Saltar al conteníu

Diferencies ente revisiones de «Volframiu»

Editar los enllaces
De Wikipedia
Navegar l'historial de mou interactivu
← Edición más antigua
Contenido eliminado Contenido añadido
VisualTestu wiki
m iguo testu: una amuesa => una muestra
Recuperando 2 referencia(es) y marcando 0 enllace(s) como rotu(os).) #IABot (v2.0.9.5
 
Llinia 125: Llinia 125:


== Historia ==
== Historia ==
En 1779, Peter Woulfe, mientres estudiaba una muestra del mineral wolframita, (Mn, Fe) (WO4), predixo que debía de contener un elementu nuevu. Dos años dempués, en [[1781]], Carl Wilhelm Scheele y Torbern Bergman suxirieron que podía atopase un nuevu elementu amenorgando un ácidu (denomináu «ácidu túngstico») llográu a partir del mineral ''scheelita'' (CaWO4). En [[1783]], n'[[España]], los hermanos Juan José Elhúyar y Fausto Elhúyar atoparon un ácidu, a partir de la wolframita, idénticu al ácidu túngstico; el primeru traxo'l mineral consigo del so periplu poles mines y universidaes europees. En Upsala ([[Suecia]]) tomó clases con Bergman que faló-y de les sos intuiciones tocante al volframiu. Asina, consiguieron aisllar el nuevu elementu per aciu d'un amenorgamientu con carbón vexetal, nel Real Seminariu de [[Bergara|Vergara]] au tenía'l so llaboratoriu la Real Sociedá Bascongada d'Amigos del País. Más tarde, publicaron ''Analís químicu del wolfram y exame d'un nuevu metal qu'entra na so composición'' describiendo esti descubrimientu.<ref name="ITIAnews_0605">{{cita publicación|url = http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_June05.pdf|títulu = ITIA Newsletter|fecha = June 2005|editorial = International Tungsten Industry Association|fechaaccesu = 18 de xunu de 2008|formatu = PDF}}</ref><ref name="ITIAnews_1205">{{cita publicación|url = http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_December05.pdf|títulu = ITIA Newsletter|fecha = December 2005|editorial = International Tungsten Industry Association|fechaaccesu = 18 de xunu de 2008|formatu = PDF}}</ref>
En 1779, Peter Woulfe, mientres estudiaba una muestra del mineral wolframita, (Mn, Fe) (WO4), predixo que debía de contener un elementu nuevu. Dos años dempués, en [[1781]], Carl Wilhelm Scheele y Torbern Bergman suxirieron que podía atopase un nuevu elementu amenorgando un ácidu (denomináu «ácidu túngstico») llográu a partir del mineral ''scheelita'' (CaWO4). En [[1783]], n'[[España]], los hermanos Juan José Elhúyar y Fausto Elhúyar atoparon un ácidu, a partir de la wolframita, idénticu al ácidu túngstico; el primeru traxo'l mineral consigo del so periplu poles mines y universidaes europees. En Upsala ([[Suecia]]) tomó clases con Bergman que faló-y de les sos intuiciones tocante al volframiu. Asina, consiguieron aisllar el nuevu elementu per aciu d'un amenorgamientu con carbón vexetal, nel Real Seminariu de [[Bergara|Vergara]] au tenía'l so llaboratoriu la Real Sociedá Bascongada d'Amigos del País. Más tarde, publicaron ''Analís químicu del wolfram y exame d'un nuevu metal qu'entra na so composición'' describiendo esti descubrimientu.<ref name="ITIAnews_0605">{{cita publicación|url = http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_June05.pdf|títulu = ITIA Newsletter|fecha = June 2005|editorial = International Tungsten Industry Association|fechaaccesu = 18 de xunu de 2008|formatu = PDF|archiveurl = https://web.archive.org/web/20080307024359/http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_June05.pdf|archivedate = 2008-03-07}}</ref><ref name="ITIAnews_1205">{{cita publicación|url = http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_December05.pdf|títulu = ITIA Newsletter|fecha = December 2005|editorial = International Tungsten Industry Association|fechaaccesu = 18 de xunu de 2008|formatu = PDF|archiveurl = https://web.archive.org/web/20080307024340/http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_December05.pdf|archivedate = 2008-03-07}}</ref>


== Referencies ==
== Referencies ==

Revisión actual a fecha de 21:37 6 ago 2024

Tantaliu ← Volframiu → Reniu
 
 
74		 W
  
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completa • Tabla enantada

Blanco abuxáu, brillosu
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Volframiu, W, 74
Serie química Metales de transición
Grupu, periodu, bloque 6, 6, d
Masa atómica 183,84 u
Configuración electrónica [Xe] 4f14 5d⁴ 6s²[1]
Durez Mohs 7,5
Electrones per nivel 2, 8, 18, 32, 12, 2 (imaxe)
Propiedaes atómiques
Radiu mediu 135 pm
Electronegatividá 2,36 (Pauling)
Radiu atómicu (calc) 193 pm (Radiu de Bohr)
Radiu covalente 146 pm
Estáu(aos) d'oxidación 6, 5, 4, 3, 2 (llevemente ácidu)
1ª enerxía d'ionización 770 kJ/mol
2ª enerxía d'ionización 1700 kJ/mol
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu sólidu
Densidá 19250 kg/m³
Puntu de fusión 3695 K (3422 °C)
Puntu de bullidura 5828 K (5555 °C)
Entalpía de vaporización 82456 kJ/mol
Entalpía de fusión 35,4 kJ/mol
Presión de vapor 4,27 Pa a 3680 K
Varios
Estructura cristalina Cúbica centrada nel cuerpu
Calor específica 130 J/(K·kg)
Conductividá térmica 174 W/(m·K)
Módulu elásticu 411 GPa
Velocidá del soníu 5174 m/s a 293,15 K (20 °C)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del volframiu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
180W0,12%1.8×1018 aα2,516176Hf
181WSintéticu121,2 dε0,188181Ta
182W26,50%Estable con 108 neutrones
183W14,31%Estable con 109 neutrones
184W30,64%Estable con 110 neutrones
185W75,1 dβ-0,433
186W28,43%Estable con 112 neutrones
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

El volframiu[2] o wolframiu, tamién llamáu tungsteniu[3], ye un elementu químicu de númberu atómicu 74 que s'atopa nel grupu 6 de la tabla periódica de los elementos. El so símbolu ye W.

Ye un metal escaso na corteza terrestre, alcuéntrase en forma d'óxidu y de sales en ciertos minerales. Ye de color gris aceráu, bien duru y densu, tien el puntu de fusión más eleváu de tolos metales y el puntu de bullidura más altu de tolos elementos conocíos.[4] Úsase nos filamentos de les llámpares incandescentes, n'electrodos non consumibles de soldadures, en resistencies llétriques, y aleáu col aceru, na fabricación d'aceros especiales.

La so variedá de carburu de volframiu sinterizáu emplégase pa fabricar ferramientes de corte. Esta variedá absuerbe más del 60 % de la demanda mundial de volframiu.

El volframiu ye un material estratéxicu y tuvo na llista de productos más cobiciaos dende la Segunda Guerra Mundial. Por exemplu, el gobiernu d'Estaos Xuníos caltién unes reserves nacionales de seis meses xunto a otros productos consideraos de primer necesidá pa la so sobrevivencia.[5]

Esti metal ye fundamental pa entender les sociedaes modernes. Ensin él nun podríen producise d'una forma económica toles máquines que nos arrodien y les coses que pueden producise con elles.

Historia

[editar | editar la fonte]

En 1779, Peter Woulfe, mientres estudiaba una muestra del mineral wolframita, (Mn, Fe) (WO4), predixo que debía de contener un elementu nuevu. Dos años dempués, en 1781, Carl Wilhelm Scheele y Torbern Bergman suxirieron que podía atopase un nuevu elementu amenorgando un ácidu (denomináu «ácidu túngstico») llográu a partir del mineral scheelita (CaWO4). En 1783, n'España, los hermanos Juan José Elhúyar y Fausto Elhúyar atoparon un ácidu, a partir de la wolframita, idénticu al ácidu túngstico; el primeru traxo'l mineral consigo del so periplu poles mines y universidaes europees. En Upsala (Suecia) tomó clases con Bergman que faló-y de les sos intuiciones tocante al volframiu. Asina, consiguieron aisllar el nuevu elementu per aciu d'un amenorgamientu con carbón vexetal, nel Real Seminariu de Vergara au tenía'l so llaboratoriu la Real Sociedá Bascongada d'Amigos del País. Más tarde, publicaron Analís químicu del wolfram y exame d'un nuevu metal qu'entra na so composición describiendo esti descubrimientu.[6][7]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «Why does Tungsten not 'Kick' up an electron from the s sublevel ?». Consultáu'l 15 de xunu de 2008.
  2. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: volframiu
  3. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: tungsteniu
  4. ↑ Daintith, John (2005). Facts on File Dictionary of Chemistry, 4th ed.. New York: Checkmark Books.
  5. ↑ Stwertka, Albert (2002). A Guide to the elements, 2nd ed.. New York: Oxford University Press.
  6. ↑ ITIA Newsletter. International Tungsten Industry Association. June 2005. Archivado del original el 2008-03-07. https://web.archive.org/web/20080307024359/http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_June05.pdf. Consultáu'l 18 de xunu de 2008. 
  7. ↑ ITIA Newsletter. International Tungsten Industry Association. December 2005. Archivado del original el 2008-03-07. https://web.archive.org/web/20080307024340/http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_December05.pdf. Consultáu'l 18 de xunu de 2008. 


Elementos químicos
Llistaos
Nome | Símbolu | Númberu atómicu | Masa atómica | Puntu de fusión | Puntu d'ebullición | Densidá
Grupos
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18
Periodos
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7
Series
Alcalinos | Alcalinotérreos | Lantánidos | Actínidos | Metales de transición | Metales del bloque p | Metaloides | Non metales | Halóxenos | Gases nobles
Bloques
bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Volframiu&oldid=4234218»