kleven

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar klev-, pennrann ar verb klevet pe klevout, hag an dibenn-ger -en.

Furm verb

Furm ar verb klevet/klevout e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

Hep kemmadur :

Dre ma 'z aen gant va hent e kleven en-dro din, en tiez hent-houarn hag e pep kombod an trenioù, va c'henveajourien o trailhañ rusianeg : [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 11.)

En deiz all e kleven unan o krïal forz e vuhez ouz-kreh du-mañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 164.)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Ar zoudarded a gleven o vont d'ar red dre an hent braz varzu Guitevede, en eur grial, oc'h en em c'hervel an eil egile hag en eur leusker tennou fuzil. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 136.)

Netra ne gleven nemet storlok dudius ar mor, [...]. — (Jarl Priel, An teirgwern Pembroke, Éditions Al Liamm, 1959, page 135)

Troidigezhioù

galleg : (j')entendais ^(fr) ; (je) sentais ^(fr)