Bergimus
Naviqasiyaya keç
Axtarışa keç
| Bergimus | |
|---|---|
| Mifologiya | Kelt |
| Yer | Şimali İtaliya |
| Təsir sahəsi | Dağlar və ya evlər |
| Latınca adı | bergimus |
| Cinsi | kişi[d] |
İtalyanca adı Bergimo olan Bergimus Kelt qəbiləsindən olan tanrıdır.
Bergimusun nə tanrısı olması bu gün qeyri-müəyyəndir. Kelt dilində berg "daxma" və Alman dillərində isə "dağ" və ya "yüksəklik" deməkdir. Ona görə belə ehtimal olunur ki bu ev və ya dağlar tanrısı ola bilər. Tanrının təsviri də qaranlıqdır, bəzi təsvirlərdə o toqa, kassok və Roma saçı geyinmiş kimi təsvir edilir. Breşiya bölgəsində, bu tanrı üçün qurbangahlar tapılmışdır.[1]
Berqamo şəhəri ilə Bergimusun adı arasında bir əlaqə olduğu ehtimal edilir.[2]
İstinadlar
[redaktə | mənbəni redaktə et]- ↑ Mommsen, al volume V del "Corpus Inscriptionum Latinarum", riporta le seguenti iscrizioni:
CIL, V, 4200 piccola ara, a Brescia: BERGIM(O) M(ARCVS) NONIVS M(ARCI) F(ILIVS) FAB(IA) SENECIANVS V(OTVM) S(OLVIT) = Marco Nonio Fabio, figlio di Marco scioglie un voto a Bergimus.
CIL, V, 4201 ara, a Brescia: L(VCIVS) VIBIVS VISCI L(IBERTVS) NYMPHODOTVS BERGIMO VOTVM C(AIO) ASINIO GALLO C(AIO) MARCIO CENSOR(INO) CO(N)S(VLIBVS) L(VCIO) SALVIO APRO C(AIO) POSTV[M]IO COSTA IIVIRIS QVIN[Q]VENNALIBVS = Ninfodoto, liberto di Lucio Vibio Viscio, fa voto a Bergimus, essendo consoli Caio Asinio Gallo e Caio Marco Censorino e duoviri quinquennali Lucio Savio Apro e Caio Postumio Costa.
CIL, V, 4202 frammento di ara a Brescia (perduto): [GENIO COL(ONIAE)] BRIXI[AE ET] BERG[IMO] SACR[VM] ALPINI[VS] = Alpinio ha consacrato al Genio della Colonia di Brescia e a Bergimus.
CIL, V, 4981 lastra ad Arco di Trento: SEX(TVS) NIGIDIVS FAB(IA) PRIMVS AEDIL(IS) BRIX(IAE) DECVR(IO) HONORE GRAT(VS) D(ONVM) D(EDIT) EX POSTVLATION(E) PLEB(IS) ARAM BERGIMO RESTIT(VIT) = Sesto Nigidio Fabio, Primo decurione edile di Brescia, a titolo gratuito, per decreto dei decurioni e su richiesta della plebe, restaurò un'ara a Bergimus. - ↑ Theodor Mommsen, "Corpus Inscriptionum Latinarum", apud Georgium Reimerum, Berolini 1877. A pag. 548: "Bergomum … cum quo vocabulo componi potest deus Bergimus titolorum agri brixiani". Vale a dire: "Bergamo: a questo vocabolo può essere associato il dio Bergimus, del quale abbiamo dediche nell'area bresciana".