Mont d’an endalc’had

gwele

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Meneget er C'hatolikon (guele).
Da geñveriañ gant ar gerioù gwely e kembraeg, gweli e kerneveureg ha golighe « kuzh-heol » en iwerzhoneg.
Deuet eus ar ger keltiek *uφo-legiom, deveret eus ar verb *leg-o- a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *legʰ-.
(Furm verb) Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -e.

Anv-kadarn

gwele Napoleon. (1)

gwele /ˈɡweː.le/ /ˈɡɥeː.le/ gourel (liester : gweleoù)

  1. Pezh arrebeuri a gousker warnañ.
  2. bezañ en e wele
  3. bezañ, chom, war e wele
  4. (Korfadurezh) Plakenta.

Gerioù heñvelster

(2)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Pezh arrebeuri a gousker ennañ (1)
Plakenta (2)

Gwelet ivez

  • Ar pennad « gwele » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gwele
dre vlotaat wele
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat kwele
amreizh wele

gwele /ˈɡɥeː.le/

  1. Furm ar verb gwelet/gwelout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
Petra a wele du-hont ? — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 12.)
Kement den a dremene war hent al Leslac'h etre unnek eur noz hag un eur diouzh ar beure, a wele ar giez. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 30.)
Houmañ, ar verc'h-mañ, ne oa ket un diodez, na tost zoken, hag e wele ervat, ma komze al loen evel-se outi, ne oa emichañs nemet dre ma kare anezhi, ha dre m' en devoa un tammig marc'h rous. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 112.)

Troidigezhioù