Verstrooide skyf
Die verstrooide skyf is ’n verafgeleë streek van die sonnestelsel waar min, ysige kleinplanete voorkom. Dit is een van die groepe trans-Neptunus-voorwerpe.
Eienskappe
wysigDie voorwerpe het wentelbaanafwykings (wat dui op hoe ver dit van sirkelvormig af is) van tot 0,8, inklinasies van tot 40° en perihelions (die naaste afstand aan die Son in sy baan) van meer as 30 AE (astronomiese eenhede). Hierdie ekstreme wentelbane word vermoedelik veroorsaak deur swaartekrag-"verstrooiing" deur die gasreuse, asook verdere versteurings deur die planeet Neptunus.
Die naaste afstand wat dié voorwerpe aan die Son kom, is sowat 30-35 AE, en hulle kan tot verder as 100 AE van die Son af beweeg. Dus is verstrooide voorwerpe van die verste en koudste liggame in die sonnestelsel.[1] Die naaste deel van die verstrooide skyf oorvleuel met ’n deel van die Kuiper-gordel.
Vanweë die onstabiele aard van die voorwerpe beskou wetenskaplikes die verstrooide skyf as die plek van oorsprong van die meeste periodieke, of kortstondige, komete in die sonnestelsel – met sentoure (ysliggame tussen Jupiter en Neptunus) as die oorgangsfase in ’n voorwerp se migrasie van die skyf na die binneste deel van sonnestelsel.[2] Eindelik stuur versteurings deur die groot planete sulke voorwerpe in die rigting van die Son en verander hulle in periodieke komete. Baie voorwerpe in die Oort-wolk het waarskynlik ook in die verstrooide skyf ontstaan.
Geskiedenis
wysigDie eerste verstrooideskyfvoorwerp (VSV) wat as sulks erken is, is 1996 TL66,[3][4] wat in 1996 deur sterrekundiges op Hawaii geïdentifiseer is. Nog drie is in dieselfde opname in 1996 geïdentifiseer: 1999 CV118, 1999 CY118 en 1999 CF119.[5] Die eerste voorwerp wat ontdek is wat tans as ’n VSV geklassifiseer is, is 1995 TL8, wat in 1995 gevind is.[6] Teen 2011 was meer as 200 VSV'e al ontdek.[7]
Verwysings
wysig- ↑ Maggie Masetti. (2007). Cosmic Distance Scales – The Solar System. Webtuiste van Nasa se High Energy Astrophysics Science Archive Research Center. Besoek op 2008 07-12.
- ↑ Horner, J.; Evans; Bailey (2004). "Simulations of the Population of Centaurs I: The Bulk Statistics". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 354 (3): 798. arXiv:astro-ph/0407400. doi:10.1111/j.1365-2966.2004.08240.x.
- ↑ Jane Luu, Brian G. Marsden, David Jewitt (5 Junie 1997). "A new dynamical class of object in the outer Solar System" (PDF). Nature. 387: 573–575. doi:10.1038/42413. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 12 Augustus 2007. Besoek op 2 Augustus 2008.
{{cite journal}}
: AS1-onderhoud: meer as een naam (link) - ↑ John Keith Davies, (2001). Beyond Pluto: Exploring the Outer Limits of the Solar System (PDF). Cambridge University Press. p. 111. ISBN 0-521-80019-6. Besoek op 2 Julie 2008.
{{cite book}}
: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link) - ↑ David Jewitt (2009). "Scattered Kuiper Belt Objects (SKBOs)" (in Engels). Institute for Astronomy. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 23 Januarie 2010.
- ↑ Lutz D. Schmadel, (2003). Dictionary of Minor Planet Names (5de hersiene en vergrote uitg.). Berlyn: Springer. Bl. 925 (aanhangsel 10). Sien ook McFadden, Lucy-Ann, Weissman, Paul & Johnson, Torrence (1999). Encyclopedia of the Solar System. San Diego: Academic Press. Bl. 218.
- ↑ IAU: Minor Planet Center (3 Januarie 2011). "List Of Centaurs and Scattered-Disk Objects" (in Engels). Central Bureau for Astronomical Telegrams, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Junie 2017. Besoek op 3 Januarie 2011.
Skakels
wysig- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia