gallfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gallfe
dre vlotaat	c'hallfe
amreizh	c'hallfe

gallfe /ˈɡalfe/

Furm ar verb gallout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a hag ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

— [...]. Mes lâret din hag un den, ganet eus ur wreg, a c'hallfe biken ober kement-se ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 35.)

— Ret eo hen kas da Jakez Toudig, a lâras ar wreg, ne welan nemet hennezh a c'hallfe hon tennañ al lec'h-se. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 205.)

— [...]. Ne gomprenan ket perak n'hallfe ket ar skolidi bloavezh kentañ kaout o hini ivez. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 84.)

Stummoù all

gellfe

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) pourrait ^(fr)