Перайсьці да зьместу

Віталь Варывончык

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Віталь Варывончык
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 9 сакавіка 1972(1972-03-09) (52 гады)
Пазыцыя брамнік
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
1992—1993 Старыя Дарогі[d] 31 (0)
1993—1994 Віцебск 31 (0)
1994—1996 Дынама Менск 53 (0)
1997—1998 Дынама-93 18 (0)
1998—2000 Яра Якабстад 0
2001 Славія Мазыр 14 (0)
2003 Белшына 23 (0)
2004 Шахцёр Салігорск 1 (0)
2004—2005 Шамахы 10 (0)
2006—2007 Віцебск 12 (0)
Зборныя
1997—2000 Беларусь 3 (0)

Віталь Варывончык (нар. 9 сакавіка 1972 году) — беларускі футбаліст, брамнік. Уваходзіць у Клюб беларускіх брамнікаў, якія не прапускалі галы ў 100 і болей матчах на найвышэйшым узроўні[1]. Сёньня працуе ў структуры «Смаргоні»[2].

Прафэсійную кар’еру пачаў у 1992 годзе, у якім бараніў браму старадаросага «Будаўніка». Згуляў ува ўсіх 15 матчах чэмпіянату (той сэзон быз згуляны ў скарочаным выглядзе). У наступным сэзоне пачынаў у складзе клюбу КІМ зь Віцебску. У новым клюбе адразу стаў асноўным брамнікам і дапамог камандзе здабыць срэбныя мэдалі айчыннага першынства. Пасьля гэтага быў запрошаны да складу менскага «Дынама», дзе за тры сэзоны двойчы станавіўся чэмпіёнам Беларусі.

У далейшым пачаліся вандраваньні галкіпэра, то бок пасьля некалькіх гадоў у складзе фінскага «Яра», што год брамнік зьмяняў каанды. Гэтак ён гуляў за мазырскую «Славію», бабруйскую «Белшыну» і салігорскі «Шахцёр», у складзе апошняга выходзіў на поле толькі ў адным матчы. Таксама бараніў колеры бакінскага «Інтэру». У 2006 годзе прыяднаўся да віцебскага «Лякаматыва», у складзе якога ў першы сэзон усталяваў найдаўжэйшую ў сваёй кар’еры «сухую» сэрыю, баронячы браму ад галоў ажно 635 хвілінаў запар[3].

Мае на сваім рахунку тры матчы ў складзе нацыянальнай зборнай Беларусі.

Пасьля сканчэньня кар’еры працаваў трэнерам у юнацкай зборнай Беларусі да 18 гадоў, расейскай «Сібіры», сталічным «Дынама», «Бярозе-2010», казаскім «Іртышы», койданаўскім «Арсэнале» і расейскім «Ротары». Улетку 2024 году далучыўся да трэнэрскага штабу «Смаргоні», дзе пачаў адказваць за падрыхтоўку брамнікаў[2].