Орам
Орам — кеп хийцина зуьгал, дукха хьолах латта бухара, пилакаш кепара, кхианза йа хьалха дакъало гӀашца, лакхара йа чоьтара патаршца, агӀон тӀебаьлла орамашца. Орамаш лелайо дуург дӀадилларан а, вегетативан карладаккхаран а, дебаран а функцеш. Диттан орамаш олу коьрта орамех (продолжение ствола) а, кхин а лаьттан тӀехулара орамийн декъехь а[1].
Орам хила тарло:
- Нийса йа геннаш долуш — даржаран тегӀанца;
- горизонталан, вертикалан йа раз — кхиаран агӀонца;
- беха, боца йа чӀогӀа бацбина (улле далийна шеддаршца) — дохаллийца;
- стомма йа дуткъа — стоммаллийца.
- Эпигенан орамаш
- Гипогенан
Билгалдахарш
[бӀаьра нисйан | нисйан]- ↑ Современный толковый словарь русского языка Ефремовой. АСТ, Москва, 2006
Литература
[бӀаьра нисйан | нисйан]- Фёдоров, А. А., Кирпичников, М. Э., Артюшенко, З. Т. Стебель и корень // Атлас по описательной морфологии высших растений / Под общ. ред чл.-корр. АН СССР П. А. Баранова. — М.—Л.: Изд-во АН СССР, 1962. — 392 с.
|
ХӀара ботаникех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана. |