Fietstoerisme Hoe de renners de Ronde van Lombardije ook afleggen, van Como naar Bergamo of andersom, een klim is een must: de Ghisallo. De top is een echte heilige plaats voor het wielrennen. In de nieuwe Najaarsgids van RIDE Magazine besteden we aandacht aan deze bijzondere beklimming.

Wat dit allemaal met wielrennen te maken heeft? Nou ja, je kunt het wel bedenken. Te pas en te pas worden beklimmingen iconisch genoemd, terwijl ze op zijn best kenmerkend zijn. Neem bijvoorbeeld de Muur van Geraardsbergen. Sinds die klim niet meer de Ronde van Vlaanderen in de beslissende plooi legt, is de status enorm veranderd. Dat zou een echte icoon niet overkomen.

Madonna del Ghisallo, Bellagio, Italy

• Distance: 8.6 km, Elevation gain: 506 m, Average grade: 7.1 %

We komen terzake. Een van de klimmen die met recht iconisch genoemd mag worden, in de complete betekenis van het woord, is de (Madonna del) Ghisallo. De Ghisallo is gesitueerd bij het Comomeer, in het uiterste noorden van wat met een beetje goede wil een soort schiereiland in het midden kan worden genoemd. De klim is kenmerkend voor de streek en voor een belangrijke koers die hier ieder jaar in oktober wordt afgewerkt: de Ronde van Lombardije (niet te verwarren met de Ronde van Lombardijen, het amateurcriterium dat ooit werd verreden in de gelijknamige Rotterdamse wijk en dat de schrijver van dit stuk, geboren en getogen in 010, telkens toch even dwingt te googlen wat nou precies wat is). 

Al tientallen jaren is de klim opgenomen in het parcours van Il Lombardia en het is regelmatig een scherprechter gebleken. Niet elk jaar ligt de klim in de finale van de wedstrijd. Dat komt doordat de laatste jaren de steden Como en Bergamo afwisselend start- en finishplaats zijn. De Ghisallo ligt dichtbij Como, dus als de renners daar finishen, heeft de klim een finaleplaats. Maar dat de Ghisallo voor de de organisatie een vaste waarde is, blijkt wel als de koers andersom gaat. Want hoewel de finish van de koers dan een eind uit de richting is en andere bergen de uitkomst gaan bepalen, is de klim toch opgenomen in het traject. Dat betekent dat de renners kort na de start in Como deze iconische klim voor de wielen krijgen.

Voor de fietstechnische data hoeven de parcoursbouwers het niet te doen. Zwaar is het allemaal niet. Je kunt vanuit drie richtingen de klim aanvatten: vanuit Canzo, vanuit Bellagio, wat de meest klassieke variant is, of vanuit Onno, die landschappelijker is. Vanuit welke richting je ook komt, de klim is ongeveer negen kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van rond de 7. Dat geeft nogal een vertekend beeld, want in het midden van alle varianten gaat het gedurende een kilometer of drie lichtjes bergaf. Maar boven de 10 procent komt de klim eigenlijk nooit. Goed te doen dus en slopend genoeg voor de profs om er finale te rijden. 

Als je er zelf fietst kun je natuurlijk de Ghisallo opnemen in een rondje met andere pareltjes die in de omgeving te vinden zijn. Denk aan de legendarische Muro di Sormano, die met maximale stijgingspercentages van 21 procent een stuk meer pijn doet. Of natuurlijk de Civiglio, die net voor Como de finale kleur geeft.