Condáu de Namur

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Namur
Xeografía

Mientres unos 5 sieglos (907 a 1421) el condáu de Namur foi una posesión territorial hereditaria cuasi autónoma, pero relevante dientro del Sacru Imperiu Xermánicu. Foi gobernada poles casa de Namur (946-1196), Henao (Hainaut) (1196-1212), Courtenay (1212-1263) y Flandes (1263-1429). Dempués de la venta del condáu a Felipe'l Bonu per parte de Xuan III en 1421, el títulu pasa a la casa de Borgoña y depués a la d'Habsburgu españoles y austriacos. Dempués de la era napoleónica, el títulu llevar los Habsburgu austriacos.

Nel sieglu IX ye parte del Pagus Lomacensis, una de les divisiones alministratives del Imperiu Carolinxu. Namur, xunto al ríu Mosa, quedó como'l restu d'un territoriu propiedá de la Ilesia (obispaos y abadíes) y de señores feudales. El condáu de Namur perteneció al Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, territoriu ente l'obispáu de Liexa, el ducáu de Brabante y el condáu de Hainaut. Entendía les villes de Namur, Charleroi, Givet, Bouvignes, Mariembourg y Fleurus y correspondíase cola actual provincia belga de Namur.

Historia

Dómina Carolinxa

Namur yera una parte del condáu carolinxu de Lomme en 832.

Gislebert de Maasgau, nacíu escontra'l 825 en Hainaut (Hennegau o Henao), conde de Maasgau nel 841, conde de Lommegau nel 866. En 846, seduz y casa con Ermengarda, fía del emperador Lotario I († 855). El matrimoniu ye reconocíu nel 849. Muerre nel 892.
Bérenger, conde de Lommegau, conde de Maifeld. Bérenger esposó con una fía de Régnier I († 915), conde de Hainaut. Muertu ente'l 937 y el 946.

Casa de Namur

Roberto I de Namur (+ h. 974), pariente del anterior.
"... ye'l conde Roberto I (946-974) consideráu'l verdaderu fundador dela casa de Namur."^[1] Créese que tuvo siquier trés fíos, ente ellos el so socesor.
Alberto I de Namur, gobierna de 992 al 1010, fíu del anterior. Casó con Adélaide/Ermengarde (975 † ap.1012), fía de Charles de Basse-Lotharingie, duc de Basse-Lotharingie. En 992 l'emperador Otón III -y inviste col antiguu Lommegau, primer conde de Namur.
Roberto II de Namur, conde de 1010 a 1018?, fíu del anterior.
Alberto II de Namur, conde de 1018? a 1063, hermanu del anterior, casó con Regelinde (1012 † ap.1067), fía de Gothelon I de Verdun, duc de Basse-Lotharingie y Haute-Lotharingie
Alberto III de Namur, conde de 1063 a 1102, fíu del anterior, casó con Día de Saxe (1035 † 1102), vilba de Frédéric de Luxembourg, duc de Basse-Lotharingie
Godofredo de Namur, conde de 1102 a 1139, (1067 † 1139), fíu del anterior, casó en primeres nupcias con (1087) Sibylle, fía de Roger, conde de Porcien; en segundes nupcias con (1109) Ermesinde de Luxembourg (1075 † 1143), fía de Conrad, comte de Luxembourg y de Clémence d'Aquitaine
Enrique IV de Luxemburgu, conde de 1139 a 1189, (1112 † 1196), igualmente conde de Durbuy, de La Roche y de Luxembourgo, fíu del anterior, casó con (1157) Laurette d'Alsace († 1175), fía de Thierry d'Alsace, comte de Flandre y de Marguerite de Clermont; en segundes nupcias casó con (1171) Agnès de Gueldre, fía d'Henri, comte de Gueldre, y de Agnès d'Arnstein. Ensin descendencia, viende les sos tierres en vida al so cuñáu Balduino IV de Hainaut, y dempués al so sobrín Balduino V. Cuando-y naz una fía quier retrotrayer la vente pero Balduino V nun lo consentir y véncelu (1190).

Alicia de Namur († 1169), hermana d'Enrique IV, casó con Balduino IV de Henao (1108-1171)

Casa de Hainaut (Henao)

Balduino V de Henao (r. 1189 – 1195), (1150 † 1195), qu'igualmente yera conde de Henao (1171-1195) y conde de Flandes (Balduino VIII, 1191-1194), sobrín del anterior, fíu de Balduino IV de Henao y de Alix de Namur; casó en 1169 con Margarita I de Flandes (1145 † 1194), condesa de Flandes, condesa d'Alsacia, y de Sibylle d'Anjou.

En 1190 na dieta de Schwäbisch Hall, el conde de Namur ye alzáu marqués sobre los condaos de Hainaut, La Roche y Durbuy (amás de Namur), pero la unidá de los cuatro condaos dura solo hasta 1195.

Felipe I de Namur (r. 1195 – 1212) , segundu fíu del anterior; casó (1206) con María de Francia (escontra 1198-1224), fía de Felipe II de Francia y d'Inés (Agnès) de Méranie.
Yolanda de Flandes (r.1212 – 1217), hermana de Felipe I, tamién emperatriz del Imperiu Llatín como Yolanda I, casó con Pedru II de Courtenay.

Casa de Courtenay

Felipe II de Namur (r. 1217 – 1226), (1195 † 1226), sobrín del anterior, fíu de Pedru II de Courtenay y de Yolanda de Hainaut (Henao).
Enrique II de Namur (r. 1226 – 1229), (1206 † 1229), fíu del anterior.
Margarita de Courtenay-Namur (r. 1229 – 1237), (1194 † 1270), hermana del anterior; casada (1217) en segundes nupcias con Enrique († 1252), conde de Vianden.
Balduino II de Constantinopla (r. 1237 – 1256), hermanu de Margarita; emperador del Imperiu Llatín como Balduino II (1217 † 1273); casó (1229) con María de Brienne (1225 † ap.1275)

En 1256, Enrique V de Luxemburgu toma por sorpresa'l marquesáu de Namur.

Casa de Luxemburgu

Enrique V de Luxemburgu (r. 1256 – 1265), nietu d'Enrique IV de Luxemburgu, tamién Enrique III de Namur (1216 † 1281), conde de Luxemburgu y de Namur, nietu d'Enrique I de Aveugle; casó en 1240 con Margarita de Chigre (1220 † 1275).

En 1263, Balduino II queriendo financiar la defensa de Constantinopla viende los sos derechos sobre'l condáu a Guido de Dampierre, fíu de Guillermu II de Dampierre. Este ataca darréu a Enrique V de Luxemburgu pa conquistar Namur. Finalmente, un tratáu de paz reconcilia a los dos enemigos en 1264, y Enrique dexa los sos derechos sobre Namur a la so fía Isabel de Luxemburgu, que casa con Guido de Dampierre. En 1263, Balduino II de Constantinopla conde de Namur, viende'l condáu a Guy de Dampierre, conde de Flandes.

Casa de Dampierre

1263 - 1305: Guido de Flandes (r. 1265 – 1297), igualmente Conde de Flandes de 1278 a 1305. Casáu con Mathilde de Béthune († 1264) ; d'esti matrimoniu son los condes de Flandes, dempués los duques de Valois-Borgoña, siendo'l primeru Felipe II de Borgoña ; en segundes nupcias casó con Isabel de Luxembourgo (1247 † 1298), fía d'Enrique III de Luxemburgu y de Margarita de Chigre. En 1298, Guido de Dampierre acomuña al so fíu Xuan I Namur al gobiernu del condáu de Namur.
1298 - 1330: Xuan I de Namur (1267 † 1330), fíu del precedente y d'Isabel de Luxemburgu; casáu en 1307 con Margarita de Clermont (1289 † 1309), fía de Robert de Clermont (1256-1317), conde de Clermont, y de Beatriz de Borgoña (1257-1310), dama de Borbón; en segundes nupcias enllazó (1310) con María de Artois (1291 † 1365), fía de Felipe de Artois (1269-1298), señor de Conches, y de Blanca de Bretaña.
Xuan II de Namur (r. 1330 – 1335) (1311 † 1335), fíu de Xuan I y de María de Artois.
Guido II de Namur (r. 1335 – 1336), (1312 † 1336), segundu fíu de Xuan I y de María de Artois.
Felipe III de Namur (r. 1336 – 1337), (1319 † 1337), cuartu fíu de Xuan I y de María de Artois.
Guillermu I de Namur (r. 1337 – 1391), (1324 † 1391), quintu fíu de Xuan I y de María de Artois; casó con Xuana de Hainaut (1323 † 1350), condesa de Soissons, fía de Juan de Hainaut (Henao), señor de Beaumont, y de Margarita, condesa de Soissons ; en segundes nupcias (1352) casó Catalina de Saboya († 1388), fía de Lluis II de Saboya, barón de Vaud, y d'Isabel de Châlon.
Guillermu II de Namur (r. 1391 – 1418) (1345 † 1418), fíu del anterior y de Catalina de Saboya; casó (1384) con María de Chigre, fía de Roberto I, duque de Chigre y de María de Francia (1344-1404); en segundes nupcias casó (1393) con Xuana de Harcourt (1372 † 1456), fía de Xuan VI de Harcourt, conde de Harcourt, y de Catalina de Borbón.
Xuan III de Namur (r. 1418 – 1421; † 1429), fíu de Guillermu I y de Catalina de Saboya.

En 1421 los condes de Flandes vienden el marquesáu de Namur a Felipe III de Borgoña, duque de Valois-Borgoña.

Casa de Valois-Borgoña

Ficheru:Burgundian-possessions-in-the-low-countries.png

Países Baxos en 1477. El Condáu de Namur, ente l'Obispáu de Liexa y el Ducáu de Brabante

1405-1419: Xuan I de Borgoña, o Juan Ensin Mieu (1371-1419), fíu de Felipe l'Atrevíu, casó con Margarita de Baviera (1363-1423) cola que tuvo ocho fíos. Participó na Guerra de los Cien Años como vasallu del rei de Francia, sufrió la derrota de Azincourt, aliar colos ingleses y terminó siendo asesináu nobles por franceses delantre del delfín (l'herederu del tronu francés), Carlos. Asocedió-y el so fíu, Felipe III de Borgoña, IV de Namur.
1419-1467 - Felipe IV, o Felipe'l Bonu (1396-1467), que s'alió con Inglaterra y favoreció el tratáu de Troyes que pasaba la corona francesa a los herederos del rei inglés. Los acontecimientos y la intervención de Xuana d'Arcu devolvieron la corona a los Valois. Xuana foi prindada poles tropes de Felipe en 1430.
1467-1477 : Carlos I (1433-1477) que llevó a Borgoña al culmen del so poder. Casó con Catalina de Valois, ensin descendencia; en segundes nupcias, casó con Sabela de Borbón (1436-1465).
1477-1482 : María I, fía de Carlos I, casó con Maximiliano d'Habsburgu.

Casa d'Habsburgu

1493-1519 : Maximiliano I d'Habsburgu, home de, tamién emperador del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu como Maximiliano I.
1519-1556 : Carlos II, emperador del Sacru Imperiu como Carlos V.
1556-1598 : Felipe V, tamién rei d'España como Felipe II.
1598-1621 : Isabel Clara Eugenia, fía de, casó col archiduque Alberto d'Austria (1559-1621).
1621-1665 : Felipe VI, mediohermanu, tamién rei d'España como Felipe IV.
1665-1700 : Carlos III, tamién rei d'España como Carlos II.

Ínterin (1700-1714)

1700-1711 : Felipe VII (1683-1746), bisnietu de Felipe VI de Namur, primer rei borbón d'España.^[2] Ente 1706 y 1714 Namur sufrió la ocupación de los exércitos ingleses y holandeses mientres la Guerra de Socesión española (1701-1713). El feudu ye reclamáu poles cases d'Habsburgu y Borbón.

1711-1713 : Maximiliano II Emanuel de Baviera (1662-1726). Pol Tratáu de Baden de 1711 Felipe V dexó a Maximiliano de Baviera la soberanía de los Países Baxos españoles amenorgaos a Namur y Luxemburgu. Acabada la guerra, pol Tratáu d'Utrech, los Países Baxos Españoles, Namur incluyíu, son cedíos a los Habsburgos austriacos. Y por la Paz de Rastatt, Maximiliano recupera'l Electoráu de Baviera.

Casa d'Habsburgu

1714-1740 : Carlos IV (1685-1740), que fuera aspirante al tronu d'España y emperador d'Alemaña como Carlos VI.
1740-1780 : María II Teresa (1717-1780), fía de Carlos VI, casó con Francisco I, emperador d'Alemaña.
1780-1790 : José I (1741-1790), tamién emperador d'Alemaña como José II.

Cuando llega la Revolución Francesa y Francia se anexona Namur en 1795, queda abolíu'l condáu de Namur. Sicasí, el títulu foi utilizáu oficialmente polos descendientes de Leopoldu II (1747-1792) hasta'l reináu de Carlos I d'Austria (1887-1922).

Bibliografía

Adolphe Borgnet, Histoire du comté de Namur, Bruxelles, A. Jamar, 1847, 2y éd. (1re éd. 1846), 183 p.
V. Bruch, Ph. Bragard et J. Chainiaux, Namur, une histoire de la ville : Capitale d'un comté éponyme (xe siècle - 1429), Namur, Les Amis de la Citadelle de Namur, 2011, 142 p. (ISBN 978-2-87551-009-9).
Henri Pirenne, Histoire de Belgique des origines à nos jours, t. 1, Bruxelles, La Renaissance du Livre, 1972, 426 p.
Joseph Roland, Le Comté et la Province de Namur, Namur, Wesmael-Charlier, 1959, 187 p..
Félix Rousseau, Actes des comtes de Namur de la première race 946 - 1196, Bruxelles, Académie royale de Belgique, 1936, 144 p..
Bénédicte Thiry, La vie de château, Les comtes de Namur au Moyen Age, Namur, Ville de Namur, 2002, 40 p..

Ver tamién

Referencies

[1] Bruch, Bragard & Chainiaux 2011, p. 17.

[2] Histoire générale, ecclésiastique et civile de la ville et province de Namur, Bruxeles, 1788

[1]

[2]