Парламенцкія выбары ў Германіі (1932, ліпень)
31 ліпеня 1932 | |||
---|---|---|---|
Яўка: | 84,1% ▲ 1.9% | ||
|
|||
Глава партыі: | Адольф Гітлер | Ота Вельс Артур Крыспен Ганс Фогель |
Эрнст Тэльман |
Партыя: | НСДАП | СДПГ | Камуністычная партыя Германіі |
Глава партыі з: | 28 ліпеня 1921 | 1919 | Кастрычнік 1925 |
Мінулая колькасць месцаў: | 107 | 143 | 77 |
Месцаў атрымана: | 230 (▲123) | 133 (▼10) | 89 (▲12) |
Галасоў: | 13 745 680 (37,27%) |
7 959 712 (21,58%) |
5 282 636 (14,32%) |
Змена долі галасоў: | ▲19,02% | ▼2,55% | ▲1,19% |
Глава партыі: | Людвіг Каас | Альфрэд Гугенберг | Генрых Гельд |
Партыя: | Партыя цэнтра | Нямецкая нацыянальная народная партыя | Баварская народная партыя |
Глава партыі з: | верасень 1928 | 1928 | 27 чэрвеня 1924 |
Мінулая колькасць месцаў: | 68 | 41 | 19 |
Месцаў атрымана: | 75 (▲7) | 37 (▼4) | 22 (▲3) |
Галасоў: | 4 589 430 (12,44%) |
2 178 024 (5,91%) |
1 192 684 (3,23%) |
Змена долі галасоў: | ▲0,63% | ▼1,12% | ▼0,14% |
Вынікі выбараў у Рэйхстаг (ліпень 1932) |
Федэральныя выбары адбыліся ў Германіі 31 ліпеня 1932 года[1] пасля заўчаснага роспуску Рэйхстага. Нацысцкая партыя дасягнула значных поспехаў і ўпершыню стала найбуйнейшай партыяй Рэйхстага, хоць і не змагла заваяваць большасць. Выбарчая кампанія праходзіла ў жорсткіх абставінах, калі Папен адмяніў сімвалічную забарону на СА, нацысцкую ваенізаваную арганізацыю, якую Брунінг увёў у апошнія дні свайго кіравання. Гэта непазбежна прывяло да сутыкненняў з камуністычнымі ваенізаванымі фарміраваннямі. Ні ў нацысцкай партыі, ні ў партыі Гіндэнбурга не было кіруючай большасці, а іншыя партыі адмаўляліся супрацоўнічаць, што азначала, што большасць не можа сфарміраваць кааліцыйны ўрад[2]. Урад меншасці Папена працягваў сваю работу, якая скончылася чарговымі датэрміновымі выбарамі ў лістападзе.
Вынікі
[правіць | правіць зыходнік]Партыя | Галасоў | % | Месцаў | |
---|---|---|---|---|
Выбары 31 ліпеня 1932 | ||||
Нацысцкая партыя | 13 745 680 | 37.27 | 230 | |
Сацыял-дэмакратычная партыя Германіі | 7 959 712 | 21.58 | 133 | |
Камуністычная партыя Германіі | 5 282 636 | 14.32 | 89 | |
Партыя цэнтра | 4 589 430 | 12.44 | 75 | |
Нямецкая нацыянальная народная партыя | 2 178 024 | 5.91 | 37 | |
Баварская народная партыя | 1 192 684 | 3.23 | 22 | |
Нямецкая народная партыя | 436 002 | 1.18 | 7 | |
Нямецкая дзяржаўная партыя | 371 800 | 1.01 | 4 | |
Хрысціянска-сацыяльная народная служба | 364 543 | 0.99 | 3 | |
Партыя нямецкага сярэдняга класу | 146 876 | 0.4 | 2 | |
Нямецкая сялянская партыя | 137 133 | 0.37 | 2 | |
Сельскагаспадарчая ліга | 96 851 | 0.26 | 2 | |
Хрысціянска-нацыянальная партыя фермераў і сялян | 90 554 | 0.25 | 1 | |
Партыя за грамадзянскія правы і дэфляцыю | 40 825 | 0.11 | 1 | |
Іншыя | 250 214 | 0.66 | 0 | |
Несапраўдных галасоў | 279 727 | 0.75 | ||
Усяго | 37 162 691 | 100 | 608 | |
Зарэгістравана выбаршчыкаў/яўка | 44 211 216 | 84.06 | ||
Крыніца: Nohlen & Stöver, Gonschior.de |
Зноскі
- ↑ Dieter Nohlen & Philip Stöver (2010) Elections in Europe: A data handbook, С. 762 ISBN 978-3-8329-5609-7
- ↑ Hornberger, Jacob G. How Hitler became a Dictator Архівавана 18 лютага 2008 года.. 2004.