tebre

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus debre gant ur c'hemmadur dre galetaat (d → t).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	debre
dre vlotaat	zebre
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	tebre
amreizh	tebre

tebre /ˈteː.bre/

1. Furm ar verb debriñ pe dibriñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• War-lerc'h ar rannig-verb e :

Bemdez e vije o vale ganti ha gant ar briñsez, hag e tebre eus ar memes taol evelte. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 38.)

Ken nebeut e tebre m'en deveze naoun ato pa zave dioc'h taol, [...]. — (Gabriel Morvan, J.-M. Le Gall, Buez ar Zent, 1913, p. 396.)

• War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma :

Pep krampoezenn a oa ker ledan ha leur-gear Landerne, ha heman, kaer en doa sacha warnezi evit he zostaat outan, dre ma tebre, ne voe biskoaz evit dont a-benn, hag hen naon du d'ezan, da lonka eur palevarz eus ar grampoezenn. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 70.)

E-keit ha ma tebre, e kontas e zoare d' ar merc'hed hag ar binijenn en devoa da ober. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 134.)