Mont d’an endalc’had

c'hell

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gell gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h).

Furm anv-gwan

c'hell /ˈɣɛlː/

  1. Furm kemmet an anv-gwan gell.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gell
dre vlotaat c'hell
amreizh c'hell

c'hell /ˈɣɛlː/

  1. Furm kemmet ar verb gellout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
« [...]. Feiz ! ma ne c'hell ket ar vistri ober gourdrouz d'ar gerent, neuze 'vat ! [...] ? — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 14.)
— Ne c'hell ket un tad deskiñ pep tra d'e verc'h. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 95.)