Mont d’an endalc’had

togn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Touign e krennvrezhoneg, difetisaet eus touigna (« tognañ ») bet amprestet digant al latin tund-ere « skeiñ ». Gwelet tonn[1].

Anv-gwan

togn /ˈtɔ̃ɲ/

  1. Berr, ledan, pa gomzer eus fri an dud, evel pa vije bet skoet warnañ.
  2. N'eo ket lemm he beg, pa gomzer eus lavnennoù.
  3. Berr, pa gomzer eus spered an dud.
    • Met tonton Jakez 'n eus bepred skouarn tanav ha lagad lemm, ha neb aon, e spered n'eo ket re dogn ivez ! — (Erwan ar Moal, Bilez hag e vestr, Feiz ha Breiz, Brest, 1926, p. 3.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Stummoù rannyezhel

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Fri
Lavnenn
Spered

Daveoù

Roll an daveoù :