Уладзімір Сяргеевіч Галушкевіч

Уладзімір Сяргеевіч Галушкевіч
Уладзімір Сяргеевіч Галушкевіч
Дата нараджэння	2 студзеня 1898
Месца нараджэння	Мсціслаў, Мсціслаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	1964
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Увядзенскія могілкі[d];
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Прыналежнасць	СССР
Званне	генерал-лейтэнант
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі; Савецка-фінляндская вайна; Вялікая Айчынная вайна;
Узнагароды і званні

Уладзімір Сяргеевіч Галушкевіч (2 студзеня 1898, г. Мсціслаў — 1964) — савецкі военачальнік, удзельнік Грамадзянскай, Савецка-фінскай і Вялікай Айчыннай вайны. Генерал-лейтэнант (1962)^[1].

Біяграфія

Рускі. У РСЧА з 15 лютага 1918 года, удзельнічаў у Грамадзянскай вайне^[1]. З лютага 1918 года ў з-м Магілёўскім атрадзе Чырвонай гвардзіі^[1]. Пасля вайны — на камандных і штабных пасадах. З 1934 года ў штабе арміі і Генштабе РСЧА^[1].

Член ВКП(б) з 1939 года, палкоўнік, у 1939 годзе скончыў Ваенную Акадэмію імя Фрунзе^[1] і ў 1939-40 гадах выкладаў там.

У 1940 годзе падчас вайны з Фінляндыяй^[1] прызначаны начштаба 13-й арміі (руск.) (бел. (да 2 сакавіка 1940 года)^[2], 20 лютага 1940 года атрымаў воінскае званне камбрыг.

У гады Вялікай Айчыннай вайны з ліпеня 1941 г. — у дзеючай арміі на камандных пасадах: у жніўні 1941 — начальнік аператыўнага аддзела штаба Цэнтральнага фронту^[1], з канца лістапада 1941 — намеснік начальніка штаба і начальнік аператыўнага кіравання Заходняга фронту^[1], генерал-маёр (студзень 1942 г.), у студзені-маі 1942 в. а. начальніка штаба Заходняга фронту (затым на гэтую пасаду вярнуўся В. Д. Сакалоўскі).

Арыштаваны 20 ліпеня 1942 года асабіста В. С. Абакумавым па справе пра змову ў Ваеннай Акадэміі імя Фрунзе^[3]. Следства вялося да студзеня 1943, затым на працягу 8 гадоў ён наогул не дапытваўся. Паколькі ён не прызнаў сябе вінаватым «ва ўдзеле ў змоўніцкай групе», у лістападзе 1950 яму прад’явілі новае абвінавачванне «ў вядзенні антысавецкіх размоў», і ў сакавіку 1952 Ваенная калегія Вярхоўнага суда СССР асудзіла яго да 10 гадоў пазбаўлення свабоды^[4].

Рэабілітаваны пасля смерці Сталіна, служыў у Ваенна-навуковым кіраванні Генеральнага штаба^[1]. Генерал-лейтэнант (1962).

Узнагароды

Ордэн Чырвонага Сцяга.
Медаль XX гадоў РСЧА.
Ордэн Чырвонага Сцяга (12.04.1942)

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з Галушкевич Владимир Сергеевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 136. — 737 с.
↑ Зимняя война, 13-я армия. Архівавана 4 сакавіка 2016.
↑ В. Анфилов. Затмение. Кто же плодит мифы о Г. К. Жукове? — «Красная Звезда». 26 декабря 2001 года. Архівавана 29 мая 2014.
↑ Реабилитация: как это было. Документы Президиума ЦК КПСС и другие материалы. В 3-х томах. Том 1. Март 1953 — февраль 1956. Сост. Артизов А. Н., Сигачев Ю. В., Хлопов В. Г., Шевчук И. Н. — М.: МФД, 2000. — 503 с.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 474. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — С. 459. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.

Спасылкі

Наградной лист на В. С. Голушкевича, 1942 год. (руск.)

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з Галушкевич Владимир Сергеевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 136. — 737 с.

[2] Зимняя война, 13-я армия. Архівавана 4 сакавіка 2016.

[3] В. Анфилов. Затмение. Кто же плодит мифы о Г. К. Жукове? — «Красная Звезда». 26 декабря 2001 года. Архівавана 29 мая 2014.

[4] Реабилитация: как это было. Документы Президиума ЦК КПСС и другие материалы. В 3-х томах. Том 1. Март 1953 — февраль 1956. Сост. Артизов А. Н., Сигачев Ю. В., Хлопов В. Г., Шевчук И. Н. — М.: МФД, 2000. — 503 с.

[1]

[2]

[3]

[4]