Linne

Linne

Subklas van	Tekstiel
Materiale gebruik	vlas
Natuurlike produk van takson	Vlas

Egiptiese linnestof met fraiings uit die tydperk van die Nuwe Ryk (1500 tot 1100 v.C.). Linne is 'n duursame materiaal en natuurlike bakterisied wat in Egiptiese grafkamers duisende jare lank in sy oorspronklike toestand bewaar gebly het

'n Laventelkleurige geplooide linne-aandrok (detailfoto), ontwerp deur die Ierse modeontwerper Sybil Connolly (1921−1998)

Linne is 'n weefsel van vlas of hennep wat naas wol, sy en katoen een van die oudste tekstielvesels is - met 'n tradisie wat duisende jare terug strek. So is vlasvesels in Egipte, Mesopotamië en Fenisië reeds vanaf tussen 5000 en 4000 v.C. stelselmatig tot tekstiele verwerk.

Linne was die weefsel waarin ou Egiptenare die gebalsemde en gedroogde liggame van hul oorledenes gehul het om hulle vir 'n lewe in die hiernamaals te bewaar. In Europa was linne vanaf die Griekse en Romeinse antieke tydperk tot die Middeleeue naas wol die enigste materiaal waaruit klere en ander tekstiele soos bedde- en linnegoed geweef is, terwyl doek van growwe, sterk linne vir die vervaardiging van seile gebruik is. Ook die doek, waarop skildermeesters die verf van hul werke aangebring het, is van linne gemaak.

In die 19de eeu is linne grotendeels deur goedkoper katoen verdring wat ook makliker verwerk kan word. Linne is vandag nogtans gewild as kombuislinne (soos tafeldoeke en servette), beddegoed en as tekstielstof vir somerklere (veral in warmer klimaatsones). In kouer klimaatstreke is dit daarnaas 'n geskikte materiaal vir warm winterklere wat nie klam word soos katoen nie - dit absorbeer tot 35 persent vogtigheid. Om ekologiese redes - vir die vlasverbouing word nòg mis nòg insekdoders benodig - het linne as natuurvesel vanaf die laat 20ste eeu ook by omgewingbewustes gewild geraak.