V-enjin

'n Vroeë V-enjin - dit is 'n tweesilinder V-tweeling soos gebruik was in 'n vroeë Britse motorfiets

Die geel lyne dui die hoek van die "Vee" aan

'n V-enjin is 'n algemene uitleg vir 'n binnebrandenjin. Die silinders en suiers is in ooreenstemming, in twee afsonderlike vlakke of "banke", sodat hulle soos 'n "V" lyk wanneer dit langs die as van die krukas beskou word. Die V-uitleg verminder gewoonlik die algehele enjinlengte, -hoogte en -massa in vergelyking met 'n ekwivalente inlynuitleg.

V-enjins is oor die algemeen meer kompak as reguitenjins met silinders van dieselfde afmetings en aantal. Hierdie effek verhoog met die aantal silinders in die enjin; daar is geen merkbare verskil in die algehele grootte tussen V-tweelinge en reguit-tweelingenjins nie, terwyl V8-enjins baie meer kompak is as inlynagt-enjins.

Verskeie silinderbankhoeke van Vee word gebruik in verskillende enjins, en afhangende van die aantal silinders, kan daar hoeke wees wat beter werk vir stabiliteit as ander. Baie smal hoeke van Vee kombineer 'n paar van die voordele van die V-enjin en die inlynenjin (hoofsaaklik in die vorm van kompaktheid) sowel as nadele; die konsep is 'n ou een, gepionier deur Lancia se V4-enjin in die 1920's, maar dit is onlangs herontwerp deur die Volkswagen Groep met hul VR6-enjins, wat eintlik 'n kombinasie van 'n V- en 'n inlynuitleg is.

Sommige V-konfigurasies is goed-gebalanseerd en glad, terwyl ander minder vlot loop as hul ekwivalente reguit eweknieë. V8s met 'n kruisvlakkrukas kan maklik gebalanseer word deur slegs die gebruik van teengewigte. V12s, wat in effek twee inlyn-6 enjins wat saamgevoeg is, is ten volle gebalanseerd; as die V-hoek 60° vir 'n 4-slag, of 30° vir 2-slag is, vuur hulle ook selfs eweredig. Ander, soos die V2, V4, V6, V8, V10, V14 en V18 enjins toon verhoogde vibrasie en vereis oor die algemeen balanseeraste of verdeelde krukasse.