meuliñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon (1499): Meuliff.

Savet diwar an anv-kadarn meul hag ar ger-lost -iñ.

Da geñveriañ gant ar verb kembraek moli.

Verb

meuliñ /ˈmøː.lĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb: meulet) (displegadur)

1. meuliñ un den, meuliñ Doue
   • Emañ bremañ e Kemperle
     Er gouent, o veuliñ Doue. — (Evnig Penn-ar-C'hoad, Son ar c'hafe, Sonioù Feiz ha Breiz, war-dro 1930.)
2. meuliñ un dra
   • Ha n'hellan ket en ur sonenn
     Kaer a-walc'h he meuliñ.— (Diviz evit goulenn ur plac'h yaouank da eureujiñ, kanet gant M. Laz eus Kernevel, in Chants populaires bretons du Pays de Cornouailles, H. Guillerm, 1905.)

Deveradoù

• diveuliñ
• meuleudi

Troidigezhioù

• alamaneg : loben ^(de)
• galleg : louer ^(fr) , louanger ^(fr) , flatter ^(fr)
• italianeg : laudare ^(it) , elogiare ^(it)
• kembraeg : moli ^(cy)
• portugaleg : louvar ^(pt) , elogiar ^(pt)
• saozneg : to praise ^(en) , to laud ^(en)
• spagnoleg : alabar ^(es) , elogiar ^(es)

Daveoù

Roll an daveoù :