Кіфара

Кіфарэд на чырвонафігурнай амфары так званага Берлінскага мастака (V ст. да н.э.). Пасудзіна захоўваецца ў музеі мастацтваў «Метраполітэн» г. Нью-Ёрка.

Кіфа́ра (стар.-грэч.: κιθάρα, лац.: cithăra) — старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент; самая важная ў антычнасці разнавіднасць ліры.

Кіфара — адзін з самых распаўсюджаных музычных інструментаў у Старажытнай Грэцыі. На кіфары ігралі толькі мужчыны, здабываючы гукі касцяным плектрам (мацаваўся да інструмента шнурком). Кіфара мела плоскі цяжкі драўляны корпус з прамымі ці фігурнымі абрысамі; да корпуса мацаваліся струны. У класічнай кіфары VI–V стагоддзяў да н. э. (зрэшты, як і на ўсякай іншай ліры таго часу) было сем струн, пазней у «эксперыментальных» інструментах іх колькасць павялічылася да 11–12 (гл. Цімафей Мілецкі). Ужывалася як сольна, так і ў якасці акампаніроўкі. Спевака, які акампанаваў сабе на кіфары, звалі кіфарэдам; музыканта, які іграў на кіфары (без спеву),— кіфарыстам.

Кіфара лічылася інструментам Апалона; у адрозненне ад аўласа — інструмента Дыяніса.

Літаратура

• Maas M., Snyder J.M. Stringed Instruments of Ancient Greece. New Haven, London, 1989.
• Mathiesen T. Apollo’s Lyre. Greek Music and Music Theory in Antiquity and the Middle Ages. Lincoln & London, 1999 (далейшая шырокая бібліяграфія - у гэтай кнізе).
• Петров В.В. Киннор, кифара, псалтерий в иконографии и текстах (к истолкованию одной англо-саксонской глоссы) // Диалог со временем. Альманах интеллектуальной истории. М., 2004, № 11, с.291-243; № 12, с.243-271.
• Петров В.В. Кифара и псалтерий в символической органологии античности и раннего средневековья // Историко-философский ежегодник, 2008. М., 2009, с.27-51.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кіфара