Hopp til innhald

Hertug Charles av Orléans

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Charles av Orléans

Fødd24. november 1394
Paris
Død5. januar 1465
Amboise
Alle titlarhertug
Hus eller slektHuset Valois
GravstadKlosterkyrkja Saint-Denis
LandFrankrike
MorValentine Visconti
FarLouis Ier d'Orléans
EktefelleIsabella av Valois, Bonne of Armagnac, Maria av Cleves
BarnLudvig XII av Frankrike, Joan of Valois, Duchess of Alençon, Marie of Orléans, Viscountess of Narbonne, Anne of Orléans, Abbess of Fontevraud

Hertug Charles av Orléans (24. november 13944. januar 1465) var ein kongeleg fransk hertug som var brorson av kong Karl VI av Frankrike. Han var son av prins Ludvig av Frankrike, hertug av Orléans, og Valentina Visconti. Charles av Orléans er særleg kjend som diktar, og skreiv kring femhundre dikt.

Charles fekk hertugtittelen sin i 1407, etter at faren hans var blitt myrda, og blei samtidig leiar for partiet til armagnakane. Han låg i stadige kamp med Johan den uredde og engelskmennene, og blei teken til fange i Slaget ved Agincourt i 1415. Han sat fanga i England i 25 år, fram til han blei frigjeven 1440.

Etter dette spelte han ikkje noka politisk rolle, men budde på slottet sitt i Blois med eit litterært hoff der han sjølv var den fremste diktaren. Med Charles av Orléans fekk den franske lyrikken tilbake mykje av friskleiken og behaget sitt, og han blei ein forløpar for Clément Marot. Charles av Orléans interesserte seg meir for forma enn innhaldet i sine ballades, chansons og rondeaux .[1]

Han var fyrst gift med kusina si, den franske prinsessa Isabella av Valois, i 1406, for andre gong med Bonne av Armgnac i 1410, og sist med Maria av Kleve i 1440. Han var soneson til Karl V av Frankrike og far til Ludvig XII av Frankrike.

  1. Carlquist, Gunnar: Svensk uppslagsbok. Bd 20, Svensk Uppslagsbok AB, Malmö 1937, s. 885.