Mont d’an endalc’had

skoed

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (scoet).
Da geñveriañ gant ar gerioù ysgwyd en kembraeg, scos en kerneveureg, sciath en iwerzhoneg.

Anv-kadarn

skoed /ˈskweːt/ gourel (liester skoedoù)

  1. Arm difenn anezhañ ur blakenn dev, douget ouzh ar vrec'h evit en em wareziñ
    • An den ne oa gantañ na tokarn, na sae-houarn, na skoed. — (Roparz Hemon, Gaovan hag an Den Gwer, 1949 kentañ emb. Embannadurioù Douar ar Yaouankiz (Al Liamm), eil emb. Levrioù Skol al Louarn (An Here), 1988, p. 9.)
    • [...] ; e goaf a doull skoed Pons Anton, a rog e roched stamm-orjal, hag en e drebarzh, eñ e-unan, treuz-didreuz, a-raok sinklañ er-maez, dres etre e zivskoaz. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 78.)
  2. Moneiz a-wechall

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet skoued.

Deveradoù

Gerioù kevrennek

  • Skoed em dorn a dalv din-me
    Muioc'h eget daou o vale

Troidigezhioù

Arm difenn
Moneiz


Etimologiezh

Eus sko hag -ed.

Furm verb

skoed /ˈskoː.ɛd/

  1. Furm dic'hour ar verb skeiñ en amzer amdremenet an doare-disklêriañ.