Г

Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	(Ѐ)	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	(Ѝ)	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Гістарычныя літары
(Ҁ)	(Ѹ)	Ѡ	(Ѿ)	(Ѻ)	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	Ꙉ	ІѢ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ
Ѯ	Ѱ	Ѳ	Ѵ	(Ѷ)	Ын	Ꚉ
Літары неславянскіх моў
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ӷ
Ҕ	Ӗ	Ҽ	Ҿ	Ӂ	Җ	Ӝ
Ҙ	Ӟ	Ӡ	Ӥ	Ӣ	Ӏ	Ҋ
Қ	Ҟ	Ҡ	Ӄ	Ҝ	Ԟ	Ӆ
Ӎ	Ҥ	Ң	Ӊ	Ӈ	Ӧ	Ө
Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ҏ	Ҫ	Ҭ	Ӳ
Ӱ	Ӯ	Ү	Ұ	Ҳ	Һ	Ҵ
Ӵ	Ҷ	Ӌ	Ҹ	Ӹ	Ҍ	Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках не маюць статусу (самастойных) літар.

Г — чацвёртая літара беларускага алфавіта. Паходзіць з кірылічнай Г («глаголь»), утворанай графічным відазмяненнем візантыйскай літары «гама». У старабеларускай графіцы абазначала фрыкатыўныя гукі «г» і «г'» і інш. Мела таксама лікавае значэнне «тры». У сучаснай беларускай мове абазначае і фрыкатыўныя заднеязычныя «г» і «г'» («галава», «прагін»), і выбухныя «г» і «г'» («гонты», «гід») гукі. Яны рэалізуюцца па-рознаму ў залежнасці ад якасці суседніх гукаў або пазіцыі ў слове (канцавой ці неканцавой).

Літаратура

• Варган // БЭ ў 18 тамах. Т.4, Мн., 1997.