τρομοϋστερία

      Το πιο μοχθηρό  εκδικητικό της πρόσωπο δείχνει η κυβέρνηση  στον κρατούμενο  Δημήτρη Κουφοντίνα, μετά από 18 χρόνια φυλακής.
Δεν αρκείται στην  ανερυθρίαστη  αλλοίωση του σωφρονιστικού συστήματος και του πλαισίου έκτισης ποινών,   με  αντισυνταγματικές,  φωτογραφικές   διατάξεις, που μόνο σκοπό έχουν να χειροτερέψουν την θέση   του ενός  (κι ας παίρνει η μπάλα και κάποιους άσχετους– κρατούμενοι είναι… δεν πειράζει) και να κάνουν αφόρητες τις συνθήκες  της ζωής του, 
-    Δηλώνοντας δημόσια και επανειλημμένα, ακόμη και μέσα στη Βουλή  ότι νομοθετούν ειδικά για τον συγκεκριμένο  κρατούμενο, 
-  Στραγγαλίζοντας  το δικαίωμα στην άδεια  για να μην μπορεί να χωρέσει σ’ αυτό ,  - όπως έχουν δεσμευτεί ,  πλήττοντας  αδίστακτα και πολλούς άλλους κρατούμενους που είχαν κατοχυρώσει δικαίωμα άδειας, 
-   Αποστεώνοντας  τις διατάξεις  για τις αγροτικές φυλακές, προκειμένου να τον  εκδιώξουν από αυτές, και μάλιστα με απανωτές διορθώσεις  ακόμη και λίγο πριν την τελική ψήφιση τους μέσα στη Βουλή, προκειμένου να  πετύχουν τον  δηλωμένο  σκοπό τους .

Ώρα 3.30 σήμερα,  τα στρατά του κ. Χρυσοχοίδη,  εκτελώντας τις εντολές  της κας Νικολάου,  απήγαγαν  τον Δημ.Κουφοντίνα από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας  του Βόλου προς άγνωστη κατεύθυνση, χωρίς  να  τον αφήσουν  να πάρει ούτε τα στοιχειώδη προσωπικά του είδη και  χωρίς να μπορεί να ενημερώσει  ούτε την οικογένεια του.   Ο Διευθυντής της φυλακής δήλωσε  ότι δεν μπορεί να παρέμβει για να εξασφαλίσει  τους αυτονόητους  όρους  της αξιοπρεπούς   μεταγωγής, καθώς   δήλωσε  απλά εκτελεστικό όργανο.  

            Αν και δεν λατρεύουμε το ποδόσφαιρο και προφανώς δεν είμαστε μέλη του οπαδικού κινήματος, παρατηρούμε με αηδία τη νέα ανακάλυψη των καναλιών που αφορά επεισόδια που έγιναν σε ματς του Αστέρα Εξαρχείων πριν από δύο χρόνια. Έλεος! Αυτοί που έχουν αποσιωπήσει τα κατορθώματα των Μελισσανίδηδων και των Μαρινάκηδων, μέσα και έξω από τα γήπεδα, ανακάλυψαν το συγκεκριμένο επεισόδιο και το έκαναν, οι γελοίοι, κεντρικό θέμα στα δελτία ειδήσεων για να στηλιτεύσουν την «εξαρχειακή τρομοκρατία».

Η καταρρέουσα κυβέρνηση αγαπά τις «success stories» και πιο πολύ απ’ όλες τις ιστορίες «τρομοκρατίας». Μαζί με τα ΜΜΕ αρέσκεται να καλλιεργεί κλίμα τρομολαγνείας και τρομοϋστερίας στους ζαλισμένους υπηκόους της. Μια τέτοια υστερία εκτυλίσσεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα μετά τη σύλληψη του «τρομοκράτη» Αντώνη Σταμπούλου. Άλλη μια ιστορία με διαρροές από την αντιτρομοκρατική και κατά παραγγελία ρεπορτάζ. Τα παπαγαλάκια τον έχουν ήδη καταδικάσει.  Μπλοκάκια με «κωδικούς», τάπερ, ποδήλατα, «στόχοι», «βόμβες» και  μπόλικο «μυστήριο» για το καλύτερο σενάριο ενός ακόμα σήριαλ εξόντωσης ενός συλληφθέντα.

Χωρίς έκπληξη, με περισσή οργή, αλλά για τη μνημονική λαίλαπα και τη γενικευμένη βαρβαρότητα που μας καταδυναστεύουν, όχι για τους υστερικούς λιμοκοντορισμούς των τηλεεισαγγελέων εναντίον μας και βεβαίως με ολίγη αηδία παρακολουθούμε τη Χορωδία Ανάρθρων Κραυγών με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» του Δημήτρη Κουφοντίνα και τον πρόλογό του από το σύντροφό μας Νίκο Γιαννόπουλο.

Έξαλλοι πολιτικοί, με επικεφαλής τη βαφτισιμιά του Κωσταντίνου Γλίξμπουργκ κ. Ασημακοπούλου, θυμωμένοι δημοσιογράφοι και ημιμαθείς, πλην στομφώδεις αναλυτές αναγνωρίζουν την ελευθερία έκφρασης, αλλά στηλιτεύουν τις Εκδόσεις Λιβάνη επειδή εξέδωσαν το βιβλίο του Κουφοντίνα. Είναι σαν το «ιερό δικαίωμα της απεργίας». Είναι ιερό όταν δεν ασκείται, αλλιώς είναι παράνομη, καταχρηστική, αντικοινωνική…

Πολιτικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών, των χιτών και των εκοφιτών φρίττουν γιατί το βιβλίο αναφέρεται στον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ. Αυτοί που μισούν την ιστορία της Αντίστασης και της Αριστεράς, που τρέμουν κάθε κίνημα και αγώνα που υπερβαίνει τα όρια της φραστικής διαμαρτυρίας, κατηγορούν με θράσος χιλίων πιθήκων τον Κουφοντίνα ότι καπηλεύεται τους αγώνες του λαού μας.

Χρυσοκάνθαροι εκλεκτοί της εξουσίας, που αποσιωπούν κρατικές δολοφονίες και ρατσιστικά εγκλήματα, οσφυοκάμπτες των εκάστοτε αφεντικών τους (ποιος θυμάται το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων 2004;) αναζητούν «οικονομικά κίνητρα»στην έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα.