Дзмітрый Сцяпанавіч Бартнянскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:DmytroBortniansky.jpg|thumb|150px|right|Партрэт Бартнянскага]] |
[[Выява:DmytroBortniansky.jpg|thumb|150px|right|Партрэт Бартнянскага]] |
||
{{вызнч|1=Дзмітры Сцяпанавіч}} {{вызн|1=Бартнянскі}} ({{lang-ru| |
{{вызнч|1=Дзмітры Сцяпанавіч}} {{вызн|1=Бартнянскі}} ({{lang-ru|Дмитрий Степанович Бортнянский Бородин}}; [[1751]]—[[28 верасня]] [[1825]]), рускі кампазітар, заснавальнік рускай кампазітарскай школы, адзін з першых заснавальнікаў класічнай расійскай музычнай традыцыі. |
||
З мяшчан. Нарадзіўся ў [[Горад Глухаў|Глухаве]]. У [[1758]] быў вызначаны пеўчым у [[Пецярбург]] у Прыдворную пеўчую капэлу. У [[1769]] адпраўлены ў [[Італія|Італію]] для навучання музыцы. У [[1779]] Бартнянскі вярнуўся ў [[Расія|Расію]]. У [[1780]][[—1784]] — капельмайстар Прыдворнай пеўчай капэлы, кіраваў хорамі ў [[Сухапутны шляхецкі корпус|Сухапутным шляхецкім корпусе]] і [[Смольны інстытут|Смольным інстытуце]]. |
З мяшчан. Нарадзіўся ў [[Горад Глухаў|Глухаве]]. У [[1758]] быў вызначаны пеўчым у [[Пецярбург]] у Прыдворную пеўчую капэлу. У [[1769]] адпраўлены ў [[Італія|Італію]] для навучання музыцы. У [[1779]] Бартнянскі вярнуўся ў [[Расія|Расію]]. У [[1780]][[—1784]] — капельмайстар Прыдворнай пеўчай капэлы, кіраваў хорамі ў [[Сухапутны шляхецкі корпус|Сухапутным шляхецкім корпусе]] і [[Смольны інстытут|Смольным інстытуце]]. |
Версія ад 19:45, 31 студзеня 2008
Шаблон:Вызнч Шаблон:Вызн (руск.: Дмитрий Степанович Бортнянский Бородин; 1751—28 верасня 1825), рускі кампазітар, заснавальнік рускай кампазітарскай школы, адзін з першых заснавальнікаў класічнай расійскай музычнай традыцыі.
З мяшчан. Нарадзіўся ў Глухаве. У 1758 быў вызначаны пеўчым у Пецярбург у Прыдворную пеўчую капэлу. У 1769 адпраўлены ў Італію для навучання музыцы. У 1779 Бартнянскі вярнуўся ў Расію. У 1780—1784 — капельмайстар Прыдворнай пеўчай капэлы, кіраваў хорамі ў Сухапутным шляхецкім корпусе і Смольным інстытуце.
У 1758 Бартнянскі атрымаў прызначэнне капельмайстрам пры «малым» двары вялікага князя Паўла Пятровіча. З 1796 Бартнянскі — кіруючы Прыдворнай пеўчай капэлай, галоўным хорам Расійскай дзяржавы, з 1801 — дырэктар Прыдворнай пеўчай капэлы. З дзейнасцю Бартнянскага звязаны яе росквіт. У 1804 абраны ганаровым членам Акадэміі мастацтваў у Пецярбурзе. У 1791 — 1814 напісаў шэраг кантат і араторый на вершы Г. Р. Дзяржавіна, Ю. А. Няледзінскага-Мялецкага, П. А. Вяземскага, М. М. Хераскава, а таксама духоўнай музыкі, выконваемай дагэтуль. У 1816 Бартнянскі прызначаны цэнзарам усіх нот духоўнай музыкі, якія выдаюцца ў Расіі .
Аўтар опер «Сокал» (1786), «Сын-супернік, або Новая Стратоніка» (1787), фартэпіянных санат, камерных ансаблей.