Κάρολος Α΄ της Ορλεάνης
Ο Κάρολος της Ορλεάνης (γαλλικά: Charles Ier d'Orleans, Παρίσι, 24 Νοεμβρίου 1394 – 5 Ιανουαρίου 1465) ήταν δούκας της Ορλεάνης από το 1407, μετά τη δολοφονία του πατέρα του, Λουδοβίκου Α', δούκα της Ορλεάνης, κατόπιν διαταγής του Ιωάννη Α', δούκα της Βουργουνδίας.[1] Επίσης, ήταν ο σημαντικότερος Γάλλος ποιητής της εποχής του, έγραψε περισσότερα από 500 ποιήματα τα 25 χρόνια που ήταν αιχμάλωτος πολέμου και με την επιστροφή του στη Γαλλία.
| Κάρολος Α' | |
|---|---|
 | |
Δούκας της Ορλεάνης και του Βαλουά | |
| Περίοδος | 23 Νοεμβρίου 1407 - 5 Ιανουαρίου 1465 |
| Προκάτοχος | Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας |
| Περίοδος | 23 Νοεμβρίου 1407 - 5 Ιανουαρίου 1465 |
| Προκάτοχος | Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας |
| Γέννηση | 24 Νοεμβρίου 1394 Παρίσι, Γαλλία |
| Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 1465 (70 ετών) Αμπουάζ, Βασίλειο της Γαλλίας |
| Τόπος ταφής | Μοναστήρι των Σελεστίνων του Παρισιού |
| Σύζυγος | Ισαβέλλα των Βαλουά Μπόννη του Αρμανιάκ Μαρία των Λα Μαρκ |
| Επίγονοι | Ιωάννα του Βαλουά Μαρία της Ορλεάνης Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας Άννα της Ορλεάνης |
| Οίκος | Οίκος των Βαλουά |
| Πατέρας | Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης |
| Μητέρα | Βαλεντίνα Βισκόντι, δούκισσα της Ορλεάνης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Πρώτα χρόνια
Επεξεργασία.svg)
Ήταν γιος και διάδοχος του Λουδοβίκου της Ορλεάνης και της Βαλεντίνας Βισκόντι, κόρης του Τζιαν Γκαλεάτσο Βισκόντι δούκα του Μιλάνου. Διετέλεσε επιπλέον Δούκας του Βαλουά, κόμης του Μπωμόν-συρ-Ουάζ, κόμης του Μπλουά, λόρδος του Κουσύ και διάδοχος του Άστι στην Ιταλία από τη μητέρα του. Διαδέχθηκε τον δολοφονημένο πατέρα του υπό την κηδεμονία του Ιωάννη της Βουργουνδίας. Όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του, μόλις 14 ετών, είδε με μεγάλη του θλίψη τους Γάλλους ευγενείς να συνασπίζονται με τον δούκα της Βουργουνδίας και να μην υπάρχει η παραμικρή τιμωρία για τον ύπουλο φόνο του πατέρα του. Η εξοργισμένη μητέρα του, Βαλεντίνα Βισκόντι, έπεσε σε μεγάλη θλίψη, αρρώστησε και πέθανε. Τότε στο νεκρικό της κρεβάτι συγκεντρώθηκε με τα μικρότερα αδέλφια του και έκαναν τον πατροπαράδοτο όρκο εκδίκησης απέναντι στον δούκα της Βουργουνδίας Ιωάννη τον Ατρόμητο. Τα πρώτα χρόνια της ηγεμονίας του, όταν ήταν ακόμα ανήλικος, επηρεάστηκε από τον πεθερό του Βερνάνδο Ζ΄, κόμη του Αρμανιάκ, οι οπαδοί του ονομάστηκαν "Αρμανικιανοί".
25ετής αιχμαλωσία
ΕπεξεργασίαΉταν ένας από τους πολλούς Γάλλους ευγενείς που τραυματίστηκαν στη Μάχη του Αζενκούρ (25 Οκτωβρίου 1415) και στάλθηκε όμηρος στην Αγγλία, όπου έζησε τα επόμενα 25 χρόνια της ζωής του. Ο ίδιος βρέθηκε τραυματισσμένος κάτω από έναν σωρό από πτώματα.[2] Πέρασε την αιχμαλωσία του σε διάφορα κάστρα όπως ο Πύργος του Λονδίνου και το "κάστρο του Πόντεκραφτ" στο οποίο μεταφέρθηκε ο νεαρός βασιλιάς Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας όταν τον ανέτρεψε ο ξάδελφος του Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας, πέθανε εκεί 33 ετών.[3] Οι συνθήκες κράτησης από τους Άγγλους ήταν πολύ καλές, τόσο σε αυτόν όσο και σε όλους τους υπόλοιπους αιχμαλώτους. Είχε πολλές ελευθερίες, είχε όποια εξυπηρέτηση ήθελε και γι' αυτό δεν επιχείρησε να εξαγοράσει την ελευθερία του με λύτρα. Τα πράγματα άλλαξαν όταν ανέβηκε στον Αγγλικό θρόνο ο σκληρός Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας, που έκοψε όλες τις ελευθερίες, έτσι ο Κάρολος θέλησε πλέον έντονα την επιστροφή του στην πατρίδα, όπου είχε και δικαιώματα στον θρόνο. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας έγραψε και όλα του τα ποιήματα που διακατέχονταν από ένα έντονο αίσθημα μελαγχολίας.
Ποίηση
ΕπεξεργασίαΤην εποχή που ήταν αιχμάλωτος ο Κάρολος έγραψε πολλά ποιήματα, τα περισσότερα ήταν μελαγχολικά και ανταποκρίνονταν στην ψυχολογική κατάσταση που βρισκόταν εκείνη την εποχή.[4] Τα ποιήματα του είναι όλα καταγραμμένα σε δύο βιβλία, το ένα στα Αγγλικά και το άλλο στα Γαλλικά, τα Αγγλικά φαίνεται τα έγραψε μετά την απελευθέρωση και την επιστροφή του (1440).[5] Η δυσκολία του να προσαρμοστεί στην Αγγλική γλώσσα ήταν μεγάλη λόγω "των ρητορικών της ιδιωμάτων, της πολυπλοκότητας και του τρόπου ομιλίας του", τοποθετείται έξω από το λογοτεχνικό περιβάλλον που επικρατούσε στην Αγγλία τον 15ο αιώνα."[6]
Απελευθέρωση
Επεξεργασία
Ο Κάρολος της Ορλεάνης ελευθερώθηκε τελικά (1440) ύστερα από τις σκληρές προσπάθειες που έκαναν οι πρώην εχθροί του Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας και η σύζυγος του Ισαβέλλα της Πορτογαλίας, δούκισσα της Βουργουνδίας. Η επιστροφή του έγινε ύστερα από 25 χρόνια, ήταν ένας μεσόκοπος άντρας περίπου 46 ετών, ο Άγγλος χρονικογράφος Ράφαελ Χολίνσεντ έγραψε ότι "μιλούσε καλύτερα Αγγλικά παρά Γαλλικά". Ο Φίλιππος είχε θέσει σαν όρο για την απελευθέρωση του να ορκιστεί ότι δεν θα επιχειρήσει εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα του Καρόλου από τον πατέρα του Φιλίππου Ιωάννη τον Άφοβο, ο Κάρολος της Ορλεάνης συμφώνησε.[7] Όταν συνάντησε τη δούκισσα της Βουργουνδίας ο Κάρολος φώναξε "Κυρία μου έγινα αιχμάλωτος για χάρη σας". Την εποχή που έγιναν οι εορτασμοί για τον τρίτο του γάμο με τη Μαρία της Κλέβης ο Φίλιππος δημιούργησε για χάρη του το Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Επέστρεψε στην Ορλεάνη και έγινε δεκτός από τους υπηκόους του με ενθουσιασμό και πανηγύρια. Έκανε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να διεκδικήσει ξανά την πόλη του Άστι πριν οριστεί προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών. Πέθανε στην Αμπουάζ, σε ηλικία 71 έτους.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΗ πρώτη του σύζυγος, από το γάμο του το 1406, Ισαβέλλα των Βαλουά, κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας και χήρα του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας, απεβίωσε στη γέννα της κόρης τους:[8]
- Ιωάννα 1409–1432, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ των Βαλουά δούκα τού Αλανσόν.
Ο δεύτερος γάμος του ήταν με τη Μπόννη του Αρμανιάκ, κόρη τού Βερνάρδου Ζ΄ κόμη του Αρμανιάκ, η οποία απεβίωσε πριν γυρίσει ο σύζυγός της από την αιχμαλωσία.[8]
Μετά την επιστροφή του από την αιχμαλωσία το 1440, ο Κάρολος Α΄ έκανε τρίτο γάμο με τη Μαρία των Λα Μαρκ, κόρη του Αδόλφου Α΄ δούκα της Κλέβης, με την οποία απέκτησε παιδιά:
- Μαρία 1457–1493, παντρεύτηκε τον Ιωάννη των Φουά-Γκραγύ κόμη τού Ναρμπόν.
- Λουδοβίκος ΙΒ΄ 1462-1515, βασιλιάς της Γαλλίας.
- Άννα 1464–1491, ηγουμένη τού αββαείου τού Φοντεβρώ.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, Τόμος. 2, (Boydell Press, 2002), 44–46
- ↑ McLeod, Enid. Charles of Orleans: Prince and Poet. Viking Press, 1971 σ. 129
- ↑ McLeod σ. 145
- ↑ https://fr.wikisource.org/wiki/Ballades_(Charles_d%E2%80%99Orl%C3%A9ans)/Ballade_V
- ↑ John Fox, "Charles d'Orléans, poète anglais?" Romania 86.3 (1965): 433–62, Mary-Jo Arn, ed., Fortunes Stabilnes: Charles of Orleans’s English Book of Love: A Critical Edition (Binghamton, New York: Medieval and Renaissance Texts and Studies, 1994) and N. L. Goodrich, Charles of Orleans: A Study of Themes in his French and in his English Poetry (Geneva: Droz, 1967)
- ↑ A. E. B. Coldiron, Canon, Period, and the Poetry of Charles of Orleans: Found in Translation (Ann Arbor: University of Michigan Press, 2000), σ. 11
- ↑ Goldstone σσ. 225–226
- ↑ 8,0 8,1 Norma Lorre Goodrich, Charles of Orléans: A Study of Themes in his French and in his English Poetry, (Librairie Droz., 1967), 11
Πηγές
Επεξεργασία- McLeod, Enid, Charles of Orleans: Prince and Poet (London, Chatto & Windus, 1969)
- Arn, Mary-Jo, The Poet's Notebook: The Personal Manuscript of Charles d'Orléans (Paris, BnF MS fr. 25458) (Turnhout: Brepols, 2008).
- Charles, d'Orleans. The French chansons. (New York : Garland Pub., 1986).
- Goldstone, Nancy (2013). The Maid and the Queen: The Secret History of Joan of Arc. Phoenix Paperbacks, London.
