debret

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar bennrann debr- ar verb debriñ hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

debret /ˈdeːbret/

1. Anv-gwan-verb ar verb debriñ.
   • ... abaoue deac’h da gresdeiz n’em euz debret grinsenn. {{mammenn|EK1|40}
   • An dornerien o deus debret o lein. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 37.)
   • Met re eo em eus bet debret traoù aot hag ez on en em gazet outo, TBP 2/244
   • Pa on-devez debret on tamm pred amañ ouz an daol on-devez riou d'on diouhar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 505.)
2. bezañ debret e spered, ur spered debret : bezañ nec'het.
   • ur spered debret a zen: un den nec'het.
   • Debret e spered gant an enkrez-se, e tivizas Vortigern sevel, e-kreiz porzh e gastell kreñvañ, un tour uheloc'h ha tevoc'h eget nep tour er bed. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)

Gerioù heñvelster

• lonket

Gerioù kevrennek

• peurzebret

Troidigezhioù

• galleg : avalé ^(fr) , mangé ^(fr)  ; inquiet ^(fr)