Philippe Leclerc de Hauteclocque
_ribbon.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Philippe Leclerc de Hautecloque (22 de payares de 1902, Belloy-Saint-Léonard – 28 de payares de 1947, Béchar), nacíu Philippe François Marie, conde de Hauteclocque, foi un militar francés, líder del exércitu de les fuercies de la Francia llibre mientres la Segunda Guerra Mundial. Foi miembru de la resistencia y col grau de xeneral, comandó les tropes qu'entraron en vanguardia de los aliaos en París y Estrasburgu en 1944, enfusándose nel sur d'Alemaña hasta'l cuartel de Hitler en Berchtesgaden.
Participó como representante de la República na ceremonia de capitulación del Imperiu xaponés a bordu del USS Missouri en Tokiu, el 2 de setiembre de 1945. Unviáu a Indochina en 1946, onde restableció la soberanía francesa, axuntar con Ho Chi Minh y abogó pol resolución política del conflictu qu'oponía a la potencia colonizadora colos nacionalistes y que más tarde dexeneraría na guerra d'Indochina.
Morrió de resultes d'un accidente aereu n'Arxelia, siendo soterráu nel palaciu de Los Invalidos de París y xubíu al grau de mariscal a títulu póstumu en 1952.
En París atópase'l muséu Mémorial du Maréchal Leclerc de Hauteclocque et de la Libération, y numberoses ciudaes franceses cunten con monumentos dedicaos a la so memoria.
Biografía
[editar | editar la fonte]Orixe
[editar | editar la fonte]De familia aristocrática, Leclerc graduar na Escuela Militar Especial de Saint-Cyr en 1922 col grau de teniente de Caballería y ocupó los sos primeros destinos en Tréveris, na cuenca del Ruhr alemán, entós so ocupación militar francesa, y darréu nel 8º reximientu de spahis arxelinos, en Marruecos. Al so regresu ingresó na École de Guerre y foi promovíu al grau de capitán en 1939 en siendo condecoráu cola Lexón d'honor.
Segunda Guerra Mundial: batalla de Francia
[editar | editar la fonte]Mientres la batalla de Francia, De Hauteclocque atopábase sirviendo nel Estáu Mayor de la 4ª división d'infantería, siendo fechu prisioneru polos alemanes a finales de mayu, pero llogra safase y algamar nuevamente les llinies franceses. En xunu de 1940 Leclerc forma parte de les fuercies que s'internaron na rexón de Champaña, a la órdenes del xeneral Alphonse Juin, nuna misión de contraataque na que s'enfrentaron nes proximidaes del ríu Aurbe coles unidaes blindaes del 6º exércitu del xeneral Walther von Reichenau, siendo mancáu'l 15 de xunu na cabeza mientres la batalla y nuevamente prindáu. Sicasí, el 17 de xunu Leclerc llogra safase y en pasando por España y Portugal, embarcar con destín a Londres onde'l 25 de xunu presentar al xeneral De Gaulle que-y noma Xefe d'Escuadrón (grau equivalente, na caballería francesa, al de Commandant del restu de les armes y al de Mayor n'otros exércitos). Ye dempués de la derrota francesa cuando adoptó'l so nome de guerra, Leclerc, pa evitar represalies de los alemanes contra los miembros de la so familia que permanecíen nel país.
Francia Llibre: xuramentu de Koufra
[editar | editar la fonte]N'agostu de 1940 Leclerc ye unviáu por De Gaulle al Camerún cola misión d'incorporar los territorios africanos baxu control del gobiernu de Vichy de Philippe Pétain a la causa aliada. En llogrando con ésitu l'adhesión de Camerún y Gabón en payares de 1940 ye designáu al mandu de les fuercies nel Chad, dende onde partió'l 25 de xineru de 1941 xunto cola columna Leclerc escontra una travesía de 650 km nel desiertu p'atacar el fuerte de Kufra controláu polos fascistes italianos que consiguió conquistar el 1 de marzu. El día 2 de marzu de 1941, Leclerc pronuncia'l celebráu xuramentu de Koufra pol que se designó l'oxetivu final de la causa de la resistencia:
...Xuramos nun abandonar les armes hasta que los nuesos colores, los nuesos bellos colores, llexen sobre la Catedral d'Estrasburgu.Jurons de ne déposer les armes que lorsque nos couleurs, nos belles couleurs, flotteront sur la Cathédrale de Strasbourg.
Nomáu xeneral n'agostu de 1941, Leclerc prosiguió una campaña d'acoso contra los italianos nel sector de Fezzan mientres el Afrika Korps alemán comandado por Erwin Rommel enfrentar n'Exiptu colos británicos del 8º Exércitu de Bernard Montgomery. Les campañes de Leclerc y la so Force L tuvieron un gran ésitu al dexar con tomar de Fezzan abrir una fienda nes llinies enemigues que llevaron a la entrada francesa en Trípoli el 24 de xineru de 1943, establecieron conexón colos británicos. Integráu na fuercia de Montgomery, prosiguieron la meyora escontra Tunicia, entrando en Kairuán el 12 d'abril de 1943 y desfilando pola capital el 8 de mayu de 1943. Leclerc foi presentáu al rei Xurde VI y les sos fuercies constituyir a partir del 15 de mayu na 2ª división blindada francesa llibre, orixe de la popularmente conocida como la 2y DB o Division Blindée.[6]
La marcha de la 2ª DB: lliberación de París
[editar | editar la fonte]
Tres el periodu d'afitamientu de la 2ª DB en Marruecos, Leclerc ye unviáu n'abril de 1944 a Inglaterra xuniéndose a encomalo aliada en preparación del desembarcu de Normandía. So les órdenes del III cuerpu d'exércitu del xeneral d'Estaos Xuníos George Patton, la 2ª DB desembarca nel sector de Saint-Martin-de-Varreville de la sablera de Utah Beach el 1 d'agostu de 1944 y participa nos combates de la bolsa de Falaise tres l'entamu de la operación Cobra, en redol a les ciudaes d'Alençon, primer ciudá francesa lliberada por Leclerc el 12 d'agostu de 1944, y Argentan onde la 2ª DB tenía de sirvir de ponte ente los canadienses y les fuercies de Patton, coles mires de dirixise dempués escontra Le Mans. Sicasí, l'impulsu francés foi frenáu por contraataques d'unidaes panzer alemanes y anque llograron enfusar en Argentan, el consiguiente desorde creáu provocó la decisión de los xenerales Omar Bradley y Montgomery de frenar la meyora. Aquel día, l'oxetivu estratéxicu y políticu de la lliberación de París por fuercies franceses, aprovechando la rebelión de los resistentes dientro de la capital y les duldes del gobernador alemán Dietrich von Choltitz, hubo ganáu la considerancia de De Gaulle y Eisenhower que dieron la lluz verde por que Leclerc retirar de Normandía y avanzara sobre París.[7]
Les unidaes de Leclerc, ente les que s'atopaben numberosos combatientes republicanos españoles, entraron pola Porte d'Orleans el 25 d'agostu de 1944 tres una marcha na que se perdieron más d'un centenar de vehículos y 35 carros de combate, pa presentase nel cuartel de Choltitz de quien recibieron la rindición de la plaza, evitando tres la negociación los planes de Hitler de destruyir los principales edificios de París.
L'oxetivu de Koufra: lliberación d'Estrasburgu
[editar | editar la fonte]A principios de setiembre de 1944, Leclerc toma posiciones nel frente de los Vosgos pa llanzar l'asaltu sobre los ocupantes nes rexones simbóliques de Lorena y Alsacia. El 13 de payares de 1944, la 44 división d'infantería americana empecipió una ofensiva nel sector norte llogrando abrir una fienda nes llinies alemanes poles qu'enfusó'l XV cuerpu del exércitu aliáu. La 2ª División Blindada llanzóse rápido escontra Estrasburgu percorriendo cien quilómetros en seis díes col sofitu d'unidaes motorizadas del 2º batallón y la 324 d'infantería. Saverne ye lliberada'l día 22 de payares y Estrasburgu na mañana del día 23 de payares, llogrando inclusive tomar intactu la ponte de Kehl. Los alemanes a pesar de la so debilitada posición, respondieron a otru día destruyendo la ponte dempués de lo que, l'estáu mayor americanu decidió detener la ofensiva pa optar peles rutes del norte. Con esta revesosa decisión, pudo esbardiase la oportunidá de rematar antes la guerra nel frente occidental, yá que namái en marzu de 1945 llograríase tomar otra ponte sobre'l Rin en Remagen.[8][9] A otru día de la entrada n'Estrasburgu, el 24 de payares, soldaos del exércitu francés esploraron los suétanos del Institutu anatómicu en busca de documentos afayando nel so llugar decenes de cuerpos humanos y fragmentos somorguiaos en cubes d'alcohol perteneciente a la "coleición" del doctor August Hirt realizada con prisioneros asesinaos nel Campu de concentración de Struthof-Natzweiler.
Fin de la guerra: toma del Nial de les Águiles y l'episodiu de Bad Reichenhall
[editar | editar la fonte]Remataes les operaciones n'Alsacia col amenorgamientu de la bolsa d'Apinar, a finales d'abril de 1945 les fuercies de Leclerc enfusaron en territoriu alemán alcanzáu Baviera cola misión de tomar el cuartel de Hitler llamáu'l Nial de l'Águila en Berchtesgaden.
El 6 de mayu de 1945, la 2ª DB ocupó la villa de Bad Reichenhall onde s'atopaben deteníos nun cuartel soldaos SS que se rindieren primeramente a los estauxunidenses. Ente ellos atopábense 12 combatientes d'orixe francés que al conocer la noticia intentaron safase siendo finalmente arrodiaos por delles compañíes de soldaos de Leclerc y puestos so vixilancia. Según el testimoniu de dellos presentes y les fotografíes tomaes[10] Leclerc entrugó direutamente a los franceses de les waffen-SS a los que reprochó de vistir l'uniforme alemán, a lo que dalgunos d'ellos retrucaron por qué él mesmu llevaba puestu'l uniforme americanu. Según estos testigos, Leclerc tomó ésta actitú por un actu d'atrevencia y decidió la so fusilamiento ensin asistencia xurídica, sentencia que se cumplió'l 8 de mayu de 1945. L'episodiu dio llugar a una investigación en 1948 que, sicasí, nun dexó clarificar les circunstancies de los fechos y en 1949, los cuerpos desenterraos fueron dispuestos nuna fuesa común del campusantu comunal de Bad Reichenhall.
Misión nel Pacíficu y torna n'África del Norte
[editar | editar la fonte]
Dempués de la capitulación nazi, Leclerc foi nomáu comandante en xefe de les tropes franceses nel alloñáu oriente en llucha contra l'exércitu xaponés partiendo de Francia'l 18 d'agostu de 1945. Pa cuando Leclerc algama la rexón, l'exércitu xaponés ríndese y participa como representante del Estáu francés na ceremonia de capitulación del Imperiu Xaponés a bordu del acorazáu USS Missouri en Tokiu, el 2 de setiembre de 1945. Leclerc permaneció en Saigon pacificando y retomando pa la soberanía francesa'l control colonial de Camboya y Indochina, en desembarcando en Tonkín en marzu de 1946. Partidariu d'una política de negociación col movimientu nacionalista de Vietnam, entrevistar col líder Ho Chi Minh. Darréu foi designáu inspector de les tropes franceses nel Norte d'África en febreru de 1947. Philippe Leclerc morrió'l 28 de payares de 1947 cuando l'avión nel que viaxaba estrellóse cerca de Colomb-Béchar.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- L'aventure de Leclerc, Maya Destrem, Librairie Arthème Fayard, 1984.
- Leclerc, Jean-Christophe Notin : Perrin, 2005. – 620 p.-[16] p. de pl., 24 cm. – ISBN 2-262-02173-2.
- Leclerc, Maréchal de France, Général Jean Compagnon, Flammarion 1994
- CORBONNOIS, Didier, L'odyssée de la colonne LECLERC, Les Français llibres au combat sur le front du Tchad, 1940-43 – Editions Histoire & Collections, 175 p, 2003. ISBN 2-913903-85-1. Retrace toute la période africaine de la Colonne avant la mise sur pieds de la DB. Iconographies inédites, cartes…
- Et Leclerc prit Strasbourg, Editions des Dernières Nouvelles, 1970
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://imagesdefense.gouv.fr/fr/un-voyage-du-general-d-armee-philippe-leclerc-de-hauteclocque-au-maroc.html.
- ↑ Afirmao en: Mémoire des hommes. Mémoire des hommes: m005cc7fcbdf3892. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ URL de la referencia: https://www.academieoutremer.fr/academiciens/?aId=471.
- ↑ «Philippe Leclerc De Hauteclocque, 1038 compagnons, Compagnons - Musée de l'Ordre de la Libération» (francés). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-04-26. Consultáu'l 7 de xineru de 2017.
- ↑ John Beresford Welsh, 2nd Armored Division. Hestoria de la 2 DB en [1]
- ↑ Franklin Louis Gurley, Policy Versus Strategy: The Defense of Strasbourg in Winter 1944-1945, The Journal of Military History, Vol. 58, Non. 3 (Jul., 1994), 481-486. Disponible en edición dixital Archiváu 2006-05-28 en Wayback Machine
- ↑ Ministère de la Défense, Dossier de presse: 60y anniversaire de la libération de Strasbourg.edición dixital
- ↑ Testimoniu de Jean Mabire, L'Affaire Bad Reichenhall, artículu en [2]
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Philippe Leclerc de Hauteclocque.- Biografía de Philippe de Hauteclocque na web de l'ordre de la libération Archiváu 2014-04-26 en Wayback Machine
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q312391- Multimedia: Philippe Leclerc de Hauteclocque