Mont d’an endalc’had

goueled

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Tostaat ouzh ar ger gwaelod e kembraeg.
(Furm verb) Savet diwar gouel-, pennrann ar verb gouelañ, hag an dibenn-ger -ed.

Anv-kadarn

goueled /ˈɡweːlet/ gourel (liester goueledoù)

  1. Gorreenn, rann izelañ un dra bennak kleuz pe zon
    goueled ur stêr, un draonienn
    goueled ar mor
    • Eur gomz dievez ebken a viche bet avoualac’h evit lakaat martoloded ar republik, pe ar c’hos garde-kotet, da zont da enezen Rouzik, da lammet var ar gristenien vad ha d’ho strinka e goueled ar mor. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 79.)
  2. goueled-kêr

Gerioù enepster

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Furm verb

Kemmadur Furm
hep goueled
dre vlotaat oueled
amreizh oueled

goueled /ˈɡweːlet/

  1. Pennrann ar verb gouelediñ.
  2. Furm dic'hour ar verb gouelañ en amzer-dremenet ledan an doare-disklêriañ.