Enrique Barón

Enrique Barón
eurodiputáu
conceyal del Conceyu de Madrid
eurodiputáu
eurodiputáu
presidente del Parllamentu Européu
eurodiputáu
eurodiputáu
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España
eurodiputáu
ministro de Transportes, Turismo y Comunicaciones (es)
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España
Vida
Nacimientu	Madrid, 27 de marzu de 1944 (80 años)
Nacionalidá	España
Familia
Casáu con	Sofía Gandarias (1987 – 2016)
Estudios
Estudios	Universidá Complutense de Madrid llicenciatura en Derechu ; ESSEC Business School ; Universidá Pontificia Comillas
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	economista, políticu, abogáu
Llugares de trabayu	Estrasburgu, Bruxeles y Madrid
Premios	ver Gran Cruz del orde al Méritu de La República Federal d'Alemaña ; Gran Cruz de la Orde de Carlos III (1986) ; [[]] (10 mayu 1990) ; Gran Cruz de la Orde de Sabela la Católica (2005) ; Gran Oficial de la Orden de la Estrella de Italia (6 febreru 2014) ;
Creencies
Partíu políticu	Partíu Socialista Obreru Español

Enrique Barón Crespo (27 de marzu de 1944, Madrid) ye un políticu, economista, abogáu y ensayista español. Dende mayu de 2018 ye presidente de la Unión d'Europeístes y Federalistes d'España (UEF España)^[9].

Biografía

Llicenciáu en Derechu pola Universidá Complutense de Madrid, n'Alministración d'Empreses por ICADE y pola Escuela Cimera de Ciencies Económiques y Empresariales de París (ESSEC). Foi profesor d'Estructura Económica na universidá de Madrid dende 1966 a 1970 y profesor acomuñáu d'Economía en ICADE (Universidá de Comillas) ente 1965 y 1972. Exerció d'abogáu en materia de Derechos Humanos ante la xusticia de la dictadura franquista ente 1970 y 1977.

Activu miembru del mayu del 68, perteneció a Converxencia Socialista de Madrid, y foi unu de los líderes de la Federación de Partíos Socialistes nel empiezu de la Transición. Pasó al Partíu Socialista Obreru Español tres la disolución de Converxencia Socialista en primavera de 1977. Esi añu foi escoyíu diputáu na Llexislatura Constituyente pola circunscripción eleutoral de Madrid, desempeñando'l cargu de voceru económicu y presupuestariu del Grupu Socialista del Congresu ente 1977 y 1982. Foi designáu ministru de Tresporte, Turismu y Comunicaciones mientres el primer gobiernu de Felipe González, dende 1982 a 1985, punxo en marcha los primeros programes de modernización de la rede ferroviaria española, faciendo frente a situaciones de obsolescencia teunolóxica y rentabilidaes decrecientes, qu'en dellos casos esixeron el zarru de llinies yá con bien baxu o nulu usu, magar qu'en dellos casos los informes redactaos conteníen datos incorreutos qu'amontaben los déficits.^[10]^[11]^[12]^[13]

Foi escoyíu diputáu del Parllamentu Européu nel añu 1986, órganu nel que permaneció hasta 2009. Nél desempeñó les funciones de vicepresidente (1987-1989), presidente (1989-1992), presidente de la Comisión d'Asuntos Esteriores (1992-1995), presidente del Grupu Socialista (1999-2004) y presidente de la Comisión de Comerciu Internacional (2004-2006). Representó al Parllamentu Européu na Conferencia Intergubernamental del Tratáu de Lisboa. Exerció como presidente del Movimientu Européu Internacional ente 1987 y 1989.

Tamién foi conceyal del Conceyu de Madrid ente los años 2003 y 2004, añu nel que dimitió pa siguir el so llabor nel Parllamentu Européu.

Preside a día de güei la International Yehudi Menuhin Foundation, la Fundación Yehudi Menuhin España (FYME) y la European Foundation for the Information Society. Tamién ye Patronu de la Fundación Gala-Salvador Dalí y de la Fundación Príncipe d'Asturies. Amás, ye miembru del comité de sabios de los think tanks Notre Europe y Gold Mercury International.

Na so faceta académica, ye profesor convidáu de les universidaes de La Sorbona y Sciences Po (París) y ESSEC, Verona, Bergamo (Italia), Boston University, Harvard, Miami y Colorado (EEXX), HEC Lausanne (Suiza) y Guadalaxara (Méxicu). Tamién ye Caderalgu Jean Monnet "ad personam" na Universidá de Castiella-La Mancha (España).

Tuvo casáu cola pintora y artista española Sofía Gandarias, finada en xineru de 2016 y tien un fíu.

Obres

Nel so llabor como académicu, ensayista y novelista robló más d'una ventena de llibros, bona parte d'ellos referíos a asuntos xurídicos, políticos ya institucionales europeos, anque tamién escribió lliteratura y analís históricu y económicu. La so obra foi editada n'español, inglés, francés, italianu y alemán.^[14] Les sos obres más relevantes son:

El final del campesinado (Editorial Zero, 1971).
Europa 92: el raptu del futuru (Plaza & Janés, 1989).
El procesu de la XE como desafíu democráticu (Hamar Urte, 1993)
Europa nel Alba del mileniu (Editorial Acentu, 1994).
Europe: l'impossible Statu Quo, Club de Florencia, con Max Konsthamm, Renaud Dehousse, Emile Noël, Tommaso Padoa-Schioppa, (Il Mulino, 1996).
N'Europa Cabemos Toos, dir. Tomás Fernández y J.J. Laborda (Alianza, 2002).
Europa, Pasión y Razón (Biblioteca Nueva, 2005).
Constitucionalización del Poder Llexislativu na Xunión Europea, (Thomson Civitas, 2006).
L'error del mileniu (Seix Barral, 2007).
Tratáu de Lisboa y Carta de Derechos Fundamentales (Euroeditions, 2010).
Les Américas Insurxentes (CEXECI, 2011).
¿Más Europa? ¡Xunida! (RBA, 2012).
La Era del Federalismu (RBA, 2014).

Premios y condecoraciones

Recibió'l premiu a la ética en política de la Fundación DINTEL en 2012.

En xineru de 2013, foi gallardoniáu col Premiu Gaziel de Biografíes y Memories, que concede la Fundación Conde de Barcelona y la editrorial RBA, gracies a la so autobiografía ¿Más Europa? ¡Xunida! que engloba cinco grandes etapes de la so vida.^[15]

Recibió amás la gran cruz de la Orde de Carlos III, la gran cruz de la Orde d'Isabel la Católica, la Medaya de la Integración Europea y la Medaya d'Oru al Méritu Turísticu. Nel estranxeru háise-y condecido la Medaya d'Oru del Parllamentu Européu, la Orde del Fénix de Grecia, la Orde del Gran Duque de Luxemburgu, la Orde de l'Águila Azteca, la Orde Bernardo O'Higgins (Chile), la Orde de Boyacá (Colombia), la Orde del Llibertador (Arxentina), ente otres. Y ye oficial de la Lexón d'Honor (Officier de la Légion d'Honneur) francesa.

Referencies

↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ URL de la referencia: http://politica.elpais.com/politica/2011/09/26/biografiaeldebate/1317054563_095771.html.
↑ URL de la referencia: http://www.eldiario.es/cultura/Fallece-pintora-vasca-Sofia-Gandarias_0_477002511.html. Data de consulta: 14 payares 2017.
↑ Identificador CONOR.SI: 5733475. Afirmao en: CONOR.SI.
↑ URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/1986/12/06/pdfs/A40220-40220.pdf. Data de consulta: 14 payares 2017.
↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés).
↑ URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/2005/03/05/pdfs/A07917-07917.pdf. Data de consulta: 14 payares 2017.
↑ URL de la referencia: http://www.quirinale.it/elementi/DettaglioOnorificenze.aspx?decorato=330609. Data de consulta: 14 payares 2017.
↑ Percancies, La Redacción -. «Enrique Barón escoyíu presidente de los Federalistes Europeos n'España» (castellanu). Consultáu'l 18 d'agostu de 2018.
↑ [https://web.archive.org/web/20090825185125/http://euroferroviarios.net/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=800 Euroferroviarios: "FC Valladolid-Ariza pasu a pasu I" (2007)
↑ tren-de-la ruta-de-la plata-la-via-muerta-de-les promeses incumplíes_16470909115.html ABC: "El tren de la Ruta de la Plata, la vía muerta de les promeses incumplíes" (23 de xunetu de 2007)
↑ [http://www.torrelapaja.com/paginas/dellos ferrocarril.htm Ferrocarril de Santander a Valencia
↑ [http://www.docutren.com/HistoriaFerroviaria/Gijon2003/pdf/td5.pdf Rosa Mª Camazón Misiego: "El zarru de llinies de ferrocarril n'España: Llinia de Valladolid a Ariza (1895-1985)"
↑ Glosariu de publicaciones en Dialnet.
↑ elMundo. «Les memories d'Enrique Barón ganen el Premiu Gaziel de biografíes». Consultáu'l 7 de xineru de 2013.

Enllaces esternos

Ficha biográfica oficial nel Parllamentu Européu.
Ficha biográfica na candidatura del PSOE en 2004.
Entrevista en Tele Madrid en 2003.
Alcuentru/entrevista dixital n'El Mundu, abril de 2004
Entrevista a Enrique Barón Crespo, abogáu y ensayista español [1] en Alquibla, mayu de 2015

Predecesor: Luis Gamir Casares	Ministru de Tresportes, Turismu y Comunicaciones d'España 1982-1985	Socesor: Abel Caballero
Predecesor: Henry Plumb	Presidente del Parllamentu Européu 1989-1992	Socesor: Egon Klepsch
Predecesor: Pauline Green	Presidente del Grupu S&D nel Parllamentu Européu 1999-2004	Socesor: Martin Schulz
Predecesor: Rosa Díez González	Presidente de la Delegación Socialista Española nel Parllamentu Européu 2004-2009	Socesor: Juan Fernando López Aguilar
Predecesor: Pablo Faura	Presidente d'Unión d'Europeístes y Federalistes d'España 2018-	Socesor: Anguaño nel cargu

[62ff95cd588d158675be3e1374bc4ed4498f9c3c-1] Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

[18146fcc6226998cb9c4b69872bdd262c98f9263-2] URL de la referencia: http://politica.elpais.com/politica/2011/09/26/biografiaeldebate/1317054563_095771.html.

[98b23ded413082d63c3b3bffcf8485cd7cfbf29c-3] URL de la referencia: http://www.eldiario.es/cultura/Fallece-pintora-vasca-Sofia-Gandarias_0_477002511.html. Data de consulta: 14 payares 2017.

[18bc761a87dfe3119e049838f02983e1a5fa4d52-4] Identificador CONOR.SI: 5733475. Afirmao en: CONOR.SI.

[14a064612c491e9e4db51624b9a0e40f7de0cc45-5] URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/1986/12/06/pdfs/A40220-40220.pdf. Data de consulta: 14 payares 2017.

[07ed8aa72f70b5bd8bce1f2ca9eeeaf163534936-6] «Diario Oficial de la República Francesa» (francés).

[d3a2252cb3f8a25ee0c912b1bd415dfb5375dcb0-7] URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/2005/03/05/pdfs/A07917-07917.pdf. Data de consulta: 14 payares 2017.

[7b0e4299aa90c07a35f6a5150115c639f8340a8c-8] URL de la referencia: http://www.quirinale.it/elementi/DettaglioOnorificenze.aspx?decorato=330609. Data de consulta: 14 payares 2017.

[9] Percancies, La Redacción -. «Enrique Barón escoyíu presidente de los Federalistes Europeos n'España» (castellanu). Consultáu'l 18 d'agostu de 2018.

[10] [https://web.archive.org/web/20090825185125/http://euroferroviarios.net/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=800 Euroferroviarios: "FC Valladolid-Ariza pasu a pasu I" (2007)

[11] tren-de-la ruta-de-la plata-la-via-muerta-de-les promeses incumplíes_16470909115.html ABC: "El tren de la Ruta de la Plata, la vía muerta de les promeses incumplíes" (23 de xunetu de 2007)

[12] [http://www.torrelapaja.com/paginas/dellos ferrocarril.htm Ferrocarril de Santander a Valencia

[13] [http://www.docutren.com/HistoriaFerroviaria/Gijon2003/pdf/td5.pdf Rosa Mª Camazón Misiego: "El zarru de llinies de ferrocarril n'España: Llinia de Valladolid a Ariza (1895-1985)"

[14] Glosariu de publicaciones en Dialnet.

[15] Mundo. «Les memories d'Enrique Barón ganen el Premiu Gaziel de biografíes». Consultáu'l 7 de xineru de 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]