλαιότερα γνωστό ως Ταλάνγκ (Thalang), και σε δυτικές πηγές και ως Junk Ceylon (μια παραφθορά του μαλαϊκού Tanjung Salang, δηλ. "Ακρωτήρι Salang") είναι μια από τις νότιες επαρχίες (changwat) της Ταϊλάνδης. Γειτονικές επαρχίες είναι βόρεια η επαρχία Πανγκ Νγκα (Phang Nga) και ανατολικά η επαρχία Κράμπι, αλλά δεδομένου ότι το Πουκέτ είναι νησί δεν έχει χερσαία σύνορα.

Το Πουκέτ, που το μέγεθός του είναι κάπως μικρότερο από εκείνο της Σιγκαπούρης, αποτελεί το μεγαλύτερο νησί της Ταϊλάνδης. Το νησί συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα με δύο γέφυρες. Βρίσκεται στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Ταϊλάνδης στη Θάλασσα Ανταμάν. Το Πουκέτ παλαιότερα όφειλε τον πλούτο του στον κασσίτερο και το καουτσούκ και έχει μια πλούσια και συναρπαστική ιστορία. Το νησί βρισκόταν πάνω σε μια από τις σημαντικότερες εμπορικές οδούς ανάμεσα στην Ινδία και την Κίνα και αναφερόταν συχνά στα αρχεία καταγραφής ξένων πλοίων Πορτογάλων, Γάλλων, Ολλανδών και Άγγλων εμπόρων. Η περιοχή στις μέρες μας αντλεί μεγάλο μέρος των εσόδων της από τον τουρισμό.

Ετυμολογία

Το όνομα Πουκέτ (με το γράμμα π να ακούγεται ως δασύ σύμφωνο: (ph)uket) φαίνεται να προέρχεται από τη μαλαϊκή λέξη bukit, που σημαίνει "λόφος", μιας και κάπως έτσι μοιάζει το νησί όταν το βλέπει κανείς από απόσταση. Η περιοχή αναφερόταν παλαιότερα ως Ταλάνγκ, που προέρχεται από τη λέξη Telong της παλαιάς μαλαϊκής γλώσσας που σημαίνει "Ακρωτήρι". Το βόρειο τμήμα της επαρχίας του Πουκέτ, όπου και βρισκόταν η παλιά πρωτεύουσα, χρησιμοποιεί ακόμη αυτό το όνομα.

Ιστορία

Το 17ο αιώνα, οι Ολλανδοί, οι Άγγλοι και, μετά τη δεκαετία του 1680, οι Γάλλοι, συναγωνίστηκαν για να έχουν την ευκαιρία να εμπορεύονται με το νησί του Πουκέτ (τότε γνωστό ως Junkseilon), που αποτελούσε μια πολύ πλούσια πηγή κασσίτερου. Τον Σεπτέμβριο του 1680, ένα πλοίο της Γαλλικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών επισκέφτηκε το Πουκέτ και έφυγε γεμάτο, φορτωμένο με κασσίτερο. Ένα ή δύο χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς Ναράι του Σιάμ (παλαιότερη ονομασία της Ταϊλάνδης), στην προσπάθειά του να μειώσει την ολλανδική και αγγλική επιρροή, διόρισε ως διοικητή του Πουκέτ έναν Γάλλο ιατρό-ιεραπόστολο, τον αδελφό Ρενέ Σαρμπονώ (René Charbonneau), μέλος της αποστολής στο Σιάμ της Εταιρείας Αποστολών Εξωτερικού (Société des Missions Etrangères). Ο Σαρμπονώ παρέμεινε ως διοικητής μέχρι το 1685.^[1]

Το 1685, ο βασιλιάς Ναράι επιβεβαίωσε την παραχώρηση του μονοπωλίου κασσίτερου του Πουκέτ στους Γάλλους στον πρέσβη τους, τον Chevalier de Chaumont. Ο πρώην οικονόμος του Chaumont, ο Sieur de Billy, διορίστηκε διοικητής του νησιού. Όμως, οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν από το Σιάμ μετά την επανάσταση του Σιάμ του 1688. Στις 10 Απριλίου του 1689, ο Desfarges ηγήθηκε μιας εκστρατείας για την επανακατάληψη του Πουκέτ για να αποκαταστήσει ορισμένο γαλλικό έλεγχο στο Σιάμ.^[2] Η κατάληψη του νησιού δεν οδήγησε πουθενά και ο Desfarges επέστρεψε στο Ποντιτσέρι (γαλλική αποικία στη νοτιοανατολική Ινδία) τον Ιανουάριο του 1690.

Οι Βιρμανοί επιτέθηκαν στο Πουκέτ το 1785. Ο Φράνσις Λάιτ (Francis Light), ένας καπετάνιος της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών που περνούσε από το νησί, ειδοποίησε την τοπική διοίκηση ότι είχε παρατηρήσει βιρμανικές δυνάμεις να ετοιμάζονται για να επιτεθούν. Η Ταν Που Γινγκ Τσαν (Than Phu Ying Chan), η σύζυγος του προσφάτως αποθανόντα κυβερνήτη, και η αδερφή της Μουκ (Mook) συγκέντρωσαν όσες τοπικές δυνάμεις μπορούσαν. Μετά από πολιορκία της πρωτεύουσας του νησιού που διήρκεσε ένα μήνα, οι Βιρμανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στις 13 Μαρτίου του 1785. Οι γυναίκες έγιναν τοπικές ηρωίδες και έλαβαν τους βασιλικούς τίτλους Thao Thep Kasattri και Thao Si Sunthon από τον ευγνώμονα Βασιλιά Ράμα Α'. Κατά τη διάρκεια τη βασιλείας του Βασιλιά Chulalongkorn (γνωστός ως Ράμα Ε'), το Πουκέτ έγινε το διοικητικό κέντρο των νότιων επαρχιών που παρήγαγαν κασσίτερο. Το 1933 το Πουκέτ έγινε πλέον ξεχωριστή επαρχία.

Το τσουνάμι του 2004

Η Πατόνγκ, τουριστική καρδιά του Πουκέτ, μετά το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004.

Στις 26 Δεκεμβρίου του 2004, το Πουκέτ και άλλες κοντινές περιοχές στη δυτική ακτή της Ταϊλάνδης υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές όταν χτυπήθηκαν από τσουνάμι που προκλήθηκε από τον σεισμό του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό. Τα κύματα κατέστρεψαν αρκετές πυκνοκατοικημένες περιοχές και οδήγησαν στον θάνατο έως και 5.300 άτομα σε εθνικό επίπεδο, αλλά και δεκάδες χιλιάδες άλλους σε πολλές περιοχές της Ασίας. Περίπου 250 αναφέρθηκαν ως νεκροί στο Πουκέτ, συμπεριλαμβανομένων και ξένων τουριστών, και ίσως και χίλιοι από τους Βιρμανούς παράνομους εργάτες που έχτιζαν νέα παραλιακά θέρετρα στην περιοχή Κάο Λακ. Σχεδόν όλες οι κύριες παραλίες στη δυτική ακτή, ιδίως οι παραλίες Καμάλα, Πατόνγκ, Καρόν και Κάτα, υπέστησαν μεγάλες ζημιές, με κάποιες ζημιές να έχουν προκληθεί σε θέρετρα και χωριά στις νότιες παραλίες του νησιού.

Μέχρι το Φεβρουάριο του 2005 πολλά κατεστραμμένα θέρετρα άνοιξαν ξανά και η ζωή επέστρεψε σιγά σιγά σε κανονικούς ρυθμούς. Μετά από εντατικά προγράμματα αποκατάστασης των ζημιών, δεν διακρίνονται πλέον τα σημάδια από τις ζημιές του τσουνάμι, εκτός από τις πιο απομακρυσμένες παραλίες.

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2006, η Ταϊλάνδη ξεκίνησε την τοποθέτηση της πρώτης από τις 22 αμερικάνικης κατασκευής σημαδούρες ανίχνευσης τσουνάμι που είναι να μπουν διάσπαρτες στον Ινδικό Ωκεανό ως τμήμα ενός περιφερειακού συστήματος προειδοποίησης. Η συνδεδεμένη με δορυφόρο σημαδούρα ανοιχτής θάλασσας επιπλέει στα 1.000 χλμ (620 μίλια) από τις ακτές, σχεδόν στα μισά της απόστασης ανάμεσα στην Ταϊλάνδη και τη Σρι Λάνκα.^[3]

Γεωγραφία

Το Πουκέτ από το διάστημα

Το Πουκέτ είναι το μεγαλύτερο νησί της Ταϊλάνδης και βρίσκεται στη Θάλασσα Ανταμάν στη νότια Ταϊλάνδη. Το νησί είναι κυρίως ορεινό με μια οροσειρά στα δυτικά του νησιού που το διασχίζει από Βορρά προς Νότο. Τα βουνά του Πουκέτ σχηματίζουν το νότιο άκρο της οροσειράς του Πουκέτ που εκτείνεται 440 χλμ από τον Ισθμό του Κρα. Η υψηλότερη κορυφή του νησιού είναι το Khao Mai Thao Sip Song στα 529 μέτρα. Ο πληθυσμός ήταν 249.446 κάτοικοι το 2000, αλλά ανέβηκε στους 525.018 στην απογραφή δεκαετίας του 2010, το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμιακής αύξησης από όλες τις επαρχίες σε εθνικό επίπεδο με 7.4% ποσοστό αύξησης ετησίως και πλέον περίπου 600.000 άτομα κατοικούν μόνιμα στο Πουκέτ,^[4] ανάμεσα σε αυτούς μετανάστες, άνθρωποι από όλον τον κόσμο, Ταϊλανδοί που είναι καταγεγραμμένοι σε άλλες επαρχίες και ντόπιοι. Ο καταγεγραμμένος πληθυσμός, ωστόσο, περιλαμβάνει μόνο τους Ταϊλανδούς και στα τέλη του 2012 ήταν 360.905 κάτοικοι.^[5]

Υπολογίζεται ότι το Πουκέτ έχει συνολική έκταση περίπου 576 τ.χλμ. (συμπεριλαμβανομένων και των υπόλοιπων νησιών της επαρχίας). Βρίσκεται περίπου 863 χλμ νότια της Μπανγκόκ και καλύπτει μια έκταση 543 τ.χμ. χωρίς τα μικρά νησάκια. Τα άλλα νησιά είναι τα εξής: Κο Λόνε 4,77 τ.χμ., Κο Μαπράο 3,7 τ.χμ., Κο Νάκα Γιάι 2,08 τ.χμ., Κο Ράτσα Νόι 3,06 τ.χμ., Κο Ράτσα Γιάι 4,5 τ.χμ. και το δεύτερο μεγαλύτερο, Κο Σίρε 8,8 τ.χλμ.

Υπολογίζεται ότι μαζί με τα 39 άλλα μικρά νησιά η επαρχία του Πουκέτ καλύπτει έκταση 576 τ.χλμ. Από Βορρά προς Νότο το μήκος του υπολογίζεται στα 48 χλμ. και το πλάτος του σε 21 χλμ.

Το Laem Phromthep, στο νότιο άκρο του Πουκέτ, που γεμίζει από τουρίστες την ώρα της Δύσης του ηλίου

Το 70% του Πουκέτ καλύπτεται από βουνά που εκτείνονται με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο και το υπόλοιπο 30% αποτελείται απο πεδιάδες που βρίσκονται στο κεντρικό και ανατολικό τμήμα του νησιού. Στο νησί υπάρχουν ρυάκια και ρέματα, αλλά δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο ποτάμι.

Δάση, φυτείες καουτσουκόδεντρων και παραγωγής φοινικέλαιου καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του νησιού. Η δυτική ακτή έχει αρκετές αμμώδεις παραλίες, ενώ στο ανατολικό τμήμα του νησιού οι παραλίες είναι πιο συχνά λασπώδεις. Κοντά στο νοτιότερο σημείο βρίσκεται το Laem Phromthep, το οποίο είναι δημοφιλές μέρος για την παρατήρηση του ηλιοβασιλέματος. Στο ορεινό βόρειο τμήμα του νησιού βρίσκεται η περιοχή Khao Phra Thaeo που προστατεύονται πάνω από 20 τ.χλμ. τροπικού δάσους. Το Εθνικό Πάρκο Σιρινάτ (Sirinat) στη βορειοδυτική ακτή εγκαινιάστηκε το 1981 και προστατεύει μια περιοχή 90 τ.χλμ. (τα 68 τ.χμ. αποτελούν θαλάσσια περιοχή), συμπεριλαμβανομένης της παραλίας Nai Yang όπου οι θαλάσσιες χελώνες γεννούν τα αυγά τους.

Μια από τις πιο δημοφιλείς τουριστικές περιοχές (και περιοχή με μεγάλο τουριστικό συνωστισμό) στο Πουκέτ είναι η παραλία Πατόνγκ (Patong) στο κέντρο της δυτικής ακτής του νησιού, ίσως και λόγω της εύκολης πρόσβασης στη φαρδιά και μεγάλη παραλία. Το μεγαλύτερο μέρος της νυχτερινής ζωής και των φθηνών καταστημάτων του Πουκέτ συγκεντρώνονται εδώ και η περιοχή έχει αναπτυχθεί με ραγδαίο ρυθμό. Άλλες δημοφιλείς παραλίες βρίσκονται νότια της Πατόνγκ, όπως οι παραλίες Καρόν, Κάτα, Κάτα Νόι και επιπλέον κοντά στο νότιο άκρο του νησιού οι παραλίες Νάι Χαρν και Ραγουάι. Στα βόρεια της Πατόνγκ βρίσκονται οι παραλίες Καμάλα, Σουρίν και Μπανγκ Τάο. Εκτός της Πατόνγκ οι υπόλοιπες περιοχές παρουσιάζουν μια πιο ήρεμη πρόταση για διακοπές. Υπάρχουν πολλά νησιά στα νοτιοανατολικά. Υπάρχουν πολλά κοραλλιογενή νησιά στα νότια του Πουκέτ, τα νησιά Σιμιλάν στα βορειοδυτικά και τα νησιά Πι Πι στα νοτιοανατολικά. Οι κάτοικοι ασχολούνται ιδιαίτερα με το τουρισμό, ικανοποιώντας και τη ζήτηση των επισκεπτών για snorkeling (κολύμβηση με μάσκα και αναπνευστήρα) και για καταδύσεις.

Διοικητική διαίρεση

Το Πουκέτ χωρίζεται σε τρεις περιοχές (Amphoe), που με τη σειρά τους χωρίζονται σε 17 υποπεριοχές (tambon) και 103 χωριά (muban). Οι τρεις περιοχές είναι οι εξής:

1. Μούανγκ Πουκέτ (Mueang Phuket)

2. Κατού (Kathu)

3. Ταλάνγκ (Thalang)

Υπάρχουν 9 δήμοι (thesaban) στην επαρχία. Πρωτεύουσα είναι η πόλη του Πουκέτ και κύρια τουριστική πόλη η Πατόνγκ, που αποτελούν δύο ξεχωριστούς δήμους. Οι υπόλοιποι 7 δήμοι είναι οι εξής: Κατού (Kathu), Καρόν (Karon), Τεπ Κρασατρί (Thep Krassatri), Τσονγκ Ταλέ (Choeng Thale), Ρατσαντά (Rachada), Ραγουάι (Rawai) και Γουιτσίτ (Wichit).

Χάρτης των τριών περιοχών του Πουκέτ

Κλίμα

Το Πουκέτ έχει τροπικό κλίμα και πιο συγκεκριμένα τροπικό κλίμα που χαρακτηρίζεται από μουσώνες, με μια ξηρή περίοδο από Νοέμβριο έως Απρίλιο και μια βροχερή περίοδο από Μάιο έως Οκτώβριο. Οι μέσες θερμοκρασίες παραμένουν σταθερές καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Οι μέσες υψηλές θερμοκρασίες κυμαίνονται από 29 °C έως 33 °C. Οι μέσες χαμηλές κυμαίνονται από 23 °C έως 26 °C.

Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μαρ	Απρ	Μάι	Ιουν	Ιουλ	Αυγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Πουκέτ (1961-1990), Ταϊλάνδη
Μέγιστη καταγεγραμμένη θερμοκρασία (°C)	35,5	36,2	37,5	36,8	36,0	35,0	34,0	34,5	33,3	33,9	33,4	33,5	37,5
Μέγιστη θερμοκρασία (°C)	31,8	32,9	33,5	33,4	32,0	31,6	31,2	31,2	30,7	30,9	31,0	31,2	31,8
Μέση θερμοκρασία (°C)	27,9	28,7	29,3	29,5	28,4	28,3	27,8	27,9	27,3	27,4	27,5	27,6	28,1
Ελάχιστη θερμοκρασία (°C)	23,3	23,7	24,3	24,8	24,5	24,5	24,2	24,4	23,9	23,8	23,8	23,7	24,1
Ελάχιστη καταγεγραμμένη θερμοκρασία (°C)	17,8	17,1	18,5	21,1	20,7	20,5	21,0	20,7	21,2	21,0	19,8	17,2	17,1
Βροχόπτωση (mm)	29,8	20.9	49,1	121,9	319,4	268,9	290,5	272,6	399,0	309,6	175,7	59,4	2.316,8
Μέσος όρος ημερών με βροχοπτώσεις	4	3	5	11	21	19	19	19	23	22	16	8	170

Πηγές: Μετεωρολογική Υπηρεσία Ταϊλάνδης ^[6] Μετεωροσκοπείο Χονγκ Κονγκ ^[7] Εθνική Ωκεανική και Ατμοσφαιρική Υπηρεσία των ΗΠΑ (NOAA).

Οικονομία

Η εξόρυξη κασσίτερου υπήρξε σημαντική πηγή εισοδήματος για το νησί από το 16ο αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή, η οικονομία του Πουκέτ στηρίζεται σε δύο πυλώνες: τις φυτείες καουτσουκόδεντρων (με την Ταϊλάνδη να είναι η μεγαλύτερη παραγωγός καουτσούκ στον κόσμο) και τον τουρισμό, με τον ακμάζοντα τομέα των καταδύσεων να προσελκύει χιλιάδες δύτες κάθε χρόνο.

Από τη δεκαετία του 1980, οι αμμώδεις παραλίες της δυτικής ακτής του νησιού έχουν μετατραπεί σε σημαντικά τουριστικά κέντρα, με την Πατόνγκ, την Καρόν και την Κάτα να αποτελούν τις πιο δημοφιλείς παραλίες. Μετά το τσουνάμι του 2004, όλα τα κτήρια και τα αξιοθέατα που είχαν υποστεί καταστροφές έχουν αποκατασταθεί. Στην παρούσα περίοδο το Πουκέτ βρίσκεται σε μια περίοδο εντατικής ανάπτυξης τουριστικών εγκαταστάσεων και εγκαταστάσεων ψυχαγωγίας με πολλά καινούργια ξενοδοχεία, διαμερίσματα και σπίτια υπό κατασκευή. Συνολικά 5.080 επιπρόσθετα δωμάτια ξενοδοχείων αναμένεται να δημιουργηθούν στο Πουκέτ μέχρι το 2015.^[8] Επίσης, τον Ιούλιο του 2005, το Πουκέτ ψηφίστηκε από το καταξιωμένο περιοδικό Fortune ως ένας από τους κορυφαίους προορισμούς παγκοσμίως για ανθρώπους που έχουν συνταξιοδοτηθεί.^[9] Υπάρχουν κάποιες χιλιάδες ξένοι που ζουν στο Πουκέτ, πολλοί από αυτούς συνταξιούχοι.

Δημογραφικά στοιχεία

Συγκρότημα ναών στο νότιο Πουκέτ

Όπως και στο μεγαλύτερο μέρος της Ταϊλάνδης, η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι βουδιστές, αλλά στο Πουκέτ υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός μουσουλμάνων (30% περίπου), κυρίως απόγονοι νομάδων της θάλασσας που ζούσαν στο νησί. Μεταξύ των μουσουλμάνων πολλοί είναι μαλαϊκής καταγωγής.^[10]^[11] Οι κάτοικοι κινεζικής καταγωγής σχηματίζουν μια ακόμα μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα, πολλοί από τους οποίους είναι απόγονοι Κινέζων που εργάζονταν στην εξόρυξη κασσίτερου και που μετανάστευσαν στο Πουκέτ κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.^[12] Οι Περανακάν (*όρος που χρησιμοποιείται για τους απόγονους Κινέζων μεταναστών του τέλους του 15ου και του 16ου αιώνα που μετανάστευσαν στο αρχιπέλαγος της Ινδονησίας και τη βρετανική Μαλαισία [σημερινή περιοχή της ηπειρωτικής Μαλαισίας και της Σιγκαπούρης]) αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα των μελών της κινεζικής κοινότητας, ιδίως μεταξύ αυτών που έχουν οικογενειακούς δεσμούς με τους Περανακάν της Πενάνγκ και της Μαλάκας.^[13]

Ο πληθυσμός της επαρχίας του Πουκέτ στην προκαταρκτική μέτρηση της απογραφής του 2010 υπολογίστηκε στα 525.018 άτομα, συμπεριλαμβανομένων περίπου 115.881 αλλοδαπών, δηλ. 21,1% του πληθυσμού. Όμως, γίνεται αποδεκτό ότι τα στοιχεία είναι ανακριβή δεδομένου ότι το Επαρχιακό Γραφείο Εργασίας του Πουκέτ καταγράφει περισσότερους από 64.000 Βιρμανούς, Λαοτινούς και Καμποτζιανούς εργάτες που κατοικούν νόμιμα στο νησί.^[14] Τα τελικά στοιχεία αναμένονταν στο τέλος του 2011.

Μεταφορές

Πανοραμική αεροφωτογραφία του Διεθνούς Αεροδρομίου του Πουκέτ

Μίνι βαν στη θέση των παραδοσιακών τουκ τουκ στο Πουκέτ

Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Πουκέτ βρίσκεται στο βόρειο μέρος του νησιού. Υπάρχουν πολλές τακτικές πτήσεις, καθώς και πτήσεις τσάρτερ, τόσο εσωτερικές, όσο και από άλλες περιοχές της Ασίας, της Αυστραλίας, της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Το αεροδρόμιο ξεκίνησε ένα σχέδιο επέκτασης προϋπολογισμού 5,7 δισεκατομμυρίων μπατ Ταϊλάνδης (THB) (περίπου 138 εκατ. ευρώ) τον Σεπτέμβριο του 2012, με εκτιμώμενο χρόνο αποπεράτωσης τον Απρίλιο του 2015. Ο αερολιμένας θα αυξήσει έτσι τον ετήσιο αριθμό εξυπηρετούμενων επιβατών από 6,5 σε 12,5 εκατομμύρια επιβάτες και θα προσθέσει έναν νέο διεθνή αεροσταθμό.^[8]

Δεν υπάρχει σιδηροδρομική σύνδεση του Πουκέτ με την ηπειρωτική Ταϊλάνδη, όμως τα τρένα πηγαίνουν μέχρι την κοντινή Σουράτ Τανί (Surat Thani). Τα Songthaews (σονγκτέο) (αγροτικά οχήματα με ειδικά διαμορφωμένες σκεπαστές καρότσες που φέρουν πάγκους αριστερά και δεξιά και χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά επιβατών) αποτελούν κοινό τρόπο μεταφοράς στο Πουκέτ. Τα songthaews περνάνε από τις πόλεις και τις παραλίες. Υπάρχουν επίσης δρομολόγια συμβατικών λεωφορείων, καθώς και μοτοσυκλέτες-ταξί που τις συναντά κανείς σε μεγάλο αριθμό στις κύριες πόλεις και στην παραλία της Πατόνγκ. Τα παραδοσιακά τουκ τουκ (τρίκυκλα ταξί) έχουν αντικατασταθεί από μικρά βαν, κατά κύριο λόγο κόκκινου χρώματος, αν και μερικά είναι κίτρινα ή πράσινα. Τα σονγκτέο είναι η φθηνότερη λύση μεταφοράς για διαδρομές από πόλη σε πόλη πάνω στο νησί.