Juan Gerson

Juan Gerson
Vida
Nacimientu	Gerson (es) , 13 d'avientu de 1363
Nacionalidá	Reinu de Francia
Llingua materna	francés medio (es)
Muerte	Lyon, 12 de xunetu de 1429 (65 años)
Estudios
Estudios	Universidad de París (es)
Llingües falaes	llatín medieval; francés medio (es)
Alumnu de	Gilles Deschamps; Pierre d'Ailly
Profesor de	Nicolas de Clamanges (es)
Oficiu	teólogu, escritor, filósofu, Canciller, poeta
	Participante Conceyu de Constanza ;
Llugares de trabayu	París
Emplegadores	Universidad de París (es)
Trabayos destacaos	Donatus spiritualis (en)
Creencies
Relixón	catolicismu

Juan Gerson o Jean-Charlier Gerson (13 d'avientu de 1363, Gerson ^(es) – 12 de xunetu de 1429, Lyon) foi un teólogu y filósofu francés.

Biografía

El llamáu Doctor christianissimus estudió nel colexu de Navarra en París y doctoróse en teoloxía en 1393. Yá conocíu y apreciáu, asocedió en 1395 nel cargu de canciller de la universidá de París a Pierre d'Ailly, amosando una particular enerxía. Tres l'asesinatu del duque d'Orleans en 1408, acusó al duque de Borgoña, autor del atentáu, y fixo condergar a Jean Petit, el so defensor. La so firmeza manifestóse tamién en rellación cola Ilesia: entá cuando yera intransixente coles doctrines consideraes herétiques, como fixo nel Conceyu de Pisa y nel de Constanza, nel cual contribuyó a la condena a muerte de Jan Hus y de Jerónimo de Praga, sostuvo con fuercia los derechos a l'autonomía de la ilesia galicana, combatió toa relaxación de los costumes eclesiástiques, reivindicó la superioridá del poder del conceyu de los obispos respeuto al del Papa y empeñóse en poner fin al Cisma d'Occidente.

Tres el conceyu de Constanza nun pudo volver a Francia, por causa de los desórdenes que se producieron, y retiróse a Baviera. Mientres esti exiliu, compunxo les Consolaciones de la teoloxía, obra en cuatro llibros. Dos años dempués pudo volver a Francia pero nun tomó parte en nengún asuntu públicu y retiróse al conventu lionés de los Celestinos, escribiendo y enseñando.

Numbérase-y ente los probables autores de la Imitación de Cristu.

Teoloxía

Como teólogu, intentó ellaborar una teoloxía mística que s'oponía a la teoloxía escolástica. Personaxe de transición ente la Edá Media y el Renacimientu, buscó un alcuerdu ente formalistes y terministas, reprochó a Duns Scoto y a Juan de Ripa que multiplicaren les esencies ya introduxeren na noción de Dios, formes metafísiques y razones ideales, de tal manera que'l Dios resultante ye una construcción intelectual arbitraria. Refugó tamién la identificación platónica de Dios col Bien o con una naturaleza neoplatónicamente necesaria, reivindicando'l primáu de la voluntá y de la llibertá divina, esencial, al so xuiciu, nel cristianismu, yá que tal primáu de la voluntá divina anula cualquier certidume demostrativa en rellación con Él.

La so teoloxía ye coles mesmes negativa y mística: sigue a san Agustín y al Pseudo Dionisio, Bernardo de Claraval y Ricardo de San Víctor; esta teoloxía ye un estudiu sistemáticu de les esperiencies contemplatives qu'él llama Scientia experimentalis.

Obres

Críticos como Roberto Bellarmino, Jean Mabillon, Jean-Baptiste-Modeste Gence atribúye-y la Imitación de Cristu. El so Consolation , escrita en francés, ufierta n'efeutu una gran analoxía, según el Diccionariu Bouillet, con esti escritu célebre.

Cinquante-Cinq Sermons et Discours en francés. 1389-1413
Seize Sermons prêchés devant la cour. 1389-1397
La Montagne de contemplation. 1397
De restitutione obedientiae. 1400
Trente Sermons prêchés en paroisse. 1401-1404
Contra vanam curiositatem in negotio fidei. 1402
Neuf Discours ou Sermons de doctrine. 1404-1413
Vivax Rex, Veniat Pax. 1413
Consolatio theologiae. 1414-1419
De auferibilitate papae ab Ecclesia. 1417
Opera omnia. Olms, Hildesheim 1987

Opera dogmatica de religione et fide. ISBN 3-487-07771-X
Quae ad ecclesiasticam et disciplinam pertinent. ISBN 3-487-07772-8
Opera moralia. ISBN 3-487-07773-6
Exegetica et miscellane. ISBN 3-487-07774-4
Monumenta omnia quae spectant ad condemnationem. ISBN 3-487-07775-2

Trataos póstumos, publicaos en 1492: La mendicité spirituelle, -y Triparti, Dialógue-y spirituel, la Médecine de l'âme, Exame de conscience et la confession, Art de bien vivre et de bien mourir, A.B.C. des gens simples, Parlement secret de l'homme contemplatif à son âme, Vision.

Bibliografía

V. Lazzeri, Teoloxía mística y teologia scolastica: l'esperienza spirituale come problema teologico in Giovanni Gerson, Roma-Milano, 1994
Esti artículu ye una obra derivada de la edición de 1911 de la Encyclopædia Britannica, disponible sin torgues conocíes de derechu de autor. Esta obra derivada alcuéntrase disponible baxo les llicencies GNU Free Documentation License y Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.

Esiste una edición en catalán titulada "Normes de ben obrar". Ye un facsímil del primer llibru impresu en Mallorca, l'añu 1485 por Bartomeu Caldentey y Nicolau Calafat en Valldemossa. Publicar pola Conselleria de Educacio i Cultura del Govern Balear con motivu del quintu centenariu de la efemérides utilizando l'orixinal calteníu na Fundación Huntington de San Marino (California)

Referencies

↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: ola2002158723. Data de consulta: 23 payares 2019.
↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

Enllaces esternos

[82136f8a98a4982f31e232ee983777c369136231-1] Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

[2b5e3bb8fdd5de83cf22feb0849d94aa1f8894f9-2] Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: ola2002158723. Data de consulta: 23 payares 2019.

[1f3284f0cbd73deb735e95c58bd03dac502b2289-3] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[1]

[2]

[3]