Mont d’an endalc’had

kannañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kann.
Meneget er C'hatolikon (cannaff).
Da geñveriañ gant ar verboù cannu en kembraeg ha canna en kerneveureg.

Verb

kannañ /ˈkãnːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kannet) (displegadur)

  1. Naetaat, dilouzañ dilhad.
  2. Skeiñ (gant, war).

en em gannañ verb kenemober

  1. Skeiñ an eil gant egile.
    • En em gannañ a reont, hag an eil o redek war-lerc’h egile, ez eont kuit. — (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh c'hoari berr, Skridoù Breizh, Brest, 1944, p. 120.)
    • Mes ne c’hellent ket en em glevet, hag ar bobl en em rannas e div gostezenn hag a yoa ker kounnaret an eil ouzh eben ma'z oant dija prest d’en em gannañ. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 822.)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Liamm war-du al lec'hienn Devri

Troidigezhioù

naetaat

skeiñ