‫بخش مقدمه و یک‬

‫‪.‬این کتاب به پیتر تقدیم شده است‬

‫هرچند در آن زمانی که او راهنمای من بود‪ ،‬متوجه‬
‫منظورش از آموزش‌ها نمی‌شدم‪ ،‬اما اکنون به لطف‬
‫‪.‬او درک عمیقی از مفاهیم این کتاب دارم‬
‫‪.‬اگر او نبود‪ ،‬این کتاب هرگز ممکن نمی‌شد‬
‫پیش‌گفتار از آندرا‬
‫بیش از یک دهه از زمانی می‌گذرد که برای اولین بار‬
‫چیزهایی را آموختم که شما اکنون در این کتاب‬
‫‪.‬خواهید آموخت‬
‫این پیامی است برای شما‪ :‬اگر این اطالعات با شما‬
‫‪.‬هم‌راستا بود‪ ،‬هرچه زودتر از آن استفاده کنید‬
‫زمانی که محتوای این کتاب را بخوانید‪ ،‬مهم نیست‬
‫در کجای مسیر زندگی‌تان هستید—چه راهی مشخص‬
‫برای خود یافته‌اید و چه احساس می‌کنید سردرگم‬
‫هستید—از آن لحظه به بعد‪ ،‬دیگر زندگی را مانند‬
‫‪.‬گذشته نخواهید دید‬
‫من نمی‌توانم به شما بگویم که پس از خواندن این‬
‫کتاب دقیقًا چه چیزهایی در زندگی‌تان تغییر خواهد‬
‫کرد‪ ،‬چون هرکدام از ما تجربه‌ای منحصر به‌فرد‬
‫‪.‬داریم‬
‫تنها چیزی که می‌توانم از شما بخواهم این است که‬
‫حتی در لحظاتی که شک شدید یا مقاومت درونی‬
‫نسبت به آنچه می‌خوانید احساس می‌کنید‪ ،‬باز هم‬
‫‪.‬ادامه دهید‬
‫‪.‬فقط تمرین را امتحان کنید‪ .‬فقط به آن فکر کنید‬
 ‫مهم است که بدانید این مفاهیم از کجا می‌آیند‪.‬‬
‫گرچه ممکن است در ابتدا این مفاهیم باعث تردید‬
‫شوند‪ ،‬اما شاید بخش کوچکی از وجودتان بداند که‬
‫این حقیقت دارد و این همان چیزی است که تمام‬
‫‪.‬عمر به‌دنبالش بوده‌اید‬
‫اگر چنین احساسی داشتید‪ ،‬بدانید که این کتاب برای‬
‫‪.‬شما نوشته شده است‬
‫من نمی‌دانم در چه مرحله‌ای از مسیر زندگی خود‬
‫‪.‬هستید‪ ،‬و صادقانه بگویم‪ ،‬اهمیتی هم ندارد‬
‫همه‌ی ما فراز و نشیب‌هایی داشته‌ایم‪ ،‬موفقیت‌ها و‬
‫شکست‌هایی را تجربه کرده‌ایم‪ ،‬یک عمر خاطره و‬
‫تجربه با خود داریم‪ ،‬اما از این نقطه به بعد‪ ،‬فقط‬
‫‪:‬یک چیز را به خاطر بسپارید‬
‫‪.‬همه‌ی آن‌ها دیگر اهمیتی ندارند‬
‫‪.‬این یک آغاز تازه است‬
‫داستان پیتر‬
‫پیتر در خانواده‌ای از طبقه پایین در منطقه‌ای‬
‫‪.‬روستایی از پنسیلوانیا بزرگ شد‬
‫در دهه ‪ ،۱۹۵۰‬پیتر یک نوجوان بود که زندگی‌اش‬
‫‪.‬شبیه به همه‌ی کسانی بود که می‌شناخت‬
‫او از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد‪ ،‬به دانشگاه رفت‪،‬‬
‫شغلی پیدا کرد و همان کارهایی را انجام داد که از‬
‫‪.‬او انتظار می‌رفت‬
‫در سال سوم دانشگاه‪ ،‬یک سؤال مدام ذهن پیتر را‬
‫‪.‬به خود مشغول کرده بود‬
‫سؤالی که این بود‪« :‬چرا دارم این کار رو انجام‬
‫»می‌دم؟‬
 ‫این سؤال آن‌قدر آزاردهنده شد که در نهایت پیتر‬
‫تصمیم گرفت دانشگاه را رها کند و یک شغل‬
‫‪.‬پاره‌وقت بگیرد‬
‫شاید بپرسید‪« :‬چرا سعی نکرد کسب‌وکار خودش را‬
‫»راه بیندازد؟‬
‫نکته جالب در مورد پیتر این بود که از هرگونه‬
‫مسئولیت بزرگ بیزار بود—همان‌طور که از داستان‬
‫تا اینجا می‌شود حدس زد—و داشتن یک کسب‌وکار‬
‫‪.‬یعنی مجموعه‌ای بزرگ از مسئولیت‌های سنگین‬
‫با این حال‪ ،‬گرفتن آن شغل پاره‌وقت تبدیل به یکی‬
‫‪.‬از بهترین تصمیم‌هایی شد که در زندگی‌اش گرفت‬
‫یکی از همکاران پیتر متوجه شد که او چقدر‬
‫سردرگم است‪ ،‬و به همین دلیل او را با مردی به نام‬
‫‪.‬کوین آشنا کرد‬
‫کوین صاحب و برگزارکننده یک گروه محلی‬
‫شبکه‌سازی بود—اما این فقط یک گروه معمولی‬
‫‪.‬نبود‬
‫گروه کوین مجموعه‌ای کوچک از مردان و زنان‬
‫ثروتمند بود که هر ماه جلسه‌ای برگزار می‌کردند‪ ،‬و‬
‫عضویت در آن کامًال انحصاری بود—تنها راه عضویت‪،‬‬
‫‪.‬دعوت شدن و تأیید گروه بود‬
‫درست است که پیتر به یکی از این جلسات ماهانه‬
‫‪.‬دعوت شد‪ ...‬اما نه به عنوان یک عضو‬
‫به او فرصت داده شد تا به عنوان دستیار در آن‬
‫جلسه حضور داشته باشد—نوشیدنی سرو کند‪،‬‬
‫کارهای متفرقه انجام دهد و پس از جلسه تمیزکاری‬
‫‪.‬کند‬
 ‫ممکن است فکر کنید که دلیل دعوت نشدن پیتر‬
‫به‌عنوان یک عضو واقعی‪ ،‬نداشتن ثروت بود‪ ،‬اما‬
‫‪.‬واقعًا اینطور نبود‬
‫پیتر صالحیت عضویت نداشت‪ ،‬چون طرز فکرش‬
‫‪.‬مناسب نبود‬
‫او تصور می‌کرد که در این جلسات در مورد پول‬
‫صحبت می‌شود‪ ...‬اما پول هیچ‌گاه موضوع گفتگوها‬
‫‪.‬نبود‬
‫در این جلسات‪ ،‬درباره روش‌های کسب درآمد‪،‬‬
‫ایده‌های تجاری‪ ،‬شراکت‌ها یا سرمایه‌گذاری‌ها‬
‫‪.‬صحبتی نمی‌شد‬
‫آن‌ها درباره بازار بورس‪ ،‬امالک یا خریدهای جدید‬
‫‪.‬هم حرفی نمی‌زدند‬
‫در عوض‪ ،‬اعضای گروه درباره کارهایی صحبت‬
‫می‌کردند که هر روز از انجامشان لذت می‌بردند‪.‬‬
‫آن‌ها بابت کارهایی که روزانه انجام می‌دادند‪،‬‬
‫‪.‬قدردان بودند‬
‫این موضوع پیتر را هم غافلگیر کرد و هم ناامید‪،‬‬
‫چون تصور می‌کرد قرار است اسرار بزرگی درباره‬
‫‪.‬پول و ثروتمند شدن یاد بگیرد‬
‫اما در واقع پیتر واقعًا اسراری درباره پول و‬
‫‪.‬ثروتمند شدن یاد گرفت‬
‫گرچه در آن زمان نمی‌دانست‪ ،‬اما او تازه با مفاهیم‬
‫و ایده‌هایی آشنا شده بود که بعدها به او اجازه دادند‬
‫‪«.‬سرگرمی ‪ ۵۰‬میلیون دالری» خود را خلق کند‬
‫در پایان آن جلسه اول‪ ،‬کوین از پیتر پرسید که‬
‫‪.‬نظرش درباره جلسه چه بود‬
 ‫و پیتر که آدمی رک بود‪ ،‬به کوین گفت جلسه‬
‫کسل‌کننده بود‪ .‬گفت انتظار داشته چیزی یاد بگیرد‬
‫که زندگی‌اش را تغییر دهد‪ ،‬اما چنین چیزی اتفاق‬
‫‪.‬نیفتاد‬
‫کوین خندید و به پیتر گفت که قدردان صداقتش‬
‫‪.‬است‬
‫روز بعد در محل کار‪ ،‬همکار پیتر او را پیدا کرد و به‬
‫او گفت که کوین خواسته تا پیتر دوباره به عنوان‬
‫‪.‬دستیار در جلسه بعدی شرکت کند‬
‫با اینکه واکنش اولیه پیتر این بود که دعوت را رد‬
‫کند‪ ،‬اما چیزی در درونش به او می‌گفت که این‬
‫‪.‬دعوت را بپذیرد و به جلسه دوم برود‬
‫این بار‪ ،‬صحبت‌ها درباره کارهای روزمره نبود‪.‬‬
‫‪.‬موضوعی مطرح شد که کل زندگی پیتر را تغییر داد‬
‫وقتی پیتر وارد جلسه شد‪ ،‬از او خواسته شد در‬
‫‪.‬حلقه‌ای همراه با دیگر اعضا بنشیند‬
‫در طول یک ساعت بعد‪ ،‬همه اعضا نوبتی به پیتر‬
‫‪.‬گفتند که چقدر قدردان او هستند‬
‫پیتر شوکه شد و از آن‌ها پرسید‪« :‬چطور می‌تونید‬
‫قدردان من باشید در حالی که فقط یه بار منو‬
‫»دیدید؟‬
‫»‪.‬کوین پاسخ داد‪« :‬قدردانی محدود به زمان نیست‬
‫کوین خودش از نظر مالی ثروتمند نبود‪ ،‬اما بدون‬
‫‪.‬شک از نظر زمان و روابط‪ ،‬بسیار ثروتمند بود‬
‫او شغل یا حرفه‌ای نداشت—تنها کاری که می‌کرد‪،‬‬
‫‪.‬برگزاری جلسات ماهیانه‌اش بود‬
 ‫کوین به هر شخص‪ ،‬مکان‪ ،‬چیز یا تجربه‌ای که‬
‫تصورش را بکنید‪ ،‬دسترسی داشت؛ چون‬
‫قدردانی‌اش از دیگران باعث می‌شد انسان‌هایی‬
‫‪.‬جذبش شوند که آن‌ها نیز قدردان او بودند‬
‫به همین خاطر‪ ،‬کوین هیچ‌گاه نیازمند چیزی نبود‪ .‬او‬
‫‪.‬نیازی نداشت که از نظر مالی ثروتمند باشد‬
‫گروهش مشتاق بودند که با برآورده کردن خواسته‌ها‬
‫‪.‬و نیازهایش‪ ،‬قدردانی‌شان را به او نشان دهند‬
‫‪.‬کوین به مدت یک سال مربی پیتر شد‬
‫آن سال‪ ،‬به گفته پیتر (که بعدها برای آندرا تعریف‬
‫‪.‬کرد)‪ ،‬سخت‌ترین سال زندگی‌اش بود‬
‫در آن سال‪ ،‬پیتر شغلش را از دست داد‪ ،‬با وجود‬
‫تالش‌های زیاد نتوانست شغل دیگری پیدا کند‪ ،‬پدرش‬
‫‪.‬فوت کرد‪ ،‬و از آپارتمانش بیرون انداخته شد‬
‫‪.‬او هیچ پولی نداشت و مدرک دانشگاهی هم نداشت‬
‫‪.‬حتی دوستی هم نداشت‪ ،‬به جز کوین‬
‫در این دوران‪ ،‬پیتر شروع کرد به دیدن برخی‬
‫‪.‬ارتباطات عجیب‬
‫او متوجه شد که زندگی‌اش تقریبًا بالفاصله پس از‬
‫آشنایی با این افراد ثروتمند و موفق‪ ،‬به سراشیبی‬
‫‪.‬سقوط افتاد‬
‫همان‌طور که می‌شود حدس زد‪ ،‬او به دنبال پاسخ‬
‫‪.‬بود‬
‫چند ماه بعد از آشنایی با کوین‪ ،‬پیتر از او درخواست‬
‫‪.‬کمک کرد‬
‫‪.‬نمی‌دانست دیگر چه کاری از دستش برمی‌آید‬
‫کوین به او گفت که تمام این مدت در حال کمک به‬
‫‪.‬او بوده است‬
‫پیتر که کالفه شده بود‪ ،‬پرسید‪« :‬داری بهم کمک‬
‫می‌کنی؟ من جایی برای زندگی ندارم‪ ،‬پول ندارم‪،‬‬
‫»!هیچ‌چی ندارم‬
‫کوین پاسخ داد‪« :‬آیا ارزشی در چیزی که اآلن داری‬
‫»نمی‌بینی؟‬
‫پیتر که هر لحظه خشمگین‌تر می‌شد‪ ،‬فریاد زد‪:‬‬
‫«بی‌خانمان بودن چه ارزشی داره؟ اینکه نمی‌تونم‬
‫حتی غذا برای خودم تهیه کنم‪ ،‬چه ارزشی داره؟‬
‫»چطور می‌تونی بگی اینا ارزش دارن؟‬
‫کوین با ناامیدی به پیتر نگاه کرد‪ ،‬چون مشخص بود‬
‫‪.‬که پیتر هنوز متوجه اصل ماجرا نشده است‬
‫کوین از دادن پول به پیتر خودداری کرد و گفت‪:‬‬
‫«من نمی‌تونم چیزی رو بهت بدم که همین حاال هم‬
‫»‪.‬داری‬
‫می‌تونی تصور کنی چقدر این حرف باید برای پیتر‬
‫دیوانه‌کننده بوده باشه؟‬
‫آندرا می‌گوید زمانی که پیتر این داستان را برایش‬
‫‪.‬تعریف می‌کرد‪ ،‬اشک در چشمانش جمع شده بود‬
‫پیتر‪ ،‬پس از آنکه کوین از دادن پول به او خودداری‬
‫‪:‬کرد‪ ،‬فریاد زد‬
‫»!من هیچ‌چی ندارم! نه پول دارم‪ ،‬نه خونه«‬
‫کوین به اندازه کافی پول داشت که بتواند با پیتر‬
‫‪.‬تقسیم کند‪ ،‬اما با این حال امتناع کرد‬
‫پیتر باور داشت که او و کوین دوست هستند و‬
‫‪.‬دوستان باید به هم کمک کنند‬
 ‫پیتر قول داد که پول را به کوین پس بدهد‪ .‬حتی‬
‫پیشنهاد داد که در ازای آن کار کند‪ .‬اما کوین باز هم‬
‫‪.‬به او پاسخ منفی داد‬
‫تنها کاری که کوین برای او کرد‪ ،‬این بود که اجازه‬
‫‪.‬داد پیتر در زیرزمین خانه‌اش زندگی کند‬
‫می‌توانی تصور کنی شرایط پیتر چه‌قدر سخت‬
‫بوده؟‬
‫او با گروهی خاص و نخبه از افراد ثروتمند آشنا‬
‫شده بود‪ .‬انتظار داشت نکاتی محرمانه درباره‬
‫ثروتمند شدن یاد بگیرد‪ ،‬نه اینکه زندگی‌اش از هم‬
‫‪.‬بپاشد‬
‫اما به جای پول‌دار شدن‪ ،‬پیتر به‌طور ناگهانی همه‬
‫چیز را از دست داد — شغلش‪ ،‬پولش‪ ،‬خانه‌اش‪ ،‬حتی‬
‫‪.‬پدرش را‬
‫و دوست و مربی جدیدش هم حاضر نشد از نظر‬
‫‪.‬مالی به او کمک کند‬
‫این تجربه‪ ،‬چیزی است که خیلی‌ها هنگام ارتباط‬
‫گرفتن با افرادی که دانشی متفاوت دارند‪ ،‬تجربه‬
‫‪.‬می‌کنند — شاید خودت هم روزی تجربه‌اش کنی‬
‫پیتر نه فریب خورده بود و نه از او سوء‌استفاده‬
‫‪.‬شده بود‬
‫او صرفًا داشت مهم‌ترین درس زندگی‌اش را تجربه‬
‫‪.‬می‌کرد‬
‫در این نقطه‪ ،‬دیگر هیچ چیزی برای از دست دادن‬
‫‪.‬نداشت‬
‫آن‌قدر ناامید شده بود که واقعًا می‌خواست به عقب‬
‫برگردد و همان زندگی عادی و سنتی را داشته باشد‬
‫‪.‬که در گذشته با قاطعیت از آن دوری می‌کرد‬
‫اما با کمال تعجب‪ ،‬هیچ جا نتوانست شغلی پیدا کند‬
‫‪ —.‬با وجود تمام تالش‌هایش‬
‫با این حال‪ ،‬پیتر همچنان هر ماه در جلسات کوین‬
‫شرکت می‌کرد‪ ،‬سعی می‌کرد بفهمد قرار است چه‬
‫‪.‬درسی بگیرد‬
‫‪.‬حدود ماه نهم‪ ،‬پیتر به آخر خط رسید‬
‫می‌خواست تسلیم شود‪ .‬دیگر نمی‌توانست به این‬
‫‪.‬شکل زندگی کند‬
‫در حالی که روی تشکش در زیرزمین کوین دراز‬
‫کشیده و به سقف خیره شده بود‪ ،‬ناگهان چیزی به‬
‫‪.‬ذهنش رسید‬
‫‪.‬یک پیام شهودی‬
‫او به همه جلساتی که تا آن لحظه شرکت کرده بود‬
‫فکر کرد — و اینکه در همه‌ی آن‌ها یک موضوع‬
‫‪.‬مشترک وجود داشت‬
‫‪.‬آن موضوع‪ ،‬قدردانی بود‬
‫‪.‬سپس نکته‌ای دیگر برایش روشن شد‬
‫اعضای گروه فقط بابت نکات مثبت زندگی‌شان‬
‫‪.‬قدردان نبودند‬
‫آن‌ها با همان شدت‪ ،‬بابت سختی‌ها و مشکالت‌شان‬
‫‪.‬نیز قدردانی می‌کردند‬
‫‪:‬پیتر از خودش پرسید‬
‫آیا این همون چیزیه که باید بفهمم؟ اینکه باید یاد«‬
‫بگیرم از این تجربه قدردان باشم‪ ،‬حتی اگه‬
‫»وحشتناک باشه؟‬
 ‫‪.‬و بله‪ ،‬جوابش قطعًا «بله» بود‬
‫پیتر ناگهان از جا پرید‪ ،‬به طبقه باال دوید و کوین را‬
‫پیدا کرد تا از او بپرسد آیا باالخره چیزی را که باید‬
‫یاد می‌گرفت‪ ،‬یاد گرفته؟‬
‫‪.‬کوین فقط به او نگاه کرد و لبخند زد‪ .‬هیچ نگفت‬
‫در جلسه ماهانه بعدی — ده ماه پس از اولین‬
‫حضورش — و برای اولین بار‪ ،‬پیتر درخواست کرد‬
‫‪.‬که صحبت کند‬
‫او با جزئیات کامل توضیح داد که چقدر از این‬
‫‪.‬فرصت برای بودن در کنار آن گروه قدردان است‬
‫گفت که باالخره ارزش واقعی قدردانی را درک‬
‫کرده و از رنجی که کشیده‪ ،‬عمیقًا قدردان است —‬
‫آن‌قدر که هنگام حرف زدن‪ ،‬اشک در چشمانش جمع‬
‫‪.‬شده بود‬
‫‪.‬همه حاضران در اتاق حیرت‌زده شده بودند‬
‫شوک‌زده بودند که اولین چیزی که پیتر گفت‪ ،‬پیامی‬
‫‪.‬از جنس قدردانی بود‬
‫‪.‬هیچ‌کس حتی یک کلمه نگفت‬
‫‪.‬جلسه تمام شد و همه به راه خود رفتند‬
‫فردای آن روز‪ ،‬کوین نزد پیتر آمد و به او گفت که‬
‫‪.‬همراهش بیاید‬
‫آن‌ها به همان محل همیشگی جلسات رفتند — و‬
‫‪.‬تمام اعضای گروه آنجا حضور داشتند‬
‫همه‌ی آن‌ها با چشمانی اشک‌آلود‪ ،‬از پیتر بابت اولین‬
‫‪.‬باری که حرف زده بود‪ ،‬قدردانی کردند‬
 ‫در همان روز بود که شرایط زندگی پیتر باالخره‬
‫‪.‬تغییر کرد‬
‫بسیاری از اعضای گروه به پیتر پیشنهادهای کاری‬
‫دادند‪ ،‬و هرکدام از این پیشنهادها همراه با‬
‫‪.‬دستمزدی باال بود—خیلی بیشتر از حالت معمول‬
‫پیتر نمی‌توانست باور کند‪ .‬کارهایی که به او‬
‫پیشنهاد شده بود‪ ،‬آن‌قدر ساده به نظر می‌رسید که‬
‫‪.‬با پولی که برای انجامشان می‌گرفت‪ ،‬نمی‌خواند‬
‫این‌ها کارهایی ساده بودند‪ ،‬مثل تمیز کردن یک‬
‫‪.‬استخر یا خرید کردن از فروشگاه‬
‫چند نفر حتی پیشنهاد دادند به پیتر پول بدهند تا‬
‫‪.‬فقط به عنوان یک دوست با آن‌ها وقت بگذراند‬
‫پیتر برای انجام این کارها صدها دالر دریافت می‌کرد‬
‫‪—.‬و این در دهه ‪ ۱۹۵۰‬بود‬
‫برای اینکه بهتر متوجه بزرگی این اتفاق شوید‪۱۰۰ :‬‬
‫دالر در دهه ‪ ۱۹۵۰‬معادل حدود ‪ ۱۲۰۰‬دالر امروز‬
‫است‪ ،‬و پیتر برای هر کدام از این کارها بین ‪ ۳۰۰‬تا‬
‫‪ ۴۰۰.‬دالر دریافت می‌کرد‬
‫در عرض یک هفته پس از انجام این کارها‪ ،‬پیتر‬
‫توانست برای خودش یک آپارتمان جدید و یک ماشین‬
‫‪.‬بخرد‬
‫وقتی آندرا در سال ‪ ۲۰۱۰‬با پیتر آشنا شد‪ ،‬پیتر هنوز‬
‫همان ماشینی را داشت که با پول آن کارهای‬
‫‪.‬پاره‌وقت خریده بود‬
‫یک سال پس از این دگرگونی ناگهانی‪ ،‬پیتر میلیونر‬
‫‪.‬شده بود‬
‫این تنها دو سال بعد از زمانی بود که دانشگاه را‬
 ‫ترک کرد و آن شغل پاره‌وقتی را گرفت که‬
‫سرنوشتش را تغییر داد و باعث آشنایی‌اش با کوین‬
‫‪.‬شد‬
‫بی‌تردید در این لحظه احساسات زیادی درونت در‬
‫حال شکل‌گیری است‪ ،‬و احتماًال سؤاالت زیادی هم‬
‫‪.‬در ذهنت پدید آمده‬
‫شاید با خودت فکر می‌کنی که این داستان ساختگی‬
‫‪.‬یا اغراق‌آمیز است‬
‫متأسفانه‪ ،‬پیتر در تاریخ ‪ ۲۲‬نوامبر ‪ ۲۰۱۳‬درگذشت‪،‬‬
‫اما این دقیقًا همان داستانی است که او هنگام‬
‫‪.‬راهنمایی آندرا برایش تعریف کرده بود‬
‫پیتر از آن دسته آدم‌هایی نبود که اغراق کند—او تا‬
‫‪.‬حد ممکن واقع‌گرا بود‬
‫نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم این داستان چقدر نادر‬
‫است‪ ،‬یا اینکه آیا افراد زیادی تجربه‌ای مشابه‬
‫‪،‬داشته‌اند یا نه‬
‫اما چیزی که می‌توانیم بگوییم این است که خود ما‬
‫نیز چیزهایی را تجربه کرده‌ایم که کامًال با تجربه‌ی‬
‫‪.‬پیتر هماهنگ است‬
‫‪.‬و به‌زودی‪ ،‬تو هم همین‌طور‬
‫راهنمایی آندرا‬
‫من از طریق دوستم جان با پیتر آشنا شدم‪ .‬پیتر با‬
‫پدر جان دوست بود‪ ،‬و جان اغلب برای پیتر کارهای‬
‫‪.‬کوچکی انجام می‌داد‬
‫وقتی با پیتر آشنا شدم‪ ،‬تجربه‌ی خوشایندی نبود‪ .‬در‬
‫واقع‪ ،‬به بدترین شکل ممکن بود—تا جایی که حتی‬
‫‪.‬نمی‌توانی تصورش را بکنی‬
 ‫اولین جمله‌ای که پیتر هنگام دیدار با من گفت‪ ...‬و‬
‫‪:‬شوخی نمی‌کنم‪ ...‬این بود‬
‫»این سیاه‌پوست کیه؟«‬
‫در آن لحظه‪ ،‬به قدری شوکه شده بودم که زبانم بند‬
‫آمد‪ .‬چطور می‌توانستم شوکه نشوم؟‬
‫اولین واکنشم این بود که با مشت بزنم توی دهنش‪،‬‬
‫‪.‬اما بهتر دیدم این کار را نکنم‬
‫‪.‬هیچ واکنشی نشان ندادم‬
‫تازه‪ ،‬یادت باشد که جان هم در اتاق بود—و جان هم‬
‫سیاه‌پوست و هم التین‌تبار است‪ .‬او هم هیچ‬
‫‪.‬واکنشی نشان نداد‬
‫بعد از اینکه از آنجا رفتیم‪ ،‬من و جان در سکوت‬
‫‪.‬کامل تا خانه قدم زدیم‬
‫انتظار داشتم جان برایم توضیحی بدهد‪ ،‬اما هیچ‬
‫‪.‬توضیحی نداد‬
‫»!از او پرسیدم‪« :‬این یارو کی بود دیگه؟‬
‫جان فقط خندید و گفت‪« :‬تعجب کردم نزدی‬
‫»!بکشی‌ش‬
‫متأسفانه—و البته خوشبختانه—این تنها تجربه‌ی من‬
‫‪.‬از این جنس با پیتر نبود‬
‫حدود یک ماه بعد‪ ،‬دوباره در یک پارک محلی با پیتر‬
‫‪.‬مواجه شدم‬
‫پیتر با همسرش آنجا بود‪ .‬همین‌که چشمم به‬
‫همسرش افتاد‪ ،‬سریع برگشتم و شروع کردم به دور‬
‫‪.‬شدن‬
 ‫اما درست وقتی داشتم پارک را ترک می‌کردم‪،‬‬
‫‪:‬همسر پیتر خودش را به من رساند و گفت‬
‫»‪.‬شوهرم می‌خواد باهات حرف بزنه«‬
‫با صراحت تمام به او گفتم بره پی کارش‪ .‬اصًال دلم‬
‫‪.‬نمی‌خواست دوباره با پیتر حرف بزنم‬
‫‪:‬او ظاهرًا همدلی نشان داد‪ ،‬اما باز هم اصرار کرد‬
‫می‌فهمم چه حسی داری‪ ،‬ولی واقعًا فکر می‌کنم«‬
‫»‪.‬باید با شوهرم حرف بزنی‬
‫نمی‌دانم چرا‪ ،‬ولی در نهایت قبول کردم که با او‬
‫‪.‬حرف بزنم‬
‫با هم رفتیم سمت پیتر‪ ،‬و اولین چیزی که از دهانش‬
‫‪...‬بیرون آمد این بود‬
‫»!هی! همون سیاهه‌ست«‬
‫همون‌طور که می‌تونی تصور کنی‪ ،‬تو اون لحظه‬
‫‪.‬احساسات مختلفی داشتم‬
‫»جوابم این بود‪« :‬مرتیکه‪ ،‬چی از جونم می‌خوای؟‬
‫پیتر خندید و به زنش نگاه کرد و گفت‪« :‬ازش خوشم‬
‫»‪.‬میاد‬
‫بهش گفتم‪« :‬داری بهم بی‌احترامی می‌کنی‪ ،‬بعد‬
‫»!می‌گی ازم خوشت میاد‪ .‬باالخره کدومه؟‬
‫پیتر پرسید‪« :‬بذار یه سوال ازت بپرسم‪ .‬این دور و‬
‫»بر چندتا سیاه‌پوست می‌بینی؟‬
‫نگاهی دور و برم انداختم و گفتم‪« :‬شاید پنج یا‬
‫»‪...‬شیش تا‬
‫اما معلوم بود این حرفا قراره به کجا برسه‪ ،‬و حس‬
‫‪.‬خوبی نداشتم‬
‫پیتر ادامه داد‪« :‬فکر می‌کنی چندتاشون همین االن‬
‫»منو به خاطر حرفی که زدم‪ ،‬با گلوله می‌زنن؟‬
‫گفتم‪« :‬احتماًال همه‌شون‪ .‬اگه با گلوله نزنت‪،‬‬
‫»‪.‬احتمال زیاد تا دم مرگ می‌زننت‬
‫پیتر قهقهه زد‪« :‬دقیقًا! دقیقًا همین اتفاق‬
‫»‪.‬می‌افته‬
‫خواننده‌ی عزیز‪ ،‬االن احتماًال به اندازه‌ی من گیج‬
‫‪.‬شدی‬
‫»پرسیدم‪« :‬دقیقًا چی می‌خوای بگی؟‬
‫پیتر گفت‪« :‬می‌تونم ببینم چقدر از دستم‬
‫‪.‬عصبانی‌ای‪ .‬احتماًال می‌خوای سرمو بَکنی‬
‫ولی… یه چیزی توی تو متفاوته‪ .‬احساساتتو کنترل‬
‫»‪.‬می‌کنی‬
‫‪:‬ادامه داد‬
‫من به همه جور آدم—سفید‪ ،‬سیاه‪ ،‬اسپانیایی‪«،‬‬
‫‪.‬چینی‪ ،‬هرچی فکرشو بکنی—بدترین حرفا رو زدم‬
‫ولی هیچ‌کدوم از اون حرومزاده‌ها نتونستن‬
‫احساساتشون رو کنترل کنن‪ ،‬چه برسه به اینکه‬
‫»‪.‬دوباره باهام حرف بزنن‬
‫‪:‬بعد گفت‬
‫تو باید از اونایی باشی که همه چیزو خیلی عمیق«‬
‫حس می‌کنن‪ ،‬ولی از این می‌ترسن که اگه این‬
‫»‪.‬احساسات رو بیرون بریزن چی می‌شه‬
‫حس کردم انگار داشت ذهنم رو می‌خوند‪ ،‬چون‬
‫‪.‬دقیقًا همینطوری‌ام‬
‫‪.‬البته چیزی بهش نگفتم‪ ،‬ولی تو ذهنم موند‬
 ‫چطور می‌تونست این‌قدر راحت منو بشناسه؟ ما‬
‫‪.‬فقط دو بار‪ ،‬اونم برای یکی دو دقیقه دیدمش‬
‫‪.‬ولی انگار داشت روزنامه‌ی یکشنبه رو می‌خوند‬
‫در سکوت ایستاده بودم‪ .‬پیتر جرعه‌ای از قوطی‬
‫‪:‬اسپریتش خورد و گفت‬
‫»‪.‬دفعه‌ی بعد که جان اومد خونه‪ ،‬توام باهاش بیا«‬
‫‪.‬نه تأیید کردم‪ ،‬نه رد‪ .‬فقط برگشتم تا برم‬
‫‪:‬قبل از رفتنم یه سؤال دیگه پرسید‬
‫فکر می‌کنی اتفاقی بود که امروز توی این پارک«‬
‫»همدیگه رو دیدیم؟‬
‫گفتم‪« :‬آره‪ ،‬باید اتفاقی بوده باشه‪ .‬مگه‬
‫»می‌تونستی بدونی من قراره بیام پارک؟‬
‫‪:‬پیتر گفت‬
‫هیچ اتفاقی تصادفی نیست‪ .‬من امروز اینجام—«‬
‫توی پارکی که هیچ‌وقت نمی‌اومدم—چون تو‬
‫»‪.‬می‌خواستی من اینجا باشم‬
‫تو اون لحظه مطمئن بودم طرف دیوونه‌ست‪ .‬چی‬
‫داشت می‌گفت؟‬
‫‪.‬اصًال دلم نمی‌خواست دوباره ببینمش‬
‫ولی اون موقع هنوز نفهمیده بودم که حرف‌هایی‬
‫‪...‬که بهم زده بود چقدر مهمن‬
‫‪...‬‬
‫چند روز بعد‪ ،‬جان بهم گفت می‌خواد بره خونه‌ی‬
‫‪.‬پیتر و پیتر ازش خواسته بود منم باهاش برم‬
‫‪.‬یکم فکر کردم‪ ،‬و در نهایت تصمیم گرفتم برم‬
‫‪.‬وقتی رسیدیم‪ ،‬پیتر جلوی گاراژش ایستاده بود‬
 ‫»‪.‬گفت‪« :‬می‌دونستم برمی‌گردی‬
‫‪.‬توی گاراژش حداقل ‪ ۱۵‬تا ماشین مختلف بود‬
‫گاراژش بیشتر شبیه انبار بود‪ .‬المبورگینی‪ ،‬فراری‪،‬‬
‫‪.‬همه جور ماشین لوکسی داشت‬
‫پیتر توی یه عمارت بزرگ زندگی می‌کرد—بزرگ‌ترین‬
‫‪.‬خونه‌ی اون منطقه‌ی روستایی پنسیلوانیا‬
‫جان گفته بود که پیتر پولداره‪ ،‬ولی تا اون لحظه‬
‫‪.‬نفهمیده بودم چقدر ثروتمنده‬
‫من اهل ماشین نیستم‪ ،‬ولی فکم واقعًا افتاده بود‪.‬‬
‫‪.‬نمی‌تونستم باور کنم چی دارم می‌بینم‬
‫پیتر ما رو به داخل برد‪ .‬جان رفت تا کارهاش رو‬
‫انجام بده و همسر پیتر‪ ،‬کندیس‪ ،‬منو برای بازدید از‬
‫‪.‬خونه همراهی کرد‬
‫تو این بازدید یه چیزی نظرم رو جلب کرد—همسر‬
‫‪.‬پیتر نمی‌تونست خیلی بزرگ‌تر از من باشه‬
‫پیتر توی دهه ‪ ۷۰‬زندگیش بود و من تو‬
‫‪.‬بیست‌سالگی‌هام‬
‫جلوش رو گرفتم و گفتم‪« :‬وایسا ببینم‪ .‬تو و پیتر‬
‫»!ازدواج کردید؟‬
‫»!کندیس لبخند زد و گفت‪« :‬آره‬
‫پرسیدم‪« :‬چطوری همچین چیزی شد؟» واقعًا شوکه‬
‫‪.‬شده بودم‬
‫گفت‪« :‬مثل هر رابطه دیگه‌ای‪ .‬همینطوری شد‪ ».‬و‬
‫‪.‬هنوز لبخند می‌زد‬
‫منم دیگه بیشتر از اون ادامه ندادم‪ .‬تور خونه بیست‬
‫دقیقه طول کشید—که خودش خیلی طوالنی بود—و‬
‫‪.‬بعد وارد کتابخونه پیتر شدیم‬
 ‫پیتر پشت میزش نشسته بود و داشت کتاب‬
‫‪.‬می‌خوند‬
‫»‪.‬با حالت جدی گفت‪« :‬بشین‬
‫روی یه صندلی بزرگ و نرم جلوی میزش نشستم‪.‬‬
‫‪.‬حس می‌کردم دارم توی بالشت فرو می‌رم‬
‫»پرسید‪« :‬نظرت در مورد خونه چیه؟‬
‫گفتم‪« :‬راستش نمی‌دونم چی باید بگم‪ .‬با تمام‬
‫احترام‪ ،‬خونه‌ت برام اهمیتی نداره‪ .‬فقط می‌خوام‬
‫»‪.‬بدونم چرا خواستی بیام اینجا‬
‫پیتر جواب داد‪« :‬موضوع این نیست که من خواستم‬
‫»‪.‬بیای‪ .‬موضوع اینه که تو خواستی من دعوتت کنم‬
‫»‪.‬اصرار کردم‪« :‬من نمی‌فهمم چی می‌گی‬
‫»‪.‬پیتر گفت‪« :‬یه روزی می‌فهمی‬
‫و واقعًا هم یه روزی فهمیدم‪ .‬سیزده سال بعد از‬
‫اون مکالمه‪ ،‬باالخره فهمیدم پیتر چی می‌خواست‬
‫‪.‬بگه‬
‫‪.‬خیلی رک بهم گفت که می‌خواد چیزی یادم بده‬
‫»پرسیدم‪« :‬چی رو می‌خوای یادم بدی؟‬
‫»‪.‬جواب داد‪« :‬می‌خوام خودتو بهت یاد بدم‬
‫گفتم‪« :‬مگه تو چی می‌تونی در مورد من بدونی که‬
‫»من خودم ندونم؟‬
‫گفت‪« :‬می‌تونم چیزایی رو یادت بدم که خودت‬
‫»‪.‬می‌دونی ولی هنوز نمی‌تونی بپذیریشون‬
‫پیتر همیشه به نظرم مثل کسی بود که توی معما‬
‫حرف می‌زنه‪ .‬با اینکه رک حرف می‌زد‪ ،‬ولی‬
‫‪.‬هیچ‌وقت حس نمی‌کردم یه جواب شفاف می‌گیرم‬
‫با توجه به سبک زندگی‌ای که ازش دیده بودم و اینکه‬
‫خودم هیچی برای از دست دادن نداشتم‪ ،‬با خودم‬
‫فکر کردم شاید واقعًا یه چیزی هست که بتونم ازش‬
‫‪.‬یاد بگیرم‬
‫تو اون مکالمه‪ ،‬پیتر یه جمله گفت که خیلی برام‬
‫‪.‬موندگار شد‬
‫گفت که من زیادی منطقی‌ام—بیش از حد برای‬
‫‪.‬خودم‬
‫‪:‬گفت می‌تونه بگه که آدم باهوشی‌ام‪ ،‬ولی بعد گفت‬
‫فرقی نمی‌کنه چقدر باهوش باشی‪ ،‬همیشه یه ذره«‬
‫»‪.‬کم میاری تا به چیزی تو زندگیت برسی‬
‫‪.‬بازم پیتر منو مثل یه کتاب باز می‌خوند‬
‫نمی‌تونستم تعجبم رو پنهون کنم‪ .‬انگار داشت باهام‬
‫‪.‬حرف می‌زد مثل اینکه کل عمرش منو می‌شناخته‬
‫طی مدتی که پیتر منو راهنمایی می‌کرد‪ ،‬همیشه یه‬
‫‪:‬شوخی تکراری داشت‬
‫»!آندرا‪ ،‬تو تا ابد نفر دومی«‬
‫هیچ‌وقت واقعًا نمی‌فهمیدم منظورش چیه‪ ،‬ولی ته‬
‫‪.‬دلم حس می‌کردم درسته‬
‫‪:‬پیتر می‌گفت‬
‫یه روزی توی زندگیت—خیلی بعدتر از وقتی که من«‬
‫‪ُ.‬م ردم—از نفر دوم بودن خسته می‌شی‬
‫»‪.‬و اون وقت چیزایی که بهت یاد دادم رو یادت میاد‬
‫و هر کلمه‌ای که پیتر اون روز گفت‪ ،‬درست از آب‬
‫‪.‬دراومد‬
‫نمی‌تونم اغراق کنم که زندگیم دقیقًا همونطوری‬
‫‪.‬پیش رفت که پیتر پیش‌بینی کرده بود‬
 ‫‪.‬چهار ماه بعدش‪ ،‬هر روز می‌رفتم خونه‌ی پیتر‬
‫بعضی وقتا کارای کوچیکی براش می‌کردم‪ ،‬بعضی‬
‫‪.‬وقتا فقط با هم وقت می‌گذروندیم‬
‫توی اون مقطع‪ ،‬اوضاعم از نظر مالی خوب نبود‪ .‬به‬
‫اندازه‌ای پول داشتم که قبض‌هامو بدم‪ ،‬ولی بیشتر‬
‫‪.‬نه‬
‫یه اتاق اجاره کرده بودم و به عنوان مشاور توسعه‬
‫‪.‬بازی کار می‌کردم‬
‫امنیت شغلی نداشتم‪ ،‬چون می‌دونستم پروژه‌هام‬
‫‪.‬موقتی‌ان و نمی‌دونستم بعدش چی می‌شه‬
‫از قضا‪ ،‬درست مثل کاری که پیتر وقتی با کوین‬
‫آشنا شده بود انجام داده بود‪ ،‬منم فکر می‌کردم با‬
‫وقت گذروندن باهاش می‌تونم رازهای پول درآوردن‬
‫‪.‬رو یاد بگیرم و اوضاعم رو تغییر بدم‬
‫‪.‬ولی پیتر حتی یه ذره هم راجع به پول حرف نزد‬
‫این قضیه واقعًا برام ناامیدکننده بود‪ ،‬چون بعد از‬
‫‪.‬چهار ماه‪ ،‬حس می‌کردم هیچی یاد نگرفتم‬
‫‪.‬یه روز‪ ،‬باهاش رو در رو شدم‬
‫گفتم‪« :‬هی پیتر‪ .‬من هر روز اومدم اینجا‪ .‬به تو و‬
‫‪.‬زنت کمک کردم‬
‫و دارم فکر می‌کنم کی قراره اون چیزایی که گفتی‬
‫»یادم می‌دی رو یاد بگیرم؟‬
‫‪.‬پیتر کامًال منو نادیده گرفت‬
‫»با تعجب گفتم‪« :‬الو؟ شنیدی چی گفتم؟‬
‫‪.‬بازم جواب نداد‬
‫دیگه داشتم از کوره در می‌رفتم‪ .‬خم شدم روی‬
 ‫‪.‬میزش و جلوی صورتش گفتم جوابمو بده‬
‫‪.‬پیتر فقط چرخید روی صندلیش‬
‫داد زدم‪« :‬همه‌ش فقط برای این بود که بیام‬
‫»!کارهای تو و زنتو انجام بدم؟‬
‫‪:‬برگشتم که برم‪ ،‬ولی پیتر حرف زد‬
‫»فکر می‌کنی ما داریم ازت سوءاستفاده می‌کنیم؟«‬
‫‪:‬بعد ادامه داد‬
‫چی گفتی وقتی اولین بار اومدی تو دفترم؟«‬
‫پرسیدی کی قراره اون چیزایی که گفتم یادت‬
‫‪.‬می‌دم رو یاد بگیری‬
‫دقیقًا چی گفته بودم که قراره یادت بدم؟‬
‫»نگفتم می‌خوام خودتو بهت یاد بدم؟‬
‫فکر کردم‪« :‬خب‪ ،‬آره‪ ،‬اون چیزی بود که گفتی‪ .‬ولی‬
‫»!من هنوز هیچی یاد نگرفتم‬
‫‪.‬پیتر خندید‬
‫باشه‪ ،‬می‌خوای چیزی درباره‌ی خودت یاد بگیری؟‬
‫‪.‬پس بهت یاد می‌دم‬
‫تو یه آدم خودخواه و حریص هستی‪ »،‬پیتر با لحن‬
‫‪.‬تندی گفت‬
‫توضیح بده!» با عصبانیت گفتم‪« .‬من فقط هر«‬
‫»‪.‬کاری که تو گفتی انجام دادم‬
‫دقیقًا همینطوره‪ »،‬پیتر جواب داد‪« .‬اما چرا اون«‬
‫کارها رو انجام دادی؟‬
‫تو با این فکر اومدی که قراره راز بزرگ پول‌دار‬
‫شدن رو یاد بگیری‪ ،‬و هر روز با میل خودت اومدی‬
‫اینجا‪ ،‬امیدوار بودی از من چیزی تو این زمینه یاد‬
‫»‪.‬بگیری‬
 ‫من خشکم زد‪ .‬هیچ‌وقت اینو به پیتر نگفته بودم‪،‬‬
‫‪.‬ولی اون درست می‌گفت‪ .‬و من عصبانی بودم‬
‫بعد پیتر گفت‪« :‬وقتی فهمیدم دنبال چی هستی‪،‬‬
‫تصمیم گرفتم یه سری کارهای تصادفی بهت بدم تا‬
‫‪.‬ببینم تا کی ادامه‌ش می‌دی‬
‫و برخالف انتظارم‪ ،‬چهار ماه دوام آوردی! هر روز‬
‫می‌اومدی اینجا‪ ،‬ساعت‌ها می‌نشستی‪ ،‬به امید اینکه‬
‫‪.‬یه راز بزرگ درباره‌ی تغییر وضعیت مالیت یاد بگیری‬
‫حاال‪ ،‬واقعًا کی از کی سوءاستفاده می‌کرد؟» پیتر‬
‫‪.‬پرسید‬
‫‪.‬من ساکت ایستاده بودم‪ ،‬حرفی برای گفتن نداشتم‬
‫پیتر راست می‌گفت‪ .‬اون هیچ‌وقت نگفته بود قراره‬
‫بهم یاد بده چطوری پول دربیارم‪ .‬فقط گفته بود که‬
‫‪.‬درباره‌ی خودم یاد می‌گیرم‪ .‬و همین‌طور هم شد‬
‫در اون لحظه فهمیدم که هر روزی که رفتم‬
‫خونه‌شون‪ ،‬داشتم چیزی درباره‌ی خودم یاد‬
‫می‌گرفتم‪ .‬فقط تا وقتی که اون بهم نگفت‪،‬‬
‫‪.‬متوجهش نبودم‬
‫یه‌دفعه احساس خیلی بدی بهم دست داد‪ .‬پیتر کامًال‬
‫درست می‌گفت‪ .‬من داشتم ازشون سوءاستفاده‬
‫می‌کردم‪ .‬با یه هدف مشخص می‌رفتم خونه‌شون و‬
‫حاال هم از دستش عصبانی بودم چون انتظاراتم‬
‫برآورده نشده بود‪ .‬انتظاراتی که حتی در موردشون‬
‫صحبت هم نکرده بودم‪ ،‬فقط خودم فرض کرده‬
‫‪.‬بودم‬
‫بعد از این‌که اینو فهمیدم‪ ،‬از پیتر و همسرش‬
‫‪.‬عذرخواهی کردم‬
 ‫اون روز با این نیت از خونه‌شون رفتم بیرون که‬
‫دیگه برنگردم‪ .‬بیشتر از هر زمانی در زندگی‌م‬
‫‪.‬احساس شرمندگی داشتم‬
‫ولی این پایان رابطه‌م با پیتر نبود‪ .‬بلکه تازه‬
‫‪.‬شروعش بود‬
‫صبح روز بعد‪ ،‬کندیس باهام تماس گرفت‪ .‬پرسید‬
‫‪.‬چرا نرفتم خونه‌شون‬
‫با تعجب پرسیدم چرا بعد از اتفاق دیروز‪ ،‬اصًال بخواد‬
‫‪.‬که برم اونجا‬
‫کندیس خندید و گفت‪« :‬خب‪ ،‬اون دیروز بود! ربطی‬
‫»‪.‬به امروز نداره‪ .‬بیا اینجا‬
‫وقتی رسیدم خونه‌شون‪ ،‬پیتر پشت میز آشپزخانه‬
‫نشسته بود‪ .‬من جلوی اون ایستادم‪ ،‬هنوز احساس‬
‫‪.‬گناه داشتم‬
‫»پیتر گفت‪« :‬درست یاد گرفتی؟‬
‫‪.‬فکر کنم‪ »،‬جواب دادم«‬
‫خیلی خب!» پیتر با هیجان گفت‪« .‬حاال قراره یه«‬
‫»‪.‬چیز جدید بهت یاد بدیم‬
‫‪.‬سه‌تایی رفتیم بیرون‪ ،‬توی حیاط پشتی‬
‫»پیتر پرسید‪« :‬اینجا چی می‌بینی؟‬
‫گفتم‪« :‬یه باغچه‪ ،‬چندتا درخت‪ ،‬چند تا پرنده‪ — »...‬با‬
‫‪.‬تعجب‬
‫نه‪ »،‬پیتر گفت‪« .‬اون چیزی که اینجا می‌بینی‪«،‬‬
‫»‪.‬فرض‌ه‬
‫‪.‬منظورت چیه؟» پرسیدم«‬
 ‫‪.‬پیتر گفت‪« :‬بذار یه مثال بزنم‬
‫وقتی همسر منو دیدی‪ ،‬اولین فکری که از سرت‬
‫گذشت این بود که "این پیرمرد چطور تونسته یه‬
‫»"دختر جوون مثل اون رو بگیره؟‬
‫‪.‬آره‪ ،‬دقیقًا همینو فکر کردم‪ »،‬اعتراف کردم«‬
‫چه اهمیتی داره که من چند سالمه یا اون چقدر«‬
‫‪.‬جوونه؟» پیتر پرسید‬
‫کمی فکر کردم و گفتم‪« :‬خب‪ ،‬چون معموًال همچین‬
‫»‪.‬چیزی نمی‌بینم‬
‫نه‪ ،‬تو اینو فکر می‌کنی چون توی جامعه‌ی معمول‪«،‬‬
‫این جور روابط تابو محسوب می‌شن‪ .‬واسه همینم‬
‫کلی فرض درباره‌ی من و همسرم کردی‪ »،‬پیتر‬
‫‪.‬گفت‬
‫او ادامه داد‪« :‬بذار یه لیست از فرضیاتی که ممکنه‬
‫‪:‬کرده باشی برات بگم‬
‫"‪.‬اون فقط به خاطر پول باهاشه"‬
‫"‪.‬حتمًا داره بهش پول می‌ده که اینجا بمونه"‬
‫»"‪.‬اون باهاشه چون منتظر ارثیه"‬
‫‪.‬خب‪ ،‬آره‪ ،‬این فکرها از ذهنم گذشت‪ »،‬جواب دادم«‬
‫می‌دونم‪ »،‬پیتر گفت‪« .‬اگه بهت بگم اون بیشتر از«‬
‫»من پول درمیاره‪ ،‬چی؟‬
‫‪.‬چی؟ امکان نداره‪ »،‬با تعجب گفتم«‬
‫‪.‬چرا نباید ممکن باشه؟» پیتر جواب داد«‬
‫‪.‬چون تو بهم گفتی که کلی پول درآوردی‪ »،‬گفتم«‬
‫درسته‪ .‬اینو بهت گفتم‪ »،‬پیتر تأیید کرد‪« .‬ولی اون«‬
‫چیزی که من پرسیدم این نبود‪ .‬پرسیدم "اگه‬
‫»"همسرم بیشتر از من پول درمی‌آورد‪ ،‬چی؟‬
‫خب‪ ،‬اون که هیچ کاری نمی‌کنه!» با صدای بلند«‬
‫»‪.‬گفتم‪« .‬من هر روز اینجام‪ ،‬اون هیچ کاری نمی‌کنه‬
‫باشه‪ ،‬ولی کی منو دیدی که کار کنم؟» پیتر جواب«‬
‫»‪.‬داد‪« .‬خودت گفتی ــ تو هر روز اینجایی‬
‫بهش فکر کردم‪ .‬راست می‌گفت ــ من هیچ‌وقت پیتر‬
‫‪.‬رو در حال کار کردن ندیده بودم‬
‫می‌بینی که فقط از یه سؤال‪ ،‬یه داستان کامل توی«‬
‫ذهنت ساختی؟ یه روایت کامل که تو ذهن خودت‬
‫‪.‬دنبال می‌کنی؟» پیتر پرسید‬
‫‪.‬با گیجی بهش نگاه کردم‬
‫اولین سؤالی که وقتی اومدی بیرون ازت پرسیدم«‬
‫چی بود؟ پرسیدم "چی می‌بینی؟" و تو گفتی‬
‫پرنده‌ها‪ ،‬درخت‌ها‪ ،‬گل‌ها و یه باغچه رو می‌بینی‪»،‬‬
‫‪.‬پیتر گفت‬
‫و من بهت گفتم که چیزی که من می‌بینم فقط یه«‬
‫مشت فرضه‪ .‬تو گفتی که یه درخت می‌بینی‪ .‬از کجا‬
‫»مطمئنی که اون یه درخته؟‬
‫»‪.‬خندیدم‪« .‬خب‪ ،‬همه می‌دونن که اون یه درخته‬
‫پیتر با نگاهی جدی جواب داد‪« :‬من هیچ ایده‌ای‬
‫‪.‬ندارم که اون یه درخته‬
‫»پرنده‌ها‪ ...‬از کجا می‌دونی اون‌ها پرنده‌ان؟‬
‫اگه پرنده نیستن پس چی‌ان؟ مگه پرنده نیستن؟»«‬
‫‪.‬با ناباوری پرسیدم‬
‫خواننده عزیز‪ ،‬فقط می‌تونم تصور کنم که شما هم‬
‫مثل من تو اون لحظه کامًال گیج شده‌اید از این‬
‫‪.‬گفت‌وگو با پیتر‬
‫پیتر دوباره‪ ،‬با جدیتی عمیق پرسید‪« :‬از کجا‬
‫»می‌دونی که اون‌ها پرنده‌ان؟‬
‫او ادامه داد‪« :‬هر چیزی که فکر می‌کنی می‌تونی‬
‫تشخیصش بدی‪ ،‬مثل باغچه‪ ،‬پرنده‌ها‪ ،‬درخت‌ها‪...‬‬
‫فقط به این خاطره که یه نفر دیگه بهت گفته اون‬
‫چیزها چی هستن‪ ،‬که تو فکر می‌کنی می‌دونی‬
‫‪.‬چی‌ان‬
‫رفتی مدرسه‪ ،‬تحصیل کردی‪ ،‬ریاضی یاد گرفتی‪،‬‬
‫انگلیسی یاد گرفتی‪ ،‬شاید حتی یه کم تاریخ هم‬
‫‪.‬خوندی‬
‫ولی از کجا می‌دونی که اون چیزهایی که تو تاریخ‬
‫خوندی واقعًا اتفاق افتادن؟ چون یکی دیگه بهت‬
‫»‪.‬گفته‬
‫خب‪ ،‬فکر نکنم بشه با این حرف مخالفت کرد‪ .‬اگه«‬
‫اون‌ها بهم نمی‌گفتن‪ ،‬چجوری باید یاد می‌گرفتم؟»‬
‫‪.‬از پیتر پرسیدم‬
‫حاال می‌فهمی چرا بهت گفتم من اینجام که«‬
‫‪.‬درباره‌ی تو بهت یاد بدم؟» پیتر ازم پرسید‬
‫‪.‬کم‌کم دارم می‌فهمم‪ »،‬جواب دادم«‬
‫چیزی که داشتم شروع به درک کردنش می‌کردم این‬
‫بود که هر چیزی که فکر می‌کردم تو زندگی‬
‫می‌دونم‪ ،‬فقط به خاطر این بود که یکی دیگه بهم‬
‫گفته بود‪ .‬هیچ‌چیزی نبود که خودم با تجربه‌ی‬
‫‪.‬شخصی یاد گرفته باشم‬
 ‫آشنا باشی‪ ،‬این )‪ (The Matrix‬اگر با فیلم ماتریکس‬
‫لحظه برای من مثل همون صحنه‌ی قرص قرمز و‬
‫‪.‬قرص آبی بود‬
‫‪.‬ناگهان‪ ،‬همه چیز تبدیل شد به یک عالمت سؤال‬
‫»آیا واقعًا این چیزی هست که فکر می‌کنم هست؟«‬
‫پول‪ .‬روابط‪ .‬خونه‌ای که توش زندگی می‌کردم‪.‬‬
‫‪.‬خانواده‌م‪ .‬تصویرم توی آینه‬
‫بو‌کار‪ .‬بازی‌ها‪ .‬مدفوع سگ روی چمن‬‫‪.‬کس ‌‬
‫‪.‬همه چیز یه عالمت سؤال شده بود‬
‫‪:‬درس اون روز با یه جمله‌ی پایانی از پیتر تموم شد‬
‫فقط با نگاه کردن بهت‪ ،‬می‌تونم بگم که توی«‬
‫‪.‬ذهنت کلی سؤال داری‬
‫اینجا همون جاییه که باید بهش می‌رسیدی‪ .‬ولی اگه‬
‫اتفاق دیروز نمی‌افتاد‪ ،‬هیچ‌وقت به این نقطه‬
‫»‪.‬نمی‌رسیدی‬
‫‪.‬در اون لحظه‪ ،‬من کامًال جذب شده بودم‬
‫‪.‬خیلی خب‪ .‬دیگه چی باید بدونم؟» پرسیدم«‬
‫همون روز‪ ،‬پیتر داستان خودش رو درباره‌ی‬
‫‪.‬مربی‌اش‪ ،‬کوین‪ ،‬برام تعریف کرد‬
‫چند روز بعد‪ ،‬پیتر بهم گفت قراره یه رویداد توی‬
‫خونه‌ش برگزار کنه‪ ،‬که آدم‌های موفق زیادی از‬
‫‪.‬سراسر دنیا توش شرکت می‌کنن‬
‫»گفتم‪« :‬باحاله… ولی چرا به من می‌گی؟‬
‫»‪.‬پیتر جواب داد‪« :‬چون تو هم باید بیای‬
‫پرسیدم‪« :‬قبل از این رویداد چیزی هست که باید‬
‫»بدونم؟‬
 ‫‪.‬نه‪ .‬فقط خودت باش‪ »،‬پیتر گفت«‬
‫وقتی چند روز بعد به رویداد رفتم‪ ،‬از چیزی که دیدم‬
‫‪.‬خیلی تعجب کردم‬
‫انتظار داشتم مهمونی رسمی و پرزرق‌و‌برقی باشه‪،‬‬
‫با آدم‌هایی که کت‌وشلوار پوشیدن و خاویار‬
‫‪.‬می‌خورن‬
‫ولی همه‌ی کسایی که اونجا بودن‪ ،‬مثل آدم‌هایی‬
‫‪.‬بودن که توی خیابون از کنارشون رد می‌شی‬
‫زن و مرد از نژادهای مختلف‪ ،‬همه راحت و‬
‫‪.‬خودمونی‪ ،‬در حال لذت بردن از مهمونی‬
‫من توی آشپزخونه ایستاده بودم‪ ،‬سعی می‌کردم‬
‫‪.‬وانمود کنم که می‌دونم چه خبره‪ .‬پیتر اومد سمتم‬
‫»‪.‬گفت‪« :‬انگار تعجب کردی‬
‫گفتم‪« :‬یه تصور کامًال متفاوتی از این مهمونی توی‬
‫»‪.‬ذهنم داشتم‬
‫بعد ازم پرسید‪« :‬تصور کن وارد این مهمونی شدی‬
‫چ ایده‌ای نداری که اینجا چه خبره‬
‫‪.‬و هی ‌‬
‫وقتی به این آدم‌ها نگاه می‌کنی‪ ،‬فکر می‌کنی چقدر‬
‫»پولدارن؟‬
‫خندیدم‪« .‬هیچ ایده‌ای ندارم‪ .‬ممکنه همه‌شون خیلی‬
‫»‪.‬پولدار باشن و من اصًال نفهمم‬
‫پیتر گفت‪« :‬اگه بهت بگم هیچ‌کدوم از اینا پولدار‬
‫»نیستن چی؟‬
‫»پرسیدم‪« :‬هیچ‌کدوم؟‬
‫پیتر گفت‪« :‬خب‪ ،‬بستگی داره که "پولدار" رو چطور‬
‫‪.‬تعریف کنی‬
‫از نظر مالی‪ ،‬هیچ‌کدوم از اینا پولدار نیستن‪ .‬ولی نه‬
‫تنها هیچ‌کدومشون شغل ندارن‪ ،‬بلکه هیچ‌کدوم هم‬
‫بو‌کاری ندارن‬‫»‪.‬کس ‌‬
‫»با ناباوری گفتم‪« :‬شوخی می‌کنی؟‬
‫نه‪ .‬نه شغل دارن و نه بیزینس‪ .‬ولی همه‌شون«‬
‫»‪.‬زندگی‌ای دارن که با زندگی من برابری می‌کنه‬
‫‪:‬توی اون لحظه‪ ،‬مغزم گیج شده بود‪ .‬پرسیدم‬
‫خب اگه نه کار دارن نه بیزینس‪ ،‬چطوری زندگی‌ای«‬
‫»مثل تو دارن؟ چطور پول درمیارن؟‬
‫پیتر گفت‪« :‬فکر می‌کنم سؤال مهم‌تری هست که‬
‫»‪.‬باید بپرسی‪ ،‬و اون ربطی به پول نداره‬
‫سؤال اینه که این آدم‌ها اگر از نظر مالی پولدار«‬
‫»نیستن‪ ،‬پس از چه نظر ثروتمندن؟‬
‫‪.‬با دقت بهش نگاه کردم‪ ،‬منتظر جواب‬
‫پیتر گفت‪« :‬این آدم‌ها ثروتمندن چون وفور زمان‬
‫‪.‬دارن‬
‫اونا زندگیشون رو فقط صرف کارهایی می‌کنن که‬
‫»‪.‬واقعًا می‌خوان انجام بدن‬
‫با تعجب گفتم‪« :‬ولی نمی‌فهمم این چطور تبدیل به‬
‫»‪.‬پول می‌شه‬
‫داری روی چیز اشتباهی تمرکز می‌کنی‪ .‬موضوع«‬
‫پول نیست‪ .‬اصًال شنیدی چی بهت گفتم؟» پیتر‬
‫‪.‬جواب داد‬
‫هنوز گیج بودم‪ ،‬برای همین تصمیم گرفتم بی‌خیال‬
‫شم‪ .‬چند لحظه بعد‪ ،‬مهمونی واقعًا شروع شد و به‬
‫یک تجربه‌ی عجیب و غریب تبدیل شد‪ .‬در یه لحظه‪،‬‬
 ‫یه زن گلدونی رو پرت کرد اون‌طرف اتاق‪ ،‬که با‬
‫‪.‬صدای بلندی خورد به دیوار و تکه‌تکه شد‬
‫پیتر اصًال ناراحت نشد‪ .‬بعدًا بهم گفت که اون گلدون‬
‫‪.‬ده هزار دالر قیمت داشته‬
‫»پرسیدم‪« :‬چرا ناراحت نیستی که شکست؟‬
‫پیتر شونه باال انداخت‪« :‬همیشه می‌تونم یکی دیگه‬
‫»‪.‬بخرم‬
‫در طول مهمونی‪ ،‬حس نارضایتی و ناراحتی‌ام به‬
‫اوج خودش رسیده بود‪ .‬احساس می‌کردم وسط یه‬
‫مشت دیوونه افتادم‪ ،‬بین آدم‌هایی که ظاهرًا هیچ‬
‫مسئولیتی نداشتن و طوری رفتار می‌کردن که انگار‬
‫‪.‬می‌تونن هر کاری دلشون بخواد انجام بدن‬
‫این کامًال در تضاد با سبک زندگی من بود‪ .‬انقدر‬
‫حس بدی داشتم که حتی بدون خداحافظی از اون‌جا‬
‫‪.‬رفتم‬
‫چند روز گذشت و هیچ خبری از پیتر یا همسرش‬
‫‪.‬نشد‬
‫تا اینکه باالخره باهام تماس گرفتن و دعوتم کردن‬
‫‪.‬که برم خونشون‬
‫وقتی رسیدم‪ ،‬پیتر ازم پرسید‪« :‬خب‪ ،‬درباره‌ی‬
‫»مهمونی چی فکر کردی؟‬
‫ُر ک و راست گفتم‪« :‬فکر می‌کنم همه‌ی کسایی که‬
‫»‪.‬اون‌جا بودن خل‌و‌چلن‬
‫پیتر جواب داد‪« :‬هوم‪ .‬می‌تونم دیدگاهت رو درک‬
‫کنم‪ .‬وقتی کسی منطقی فکر می‌کنه‪ ،‬چنین چیزی‬
‫»‪.‬براش دیوونه‌بازیه‬
 ‫‪.‬اما چیزی که بعدش گفت‪ ،‬مغزم رو ترکوند‬
‫از اونجایی که خیلی به اعداد عالقه داری‪ ،‬فکر«‬
‫»می‌کنی از اون مهمونی چقدر پول درآوردم؟‬
‫این سؤال منو گیج کرد‪ ،‬چون قبًال گفته بود که برای‬
‫‪.‬مهمونی‌هاش از کسی پول نمی‌گیره‬
‫»‪.‬پیتر گفت‪« :‬حدود دو میلیون دالر‬
‫شوکه شده بودم‪ .‬تو ذهنم شروع کردم به‬
‫‪.‬حساب‌و‌کتاب‬
‫حدود ‪ ۱۰۰‬نفر توی اون مهمونی بودن‪ .‬واقعًا ممکن‬
‫بود مهمونا هزاران یا ده‌ها هزار دالر داده باشن‬
‫برای اینکه فقط اونجا باشن؟‬
‫گفتم‪« :‬امکان نداره‪ .‬چطوری؟ چجوری همچین‬
‫»چیزی ممکنه؟‬
‫پیتر همسرش رو صدا زد و ازش خواست چک‌ها رو‬
‫‪.‬بیاره‪ .‬بعد اونا رو داد دست من تا خودم بشمارم‬
‫بیست دقیقه‌ی بعدی رو مشغول شمردن چک‌ها‬
‫بودم و سعی می‌کردم بفهمم دقیقًا چی داره‬
‫‪.‬می‌گذره‬
‫چک‌هایی به مبلغ هزاران و ده‌ها هزار دالر بینشون‬
‫‪.‬بود‪ .‬بزرگ‌ترین چک برای ششصد هزار دالر بود‬
‫‪.‬کامًال ناباور بودم‪ .‬انگار داشتم خواب می‌دیدم‬
‫وقتی شمردن تموم شد‪ ،‬به پیتر نگاه کردم و گفتم‪:‬‬
‫»‪«.‬تقریبًا نزدیک به دو میلیون دالره‬
‫»‪.‬پیتر گفت‪« :‬خب آره‪ ،‬خودم همینو گفتم که‬
 ‫اصًال نمی‌تونستم چیزی رو که دیدم درک کنم‪ .‬ولی‬
‫‪.‬پیتر هنوز کارش با من تموم نشده بود‬
‫»گفت‪« :‬حدس بزن چی شده؟‬
‫»با تردید پرسیدم‪« :‬چی؟‬
‫گفت‪« :‬این کمترین مقدار پولی بود که از یه‬
‫»‪.‬مهمونی درآوردم‬
‫اونجا بود که فهمیدم چرا اصًال براش مهم نبود اون‬
‫گلدون شکست‪ .‬با این پول می‌تونست نزدیک به ‪۲۰۰‬‬
‫‪.‬تا دیگه از همونا بخره‬
‫پرسیدم‪« :‬می‌خوام بدونم بیشترین پولی که از یه‬
‫»مهمونی درآوردی چقدر بوده؟‬
‫»‪.‬خیلی ساده و بی‌احساس گفت‪« :‬دوازده میلیون‬
‫‪.‬دهانم باز مونده بود‬
‫پرسیدم‪« :‬همه‌شون اینجوری‌ان؟ مردم میان‪،‬‬
‫خونه‌ت رو خراب می‌کنن‪ ،‬بعد بهت پول می‌دن‬
‫»بابتش؟‬
‫پیتر خندید‪« :‬نه دقیقًا‪ ،‬ولی خب بعضی وقتا اینم‬
‫»‪.‬می‌شه‬
‫پرسیدم‪« :‬خب چند وقت یه‌بار از این مهمونی‌ها‬
‫»برگزار می‌کنی؟‬
‫‪.‬هر فصل یه‌بار‪ »،‬پیتر جواب داد«‬
‫»هر فصل یه‌بار؟ و این کمترین پولیه که گرفتی؟«‬
‫پیتر سر تکون داد‪« :‬آره‪ .‬می‌دونم که این حرفا خیلی‬
‫شگفت‌انگیز به نظر می‌رسه‪ .‬ولی هیچ‌کدوم از این‬
‫»‪.‬پول‌ها برام اهمیتی نداره‬
 ‫پوزخند زدم و گفتم‪« :‬اگه من دو میلیون دالر‬
‫»‪.‬داشتم‪ ،‬اصًال نمی‌دونستم باهاش چی کار کنم‬
‫»‪.‬پیتر خندید‪« :‬خب برای همینه که بی‌پولی‬
‫او ادامه داد‪« :‬تو انقدر به عددها و دالرها اهمیت‬
‫می‌دی‪ ،‬انگار واقعًا معنایی دارن‪ .‬ولی هیچ تفاوت‬
‫»‪.‬واقعی‌ای بین دو دالر و دو میلیون دالر وجود نداره‬
‫گفتم‪« :‬خب گفتن این حرف برای تو آسونه‪ ،‬چون تو‬
‫»‪.‬داری تو میلیون‌ها دالر غلت می‌زنی‬
‫بعدش‪ ،‬پیتر دوباره تجربه‌ی خودش رو از زمانی که‬
‫شاگرد کوین بود برام یادآوری کرد‪ .‬گفت که یه‬
‫زمانی بوده که نه تنها میلیونر نبوده‪ ،‬بلکه اصًال هیچ‬
‫‪.‬پولی نداشته‬
‫پیتر گفت زندگی‌اش وقتی که پولدار شد بهتر نشد‪،‬‬
‫‪.‬فقط فرق کرد‬
‫شاید از خودت بپرسی‪« :‬اگه پیتر گفت که هیچ‌کدوم‬
‫از مهمونای مهمونیش "ثروتمند" نبودن‪ ،‬پس‬
‫»چطوری تونست دو میلیون دالر ازشون دربیاره؟‬
‫واقعیت اینه که احتماًال تو اون آدم‌ها رو "ثروتمند"‬
‫‪.‬تعریف می‌کردی‬
‫درست مثل کوین‪ ،‬پیتر هم دور خودش آدم‌هایی رو‬
‫‪.‬جمع کرده بود که ارزش قدردانی رو می‌فهمیدن‬
‫ولی پیتر هیچ‌وقت هیچ‌کدوم از اونا رو "ثروتمند"‬
‫نمی‌دید‪ ،‬چون پول براش بی‌اهمیت بود (شاید برای‬
‫همین هم بود که انقدر راحت تونسته بود پول جمع‬
‫‪.‬کنه)‬
‫پول پیتر رو تحت تأثیر قرار نمی‌داد‪ .‬برای همین‪ ،‬از‬
‫‪.‬نظر اون‪ ،‬هیچ‌کس ثروتمند نبود‬
‫تنها دلیلی که پیتر به من گفت «بی‌پول» هستم‪ ،‬این‬
‫بود که خودم این حرف رو زدم‪ .‬وگرنه‪ ،‬هیچ‌وقت‬
‫‪.‬خودش اول اینو بهم نمی‌گفت‬
‫‪:‬آخرین حرفی که پیتر اون روز به من زد این بود‬
‫الزم نیست امروز بفهمیش‪ ،‬چون تقریبًا مطمئنم«‬
‫که نمی‌فهمی‪ .‬وقتی زمانش برسه‪ ،‬می‌فهمی‪ .‬هر‬
‫وقت که باشه‪ ...‬کی می‌دونه‪ .‬ممکنه فردا باشه یا‬
‫»‪ ۱۵.‬سال دیگه‬
‫پیتر نزدیک بود‪ .‬در واقع ‪ ۱۳‬سال طول کشید تا‬
‫بفهمم واقعًا چی داشت بهم یاد می‌داد‪ .‬و هنوز هم‬
‫‪.‬چیزهایی هست که کامل درکشون نکردم‬
‫اگه تا این‌جای کتاب رو خوندی‪ ،‬حتمًا چند تا سؤال تو‬
‫‪.‬ذهنت به وجود اومده‬
‫اولین سؤال ممکنه این باشه‪ :‬آیا من واقعًا کارهایی‬
‫رو که پیتر یادم داد انجام دادم؟‬
‫پیتر چطور اون کارها رو انجام می‌داد؟‬
‫من چطور از درس‌های پیتر استفاده کردم؟‬
‫در طول این کتاب‪ ،‬جواب همه‌ی این سه سؤال رو‬
‫‪.‬بهت می‌گم‬
‫می‌دونم که هنوز واقعًا نگفتم پیتر چه جور آدمی‬
‫‪.‬بود‬
‫پیتر دقیقًا تعریف یک انسان «نامحدود» بود‪ .‬یعنی‬
‫چی؟ یعنی اگه قرار بود یه نفر باشه که هر وقت هر‬
‫‪.‬کاری دلش بخواد انجام بده‪ ،‬اون آدم پیتر بود‬
 ‫پیتر هیچ اهمیتی به عرف‌های اجتماعی یا ظاهر و‬
‫‪.‬نمایش نمی‌داد‬
‫مثًال‪ ،‬پیتر دوست داشت با راننده شخصی تو‬
‫‪.‬المبورگینی خودش این‌ور و اون‌ور بره‬
‫‪.‬برای پیتر‪ ،‬الزم نبود چیزی «منطقی» باشه‬
‫همیشه فقط این بود‪« :‬می‌دونی االن دلم چی‬
‫»‪.‬می‌خواد؟ دلم می‌خواد این کارو بکنم‬
‫‪.‬همسرش هم دقیقًا با همین منطق زندگی می‌کرد‬
‫شاید فکر کنی این سبک زندگی منجر به هرج‌ومرج‬
‫می‌شه‪ ،‬ولی من نمی‌تونم دو نفر رو تصور کنم که‬
‫‪.‬بهتر از پیتر و کندیس برای هم ساخته شده باشن‬
‫من تا زمانی که پیتر زنده بود‪ ،‬همچنان ازش یاد‬
‫‪.‬می‌گرفتم‬
‫تا وقتی که از دنیا رفت‪ ،‬خیلی از چیزهایی که بهم‬
‫یاد داده بود رو باالخره فهمیدم‪ .‬اما یه چیزی هنوز‬
‫برام مبهم مونده بود‪ .‬نمی‌تونستم دقیقًا بفهمم‬
‫‪.‬چیه‪ ،‬ولی گیجم کرده بود‬
‫سال‌ها از خیلی از آموزه‌هاش استفاده کردم تا‬
‫وضعیت مالی‌م رو بهتر کنم‪ .‬از کسی که کامًال‬
‫بی‌پول بود‪ ،‬رسیدم به جایی که با استفاده از بعضی‬
‫درس‌های پیتر‪ ،‬تونستم درآمدی شش‌رقمی به‌طور‬
‫‪.‬مداوم داشته باشم‬
‫االن که فکر می‌کنم‪ ،‬در واقع فقط بخشی از‬
‫آموزش‌هاش رو استفاده کردم‪ ،‬اونم فقط اون‬
‫‪.‬قسمت‌هایی که فکر می‌کردم می‌فهمم‬
 ‫در این کتاب‪ ،‬می‌خوام بهت بگم چی رو نفهمیده‬
‫بودم‪ .‬و همچنین می‌خوام بهت بگم که برای‬
‫بهره‌برداری از دانش پیتر و تغییر زندگی‌ت‪ ،‬چه‬
‫‪.‬کارهایی باید بکنی—همون‌طور که من کردم‬
‫چند تا نکته هست که باید در طول این کتاب برای‬
‫‪:‬اون‌ها آماده باشی‬
‫‪.‬انتظار گیج شدن رو داشته باش ●‬
‫انتظار احساس سردرگمی و فشار ذهنی رو داشته ●‬
‫‪.‬باش‬
‫‪.‬انتظار تجربه‌ی احساسات شدید رو داشته باش ●‬
‫انتظار داشته باش که دیگه هیچ‌وقت زندگی‌ت رو ●‬
‫‪.‬مثل قبل نبینی‬
‫راستی‪ ،‬اون مهمونی‌ای که پیتر برگزار کرد‪ ،‬اولین‬
‫برخورد من با چیزی به اسم شبکه‌سازی کوانتومی‬
‫بود‪ .‬اون موقع متوجهش نشدم‪ ،‬ولی حاال همه‌چیز‬
‫‪.‬برای من سر جای خودش قرار گرفته‬
‫از اینکه می‌تونم این قطعات پازل رو با تو به‬
‫‪.‬اشتراک بذارم‪ ،‬خوشحالم و قدردانم‬
 ‫تجربه‌ی سم‬
‫من بارها از آندرا خواستم که داستان راهنمایی و‬
‫آموزش دیدنش توسط پیتر رو برام تعریف کنه‪ ،‬چون‬
‫این موضوع منو به همون اندازه مجذوب خودش‬
‫‪.‬می‌کنه که احتماًال تو رو هم مجذوب کرده‬
‫اما برای تو‪ ،‬این فقط یه داستانه‪ .‬برای من‪ ،‬این‬
‫داستان نوریه که روی چیزهایی می‌تابه که با‬
‫چشمان خودم دیدم—چیزهایی که هیچ‌وقت فکر‬
‫نمی‌کردم ممکن باشن‪ .‬چیزهایی که دیدگاه من رو‬
‫نسبت به پول درآوردن و تجربه‌ی ثروت کامًال عوض‬
‫‪.‬کردن‬
‫مثًال یکی از داستان‌هایی که زیاد تعریفش کردم‪،‬‬
‫مربوط می‌شه به زمانی که دیدم آندرا در روز‬
‫کریسمس سال ‪ ،۲۰۱۹‬یه تماس تلفنی ‪ ۱۵‬دقیقه‌ای‬
‫و کامًال ناگهانی داشت‪ ،‬که منجر شد به نهایی شدن‬
‫یه معامله‌ی ‪ ۱.۵‬میلیون دالری و در نتیجه‪ ،‬خودش ‪۵۰‬‬
‫‪.‬هزار دالر کمیسیون گرفت‬
‫اون تجربه‪ ،‬اولین برخورد واقعی من با این ایده بود‬
‫که میزان پولی که می‌تونی دربیاری‪ ،‬لزومًا هیچ‬
‫ربطی به میزان زمانی که صرفش می‌کنی نداره—و‬
 ‫این موضوع‪ ،‬اهمیت «شبکه‌سازی» و آشنایی با‬
‫‪.‬افراد ثروتمند و موفق رو برای من برجسته‌تر کرد‬
‫در سال ‪ ،۲۰۲۰‬من شروع کردم به شرکت در‬
‫رویدادهای شبکه‌سازی آنالین از طریق زوم‪ .‬خیلی‬
‫زود فهمیدم که شبکه‌سازی واقعًا می‌تونه زندگی‌ت‬
‫رو تغییر بده‪ ...‬و در عین حال‪ ،‬چقدر می‌تونه‬
‫‪.‬خسته‌کننده و زمان‌بر باشه‬
‫در همین حین‪ ،‬آندرا ظاهرًا بدون هیچ زحمتی افراد‬
‫ثروتمندی رو جذب می‌کرد که حاضر بودن برای‬
‫‪.‬کارهای ساده‪ ،‬پول‌های کالنی بهش بدن‬
‫بی‌خبر از من‪ ،‬من و آندرا داشتیم به دو شیوه‌ی‬
‫‪.‬کامًال متفاوت شبکه‌سازی می‌کردیم‬
‫نکته‌ی جالب و بامزه اینه که خوِد آندرا هم‬
‫‪.‬نمی‌دونست این اتفاق داره می‌افته‬
‫چون من تجربه و زمینه‌ای که آندرا داشت رو‬
‫نداشتم‪ ،‬بیشتر چیزهایی که اون می‌خواست در‬
‫مورد شبکه‌سازی بهم یاد بده‪ ،‬کامًال از سرم‬
‫‪.‬می‌گذشت‬
‫انگار بخوای علم موشک‌سازی یاد بگیری‪ ،‬در حالی‬
‫!که فقط چند تا کالس علوم دبیرستانی گذروندی‬

‫خودم را در حال شرکت در ده‌ها قرار مالقات قهوه‬

‫با افراد ثروتمند و موفق زیادی دیدم‪ ...‬اما هیچ‌وقت‬
‫‪.‬هیچ‌چیزی از آن‌ها حاصل نشد‬
‫‪.‬بعد‪ ،‬ناگهان فکر کردم شانس به من رو کرده‬
 ‫در یک رویداد هنری در گالری‪ ،‬با مالکان یک شرکت‬
‫مالی محلی آشنا شدم‪ .‬آن‌ها از من و آندرا دعوت‬
‫کردند که برای شام به خانه‌شان برویم‪ .‬سر میز‬
‫شام‪ ،‬از این گفتند که چقدر می‌توانیم با همکاری با‬
‫شرکت آن‌ها‪ ،‬از طریق آوردن معامالت مالی و‬
‫‪.‬گرفتن کمیسیون‪ ،‬پول دربیاوریم‬
‫این موضوع واقعًا هیجان‌انگیز بود؛ انگار تمام‬
‫حرف‌هایی که آندرا سعی کرده بود به من یاد بدهد‪،‬‬
‫‪.‬داشتند به حقیقت تبدیل می‌شدند‬
‫من کامًال مطمئن بودم که باالخره فرصت طالیی‌ام‬
‫‪.‬رسیده تا در مدت کوتاهی پول زیادی دربیاورم‬
‫ماه‌ها تالش کردم تا معامالت خوب پیدا کنم‪ .‬با‬
‫بانکداران شبکه‌سازی می‌کردم و تا جایی که‬
‫می‌توانستم درباره اعتبار و امور مالی یاد‬
‫‪.‬می‌گرفتم‬
‫چند معامله عالی آوردم که می‌توانستند برایم ده‌ها‬
‫هزار دالر کمیسیون داشته باشند‪ ...‬اما همه‌شان در‬
‫‪.‬لحظه آخر خراب شدند‬
‫در همین حال‪ ،‬آندرا برای کارهای فریلنس ساده‌ای‬
‫که برای آن‌ها انجام داده بود‪ ،‬بیش از ‪ ۶۰‬هزار دالر‬
‫‪.‬پول گرفته بود‬
‫طبیعتًا‪ ،‬من ناامید‪ ،‬تحقیرشده و سرخورده شده‬
‫‪.‬بودم‬
‫چیزی که من و آندرا نمی‌دانستیم‪ ،‬این بود که هنوز‬
‫روی دو فرکانس متفاوت کار می‌کردیم—اما خیلی‬
‫‪.‬زود قرار بود که به یک فرکانس برسیم‬
 ‫اوایل امسال‪ ،‬در سال ‪ ،۲۰۲۲‬رابطه‌ی ما با مالکان‬
‫‪.‬آن شرکت مالی به طرز عجیبی از هم پاشید‬
‫انگار خود جهان نیروی مرموزی فرستاده بود تا آن‬
‫‪.‬ارتباط را کامًال نابود کند‬
‫درست وقتی که داشتم همه‌ی امیدم را از دست‬
‫می‌دادم—این‌که شاید هرگز نتوانم از باورهای‬
‫محدودکننده‌ی مالی و الگوهای خودتخریبی که باعث‬
‫خراب شدن تمام معامله‌هایم شده بودند‪ ،‬رها شوم‬
‫—با تکنیکی در زمینه‌ی رشد فردی آشنا شدم که در‬
‫زمان خیلی کوتاهی تغییر بزرگی در من ایجاد کرد و‬
‫‪.‬شوق زندگی را دوباره در من زنده کرد‬
‫همچنین دوباره کتابی را پیدا کردم که سال‌ها پیش‬
‫‪.‬خوانده بودم‬
‫نام کتاب‪ ،‬رهایی از بازی پول نوشته‌ی رابرت‬
‫‪.‬شاینفلد بود؛ کتابی درباره‌ی مکانیک کوانتومی‬
‫مدت زیادی از بازخوانی آن نگذشته بود که آندرا‬
‫شروع کرد به صحبت با من درباره‌ی مفاهیمی که‬
‫رابرت در کتابش مطرح کرده بود—بی‌خبر از من‪،‬‬
‫آندرا هم به‌تازگی مطالعه‌ی مکانیک کوانتومی را‬
‫‪.‬شروع کرده بود‬
‫روزی‪ ،‬من و آندرا داشتیم درباره‌ی شبکه‌سازی از‬
‫دیدگاه کوانتومی صحبت می‌کردیم و هر دو به یک‬
‫‪:‬نتیجه رسیدیم‬
‫پیتر‪ ،‬مربی آندرا‪ ،‬در تمام آن سال‌ها سعی داشت‬
‫‪.‬اصول کوانتومی را به او آموزش بدهد‬
‫‪.‬همه‌چیز باالخره معنا پیدا کرد‬
‫برای آندرا‪ ،‬باقی قطعات پازل از دوران آموزشش با‬
‫‪.‬پیتر سر جایشان قرار گرفتند‬
‫برای من‪ ،‬باالخره فهمیدم چرا در ایجاد تغییر در‬
‫‪.‬زندگی‌ام از طریق شبکه‌سازی موفق نبودم‬
‫من به روش «سنتی» شبکه‌سازی می‌کردم‪ ،‬در‬
‫حالی که آندرا سعی داشت روش «کوانتومی» را به‬
‫من یاد بدهد—بی‌آنکه خودش بداند که دارد در مورد‬
‫‪.‬چیزی کوانتومی صحبت می‌کند‬
‫ما یاد گرفتیم که نمی‌توانی هم‌زمان در قلمرو‬
‫‪.‬کوانتومی و قلمرو سنتی بازی کنی‬
‫‪.‬باید یکی را انتخاب کنی‬
‫و به محض اینکه قلمرو کوانتومی را انتخاب کردی‪،‬‬
‫‪.‬برای همیشه درگیرش می‌شوی‬
‫نمی‌خواهم همه‌ی جزئیات هیجان‌انگیز را همین‌جا لو‬
‫بدهم‪ .‬به خواندن ادامه بده تا سفر خودت به دنیای‬
‫!شبکه‌سازی کوانتومی را آغاز کنی‬

‫تجربه‌ی تو‬
‫این فصل کوتاه برای این طراحی شده که ذهن تو را‬
‫نسبت به شیوه‌ای که هم‌اکنون در زندگی‌ات عمل‬
‫می‌کنی باز کند‪ ،‬و تفاوتش را با زمانی که شروع به‬
‫‪.‬تمرین شبکه‌سازی کوانتومی می‌کنی نشان دهد‬
‫‪:‬چند لحظه وقت بگذار و به این پرسش‌ها فکر کن‬
 ‫بدترین تجربه‌ی زندگی‌ات چه بوده؟ ●‬
‫بهترین تجربه‌ی زندگی‌ات چه بوده؟ ●‬
‫به‌یادماندنی‌ترین تجربه‌ی زندگی‌ات چه بوده؟ ●‬
‫چه احساسات و عواطفی هنگام فکر کردن به این‬
‫سؤاالت درونت ظاهر می‌شود؟‬
‫به هر حسی که در بدنت ایجاد می‌شود توجه کن‪ .‬به‬
‫لحن افکارت دقت کن—شادی؟ غم؟ منفی بودن؟ آن‬
‫‪.‬را یادداشت کن‬
‫نکته‌ی مهم این است که دلیل احساسی که داری‬
‫‪.‬مهم نیست‪ .‬فقط بر روی خود احساس تمرکز کن‬
‫اگر تو هم مثل ما باشی‪ ،‬وقتی این تمرین را انجام‬
‫می‌دهی‪ ،‬ممکن است وسوسه شوی که فقط بر‬
‫روی احساسات مثبت تمرکز کنی‪ .‬گاهی اوقات‪ ،‬آن‬
‫تجربه‌ی بد آن‌قدر دردناک است که نمی‌خواهی به آن‬
‫‪.‬فکر کنی‬
‫ما به تو توصیه می‌کنیم اجازه بده آن تجربه را حس‬
‫کنی‪ .‬به آن فکر نکن—فقط حسش کن‪ .‬این موضوع‬
‫‪.‬بسیار مهم است‬
‫سعی نکن توجیهش کنی‪ .‬سعی نکن تحلیل یا‬
‫‪.‬منطقی‌اش کنی‪ .‬فقط آن را حس کن‬
‫در شبکه‌سازی کوانتومی‪ ،‬احساسات تو همه چیز‬
‫‪.‬هستند‬
‫بیشتر مردم آموزش دیده‌اند که احساسات خود را‬
‫نادیده بگیرند و فقط بر منطق و عقل تمرکز کنند‪.‬‬
‫این نوع تربیت‪ ،‬منجر به بیگانگی با احساسات‬
‫می‌شود‪ ،‬و در نهایت به بی‌توجهی کامل به آن‌ها‬
‫‪.‬می‌انجامد‬
 ‫این بیگانگی از احساسات‪ ،‬جامعه‌ای می‌سازد که‬
‫فقط با منطق کار می‌کند—چیزی که می‌توان آن را‬
‫کپی کرد‪ ،‬برنامه‌ریزی کرد‪ ،‬و پیش‌بینی نمود‪ .‬هر‬
‫تصمیمی که از دل و احساس سرچشمه بگیرد (و نه‬
‫‪.‬از ذهن)‪ ،‬مورد انتقاد و قضاوت قرار می‌گیرد‬
‫اما این نوع تجربه‌کردن زندگی‪ ،‬بسیار محدودکننده‬
‫است‪ ،‬چون این احساسات ما هستند که ما را به‬
‫‪.‬سمت تجربیات تازه و بزرگ‌تر سوق می‌دهند‬
‫وقتی منطق را محور تصمیم‌هایمان قرار می‌دهیم‪،‬‬
‫قوانینی می‌سازیم‪ ،‬قضاوت‌هایی شکل می‌دهیم و‬
‫انتظاراتی ایجاد می‌کنیم که ممکن است هیچ‌کدام‬
‫‪.‬پایه و اساس واقعی نداشته باشند‬
‫این قوانین‪ ،‬قضاوت‌ها و انتظارات‪ ،‬به مرور یک‬
‫قفس نامرئی در اطراف ما شکل می‌دهند که مانع‬
‫از رشد و گسترش ما می‌شود—تا جایی که در پایان‬
‫زندگی‪ ،‬متوجه می‌شویم می‌توانستیم خیلی بیشتر‬
‫از آنچه انجام دادیم‪ ،‬از زمانمان در زمین استفاده‬
‫‪.‬کنیم‬
‫آیا تا به حال احساسی نسبت به چیزی داشته‌ای که‬
‫آن را نادیده گرفته‌ای‪ ،‬چون به منطق ذهنت گوش‬
‫داده‌ای؟‬
‫اگر تا به حال در رابطه‌ای یا شغلی باقی مانده‌ای که‬
‫کامًال برایت رنج‌آور بوده—فقط به این خاطر که‬
‫احساس می‌کردی باید بمانی—پس تو هم‬
‫احساساتت را نادیده گرفته‌ای و اجازه داده‌ای مغز‬
‫‪.‬منطقی‌ات‪ ،‬تجربه‌ات را کنترل کند‬
 ‫در عوض‪ ،‬وقتی که شبکه‌سازی کوانتومی را تمرین‬
‫می‌کنی‪ ،‬هرگز کاری را که با تو جور نیست‪ ،‬بیشتر‬
‫‪.‬از آن‌چه واقعًا الزم است ادامه نمی‌دهی‬
‫بین ناراحتِی ناشی از گسترش و ناراحتِی ناشی از‬
‫‪.‬محدودیت تفاوت بزرگی وجود دارد‬
‫از دیدگاه شبکه‌سازی کوانتومی‪ ،‬گسترش تمام هدف‬
‫‪.‬زندگی بر روی زمین است‬
‫وقتی گسترش پیدا می‌کنی‪ ،‬خودت و آگاهیت را‬
‫نسبت به تجربیات بزرگ‌تر‪ ،‬احساسات عمیق‌تر‪،‬‬
‫احساسات قوی‌تر‪ ،‬فراوانی بیشتر و جادوی بیشتر‬
‫‪.‬باز می‌کنی‬
‫ناراحتِی ناشی از گسترش شبیه کش آمدن است‪،‬‬
‫شبیه باز کردن فضای درونت برای جا دادن چیزهای‬
‫بیشتر‪ .‬ممکن است شدید باشد‪ ،‬اما هرگز خفه‌کننده‬
‫‪.‬نیست‬
‫همان‌طور که نور بدون تاریکی وجود ندارد‪ ،‬پیش از‬
‫‪.‬تجربه‌ی گسترش‪ ،‬باید محدودیت را تجربه کنی‬
‫محدودیت‪ ،‬احساسی‌ست آمیخته با مقایسه‪ ،‬کمبود‪،‬‬
‫ناتوانی‪ ،‬اجبار‪ ،‬تنش و ترس‪ .‬بیشتر مردم نسبت به‬
‫آن بی‌حس شده‌اند‪ ،‬چون درون همان قفس نامرئی‬
‫‪.‬منطق‪ ،‬قضاوت‪ ،‬انتظارات و قوانین زندگی می‌کنند‬
‫ناراحتِی ناشی از محدودیت‪ ،‬احساس خفگی ایجاد‬
‫می‌کند‪ .‬همان حسی که باعث می‌شود بخواهی فرار‬
‫‪.‬کنی—اما هیچ‌وقت نمی‌توانی از آن فرار کنی‬
‫شبکه‌سازی سنتی‪ ،‬تابعی از محدودیت است‪ .‬با‬
‫مجموعه‌ای از قوانین همراه است که باید از آن‌ها‬
 ‫پیروی کنی‪ .‬اگر می‌خواهی موفق شوی‪ ،‬باید از‬
‫بقیه بهتر باشی‪ .‬درونش رقابت و حس کمبود وجود‬
‫‪.‬دارد‬
‫در بخش بعدی‪ ،‬به‌طور دقیق بررسی خواهیم کرد که‬
‫محدودیت‌های درون تجربه‌ی تو چقدر عمیق‌اند‪،‬‬
‫چطور توانایی تو برای رشد را تحت تأثیر قرار‬
‫‪.‬می‌دهند‪ ،‬و چطور می‌توانی آن‌ها را رها کنی‬

‫پارت ‪2‬‬
‫‪p.40‬‬
‫آگاه شدن از محدودیت و چگونگی رهایی از آن‬
‫محدودیت‌ها از همان لحظه‌ای که شروع به یادگیری‬
‫‪.‬می‌کنید‪ ،‬بر شما تحمیل می‌شوند‬
‫زمانی که متولد می‌شوید‪ ،‬همچون ِگلی هستید که‬
‫توسط تجربیات بیرونی شما—مانند والدین‪ ،‬فرهنگ‬
‫و غیره—شکل می‌گیرد‪ .‬نتیجه‌ی این فرایند‪ ،‬موجودی‬
‫‪.‬است که با انبوهی از محدودیت‌ها احاطه شده است‬
‫اولین محدودیت شما زمانی شکل گرفت که برای‬
‫نخستین بار به شما گفته شد یا مجبور شدید‬
‫احساسات خود را برای راحتی و آرامش دیگران‬
‫‪.‬سرکوب کنید‬
‫با گذشت زمان‪ ،‬قوانین‪ ،‬الگوها و رفتارهای بیشتری‬
‫را می‌آموزید که فاصله‌ی میان آنچه فکر می‌کنید که‬
‫هستید و آنچه که در حقیقت هستید را بیشتر و‬
‫بیشتر می‌کند—یک موجود نامحدود‪ ،‬الهام‌بخش و‬
‫سرشار از شادی که آگاهی را در خود جای داده‬
‫‪.‬است‬
‫این مسئله به معنای قربانی شدن نیست‪ ،‬هرچند‬
‫احتماًال شما را به این باور رسانده‌اند‪ .‬حقیقت این‬
‫است که محدودیت‌ها فقط یک تجربه هستند‪ .‬آن‌ها‬
‫چیزی نیستند که باید به آن‌ها چنگ بزنید‪ ،‬و قرار هم‬
‫‪.‬نیست که محدود باقی بمانید‬
‫‪.‬یکی از محدودیت‌های تقریبًا جهانی‪ ،‬پول است‬
‫آیا از باورهای محدودکننده‌ای که در مورد پول به‬
‫شما آموزش داده شده‪ ،‬آگاه هستید؟‬
‫باورهایی مانند‪« :‬پول درآوردن سخت است»‪« ،‬باید‬
‫برای مواقع اضطراری پول پس‌انداز کرد» یا «پول‬
‫ریشه‌ی همه‌ی شرارت‌هاست»؟‬
‫زمانی که به این باورها اعتقاد داشته باشید‪،‬‬
‫تجربیاتی را جذب می‌کنید که به نظر می‌رسد این‬
‫‪.‬باورها را تأیید می‌کنند‬
‫‪p.41‬‬
 ‫برای مثال‪ ،‬اگر باور داشته باشید که برای به دست‬
‫آوردن پول باید سخت کار کنید‪ ،‬بدون کار سخت در‬
‫‪.‬کسب درآمد دچار مشکل خواهید شد‬
‫محدودیت‌های مالی فقط به نحوه‌ی کسب درآمد‬
‫مربوط نمی‌شوند‪ ،‬بلکه شامل نحوه‌ی خرج کردن آن‬
‫‪.‬نیز می‌شوند‬
‫در اوایل این کتاب‪ ،‬درباره‌ی اینکه چگونه "پیتر" از‬
‫قدرت قدردانی برای جمع‌آوری ثروت خود استفاده‬
‫کرد‪ ،‬خواندید‪ .‬اگر درک این موضوع برایتان دشوار‬
‫‪:‬است‪ ،‬شاید این توضیح به شما کمک کند‬
‫آیا تا به حال توجه کرده‌اید که وقتی سرمایه‌گذاری‌ها‬
‫افزایش ارزش پیدا می‌کنند‪ ،‬می‌گوییم در حال‬
‫هستند؟ )‪«» (appreciating‬افزایش ارزش‬
‫تصور کنید به فروشگاه مواد غذایی رفته‌اید و سبد‬
‫خرید خود را با تنقالت‪ ،‬غذاها و وسایل خانگی مورد‬
‫عالقه‌تان پر کرده‌اید‪ .‬وقتی صندوقدار قیمت‌ها را‬
‫حساب می‌کند‪ ،‬شما تماشا می‌کنید که مجموع مبلغ‬
‫باالتر و باالتر می‌رود‪ .‬در این لحظه چه فکری در‬
‫ذهن شما می‌گذرد؟‬
‫بیشتر مردم در ذهن خود حساب‌و‌کتاب می‌کنند و‬
‫آرزو دارند که مبلغ نهایی کمتر از ‪ ۷۵ ،۵۰‬یا ‪ ۱۰۰‬دالر‬
‫باشد‪ .‬وقتی مجموع مبلغ ‪ ۹۸.۰۷‬دالر می‌شود‪ ،‬با‬
‫خیال راحت نفس می‌کشند‪ ،‬اما اگر ‪ ۱۱۰.۸۶‬دالر‬
‫‪.‬شود‪ ،‬از گرانی فروشگاه شکایت می‌کنند‬
‫اما به جای ناراحت شدن از کاهش پول در حساب‬
‫بانکی‌تان‪ ،‬می‌توانید بابت تمام چیزهای فوق‌العاده‌ای‬
‫‪.‬که به خانه می‌برید‪ ،‬قدردانی کنید‬
 ‫البته‪ ،‬ناراحت شدن بابت خرج کردن پول اشتباه‬
‫نیست؛ این فقط یکی از تجربه‌هایی است که‬
‫‪.‬می‌توانید داشته باشید‬
‫اما به این فکر کنید که این طرز تفکر چگونه‬
‫‪.‬می‌تواند شما را محدود کند‬
‫چه چیزهایی را از خریدن (یا تجربه کردن) کنار‬
‫گذاشته‌اید‪ ،‬فقط به این دلیل که نمی‌توانید از نظر‬
‫منطقی توجیه کنید که برای آن پول خرج کنید؟‬
‫شما متقاعد شده‌اید که ثروت و وفور شما در میزان‬
‫پولی که در اختیار دارید خالصه می‌شود‪ ،‬نه در‬
‫‪.‬چیزهایی که می‌توانید بخرید و تجربه کنید‬
‫در واقع‪ ،‬غذاهایی که می‌خورید‪ ،‬لباس‌هایی که‬
‫می‌پوشید‪ ،‬بلیط‌های پروازی که می‌خرید‪ ،‬وسایل‬
‫مورد نیاز‪ ،‬اشیای تزئینی و مبلمانی که تهیه‬
‫می‌کنید‪ ،‬همان تنوع تجربیاتی را می‌سازند که‬
‫‪.‬زندگی را غنی می‌کند—نه صرفًا خوِد پول‬
‫‪p.42‬‬
‫آن را با تمام تجربه‌هایی که به‌طور رایگان به دست‬
‫می‌آورید ترکیب کنید‪ ،‬و زندگی مملو از چیزهایی‬
‫‪.‬می‌شود که می‌توانید بابت آن‌ها قدردان باشید‬
‫قدردانی زبان گسترش و رشد است‪ .‬هرچه این زبان‬
‫را روان‌تر صحبت کنید‪ ،‬گسترش و رشد بیشتری را‬
‫‪.‬تجربه خواهید کرد‬
‫این همان چیزی است که "پیتر" از "کوین" و‬
‫‪.‬جلساتش آموخت‬
‫وقتی پیتر به فروشگاه مواد غذایی می‌رفت‪ ،‬هرگز‬
‫آن را به‌عنوان خرید کردن نمی‌دید‪ .‬او می‌گفت که‬
 ‫در واقع در حال ابراز قدردانی از تمام تجربیاتی‬
‫‪.‬است که دریافت می‌کند‬
‫به یاد داشته باشید—احساسات کلید اصلی در‬
‫شبکه‌سازی کوانتومی هستند‪ ،‬و قدردانی یک‬
‫‪.‬احساس است‬
‫خب‪ ،‬چه چیزهای دیگری شما را محدود می‌کنند؟‬
‫نگذارید ذهنتان شما را سردرگم کند‪ .‬تمام‬
‫محدودیت‌ها را می‌توان در سه دسته‌ی اصلی قرار‬
‫داد که در ادامه‌ی این کتاب به‌طور مفصل بررسی‬
‫‪.‬خواهیم کرد‬
‫اما اگر می‌خواهید همین حاال فرایند رهاسازی خود‬
‫از محدودیت‌ها را شروع کنید‪ ،‬می‌توانید از همین‬
‫‪.‬لحظه آغاز کنید‬
‫نکته‌ی جالب این است که راه شناسایی یک‬
‫‪.‬محدودیت‪ ،‬احساس شما نسبت به آن است‬
‫خنده‌دار نیست؟ ما طوری تربیت شده‌ایم که‬
‫احساسات خود را نادیده بگیریم و فقط بر منطق‬
‫تمرکز کنیم‪ ،‬اما در حقیقت‪ ،‬احساسات کلید رهایی‬
‫‪.‬از محدودیت‌ها هستند‬
‫کدام احساس نشان‌دهنده‌ی وجود یک محدودیت‬
‫است؟‬
‫‪.‬احساس ناراحتی‬
‫نمی‌خواهیم بابت این موضوع خودتان را سرزنش‬
‫کنید‪ ،‬اما هر بار که از یک احساس یا تجربه‌ی‬
‫ناخوشایند فرار کرده‌اید‪ ،‬در واقع فرصتی برای‬
 ‫رهایی از برخی از محدودیت‌های خود را از دست‬
‫‪.‬داده‌اید‬
‫چرا ناراحتی نشانه‌ی وجود محدودیت است؟‬
‫زیرا واکنش طبیعی ما این است که از ناراحتی فرار‬
‫کنیم و حواس خود را پرت کنیم‪ ،‬و این چرخه باعث‬
‫‪.‬تداوم محدودیت‌هایمان می‌شود‬
‫!این شبیه به یک شوخی است که جهان با ما دارد‬
‫حقیقت این است که محدودیت‌ها هیچ معنای‬
‫واقعی‌ای ندارند‪ .‬تجربیات منفی هیچ معنایی‬
‫درباره‌ی شما ندارند‪ ،‬جز آن معنایی که ذهن منطقی‬
‫‪.‬شما به آن‌ها می‌بخشد‬
‫‪.‬آن‌ها چیزی بیش از تجربه نیستند‬
‫‪p.43‬‬
‫از دیدگاه شبکه‌سازی کوانتومی‪ ،‬هدف زندگی این‬
‫است که تجربیات متنوعی را از سر بگذرانیم—در‬
‫ابتدا با یک دیدگاه محدود‪ ،‬و سپس حرکت به سوی‬
‫‪.‬یک دیدگاه نامحدود‬
‫نکته‌ی جانبی‪ :‬شما در حال خواندن این کتاب 💡‬
‫هستید‪ ،‬زیرا به یک تلنگر برای آغاز روند رهایی از‬
‫‪.‬محدودیت‌های خود نیاز داشتید‬
‫پس‪ ،‬به مسائلی فکر کنید که باعث ناراحتی شما‬
‫‪.‬می‌شوند‬
‫بخش‌هایی از زندگی شما که بیش از هر چیز نیاز به‬
‫تغییر دارند‪ ،‬همان‌هایی هستند که بیشترین احساس‬
‫‪.‬ناراحتی را در شما ایجاد می‌کنند‬
 ‫ناراحتی همان احساسی است که هنگام واگذاری‬
‫‪.‬قدرت خود به چیزی دیگر تجربه می‌کنید‬
‫واگذاری قدرت» یعنی اجازه دادن به چیزی برای«‬
‫تأثیرگذاری بر تجربه‌ی زندگی شما‪ ،‬به گونه‌ای که‬
‫باعث محدودیت شود‪ .‬ناراحتی همان نشانه‌ای است‬
‫که به شما می‌گوید کجا و کی این اتفاق افتاده‬
‫‪.‬است‬
‫توجه کنید‪ :‬هیچ‌چیز واقعًا قدرت شما را از شما‬
‫نگرفته است‪ ،‬بلکه همیشه خودتان—اغلب به‌طور‬
‫‪.‬ناآگاهانه—قدرت خود را واگذار کرده‌اید‬
‫این یکی از اصول مسئولیت‌پذیری رادیکال است‪ ،‬که‬
‫شاید سخت‌ترین اصل در شبکه‌سازی کوانتومی‬
‫باشد‪ ،‬اما در عین حال مهم‌ترین و پربارترین اصل‬
‫‪.‬نیز هست‪ ،‬به‌ویژه وقتی که در آن مهارت پیدا کنید‬
‫اما افراد معموًال قدرت خود را به چه چیزهایی 🔎‬
‫واگذار می‌کنند؟‬
‫چه موضوعاتی باعث ناراحتی شما می‌شوند؟ 🔹‬
‫‪:‬در اینجا چند نمونه برای تأمل آورده شده است 🔹‬
‫•‬ ‫سیاست و افرادی که عقاید مخالف دارند‬
‫•‬ ‫پول‪ ،‬چه داشتن مقدار زیادی از آن و چه کمبود‬
‫آن‬
‫•‬ ‫جنسیت‪ ،‬تمایالت جنسی و گرایش جنسی‬
‫•‬ ‫بدن فیزیکی و ظاهر شما‬
‫•‬ ‫سیستم‌ها و ساختارهای سرکوبگر‬
‫•‬ ‫قدرت‪ ،‬چه احساس بی‌قدرتی و چه احساس‬
‫قدرتمندی‬
 ‫•‬ ‫پیامدها و مواجهه با دردسر‬
‫•‬ ‫مرگ‬
‫•‬ ‫معاشرت‪ ،‬صحبت در جمع و موقعیت‌های‬
‫اجتماعی‬
‫•‬ ‫اشتباه کردن‪ ،‬مورد انتقاد قرار گرفتن یا طرد‬
‫شدن‬
‫•‬ ‫احساس قربانی بودن یا پذیرفتن مسئولیت‬
‫شخصی‬
‫•‬ ‫تنهایی‬
‫•‬ ‫عشق‪ ،‬چه مورد عشق قرار گرفتن و چه محروم‬
‫شدن از عشق‬
‫هر یک از این موضوعات می‌توانند سرنخی باشند 💡‬
‫که نشان می‌دهند کجا قدرت خود را واگذار کرده‌اید‬
‫‪—.‬و کجا می‌توانید آن را پس بگیرید‬
‫‪P٫44‬‬
‫تقریبًا بی‌نهایت مثال دیگر می‌توانم ارائه دهم‪ ،‬اما‬
‫این‌ها نمونه‌هایی از رایج‌ترین چیزهایی هستند که‬
‫‪.‬افراد قدرت خود را به آن‌ها واگذار می‌کنند‬
‫هرچند ممکن است اجتناب از ناراحتی وسوسه‌انگیز‬
‫باشد‪ ،‬اما بسیار مهم است که درک کنید تجربیات‬
‫ناخوشایند بخش اساسی «بازی زندگی» هستند که‬
‫‪.‬در حال حاضر مشغول آن هستید‬
‫هرچه بیشتر تجربه کنید‪ ،‬احساسات بیشتری را درک‬
‫خواهید کرد و در نتیجه‪ ،‬بیشتر رشد و گسترش پیدا‬
‫‪.‬می‌کنید‬
‫هرچه بیشتر با تجربیات ناراحت‌کننده روبه‌رو شوید‬
 ‫و قدرت خود را از آن‌ها پس بگیرید‪ ،‬به فردی‬
‫‪.‬نامحدودتر تبدیل خواهید شد‬
‫گسترش مهم است‪ ،‬زیرا درست مانند ارتقا در یک 🔹‬
‫‪.‬بازی ویدیویی است‬
‫وقتی یک بازی را شروع می‌کنید‪ ،‬شخصیت شما‬
‫‪.‬مهارت‌ها‪ ،‬ابزارها و قابلیت‌های بسیار محدودی دارد‬
‫با ادامه‌ی بازی و رسیدن به سطوح باالتر‪ ،‬مهارت‌ها‬
‫و ابزارهای جدیدی را باز می‌کنید و شخصیت شما‬
‫قدرتمندتر می‌شود تا بتوانید با دشمنان قوی‌تر‬
‫‪.‬مبارزه کنید یا امتیاز بیشتری کسب کنید‬
‫اگر فقط با مهارت‌ها و ابزارهای سطح ‪ ۱‬وارد 📌‬
‫‪.‬مرحله‌ی نهایی بازی شوید‪ ،‬موفق نخواهید شد‬
‫از طرف دیگر‪ ،‬اگر در همان ابتدای بازی همه‌ی 📌‬
‫مهارت‌ها و ابزارهای سطح نهایی را داشته باشید‪،‬‬
‫بازی کسل‌کننده و بیش از حد آسان خواهد شد و‬
‫‪.‬تالشی برای پیشرفت نخواهید کرد‬
‫ممکن است اکنون از خود بپرسید‪« :‬چگونه 🔎‬
‫»می‌توانم قدرت خود را پس بگیرم؟‬
‫در ابتدای این کتاب‪ ،‬من (سم) اشاره کردم که یک‬
‫روش رشد فردی را کشف کردم که در مدت‌زمان‬
‫‪.‬کوتاهی زندگی‌ام را متحول کرد‬
‫آنچه کشف کردم‪ ،‬روشی برای بازپس‌گیری قدرت‬
‫‪.‬خودم بود‬
‫‪:‬استراتژی من دو عنصر اساسی دارد‬
‫‪1.‬‬ ‫احساس کردِن احساسات بزرگ‬
‫‪2.‬‬ ‫پذیرفتن و لذت بردن از یک تجربه‬
 ‫در طول زندگی‪ ،‬ما تجربه‌هایی را از سر می‌گذرانیم‬
‫‪.‬که ممکن است درون ما زخم‌های عاطفی ایجاد کنند‬
‫این تجربیات ممکن است بسیار شدید و بزرگ 🔹‬
‫‪.‬باشند‪ ،‬مانند تجربه‌ی آزار جسمی‬
‫یا ممکن است کوچک‌تر اما همچنان تأثیرگذار 🔹‬
‫باشند‪ ،‬مانند اینکه والدینتان همیشه شما را به‌خاطر‬
‫‪.‬بلند صحبت کردن سرزنش می‌کردند‬
‫‪p.45‬‬
‫به‌طور معمول‪ ،‬با گذشت زمان‪ ،‬احساسات ما نسبت‬
‫به این تجربیات آسیب‌زا دیگر به شکل هیجان‌های‬
‫عاطفی ظاهر نمی‌شوند‪ ،‬بلکه در قالب الگوهای‬
‫‪.‬رفتاری و عادت‌های مخرب بروز پیدا می‌کنند‬
‫برخی از این رفتارهای مخرب عبارت‌اند از‪🔹 :‬‬
‫خودتخریبی‪ ،‬انزواطلبی‪ ،‬جویدن ناخن‪ ،‬کمال‌گرایی‪،‬‬
‫‪...‬بی‌بندوباری‪ ،‬و‬
‫نکته‌ی مشترک همه‌ی این رفتارها‪ ،‬ناراحتی‌ای است‬
‫‪.‬که ایجاد می‌کنند‬
‫هنگامی که شروع به شناسایی تجربه‌ها و ✋‬
‫موقعیت‌هایی می‌کنید که باعث ناراحتی شما‬
‫می‌شوند‪ ،‬ببینید آیا می‌توانید آن‌ها را در یکی از این‬
‫‪:‬دو دسته قرار دهید‬
‫»تجربه‌های «احساسات بزرگ ⃣️‪1‬‬
‫»تجربه‌های «آزاردهنده ⃣️‪2‬‬
‫دسته‌ی "احساسات بزرگ" شامل تجربیاتی است 🔹‬
‫که احساسات شدیدی مانند گناه‪ ،‬شرم‪ ،‬غم یا خشم‬
‫‪.‬را در شما برمی‌انگیزند‬
 ‫ممکن است هنگام فکر کردن یا صحبت درباره‌ی 💔‬
‫این تجربیات بشدت احساس ناراحتی کنید یا حتی‬
‫نتوانید بدون آشفتگی شدید درباره‌ی آن‌ها صحبت‬
‫‪.‬کنید‬
‫این تجربه‌ها مانند زخم‌هایی تازه و دردناک به نظر 💔‬
‫‪.‬می‌رسند و روبه‌رو شدن با آن‌ها بسیار دشوار است‬
‫در این موارد‪ ،‬باید اولین عنصر استراتژی من را 📌‬
‫‪".‬اجرا کنید‪" :‬احساس کردِن احساسات خود‬
‫هر زمان که امکانش را داشتید و هرقدر که نیاز 🔸‬
‫داشتید‪ ،‬خود را به مکانی آرام و امن ببرید و اجازه‬
‫‪.‬دهید که احساسات بزرگتان را تجربه کنید‬
‫فریاد بزنید‪ ،‬بالش پرت کنید‪ ،‬بدن خود را بلرزانید‪🔸 ،‬‬
‫مشت‌هایتان را به زمین بکوبید‪ ،‬گریه کنید‪ ،‬ناله کنید‪،‬‬
‫‪.‬یا حتی بی‌حرکت دراز بکشید‬
‫اجازه دهید که انرژی احساسی‌ای که در بدن شما 💡‬
‫‪.‬انباشته شده است‪ ،‬حرکت کند و آزاد شود‬
‫مهم‌ترین نکته‌ای که می‌توانم به شما بگویم این️⚠‬
‫‪.‬است که درباره‌ی دلیل ناراحتی‌تان فکر نکنید‬
‫افکار شما فقط باعث طوالنی‌تر شدن این تجربه 💭‬
‫‪.‬می‌شوند و کامًال بی‌ربط هستند‬
‫بدن شما به توجهتان نیاز دارد‪ .‬شما باید احساس 💖‬
‫‪.‬امنیت کنید تا بتوانید احساسات خود را ابراز کنید‬
‫برای شروع و تمرین این کار‪ ،‬به خودتان چیزی 🌿‬
‫‪.‬بدهید که من آن را "آگاهی محبت‌آمیز" می‌نامم‬
‫‪p.46‬‬
 ‫آگاهی محبت‌آمیز" یعنی اینکه با مالیمت و بدون"‬
‫قضاوت‪ ،‬احساسات خود را در بدن خود مشاهده‬
‫‪.‬کنید‬
‫به عبارت دیگر‪ ،‬به‌جای فکر کردن‪ ،‬اجازه دهید 💡‬
‫ذهنتان فقط نظاره‌گر احساسات بدنتان باشد—آرام‬
‫‪.‬و با محبت‬
‫هرچه بیشتر به خودتان اجازه دهید که احساسات ✨‬
‫بزرگتان را تجربه کنید‪ ،‬شدت آن‌ها کمتر شده و‬
‫درونتان آرامش و فضای بیشتری احساس خواهید‬
‫‪.‬کرد‬
‫)!این همان گسترش و رهایی است(‬
‫این تمرین بسیار ساده است‪ ،‬اما ممکن است در 🔹‬
‫‪.‬ابتدا دشوار به نظر برسد‬
‫‪.‬با خودتان مهربان باشید 🔹‬
‫حتی می‌توانید از یک درمانگر روان‌تنی (سوماتیک) 🔹‬
‫‪.‬یا یک شفاگر برای راهنمایی کمک بگیرید‬

‫"دسته‌ی دوم‪" :‬تجربه‌های آزاردهنده ✅‬

‫این دسته شامل چیزهایی است که شما را اذیت یا 💭‬
‫کالفه می‌کنند‪ ،‬اما وقتی درباره‌ی آن‌ها صحبت‬
‫‪.‬می‌کنید‪ ،‬دچار احساسات شدید نمی‌شوید‬
‫‪:‬برخی از نمونه‌های رایج در این دسته 🧐‬
‫کمال‌گرایی 🔹‬
‫اضطراب اجتماعی 🔹‬
‫تالش بیش‌ازحد برای راضی کردن دیگران 🔹‬
 ‫ریختن سس کچاپ روی لباس در اولین قرار 🔹‬
‫!مالقات‬
‫با گذشت زمان‪ ،‬وقتی احساسات بزرگ خود را 💡‬
‫کامًال تجربه کردید‪ ،‬آن‌ها کوچک‌تر شده و به دسته‌ی‬
‫‪".‬تجربه‌های آزاردهنده" منتقل می‌شوند‬
‫شما می‌توانید قدرت خود را از هر چیزی در این ✋‬
‫دسته پس بگیرید‪ ،‬با تمرینی که من آن را "تمرین‬
‫‪.‬جمالت" می‌نامم‬

‫تمرین جمالت برای بازیابی قدرت شخصی 🔹‬

‫می‌توانید این تمرین را هر زمان‪ ،‬بر روی هر 📌‬
‫موضوعی که باعث احساسات شدید نمی‌شود‪ ،‬انجام‬
‫‪.‬دهید‬
‫آماده‌اید تمرین کنید؟ ✨‬
‫ابتدا‪ ،‬یک عادت یا الگوی رفتاری که شما را آزار ⃣️‪۱‬‬
‫‪.‬می‌دهد انتخاب کنید و آن را در ذهن داشته باشید‬
‫‪.‬در جایی راحت بنشینید یا دراز بکشید ⃣️‪۲‬‬
‫پنج نفس عمیق بکشید و به‌آرامی بازدم کنید‪۳️⃣ ،‬‬
‫‪.‬توجه خود را به اندام‌هایتان معطوف کنید‬
‫‪.‬هدف این مرحله‪ :‬رسیدن به حداکثر آرامش است 📌‬
‫یک نشانه‌ی خوب برای اینکه کامًال آرام شده‌اید‪🧘 ،‬‬
‫این است که احساس کنید بدنتان سنگین شده و‬
‫انگار در جایی که نشسته یا دراز کشیده‌اید فرو‬
‫‪.‬می‌روید‬
‫پس از آرام شدن‪ ،‬گام بعدی این است که "ایگو" 🔹‬
‫‪(.‬نفس) خود را کنار بگذارید‬
‫اگر در طول این تمرین‪ ،‬ایگو درگیر شود‪ ،‬ممکن 💡‬
 ‫است احساس خشم‪ ،‬گناه‪ ،‬غم یا ناامیدی کنید‪،‬‬
‫‪.‬به‌جای اینکه احساس آرامش داشته باشید‬
‫اما نگران نباشید—اگر این اتفاق افتاد‪ ،‬همیشه 😌‬
‫!می‌توانید دوباره تالش کنید‬
‫‪p.47‬‬
‫‪:‬جمله‌ی زیر را با صدای بلند برای خودتان بگویید ✅‬
‫من با محبت‪ ،‬ایگوی خود را موقتًا کنار" 🗣‬
‫"‪.‬می‌گذارم‬

‫پس از اینکه آرام شدید و ایگوی خود را کنار 🌿‬

‫گذاشتید‪ ،‬گام بعدی این است که با صدای بلند‬
‫اعتراف کنید که از احساسی که آن تجربه‌ی‬
‫‪.‬آزاردهنده ایجاد می‌کند‪" ،‬لذت" می‌برید‬
‫به همین دلیل است که در مرحله‌ی قبل‪ ،‬باید ایگو 💡‬
‫را کنار بگذارید—زیرا این حقیقت ممکن است برای‬
‫‪.‬شما چالش‌برانگیز باشد‬
‫شاید بخش کوچکی از وجودتان همین حاال هم این 🔍‬
‫‪.‬را می‌داند‬
‫می‌دانید که در برخی از رفتارهای غیرمفید گرفتار‬
‫هستید‪ ،‬زیرا نتیجه‌ی "ناخواسته" اما قابل‌پیش‌بینی‬
‫آن‪ ،‬به نوعی شما را راضی می‌کند یا یک نیاز درونی‬
‫‪.‬را برطرف می‌کند‬

‫چرا افراد از الگوهای رفتاری منفی لذت می‌برند؟ 🔹‬

‫تمام رفتارهای ما‪ ،‬به نوعی قرار است برایمان 📌‬
‫‪.‬مفید باشند‬
 ‫شما ممکن است آگاهانه یا ناخودآگاه از این فواید 🔹‬
‫‪.‬اطالع داشته باشید‬
‫اکثر الگوهای رفتاری منفی که نتایج ناخواسته 🔹‬
‫ایجاد می‌کنند‪ ،‬رفتارهای ناسازگارانه‌ای هستند که از‬
‫‪.‬یک نوع آسیب (تروما) سرچشمه گرفته‌اند‬
‫این رفتارها در گذشته به شما کمک کرده‌اند که از 💭‬
‫یک آسیب جان سالم به در ببرید‪ ،‬اما اکنون در‬
‫‪.‬زندگی‌تان مشکل ایجاد کرده‌اند‬
‫وقتی اعتراف می‌کنید که از احساس ناشی از یک 💡‬
‫رفتار یا الگو "لذت می‌برید"‪ ،‬در واقع قدرت خود را‬
‫‪.‬پس می‌گیرید‬
‫چون این اعتراف‪ ،‬پذیرش روشنی است از اینکه ✔‬
‫‪.‬چرا به انجام آن رفتار ادامه می‌دهید‬
‫و در عین حال‪ ،‬مسئولیت کامل آن را نیز بر عهده ✔‬
‫‪.‬می‌گیرید‬

‫شما به سادگی آن رفتار را ادامه می‌دهید‪ ،‬چون از 📌‬

‫"احساسی" که ایجاد می‌کند لذت می‌برید (و نه‬
‫لزومًا از شرایطی که آن احساس را به وجود‬
‫‪.‬می‌آورد)‬
‫پذیرش این سطح از مسئولیت فردی ممکن است 💡‬
‫دشوار باشد‪ ،‬اما این همان منبع اصلی قدرت‬
‫💫 ‪.‬شماست‬
‫‪p.48‬‬
‫در اینجا دو جمله‌ی تأییدی وجود دارد که می‌توانید ✅‬
‫‪.‬برای پذیرش این حقیقت استفاده کنید‬
‫فقط کافی است آن‌ها را متناسب با الگوهای 🎯‬
 ‫فکری یا رفتاری‌ای که می‌خواهید از آن‌ها رهایی‬
‫‪.‬یابید‪ ،‬تنظیم کنید‬
‫من مایلم اعتراف کنم که از احساِس ‪ ...‬لذت" 🗣‬
‫"‪.‬می‌برم‬
‫من مایلم اعتراف کنم که از حِس ‪ ...‬لذت" 🗣‬
‫"‪.‬می‌برم‬

‫‪:‬مثال‌هایی از جمالت تأییدی 💡‬

‫من مایلم اعتراف کنم که از احساِس کافی نبودن" 🔹‬
‫"‪.‬برای دستیابی به خواسته‌هایم لذت می‌برم‬
‫من مایلم اعتراف کنم که از حِس بی‌ثبات بودن و" 🔹‬
‫"‪.‬غیرقابل‌اعتماد بودن لذت می‌برم‬
‫من مایلم اعتراف کنم که از حِس خراب کردن" 🔹‬
‫"‪.‬همه‌چیز در زندگی‌ام لذت می‌برم‬

‫‪:‬گام نهایی تمرین 🏆‬

‫جمله‌ی انتخابی خود را با صدای بلند و لحنی خنثی ✔‬
‫‪.‬تکرار کنید‬
‫اگر به اندازه‌ی کافی آرام باشید و به بدن خود 💡‬
‫آگاه باشید‪ ،‬هنگام گفتن این جمله‪ ،‬حرکت انرژی را‬
‫‪.‬در درونتان احساس خواهید کرد‬
‫ممکن است شروع به خندیدن یا خمیازه کشیدن 🔹‬
‫‪.‬کنید‬
‫شاید احساسی شبیه برانگیختگی‪ ،‬لرزش عضالت‪🔹 ،‬‬
‫سوزن‌سوزن شدن‪ ،‬مورمور شدن در ستون فقرات‪،‬‬
‫‪.‬یا تغییر در جریان انرژی بدن را تجربه کنید‬
‫این‌ها نشانه‌های آزاد شدن انرژی‌های عاطفی‌ای 🔥‬
‫هستند که در بدن شما گیر افتاده بودند و باعث‬
‫‪.‬تکرار این رفتارها می‌شدند‬

‫هدف تمرین "جمالت تأییدی" این است که جمله‌ی 🎯‬

‫خود را آن‌قدر تکرار کنید تا حرکت انرژی متوقف‬
‫‪.‬شود‬
‫وقتی بتوانید همان جمله را بگویید و هیچ واکنش ✅‬
‫فیزیکی در بدنتان احساس نکنید‪ ،‬می‌دانید که قدرت‬
‫‪.‬خود را از آن تجربه یا عادت پس گرفته‌اید‬

‫جالب‌ترین بخش این تمرین این است که تغییرات 💡‬

‫‪.‬معموًال بالفاصله اتفاق می‌افتند‬
‫به عبارت دیگر‪ ،‬وقتی از این روش استفاده کنید‪✨ ،‬‬
‫انرژی احساسی خود را آزاد کنید و قدرتتان را پس‬
‫بگیرید‪ ،‬بدون هیچ تالش اضافی‪ ،‬آن رفتار را دیگر‬
‫💫 !انجام نخواهید داد‬
‫‪p.49‬‬
‫اگر تمرین "جمالت تأییدی" را به طور منظم انجام ✅‬
‫دهید و شروع به پس گرفتن قدرت خود از الگوهای‬
‫فکری و رفتاری قدیمی و ناخواسته کنید‪ ،‬متوجه‬
‫‪.‬تغییرات چشمگیری در زندگی خود خواهید شد‬
‫اگر احساس کردید که اوضاع در حال فروپاشی 💡‬
‫!است‪ ،‬این نشانه‌ی خوبی است‬
‫این یعنی شما در حال بازپس‌گیری قدرت خود از 🔹‬
‫الگوهای احساسی و انرژی‌هایی هستید که‬
‫تجربه‌های ناخواسته‌ی خاصی را در زندگی‌تان حفظ‬
‫‪.‬کرده بودند‬
‫‪.‬ادامه دهید 🔥‬
‫هر چیزی که شما را ناراحت یا محدود می‌کند‪ ،‬از 💪‬
‫‪.‬آن قدرت خود را پس بگیرید‬
‫در این مرحله‪ ،‬شما در مسیر ورود به یک روش 🌟‬
‫جدید و هیجان‌انگیز برای زندگی قرار دارید؛ روشی‬
‫که ما آن را "فاز ‪ "۲‬می‌نامیم—جایی که جادوی‬
‫"شبکه‌سازی کوانتومی" شروع به آشکار شدن‬
‫‪.‬می‌کند‬
‫به بخش بعدی بروید تا بیشتر درباره‌ی فاز ‪➡ ۲‬‬
‫🚀 !کشف کنید‬
 ‫‪p.50‬‬
‫بخش ‪۳‬‬
‫مقدمه‌ای بر فاز ‪ ۲‬و شبکه کوانتومی‬
‫در بخش قبلی‪ ،‬آموختید که چگونه قدرت خود را از‬
‫افکار‪ ،‬رفتارها و تجربیاتی که به آن‌ها اجازه داده‌اید‬
‫شما را محدود کنند‪ ،‬پس بگیرید‪ .‬این محدودیت‌ها و‬
‫تجربه‌ی احساس محدود بودن‪ ،‬بخشی از زندگی را‬
‫‪.‬تعریف می‌کنند که آن را "فاز ‪ "۱‬می‌نامیم‬
‫بیشتر افراد هرگز از فاز ‪ ۱‬خارج نمی‌شوند‪ ،‬زیرا‬
‫اساسًا نمی‌دانند که از ابتدا قدرت خود را واگذار‬
‫‪.‬کرده‌اند‬
‫شما خوش‌شانس هستید که اکنون در حال یادگیری‬
‫این موضوع هستید‪ .‬و اگر همچنان در حال خواندن‬
‫این کتاب هستید‪ ،‬پس به آنچه در فاز ‪ ۲‬برای شما‬
‫‪.‬امکان‌پذیر است‪ ،‬عالقه دارید‬
‫فاز ‪ ۲‬با ادامه‌ی بازیابی قدرتتان تعریف می‌شود‪ ،‬با‬
‫این تفاوت که شروع به تجربه‌ی رویدادهای جدیدی‬
‫‪.‬می‌کنید که قبًال هرگز آن‌ها را تجربه نکرده‌اید‬
‫در فاز ‪ ،۲‬جهان به نظر می‌رسد که به شکلی‬
‫متفاوت عمل می‌کند‪ .‬تجربیات و فرصت‌ها بسیار‬
‫سریع‌تر از آنچه که تاکنون تصور می‌کردید‪ ،‬برای‬
‫‪.‬شما رخ می‌دهند‬
‫شما به این دنیا آمده‌اید تا تجربه کنید‪ .‬شما این‬
‫زندگی را انتخاب کرده‌اید تا طیف وسیعی از‬
‫احتماالتی را که می‌توانید ببینید‪ ،‬لمس کنید‪،‬‬
‫بشنوید‪ ،‬بچشید‪ ،‬بو کنید و از طریق حواس دیگری که‬
‫‪.‬هنوز از آن‌ها آگاه نیستید‪ ،‬درک کنید‬
‫در این بخش از کتاب‪ ،‬شما را با چند مفهوم آشنا‬
‫خواهیم کرد که تفاوت‌های اساسی بین فاز ‪ ۱‬و فاز‬
‫‪ ۲.‬را تعریف می‌کنند‬
‫‪p.51‬‬
‫به یاد داشته باشید—تنها وظیفه‌ی شما این است که‬
‫‪.‬تا حد امکان قدرت خود را پس بگیرید‬
‫!این همان راه ورود به فاز ‪ ۲‬است‬

‫مفهوم ‪ :۱‬زندگی برای شما اتفاق نمی‌افتد‪ ،‬بلکه از‬

‫‪.‬طریق شما رخ می‌دهد—به معنای واقعی کلمه‬
‫یکی از بخش‌های اساسی شبکه‌سازی کوانتومی‪،‬‬
‫تغییر نگرش از این باور که اتفاقات برای شما رخ‬
‫می‌دهند—که به آن «شرطی‌سازی قربانی» یا‬
‫«ذهنیت قربانی» گفته می‌شود—به این باور است‬
‫‪.‬که اتفاقات از طریق شما رخ می‌دهند‬
‫در اینجا چند نمونه از جمالتی آورده شده که نشان‬
‫می‌دهد فرد باور دارد که زندگی برای او اتفاق‬
‫‪:‬می‌افتد‬
‫•‬ ‫من برای این ارتقا سخت کار کردم‪ ،‬پس«‬
‫»!مستحق آن هستم‬
‫•‬ ‫باید پول پس‌انداز کنی‪ ،‬چون ممکن است روزی«‬
‫»‪.‬به آن نیاز داشته باشی‬
‫•‬ ‫اگر بخواهم شغل خوبی داشته باشم‪ ،‬باید به«‬
‫»‪.‬دانشگاه بروم‬
‫•‬ ‫»‪.‬کار سخت همیشه استعداد را شکست می‌دهد«‬
 ‫ما این سیستم اعتقادی و شیوه‌ی زندگی را فاز ‪۱‬‬
‫‪.‬می‌نامیم‬
‫در فاز ‪ ،۱‬شما زندگی را با این فرض پیش می‌برید‬
‫که از همه‌چیز جدا هستید‪ .‬باور دارید که باید سخت‬
‫کار کنید تا چیزی را که می‌خواهید‪ ،‬به دست آورید‪.‬‬
‫تمرکز روی پول‪ ،‬اخالقیات‪ ،‬سیستم‌ها‪ ،‬پاداش‌ها و‬
‫مجازات‌ها برای رفتارها است‪ .‬پیامدها جدی و‬
‫‪.‬واقعی به نظر می‌رسند‬
‫در شبکه‌سازی فاز ‪ ،۱‬همه‌چیز به کمیت و کیفیت‬
‫‪:‬بستگی دارد‬
‫•‬ ‫چه تعداد افراد باکیفیت را می‌توانید به شبکه‌ی‬
‫خود اضافه کنید؟‬
‫•‬ ‫چطور می‌توانید دیگران را متقاعد کنید که‬
‫ارزشمند هستید؟‬
‫•‬ ‫چگونه می‌توان پول بیشتری به دست آورد؟‬
‫بیشتر مردم زندگی خود را در فاز ‪ ۱‬سپری می‌کنند‪.‬‬
‫اما کسی که قطعًا در فاز ‪ ۱‬زندگی نکرده است‪،‬‬
‫‪.‬مربی آندرا‪ ،‬پیتر بود‬

‫تجربه‌ی پیتر چگونه بود؟‬

‫‪.‬سبک زندگی پیتر به شدت در فاز ‪ ۲‬ریشه داشت‬
‫فاز ‪ ۲‬کامًال بر احساسات و تجربیات شما متمرکز‬
‫است‪ .‬در این فاز‪ ،‬تمام پیامدهای ادراک‌شده برای‬
‫هر رفتار خاص‪ ،‬فقط برای تجربه کردن آن اتفاق‬
‫‪.‬می‌افتند‬
‫‪p.52‬‬
 ‫‪.‬در فاز ‪ ،۲‬هیچ‌چیز اهمیت ندارد‬
‫همه‌چیز واقعی به نظر می‌رسد‪ ،‬اما در نتیجه‌ی‬
‫زندگی شما هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کند‪ .‬در این فاز‪،‬‬
‫یک حس عمیق و درونی از قدردانی برای زنده بودن‬
‫و داشتن فرصت تجربه‌ی زندگی انسانی وجود دارد‪.‬‬
‫‪.‬و هیچ‌چیز خارج از شما اتفاق نمی‌افتد‬
‫در اینجا چند نمونه از طرز فکر افرادی آورده شده‬
‫‪:‬است که در فاز ‪ ۲‬زندگی می‌کنند‬
‫•‬ ‫اگر کسی ایمیلی حاوی تصاویر نامناسب از شما‬
‫را به محل کارتان بفرستد‪ ،‬متوجه می‌شوید که‬
‫این اتفاق در واقع هیچ معنایی ندارد‪ .‬این فقط‬
‫راهی است که از طریق آن‪ ،‬احساس طبیعی‬
‫‪.‬انسانِی شرمندگی را تجربه می‌کنید‬
‫•‬ ‫اگر ورشکسته باشید‪ ،‬به سادگی از این تجربه‬
‫قدردانی می‌کنید‪ .‬شما با آن مبارزه نمی‌کنید‪،‬‬
‫زیرا می‌دانید که هیچ اقدام فیزیکی‌ای که بتوانید‬
‫برای تغییر آن انجام دهید‪ ،‬وجود ندارد (این‬
‫دقیقًا همان چیزی است که پیتر در دوران‬
‫‪.‬راهنمایی‌اش با کوین آموخت)‬
‫اگر با کسی دعوا کنید‪ ،‬هیچ‌کس را برای این‬
‫•‬

‫درگیری سرزنش نمی‌کنید‪ .‬شما درک می‌کنید که‬

‫این فقط بخشی از تجربه‌ی انسانی است‪،‬‬
‫بنابراین به‌جای کینه‌ورزی‪ ،‬احساس قدردانی‬
‫‪.‬می‌کنید‬
‫به عبارت دیگر‪ ،‬وقتی در فاز ‪ ۲‬زندگی می‌کنید‪،‬‬
‫واقعًا می‌توانید هر کاری که بخواهید انجام دهید‪،‬‬
‫زیرا پیامدها (در صورتی که وجود داشته باشند) تنها‬
 ‫بخشی از تجربه‌ی کلی هستند و هیچ‌چیز جز‬
‫‪.‬احساسی که دارید‪ ،‬مهم نیست‬
‫اگر در درک مفهوم فاز ‪ ۲‬دچار مشکل هستید‪،‬‬
‫اشکالی ندارد‪ .‬در ادامه بیشتر درباره‌ی آن صحبت‬
‫‪.‬خواهیم کرد‬
‫نکته‌ای که همین حاال می‌خواهم به وضوح بیان کنم‬
‫‪.‬این است که فاز ‪ ۲‬بهتر یا بدتر از فاز ‪ ۱‬نیست‬
‫اگر عالقه‌ای به زندگی در فاز ‪ ۲‬ندارید‪ ،‬نه اشتباه‬
‫می‌کنید و نه دچار نقص هستید‪ .‬این فقط یک روش‬
‫‪.‬جایگزین برای پیمودن مسیر تجربه‌ی انسانی است‬

‫‪ (P2):‬و فاز ‪ (P1) ۲‬تفاوت کلیدی دیگر بین فاز ‪۱‬‬

‫در فاز ‪ ،۱‬راه‌های "درست" و "غلطی" برای انجام‬
‫کارها وجود دارد‪ ،‬و برای انجام کارهای "غلط"‪،‬‬
‫پیامدهایی در نظر گرفته می‌شود‪ .‬این پیامدها از‬
‫طریق سیستم قضاوت‪ ،‬انتظارات و مقایسه‌ها‬
‫اعمال می‌شوند—چیزی که مردم آن را بسیار جدی‬
‫‪.‬می‌گیرند‬
‫‪p.54‬و‪p.53‬‬
‫در فاز ‪ ،۲‬قضاوت‌ها‪ ،‬انتظارات و مقایسه‌ها هیچ‬
‫‪،‬قدرتی ندارند‬
‫‪.‬زیرا هیچ پیامدی برای اعمال آن‌ها وجود ندارد‬
‫شما همچنان ممکن است قضاوت‌ها‪ ،‬انتظارات و‬
‫مقایسه‌هایی را از جانب خود یا دیگران تجربه کنید‪،‬‬
‫اما این‌ها تنها به عنوان بخشی از احساسات و‬
‫‪.‬تجربه‌ی شما وجود دارند و هیچ اهمیت دیگری ندارند‬
‫و فاز )‪ (P1‬یکی دیگر از تفاوت‌های اساسی بین فاز ‪۱‬‬
‫این است که در فاز ‪ ۱‬تأکید زیادی بر منطق و )‪۲ (P2‬‬
‫هوش وجود دارد‪ .‬ذهن‪ ،‬فرمانروای مطلق است و‬
‫‪.‬احساسات بی‌اهمیت محسوب می‌شوند‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬تقریبًا عکس این اتفاق رخ می‌دهد‪.‬‬
‫احساسات شما راهنما و قطب‌نمای اصلی‌تان‬
‫می‌شوند‪ .‬مغز شما به پس‌زمینه می‌رود‪ ،‬زیرا منطق‬
‫فقط زندگی‌تان را پیچیده‌تر می‌کند‪ .‬در نتیجه‪ ،‬شما‬
‫به جای آنکه به منطق تکیه کنید‪ ،‬از دانایی شهودی‬
‫‪.‬خود پیروی می‌کنید‬

‫پس شبکه‌سازی در فاز ‪ ۲‬چگونه است؟‬

‫اینجا جایی است که مفهوم شبکه‌سازی کوانتومی‬
‫‪.‬واقعًا جان می‌گیرد‬
‫قبًال گفتیم که در فاز ‪ ،۲‬هیچ‌چیز خارج از شما اتفاق‬
‫‪.‬نمی‌افتد‬
‫هرچند همه‌چیز به نظر می‌رسد که در بیرون و‬
‫اطراف شما رخ می‌دهد‪ ،‬اما در حقیقت‪ ،‬این تنها‬
‫حواس شما هستند که انرژی و اطالعات را دریافت‬
‫‪.‬و درون مغز شما پردازش می‌کنند‬
‫اگر تمام حواس خود را قطع کنید‪ ،‬تمام دنیای بیرون‬
‫برای شما از بین می‌رود‪ ،‬زیرا دیگر قادر نخواهید‬
‫بود اطالعاتی را که تجربه‌ی خارجی شما را‬
‫‪.‬می‌سازند‪ ،‬درک کنید‬
‫با این حال‪ ،‬همچنان می‌توانید چیزهایی را درون‬
‫‪.‬ذهن و تخیلتان تجربه کنید‬
‫همان‌طور که پیتر به آندرا گفت‪ ،‬درخت تنها یک‬
‫درخت است‪ ،‬زیرا شخص دیگری به شما گفته که آن‬
 ‫‪.‬را درخت بنامید‬
‫آنچه که شما به عنوان یک "درخت" می‌بینید و لمس‬
‫می‌کنید‪ ،‬در واقع درون ذهن شما وجود دارد‪ ،‬زیرا‬
‫مغز شما اطالعات انرژیایی را پردازش کرده و آن را‬
‫‪.‬به بیرون پروژه می‌کند‬

‫این موضوع چه ارتباطی با شبکه‌سازی دارد؟‬

‫همه‌ی افرادی که شما در "بیرون" مالقات می‌کنید‪،‬‬
‫‪.‬ابتدا درون خودتان خلق شده‌اند‬
‫این افراد انعکاسی از شما هستند‪ ،‬همان‌طور که‬
‫‪.‬شما نیز انعکاسی از آن‌ها هستید‬
‫هر کسی که در مسیرتان قرار می‌گیرد‪ ،‬دقیقًا همان‬
‫کسی است که باید مالقات می‌کردید‪ ،‬زیرا آن‌ها‬
‫‪.‬بخشی از تجربه‌ی شما هستند‬
‫بنابراین‪ ،‬در فاز ‪ ۲‬نیازی به "یافتن" افراد "مناسب"‬
‫نیست‪ ،‬چون تجربه‌ی شما همیشه به همان شکلی که‬
‫‪.‬باید‪ ،‬در حال شکل‌گیری است‬

‫مفهوم ‪ :۲‬مقایسه‌ها‪ ،‬انتظارات و قضاوت‌ها تنها‬

‫چیزهایی هستند که شما را از تجربه‌ی آنچه‬
‫‪.‬می‌خواهید‪ ،‬بازمی‌دارند‬
‫در فاز ‪ ،۲‬آیا باورهای محدودکننده شما را متوقف‬
‫‪.‬می‌کنند؟ نه‬
‫‪.‬آیا شرایط بیرونی مانع شما می‌شوند؟ نه‬
‫آیا برای رسیدن به خواسته‌هایتان باید تغییر کنید؟‬
‫‪.‬باز هم نه‬
 ‫مقایسه‌ها‪ ،‬انتظارات و قضاوت‌ها چسبی هستند که‬
‫شما را در جای خود گیرانداخته‌اند‪ .‬هیچ‌چیز دیگری‬
‫شما را محدود نمی‌کند‪ .‬این‌ها همان چیزهایی هستند‬
‫که شما را تاکنون عقب نگه داشته‌اند و از همان‬
‫لحظه‌ای که برای اولین بار با آن‌ها مواجه شدید‪،‬‬
‫‪.‬مانع شما شده‌اند‬
‫مشکل اینجاست که آن‌قدر این الگوها در جامعه‬
‫عادی شده‌اند که حتی متوجه نمی‌شوید که این‌ها‬
‫‪.‬ریشه‌ی اصلی مشکالت شما هستند‬
‫‪:‬اجازه دهید این مسئله را برایتان روشن‌تر کنم‬

‫‪.‬بیایید با مقایسه شروع کنیم‬

‫وقتی دو چیز را مقایسه می‌کنید‪ ،‬یکی از آن‌ها را‬
‫باالتر از دیگری قرار می‌دهید‪ ،‬و آن یکی که در‬
‫جایگاه پایین‌تر قرار گرفته‪ ،‬به منبعی از احساس‬
‫شرم یا مقاومت تبدیل می‌شود‪ ،‬به‌ویژه زمانی که‬
‫‪.‬قضاوت و انتظارات نیز با آن همراه شوند‬
‫‪:‬یک مثال ساده‬
‫‪:‬تصور کنید دو خودرو روبه‌روی شما قرار دارند‬
‫•‬ ‫یک هوندا سیویک قدیمی مدل ‪ ۱۹۸۹‬که زنگ زده‬
‫‪.‬است‬
‫•‬ ‫‪.‬یک رنج‌روور صفر کیلومتر و لوکس‬
‫اگر پول مسئله‌ای نبود‪ ،‬کدام را انتخاب می‌کردید؟‬
‫بیشتر افراد منطقی رنج‌روور را انتخاب می‌کنند‪.‬‬
‫چرا؟‬
‫•‬ ‫‪.‬چون جدیدتر است‬
 ‫•‬ ‫‪.‬زنگ‌زده نیست‬
‫•‬ ‫‪.‬ظاهر بهتری دارد‬
‫•‬ ‫‪.‬عمر بیشتری خواهد داشت‬
‫شاید فکر کنید‪" :‬کامًال منطقی است که خودروی‬
‫"‪.‬جدیدتر را انتخاب کنم‬
‫‪.‬این همان منطق فاز ‪ ۱‬است‬
‫در واقع‪ ،‬این که شما کدام خودرو را انتخاب‬
‫‪.‬می‌کنید‪ ،‬مهم نیست‬
‫آنچه مهم است‪ ،‬آگاهی از تأثیر مقایسه در‬
‫زندگی‌تان است‪ ،‬مخصوصًا زمانی که این مقایسه‌ها‬
‫‪.‬به سایر جنبه‌های زندگی شما نفوذ می‌کنند‬
‫‪ p.56‬و‪p.55‬‬
‫مقایسه‪ :‬سدی که شما را از رشد بازمی‌دارد‬
‫مقایسه‪ ،‬یعنی اختصاص دادن برچسب‌های مختلف به‬
‫چیزها و ایجاد سلسله‌مراتبی دلخواه از خوب و بد‪،‬‬
‫‪.‬بهتر و بدتر‪ ،‬مهم و غیرمهم‬
‫اما این کار چگونه شما را محدود می‌کند؟‬
‫بیایید به روش‌هایی فکر کنیم که مقایسه را در مورد‬
‫‪.‬خودتان و دیگران به کار می‌برید‬
‫تصور کنید با یک میلیونر مالقات می‌کنید که پول‬
‫‪.‬خود را صرف کاالهای مادی می‌کند‬
‫ممکن است خود را با او مقایسه کنید و تصور کنید‬
‫که اگر شما چنین پولی داشتید‪ ،‬آن را صرف امور‬
‫خیریه می‌کردید‪ ،‬بنابراین به خودتان برچسب "بهتر"‬
‫‪.‬می‌زنید‬
 ‫از سوی دیگر‪ ،‬ممکن است در حضور آن میلیونر‬
‫‪.‬احساس ضعف یا حقارت کنید‬
‫این بار هم در حال مقایسه هستید‪ ،‬اما این بار به‬
‫‪.‬خودتان برچسب "بدتر" می‌زنید‬
‫این نوع مقایسه باعث می‌شود شما خود را از‬
‫دیگران جدا ببینید‪ ،‬و همین جدایی‪ ،‬مانعی برای رشد‬
‫‪.‬و تجربه‌های جدید می‌شود‬
‫وقتی خود را "بهتر" یا "بدتر" از دیگران می‌بینید‪،‬‬
‫ناخودآگاه تجربه‌هایی را ایجاد می‌کنید که این باور را‬
‫‪.‬تقویت و جدایی را حفظ می‌کند‬
‫مغز شما به‌طور ناخودآگاه فرصت‌ها و افراد خاصی‬
‫را از دیدتان پنهان می‌کند و باعث می‌شود بر‬
‫‪.‬چیزهای دیگری تمرکز کنید‬
‫برای مثال‪ ،‬ممکن است باورهای محدودکننده‌ای‬
‫‪:‬درباره‌ی پول در ذهن‌تان ایجاد شود‪ ،‬مانند‬
‫من به اندازه‌ی کافی باهوش نیستم که ثروتمند"‬
‫"‪.‬شوم‬
‫سپس چه اتفاقی می‌افتد؟ مقایسه عمیق‌تر‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫•‬ ‫فقط افراد "نابغه" و ثروتمند را می‌بینید و خود‬
‫‪.‬را در برابر آن‌ها حقیر احساس می‌کنید‬
‫•‬ ‫افرادی را که بدون هوش سطح باال ثروتمند‬
‫‪.‬شده‌اند‪ ،‬نادیده می‌گیرید‬
‫•‬ ‫در شبکه‌سازی‪ ،‬برای ارتباط با افراد ثروتمند‬
‫دچار مشکل می‌شوید‪ ،‬زیرا آن‌ها را فقط از‬
‫‪.‬منظر "نبوغ"‪ ،‬پول و موفقیت می‌بینید‬
 ‫•‬ ‫در عوض‪ ،‬فقط با افرادی ارتباط برقرار می‌کنید‬
‫که سطح درآمدی متوسط یا پایین دارند‪ ،‬چون‬
‫‪.‬ارتباط با آن‌ها برایتان راحت‌تر است‬
‫‪...‬و این چرخه همچنان ادامه می‌یابد‬
‫کلمه‌ی "ثروتمند" خودش یک مقایسه ایجاد می‌کند‪،‬‬
‫زیرا یک برچسب و یک موقعیت اجتماعی است که‬
‫نسبت به وضعیت شما "بهتر" یا "بدتر" تلقی‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫وقتی خود را با "ثروتمندان" مقایسه می‌کنید‪ ،‬یک‬
‫شکاف عمیق در ذهن‌تان شکل می‌گیرد‪ ،‬و این‬
‫‪.‬شکاف می‌تواند نسل‌ها ادامه پیدا کند‬
‫نکته‌ی جالب اینجاست که در تمام سال‌های تجربه‌ی‬
‫ما در شبکه‌سازی‪ ،‬هیچ‌کس را که واقعًا از نظر مالی‬
‫موفق باشد‪ ،‬ندیده‌ایم که خودش را "ثروتمند" خطاب‬
‫‪.‬کند‬
‫این واژه اغلب توسط افرادی استفاده می‌شود که‬
‫می‌خواهند وانمود کنند از نظر مالی موفق‌اند‪ ،‬اما‬
‫‪.‬در واقع این‌گونه نیستند‬

‫‪:‬سؤاالتی برای تأمل‬

‫•‬ ‫چه افرادی را در زندگی‌تان با خود مقایسه‬
‫می‌کنید؟‬
‫•‬ ‫وقتی خود را با آن‌ها مقایسه می‌کنید‪ ،‬چه‬
‫احساسی پیدا می‌کنید؟‬
‫با خودتان صادق باشید‪ ،‬زیرا پاسخ‌های شما در‬
‫‪.‬ادامه‌ی این کتاب بسیار مهم خواهند بود‬
 ‫انتظارات‪ :‬مفهومی که تنها در فاز ‪ ۱‬وجود دارد‬
‫انتظارات فقط در فاز ‪ ۱‬معنا دارند و در فاز ‪ ۲‬اصًال‬
‫‪.‬وجود ندارند‬
‫‪:‬بیایید تجربه‌ی انتظارات را در فاز ‪ ۱‬بررسی کنیم‬
‫تصور کنید دوست‌تان به شما می‌گوید "بیایید‬
‫"‪.‬همدیگر را ببینیم‬
‫شما هیجان‌زده می‌شوید و منتظر این مالقات‬
‫‪.‬می‌مانید‬
‫‪:‬اما وقتی زمان مالقات می‌رسد‪ ،‬دوست‌تان می‌گوید‬
‫متأسفم‪ ،‬نمی‌توانم بیایم‪ .‬بیا یک روز دیگر هماهنگ"‬
‫"‪.‬کنیم‬
‫اگر انتظار داشتید که او را ببینید‪ ،‬اما این انتظار‬
‫برآورده نشد‪ ،‬چه احساسی پیدا می‌کنید؟‬
‫حاال تصور کنید همان دوست به شما می‌گوید‪:‬‬
‫"‪".‬ساعت ‪ ۶‬می‌آیم خانه‌ات‬
‫‪.‬و وقتی ساعت ‪ ۶‬می‌شود‪ ،‬او دم در خانه‌ی شماست‬
‫این بار چه احساسی دارید؟‬
‫اکثر افراد‪ ،‬وقتی انتظارات‌شان برآورده می‌شود‪،‬‬
‫‪.‬احساس خوشحالی و رضایت می‌کنند‬
‫و اگر انتظارات‌شان برآورده نشود‪ ،‬احساس ناامیدی‬
‫‪.‬و ناراحتی خواهند داشت‬
‫‪p.57‬‬
‫‪:‬در این سناریوها‪ ،‬دو نکته‌ی مشترک وجود دارد‬
‫•‬ ‫‪.‬انتظارات وجود دارند‬
‫•‬ ‫احساسات شما وابسته به شرایط بیرونی‬
‫‪.‬هستند‬
 ‫چرا انتظارات محدودکننده هستند؟‬
‫‪:‬انتظارات به دو شکل شما را محدود می‌کنند‬
‫اگر یک تجربه مطابق انتظارات شما نباشد‪،‬‬
‫‪1.‬‬

‫ممکن است مانع از آن شود که تجربه را‬

‫همان‌طور که واقعًا هست‪ ،‬بپذیرید و از آن لذت‬
‫‪.‬ببرید‬
‫‪2.‬‬ ‫انتظارات همیشه منجر به ایجاد انتظارات بیشتر‬
‫‪.‬و بیشتر می‌شوند‬
‫‪:‬مثًال به مثال قبلی برگردیم‬
‫دوست‌تان به شما می‌گوید که می‌خواهد با شما‬
‫‪.‬مالقات کند و روز و ساعتی را مشخص می‌کند‬
‫‪.‬شما انتظار دارید که این دیدار اتفاق بیفتد‬
‫در گذشته‪ ،‬وقتی با این دوست مالقات داشتید‪،‬‬
‫تجربه‌ی خوبی داشتید‪ ،‬بنابراین انتظار دارید که‬
‫‪.‬همیشه از وقت‌گذرانی با او لذت ببرید‬
‫‪:‬حاال شما دو انتظار دارید‬
‫•‬ ‫‪.‬این‌که مالقات حتمًا انجام شود‬
‫•‬ ‫‪.‬این‌که تجربه‌ی خوبی داشته باشید‬
‫اما وقتی دوست‌تان قرار را لغو می‌کند‪ ،‬انتظارات‬
‫‪.‬شما برآورده نمی‌شود و احساس ناامیدی می‌کنید‬
‫اگر این اتفاق چندین بار تکرار شود‪ ،‬شما کم‌کم‬
‫انتظار خواهید داشت که دوست‌تان همیشه شما را‬
‫‪.‬ناامید کند‬
‫حاال چه اتفاقی می‌افتد؟‬
 ‫•‬ ‫ممکن است انتظار داشته باشید که افراد دیگر‬
‫‪.‬هم برنامه‌هایشان را با شما لغو کنند‬
‫•‬‫ممکن است خودتان را بی‌ارزش یا‬
‫دوست‌نداشتنی ببینید‪ ،‬یا دوستان‌تان را‬
‫‪.‬بی‌مالحظه و بی‌مسئولیت قضاوت کنید‬
‫ممکن است به این نتیجه برسید که دوستی‌ها‬
‫•‬

‫ارزش تالش و تحمل ناامیدی را ندارند‪ ،‬بنابراین‬

‫نسبت به ایجاد ارتباطات جدید مقاومت نشان‬
‫‪.‬دهید‬
‫این چرخه‌ی انتظارات ادامه پیدا می‌کند تا جایی که‬
‫تمام زندگی شما به مجموعه‌ای از اتفاقاتی تبدیل‬
‫می‌شود که دائمًا همان احساسات را در شما‬
‫‪.‬برمی‌انگیزند‬
‫در نهایت‪ ،‬شما به این نتیجه می‌رسید که زندگی‬
‫‪.‬چیزی جز ناامیدی نیست‬

‫ریشه‌ی انتظارات کجاست؟‬

‫بیشتر انتظارات ما از زندگی و روابط‪ ،‬در دوران‬
‫کودکی شکل می‌گیرند و بر اساس شیوه‌ای که‬
‫والدین یا سرپرستان‌مان با ما رفتار کرده‌اند‪ ،‬ساخته‬
‫‪.‬می‌شوند‬

‫چگونه می‌توان از چرخه‌ی انتظارات خارج شد؟‬

‫‪.‬اولین گام‪ ،‬آگاهی از انتظارات‌تان است‬
 ‫‪:‬تا به حال از خودتان پرسیده‌اید‬
‫"چرا این اتفاق مدام برای من می‌افتد؟"‬
‫این سؤال نشان‌دهنده‌ی انتظاراتی است که شاید از‬
‫آن‌ها آگاه نباشید‪ ،‬زیرا این سؤال به این معناست که‬
‫‪.‬انتظار دارید چیز دیگری برای شما رخ دهد‬
‫‪p.58‬‬
‫و اگر فکر می‌کنید که باید اتفاق دیگری برای شما‬
‫‪.‬بیفتد‪ ،‬این همان انتظار است‬
‫وقتی این سؤال را می‌پرسید‪ ،‬ذهن شما شروع به‬
‫جستجوی پاسخ‌هایی می‌کند که اغلب به شکل‬
‫‪:‬فرضیات و قضاوت‌ها ظاهر می‌شوند‪ ،‬مانند‬
‫•‬ ‫دوستانم حتمًا فکر می‌کنند من آزاردهنده"‬
‫"‪.‬هستم‬
‫•‬ ‫"‪.‬من الیق خوشبختی نیستم"‬
‫•‬ ‫"‪.‬به اندازه‌ی کافی خوب نیستم"‬
‫‪.‬این قضاوت‌ها منجر به انتظارات بیشتری می‌شوند‬
‫آیا می‌توانید واقعًا خوشحالی را تجربه کنید‪ ،‬اگر‬
‫همیشه انتظار دارید که ناراحت باشید؟‬
‫فکر می‌کنید چه اتفاقی برای افرادی می‌افتد که "به‬
‫اندازه‌ی کافی خوب نیستند"؟‬
‫شاید حاال متوجه شوید که چقدر انتظارات مختلفی‬
‫‪.‬را درون خود نگه داشته‌اید‬

‫چگونه می‌توانید همه‌ی این انتظارات را رها کنید؟‬

‫‪.‬از دیدگاه فاز ‪ ،۱‬این کار غیرممکن است‬
 ‫انتظارات آن‌قدر در جامعه و ذهن شما ریشه‬
‫دوانده‌اند که رها کردن آن‌ها می‌تواند یک عمر طول‬
‫‪.‬بکشد‬
‫این فرایند بسیار طاقت‌فرسا است و افراد کمی‬
‫‪.‬انرژی یا صبر کافی برای آن دارند‬
‫اما نکته‌ی جالب در مورد فاز ‪ ۱‬این است که‬
‫انتظارات شما همیشه برآورده می‌شوند‪ ،‬حتی اگر‬
‫به نظر برسد که اتفاقی خارج از پیش‌بینی شما رخ‬
‫‪.‬داده است‬
‫مفهوم "باورهای آگاهانه" در مقابل "باورهای‬
‫‪.‬ناخودآگاه" مربوط به فاز ‪ ۱‬است‬
‫‪:‬یک مثال‬
‫تصور کنید دوستی دارید که همیشه قابل‌اعتماد‬
‫است‪ .‬او همیشه انتظارات شما را برآورده کرده‬
‫‪.‬است‬
‫اما اگر یک روز این دوست‪ ،‬شما را ناامید کند و به‬
‫قولش عمل نکند‪ ،‬چه اتفاقی می‌افتد؟‬
‫!انتظار شما همچنان برآورده شده است‬
‫چرا؟‬
‫چون "ناخودآگاه" ممکن است همیشه این باور‬
‫(انتظار) را داشته باشید که "چیزهای خوب دوام‬
‫"‪.‬نمی‌آورند‬
‫چیزهای خوب دوام نمی‌آورند" یک باور"‬
‫‪.‬شرطی‌شده‌ی عمیق در فاز ‪ ۱‬است‬
 ‫فاز ‪ ۱‬چگونه زندگی را تعریف می‌کند؟‬
‫یکی از نشانه‌های اصلی زندگی در فاز ‪ ۱‬این است‬
‫که باور داشته باشید زندگی برای شما اتفاق‬
‫‪.‬می‌افتد‪ ،‬نه از طریق شما‬
‫در فاز ‪ ،۱‬همیشه باید "منتظر غیرمنتظره‌ها" باشید‪،‬‬
‫چون فکر می‌کنید زندگی و احساسات شما وابسته‬
‫‪.‬به رویدادهای بیرونی است و کنترلی بر آن‌ها ندارید‬
‫‪ p.60‬و‪p.59‬‬
‫از سوی دیگر‪ ،‬در فاز ‪ ،۲‬انتظارات هیچ قدرتی‬
‫‪.‬ندارند‬
‫آن‌ها هیچ نقشی بازی نمی‌کنند‪ ،‬جز تجربه‌ای که‬
‫‪.‬ایجاد می‌کنند‬
‫‪.‬داشتن انتظارات" یک تجربه است"‬
‫‪.‬نداشتن انتظارات" نیز یک تجربه است"‬
‫‪.‬و هیچ‌کدام بهتر یا بدتر از دیگری نیستند‬
‫‪.‬در فاز ‪ ،۲‬تجربه‌ها همیشه در حال رخ دادن هستند‬
‫انتظارات اهمیتی ندارند‪ ،‬زیرا تأثیری بر تجربه‌ی‬
‫‪.‬بعدی شما ندارند‬
‫به عبارت دیگر‪ ،‬در فاز ‪ ،۲‬شما نمی‌توانید خود را‬
‫ناخواسته محدود کنید یا آگاهانه گسترش دهید‪ ،‬زیرا‬
‫نیازی به بررسی و برنامه‌ریزی مجدد باورهای‬
‫‪.‬ناخودآگاه ندارید‪ .‬شما از قید و بند رها می‌شوید‬
 ‫‪.‬حاال بیایید درباره‌ی "قضاوت" صحبت کنیم‬
‫رابرت شاینفلد‪ ،‬نویسنده‌ی کتاب رهایی از بازی پول‬
‫(و اولین کسی که از مفاهیم "فاز ‪ "۱‬و "فاز ‪"۲‬‬
‫‪:‬برای توصیف این تجربیات استفاده کرد) می‌گوید‬
‫قضاوت همان چسبی است که محدودیت‌های"‬
‫"‪.‬شما را سر جای خود نگه می‌دارد‬
‫قضاوت همان چیزی است که انتظارات و مقایسه‌ها‬
‫‪.‬را در ذهن شما تثبیت می‌کند‬
‫چرا قضاوت مثل چسب عمل می‌کند؟‬
‫زیرا قضاوت یکی از پنهان‌ترین و نیرومندترین‬
‫‪.‬محدودیت‌هاست‬
‫کل تمدن ما بر اساس مقیاس‌های قضاوت بنا شده‬
‫‪:‬است‬
‫‪.‬خوب و بد‪ ،‬اخالقی و غیراخالقی‪ ،‬درست و غلط‬
‫در فاز ‪ ،۱‬این مفاهیم واقعی به نظر می‌رسند و‬
‫‪.‬همراه با پیامدهای خاص خود هستند‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬این‌ها فقط محدودیت‌هایی برای‬
‫‪.‬تجربه‌ی شما هستند‬

‫آیا می‌توان قضاوت را کامًال کنار گذاشت؟‬

‫‪.‬تقریبًا غیرممکن است‬
‫اگر بخواهید کامًال از قضاوت رها شوید‪ ،‬باید بخش‬
‫‪،‬بزرگی از واژگان خود را حذف کنید‬
‫زیرا بسیاری از کلمات توصیفی برای ایجاد‬
‫‪.‬سلسله‌مراتب و مقایسه‌ها استفاده می‌شوند‬
‫اما آنچه مهم است‪ ،‬آگاهی از لحظه‌هایی است که در‬
‫‪.‬حال قضاوت کردن هستید‬

‫یک مثال درباره‌ی قضاوت‬

‫تصور کنید یک کیف پر از ‪ ۵۰۰۰‬دالر پول نقد پیدا‬
‫‪.‬کرده‌اید‬
‫‪:‬حاال دو گزینه دارید‬
‫‪.‬پول را برای خود بردارید ‪۱.‬‬
‫پول را به صاحبش برگردانید (یا اصًال آن را ‪2.‬‬
‫‪.‬همان‌جا رها کنید)‬
‫اما در این وضعیت‪ ،‬قضاوت چندین بار وارد بازی‬
‫‪:‬می‌شود‬
‫•‬ ‫‪:‬قضاوت درباره‌ی گزینه‌های خود‬
‫‪:‬شاید با خودتان بگویید‬
‫بهتر است این پول را برای خودم بردارم‪ .‬من "‬
‫"‪.‬آن را پیدا کردم‪ ،‬پس مال من است‬
‫در این صورت‪ ،‬پول را مهم‌تر از اخالقیات یا‬
‫‪.‬امنیت خود قضاوت کرده‌اید‬
‫•‬ ‫‪:‬قضاوت درباره‌ی خطرات‬
‫‪:‬شاید بگویید‬
‫نه‪ ،‬این ایده‌ی خوبی نیست‪ .‬ممکن است این "‬
‫پول مربوط به کارهای خالف باشد و دردسر‬
‫"‪.‬درست کند‬
‫در این صورت‪ ،‬امنیت و آرامش خود را مهم‌تر از‬
‫‪.‬پول قضاوت کرده‌اید‬
‫نکته‌ی جالب این است که باورها و انتظارات شما‬
‫‪.‬تعیین می‌کنند که کدام انتخاب را انجام دهید‬
‫‪:‬اما اینجا یک موضوع دیگر هم وجود دارد‬
‫•‬ ‫‪.‬شما پول را باارزش‌تر از کیف قضاوت کردید‬
‫اما اگر آن کیف‪ ،‬یک مدل خاص و کمیاب از‬
‫برندهای لوکس باشد و ‪ ۲۰,۰۰۰‬دالر ارزش‬
‫داشته باشد‪ ،‬چطور؟‬
‫در این صورت‪ ،‬شما باور داشتید که کیف‬
‫بی‌ارزش است و فقط پول اهمیت دارد‪،‬‬
‫درحالی‌که ممکن است کیف حتی ارزشمندتر از‬
‫!پول داخل آن باشد‬

‫قضاوت در کل جامعه دیده می‌شود‬

‫همین قضاوت درباره‌ی ارزش‪ ،‬در همه جای جامعه‬
‫‪:‬وجود دارد‬
‫•‬ ‫تبعیض طبقاتی‬
‫•‬ ‫تبعیض جنسیتی‬
‫•‬ ‫نژادپرستی‬
‫‪.‬همه‌ی این‌ها بر اساس قضاوت شکل گرفته‌اند‬

‫قضاوت و اخالقیات‬
‫به یاد دارید که قضاوت مثل چسب عمل می‌کند؟‬
‫اخالقیات نیز یکی دیگر از مفاهیمی است که کامًال‬
‫‪.‬بر پایه‌ی قضاوت ساخته شده است‬
 ‫‪:‬به این مثال فکر کنید‬
‫•‬ ‫یک کشیش به‌عنوان فردی "خوب و پاک" دیده‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫•‬ ‫یک مجرم به‌عنوان فردی "بد و ناپاک" شناخته‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫اما اگر کشیش در واقع کارهای بسیار "بدتری" از‬
‫آن مجرم انجام داده باشد‪ ،‬چه؟‬
‫اینکه کشیش را "انسان خوبی" بدانیم‪ ،‬یک انتظار‬
‫‪.‬است‬
‫مقایسه‌ی بین کشیش و مجرم‪ ،‬نمونه‌ای از قضاوتی‬
‫است که تبعیض بین گروه‌های مختلف مردم را ایجاد‬
‫‪.‬و حفظ می‌کند‬
‫‪p.61‬‬
‫ممکن است از خود بپرسید‪" :‬این چطور من را‬
‫"محدود می‌کند؟‬
‫اگر یک هیپی را به‌عنوان فردی تنبل و بی‌ارزش‬
‫‪،‬قضاوت کنید‬
‫‪،‬احتماًال هیچ‌وقت با هیپی‌ها دوستی نخواهید کرد‬
‫و در نتیجه‪ ،‬فرصت تجربه‌ی مجموعه‌ای از اتفاقات‬
‫‪.‬منحصربه‌فرد را از دست می‌دهید‬
‫هرچه بیشتر قضاوت کنید‪ ،‬بیشتر خود را از تجربه‌ی‬
‫کامل زندگی انسانی جدا می‌کنید‬
‫و این باعث می‌شود دامنه‌ی تجربیات شما محدودتر‬
‫‪.‬و محدودتر شود‬
‫با هر گروه از مردم یا هر چیز دیگری که قضاوت‬
‫می‌کنید‪ ،‬این محدودیت بیشتر می‌شود‬
 ‫و طیف احساساتی که تجربه می‌کنید کوچک‌تر و‬
‫‪،‬کوچک‌تر خواهد شد‬
‫تا جایی که در چرخه‌ی تکرار روزهای یکسان و‬
‫‪.‬احساسات ناخوشایند گیر می‌افتید‬

‫‪...‬فکر کنید‬
‫چه کسی را می‌شناسید که تمام عمرش را به همین‬
‫شکل گذرانده است؟‬
‫•‬ ‫همان شغل را داشته‬
‫•‬ ‫همان میزان درآمد را کسب کرده‬
‫•‬ ‫در همان خانه زندگی کرده‬
‫•‬ ‫و همان شخصیت را حفظ کرده است‬

‫راه حل چیست؟‬
‫پادزهر این وضعیت (اگر به دنبال راه‌حلی هستید)‪،‬‬
‫‪".‬گسترش" است‬
‫و "گسترش"‪ ،‬همان هدف اصلی زندگی در فاز ‪۲‬‬
‫‪.‬است‬

‫!قضاوت همیشه آشکار و مستقیم نیست‬

‫قضاوت همیشه به شکل نفرت یا طرد یک گروه از‬
‫‪.‬افراد ظاهر نمی‌شود‬
‫‪:‬به این مثال فکر کنید‬
 ‫•‬ ‫اگر در یک آپارتمان کوچک در یک محله‌ی سطح‬
‫‪،‬پایین زندگی می‌کنید‬
‫ممکن است تصور کنید که یک آپارتمان بزرگ‌تر‬
‫‪.‬در محله‌ای بهتر‪" ،‬گزینه‌ی بهتری" خواهد بود‬
‫•‬ ‫از آنجایی که آپارتمان فعلی خود را "بدتر" از‬
‫‪،‬یک آپارتمان دیگر قضاوت می‌کنید‬
‫به احتمال زیاد زمانی برای قدردانی از خانه‌ی‬
‫‪.‬کنونی خود صرف نمی‌کنید‬

‫‪:‬اما از دیدگاه فاز ‪۲‬‬

‫•‬ ‫‪.‬هیچ آپارتمان "بهتر" یا "بدتری" وجود ندارد‬
‫•‬ ‫فقط "چیزهایی که از آن‌ها قدردانی می‌کنید" و‬
‫‪".‬چیزهایی که قدردان آن‌ها نیستید" وجود دارند‬
‫و اگر نتوانید از یک تجربه قدردانی کنید‪ ،‬چگونه‬
‫می‌خواهید از تجربه‌ای دیگر قدردانی کنید؟‬

‫این همان درسی بود که "پیتر" از "کوین" یاد گرفت‬

‫و به او کمک کرد تا تجربه‌ی خود را به سرعت تغییر‬
‫‪.‬دهد‬
‫‪p.62‬‬
‫در اینجا چند سوال وجود دارد که می‌توانید از خود‬
‫بپرسید تا از محدودیت‌های قضاوت در زندگی‌تان‬
‫‪:‬آگاه شوید‬
‫•‬ ‫اخیرًا چه چیزی را درباره‌ی خود و تجربیاتتان‬
‫قضاوت کرده‌اید؟‬
 ‫•‬ ‫به‌طور مداوم‪ ،‬چه چیزهایی را درباره‌ی دیگران‬
‫و تجربیات آن‌ها قضاوت می‌کنید؟‬
‫•‬ ‫این قضاوت‌ها چگونه شما را محدود یا متوقف‬
‫می‌کنند؟‬

‫مفهوم سوم‪ :‬برای انجام یک عمل‪ ،‬نیازی به درک‬

‫‪.‬کامل آن ندارید‬
‫یکی از بزرگ‌ترین منابع محدودیت برای افراد در فاز‬
‫‪ ،۱.‬مفهوم "استراتژی و برنامه‌ریزی" است‬
‫اگر بخواهید کاری انجام دهید یا به چیزی برسید‪،‬‬
‫‪:‬معموًال فکر می‌کنید که باید‬
‫•‬ ‫‪،‬کامًال بفهمید چه کار می‌کنید‬
‫•‬ ‫‪،‬و بدانید چطور آن را انجام دهید‬
‫•‬ ‫‪.‬تا شانس موفقیت خود را افزایش دهید‬
‫پس‪ ،‬چه می‌کنید؟‬
‫•‬ ‫‪.‬با دوستان و کارشناسان مشورت می‌کنید‬
‫•‬ ‫‪.‬در کالس‌ها شرکت می‌کنید‬
‫•‬ ‫‪.‬کتاب می‌خوانید‬
‫•‬ ‫‪.‬در اینترنت جستجو می‌کنید‬
‫در شبکه‌های اجتماعی دنبال سرنخ‌ها و نکاتی‬
‫•‬

‫می‌گردید که نشان دهد چه کاری درست یا غلط‬

‫‪.‬است‬
‫ما به این فرآیند "آماده شدن برای آماده شدن" یا‬
‫‪".‬نگاه کردن قبل از پریدن" می‌گوییم‬
 ‫اما این چطور شما را محدود می‌کند؟‬
‫•‬ ‫به تمام کارهایی فکر کنید که انجام نمی‌دهید‪،‬‬
‫فقط به این دلیل که فکر می‌کنید "نمی‌دانید‬
‫"‪.‬چطور باید انجامشان دهید‬
‫به تمام زمانی فکر کنید که صرف یادگیری‪،‬‬
‫•‬

‫تردید‪ ،‬برنامه‌ریزی و اجرای چیزی کرده‌اید‪ ،‬فقط‬

‫‪.‬برای اینکه در نهایت شکست بخورید‬
‫•‬ ‫به تمام چیزهایی فکر کنید که فکر می‌کنید "قبل‬
‫از برداشتن قدم بزرگ بعدی" باید در جای خود‬
‫قرار بگیرند—و به این فکر کنید که چقدر طول‬
‫‪.‬می‌کشد تا این اتفاق بیفتد (اگر اصًال بیفتد!)‬
‫حتی به داستان‌هایی که درباره‌ی "مهارت‬
‫•‬

‫داشتن یا نداشتن در برنامه‌ریزی و استراتژی"‬

‫‪.‬به خود می‌گویید‪ ،‬فکر کنید‬
‫‪p.63‬‬
‫مردم تمام عمر خود را صرف بررسی‪ ،‬بررسی‬
‫مجدد‪ ،‬سه‌بار چک کردن‪ ،‬محاسبه دوباره و سپس باز‬
‫هم بررسی می‌کنند‪ ،‬و در نهایت یک روز متوجه‬
‫می‌شوند که توانایی «پریدن» را تقریبًا از دست‬
‫‪.‬داده‌اند‬
‫نگاه کردن قبل از پریدن" ممکن است یک تصمیم"‬
‫هوشمندانه و آگاهانه به نظر برسد‪ ،‬اما در واقع‪ ،‬این‬
‫‪.‬رفتار از ترس ریشه می‌گیرد‬
‫در فاز ‪ ،۱‬شما تالش می‌کنید که تا حد ممکن‬
‫تجربه‌های خود را کنترل کنید‪ .‬این کار کامًال منطقی‬
 ‫به نظر می‌رسد‪ ،‬چون اگر باور داشته باشید که‬
‫زندگی اتفاقاتی است که برای شما رخ می‌دهد‪،‬‬
‫هرچقدر که بتوانید آن را کنترل کنید‪ ،‬احساس امنیت‬
‫‪.‬بیشتری خواهید داشت‬
‫اما از دیدگاه فاز ‪ ،۲‬اگر زندگی صرفًا درباره‌ی تجربه‬
‫کردن باشد‪ ،‬پس هر اقدامی که انجام دهید‪ ،‬منجر به‬
‫یک تجربه خواهد شد و به این ترتیب‪ ،‬همیشه به‬
‫هدف خود می‌رسید‪ .‬بنابراین‪ ،‬کنترل کردن دیگر‬
‫‪.‬اهمیتی ندارد‬
‫عالوه بر این‪ ،‬هیچ دلیلی وجود ندارد که نشان دهد‬
‫تجربه‌ای که از یک اقدام ناآگاهانه حاصل می‌شود‪،‬‬
‫حتمًا بد یا نامطلوب خواهد بود‪ .‬در واقع‪ ،‬ممکن‬
‫است بهترین نتیجه‌ی ممکن را به دست آورید‪ ،‬چون‬
‫‪.‬هیچ انتظاری برای خراب کردن آن نداشته‌اید‬

‫کلید فاز ‪ :۲‬تصمیم‌گیری بر اساس شهود‪ ،‬نه منطق‬

‫یکی از عناصر کلیدی فاز ‪ ۲‬این است که تا حد ممکن‬
‫تصمیمات خود را بر اساس شهود بگیرید‪ ،‬نه ذهن‬
‫‪.‬منطقی‬
‫شهود در بسیاری از نشریات تجاری به‌عنوان "راز‬
‫میلیاردرها"‪" ،‬مدیرعامل درونی"‪ ،‬یا "رئیس درونی"‬
‫توصیف شده است‪ .‬افراد موفق بسیاری‪ ،‬شهودشان‬
‫‪.‬را عامل اصلی ثروت و شهرت خود می‌دانند‬
‫اما چرا بیشتر مردم از شهود خود استفاده‬
‫نمی‌کنند؟‬
‫‪:‬دالیل زیادی وجود دارد‬
 ‫‪1.‬‬‫بین یک تصمیم منطقی و یک تصمیم شهودی‪،‬‬
‫بیشتر مردم گزینه‌ی منطقی را انتخاب می‌کنند‪،‬‬
‫‪.‬چون می‌توانند آن را توضیح دهند‬
‫بسیاری از مردم نمی‌دانند که همیشه به شهود‬
‫‪2.‬‬

‫خود دسترسی دارند‪ .‬آن‌ها فکر می‌کنند که‬

‫شهود چیزی است که به‌ندرت و به‌طور ناگهانی‬
‫‪.‬ظاهر می‌شود و خیلی زود از بین می‌رود‬
‫در دنیای پرشتاب امروز‪ ،‬هیچ‌کس وقت ندارد که‬
‫منتظر چیزی بماند که ممکن است بیاید یا نیاید‪،‬‬
‫بنابراین در اغلب مواقع‪ ،‬ذهن منطقی برنده‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫‪p.64‬‬
‫برگردیم به موضوع توانایی توضیح یک تصمیم‬
‫منطقی؛ یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی یک پیام یا‬
‫تصمیم شهودی این است که معموًال تا زمانی که آن‬
‫‪.‬را اجرا نکنید‪ ،‬منطقی به نظر نمی‌رسد‬
‫در فاز ‪ ،۲‬اقدام بر اساس شهود باعث می‌شود که‬
‫‪.‬تجربه‌ها بسیار سریع‌تر از فاز ‪ ۱‬رخ دهند‬
‫از آنجایی که اقدامات شهودی اغلب منطق سنتی را‬
‫نقض می‌کنند‪ ،‬زمان می‌برد تا آن‌قدر به شهود خود‬
‫‪.‬اعتماد کنید که دیگر آن را زیر سؤال نبرید‬
‫و وقتی دیگر آن را زیر سؤال نبرید و فقط کاری را‬
‫انجام دهید که در لحظه به آن الهام شده‌اید‪ ،‬در فاز‬
‫‪ ،۲‬هیچ محدودیتی برای آنچه می‌تواند برای شما رخ‬
‫‪.‬دهد‪ ،‬وجود ندارد‬
‫اگر پیتر هنوز زنده بود‪ ،‬به شما می‌گفت که در هر‬
‫لحظه از هر روز‪ ،‬از شهود خود پیروی می‌کرد‪ .‬او‬
‫همچنین می‌گفت که شهودش‪ ،‬و نه "ذهن تجاری" یا‬
‫"شانس"‪ ،‬عامل اصلی ساختن سبک زندگی‬
‫‪.‬خارق‌العاده‌اش بود‬
‫در این لحظه‪ ،‬شهود شما از شما چه می‌خواهد؟‬
 ‫‪p.65,p.66‬‬
‫بخش چهارم‬
‫توهم جدایی‬
‫در فاز ‪ ،۱‬یک توهم بسیار قدرتمند وجود دارد که‬
‫همه‌ی افراد‪ ،‬از جمله شما‪ ،‬در طول زندگی خود آن‬
‫‪.‬را تجربه می‌کنند‬
‫این توهم بر تمام جنبه‌های زندگی شما تأثیر‬
‫می‌گذارد و بزرگ‌ترین عاملی است که محدودیت‌های‬
‫‪.‬شما را ادامه‌دار می‌کند‬
‫وقتی صحبت از شبکه‌سازی و تعامالت بین فردی‬
‫می‌شود‪ ،‬هرگونه تعارض یا چالش‪ ،‬کامًال ناشی از‬
‫‪.‬این توهم است‬
‫‪.‬این توهم‪ ،‬توهم جدایی است‬
 ‫ممکن است قبًال برخی یا تمام جمالت زیر را شنیده‬
‫باشید‪ .‬در دنیای شبکه‌سازی‪ ،‬این عبارات بسیار رایج‬
‫‪:‬هستند‬
‫•‬ ‫‪.‬برای ارزشمند بودن‪ ،‬باید مهارت داشته باشید‬
‫•‬ ‫‪.‬پیدا کردن افراد مناسب سخت است‬
‫•‬ ‫تمرکز بر دیگران به شما کمک می‌کند تا به‬
‫‪.‬اهداف خود برسید‬
‫•‬ ‫برای ایجاد ارتباط و جلب اعتماد دیگران‪ ،‬باید‬
‫‪.‬دقیقًا بدانید چه بگویید‬
‫•‬ ‫برای اینکه دیگران شما را دوست داشته باشند‪،‬‬
‫‪.‬باید آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهید‬
‫•‬ ‫بدون رشد شخصی زیاد‪ ،‬نمی‌توانید موفق شوید‬
‫‪.‬یا به اندازه‌ی کافی خوب نخواهید بود‬
‫•‬ ‫‪.‬دیگران با شما تفاوت دارند‬
‫•‬ ‫‪.‬باید دقیقًا بدانید چه می‌خواهید‬
‫•‬ ‫‪.‬باید برای همه چیز برنامه‌ریزی کنید‬
‫•‬ ‫‪.‬برای رسیدن به نتیجه‪ ،‬باید اهدافی تعیین کنید‬
‫•‬ ‫باید سختی‌ها را تحمل کنید و کارهایی را که‬
‫‪.‬دوست ندارید انجام دهید‬
‫•‬ ‫برای رسیدن به چیزی که می‌خواهید‪ ،‬باید سخت‬
‫‪.‬کار کنید‬
‫•‬ ‫باید شایستگی خود را ثابت کنید تا لیاقت‬
‫‪.‬موفقیت را داشته باشید‬
‫•‬ ‫‪.‬هیچ‌چیز رایگان به دست نمی‌آید‬
 ‫•‬ ‫برای ثروتمند شدن‪ ،‬باید از یک خانواده‌ی‬
‫‪.‬ثروتمند بیایید‬
‫•‬ ‫‪.‬قبل از اقدام‪ ،‬باید یک برنامه داشته باشید‬
‫•‬ ‫‪.‬حرکت منطقی‪ ،‬همیشه بهترین حرکت است‬
‫•‬ ‫برای رسیدن به خواسته‌هایتان‪ ،‬باید تالش کنید و‬
‫‪.‬کار کنید‬
‫•‬ ‫‪.‬شما اراده‌ی آزاد دارید‬
‫•‬ ‫‪.‬تعارض با دیگران تقصیر شما نیست‬
‫•‬ ‫‪.‬شبکه‌سازی فقط درباره‌ی کسب‌وکار است‬
‫•‬ ‫‪.‬زندگی شما باید پر از تالش و مسئولیت باشد‬
‫•‬ ‫‪.‬برخی چیزها بهتر از بقیه هستند‬
‫•‬ ‫شبکه‌سازی به زمان زیادی نیاز دارد تا به‌درستی‬
‫‪.‬انجام شود‬
‫•‬ ‫همیشه یک روش درست و یک روش غلط برای‬
‫‪.‬انجام کارها وجود دارد‬
‫•‬ ‫‪.‬مهم است که "چرایی" خود را بدانید‬
‫•‬ ‫برای جذب آنچه می‌خواهید‪ ،‬باید همیشه مثبت‬
‫‪.‬باشید‬

‫‪:‬حاال بیایید نگاهی به یکی از این باورها بیندازیم‬

‫تمرکز بر دیگران به شما کمک می‌کند تا به اهداف"‬
‫"‪.‬خود برسید‬
‫در نگاه اول‪ ،‬این جمله یک باور کامًال منطقی به‬
‫نظر می‌رسد‪ .‬و در فاز ‪ ،۱‬این باور کامًال درست به‬
‫‪.‬نظر می‌رسد‬
 ‫این جمله این باور را ایجاد می‌کند که وقتی برای‬
‫دیگران ارزش ایجاد کنید‪ ،‬در ازای آن چیزی دریافت‬
‫‪.‬خواهید کرد‬
‫‪P67,p68‬‬
‫چندین راه وجود دارد که این ایده شما را محدود‬
‫‪.‬می‌کند‬
‫برای مثال‪ ،‬اگر باور داشته باشید که چیزی ارزشمند‬
‫برای ارائه ندارید‪ ،‬پس در نتیجه چیزی هم دریافت‬
‫‪.‬نخواهید کرد‬
‫توهم جدایی دقیقًا در اینجا وارد عمل می‌شود‪ ،‬زیرا‬
‫شما خود را جدا از ارزش می‌بینید‪ ،‬در حالی که‬
‫ارزش همیشه درون شما وجود داشته و ذاتی‬
‫‪.‬شماست‬

‫چگونه این باور شما را محدود می‌کند؟‬

‫دومین راهی که این ایده شما را محدود می‌کند‪ ،‬در‬
‫‪:‬خوِد جمله نهفته است‬
‫تمرکز بر دیگران به شما کمک می‌کند تا به اهداف"‬
‫"‪.‬خود برسید‬
‫چیزی که در فاز ‪ ۲‬جالب است‪ ،‬این است که همه‬
‫چیز به‌طور کامل و بی‌نقص پیش می‌رود‪ ،‬گویی که‬
‫‪.‬نوعی جادو در پس‌زمینه در حال رخ دادن است‬
‫‪.‬البته از نظر علمی هم واقعًا چنین است‬
‫اگرچه علم مکانیک کوانتوم و آگاهی‪ ،‬آن را "جادو"‬
‫‪.‬نمی‌نامند‪ ،‬اما یک نظم خاص در این روند وجود دارد‬

‫چه چیزی مانع از این نظم در زندگی شما می‌شود؟‬

‫‪.‬تمرکز روی دیگران به‌جای تمرکز روی خودتان‬
 ‫‪.‬نیازهای دیگران‪ ،‬متعلق به خودشان است‬
‫در فاز ‪ ،۲‬اگر قرار باشد شما نقشی در برآورده‬
‫کردن نیازهای کسی داشته باشید‪ ،‬این کار هرگز به‬
‫ضرر شما نخواهد بود و نقش شما کامًال واضح‬
‫‪.‬خواهد بود‬
‫در فاز ‪ ،۱‬یکی از جنبه‌های شبکه‌سازی سنتی این‬
‫است که دائمًا به دنبال راهی برای ارزشمند بودن و‬
‫‪.‬کمک به دیگران باشید‬
‫این فرآیند تقریبًا همیشه گیج‌کننده و مبهم است‪،‬‬
‫‪.‬هم برای شما و هم برای طرف مقابل‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬اگر قرار باشد شما به کسی کمک کنید‬
‫یا کسی به شما کمک کند‪ ،‬این موضوع کامًال واضح و‬
‫‪.‬شفاف خواهد بود‬

‫مفهوم "تعیین مرزها" در فاز ‪ ۲‬چیست؟‬

‫نکته‌ی جالب این است که در فاز ‪" ،۲‬تعیین مرزها"‬
‫‪.‬یک تجربه است‪ ،‬نه یک ضرورت‬
‫ممکن است اصًال نیازی به تعیین مرزها احساس‬
‫‪.‬نکنید‬

‫‪:‬حاال به یکی دیگر از باورهای رایج نگاه کنیم‬

‫برای به دست آوردن چیزی که می‌خواهید‪ ،‬باید"‬
‫"‪.‬سخت کار کنید‬
‫در فاز ‪ ،۱‬این باور بسیار رایج است که "اگر‬
‫سخت‌کوش باشید‪ ،‬شایسته‌ی افتخار و احترام‬
‫"‪.‬هستید‬
 ‫معموًال افرادی که "سخت کار می‌کنند"‪ ،‬به عنوان‬
‫‪".‬افراد خوب" در جامعه شناخته می‌شوند‬
‫‪:‬اما همین باور‪ ،‬سه‌گانه‌ی محدودیت را ایجاد می‌کند‬
‫‪.‬قضاوت‪ ،‬مقایسه و انتظارات‬
‫چرا این باور شما را محدود می‌کند؟‬
‫اگر باور داشته باشید که باید سخت کار کنید تا‬
‫‪"،‬چیزی را "به دست آورید" یا "لیاقتش را پیدا کنید‬
‫پس در واقع‪ ،‬خود را از آنچه می‌خواهید تجربه کنید‪،‬‬
‫‪.‬جدا می‌بینید‬
‫این فاصله‌ای بین شما و خواسته‌هایتان ایجاد‬
‫‪.‬می‌کند‬
‫‪:‬بیایید چند سوال مطرح کنیم‬
‫•‬ ‫چقدر "کار سخت" کافی است؟‬
‫•‬ ‫اصًال "کار سخت" یعنی چه؟‬
‫•‬ ‫آیا "کار سخت" به معنای صرف زمان بیشتر‬
‫است یا تالش بیشتر؟‬
‫•‬ ‫آیا "کار سخت" یعنی انجام کارهایی که دوست‬
‫ندارید؟‬
‫•‬ ‫آیا داشتن مدارک بیشتر‪ ،‬به معنای "کار‬
‫سخت‌تر" است؟‬
‫هر چه قوانین بیشتری برای خود و تجربیاتتان‬
‫‪.‬تعریف کنید‪ ،‬توهم جدایی را بیشتر تقویت می‌کنید‬
 ‫‪:‬حاال به یک باور رایج دیگر نگاه کنیم‬
‫برای ثروتمند شدن‪ ،‬باید از یک خانواده‌ی ثروتمند"‬
‫"‪.‬بیایید‬
‫تنها افرادی این جمله را باور دارند که فکر می‌کنند‬
‫‪.‬در حال حاضر ثروتمند و فراوان نیستند‬
‫چگونه این باور‪ ،‬توهم جدایی را تقویت می‌کند؟‬
‫اگر خود را فردی "بدون ثروت" یا "متعلق به یک‬
‫خانواده‌ی فقیر" ببینید‪ ،‬در واقع خود را از تجربه‌ی‬
‫‪.‬ثروتمند شدن جدا می‌کنید‬
‫‪:‬پیتر یک بار به آندرا گفت‬
‫تمام پولی که ممکن بود بخواهم‪ ،‬از قبل مال من"‬
‫"‪.‬بود‬
‫‪.‬اما آندرا فورًا این جمله را رد کرد‬
‫‪.‬این حرف اصًال منطقی نیست!" آندرا اعتراض کرد"‬
‫در آن زمان‪ ،‬آندرا فقط ‪ ۵۰۰۰‬دالر در حسابش‬
‫‪.‬داشت‬
‫‪:‬او به پیتر گفت‬
‫پیتر‪ ،‬اگر قرار باشد مدت زیادی زندگی کنم‪ ،‬خیلی"‬
‫"!بیشتر از ‪ ۵۰۰۰‬دالر الزم دارم‬
‫‪p.69‬‬
‫پیتر به عقب تکیه داد و گفت‪" :‬تو بیش از حد روی‬
‫اعداد تمرکز کرده‌ای‪ .‬این اعداد بی‌معنی هستند‪.‬‬
‫چون باور نداری که از قبل ثروتمند هستی‪ ،‬همین‬
‫"‪.‬باور در تجربه‌ات بازتاب پیدا می‌کند‬
‫آندرا‪ ،‬خودش را از فراوانی مالی جدا کرده بود و‬
‫‪.‬همین جدایی را نیز در زندگی‌اش تجربه می‌کرد‬
‫چگونه رابطه‌ی علت و معلول توهم جدایی را تقویت‬
‫می‌کند؟‬
‫‪:‬مفهوم علت و معلول به این صورت عمل می‌کند‬
‫اتفاق خواهد ‪ Y‬را انجام دهم‪ ،‬آنگاه ‪ X‬اگر من"‬
‫"‪.‬افتاد‬
‫‪:‬یا‬
‫"‪.‬را به دست خواهم آورد ‪، Y‬را انجام دهم ‪ X‬اگر من"‬
‫این باور آن‌قدر در ما قوی است که‪ ،‬هر زمان که‬
‫چیزی مطابق میل ما پیش نرود (یا حتی وقتی که‬
‫پیش برود)‪ ،‬همیشه سعی می‌کنیم برای آن دلیل‬
‫‪.‬بیاوریم‬

‫‪:‬یک مثال از علت و معلول‬

‫من به صورت آن مرد مشت زدم و او هم در جواب"‬
‫"‪.‬مرا زد‬
‫•‬ ‫‪.‬علت‪ :‬مشت زدن به آن شخص‬
‫•‬ ‫‪.‬معلول‪ :‬دریافت ضربه‌ی متقابل‬
‫‪ A‬به عبارت دیگر‪ ،‬باور عمومی این است که اگر فرد‬
‫نمی‌زد‪ ،‬ضربه‌ای هم دریافت ‪ B‬ابتدا ضربه‌ای به فرد‬
‫‪.‬نمی‌کرد‬
‫اما‪ ،‬آیا امکان دارد این دو رویداد کامًال مستقل از‬
‫هم باشند؟‬
‫تنها ‪ B‬از نظر منطقی‪ ،‬ممکن است فکر کنید که فرد‬
‫به این دلیل ضربه زد که ابتدا مورد حمله قرار‬
‫‪.‬گرفت‬
 ‫اما شما هیچ راهی برای دانستن این ندارید که آیا‬
‫‪.‬را داشته یا نه ‪ A‬از قبل قصد حمله به فرد ‪ B‬فرد‬

‫پس علت و معلول چه نقشی دارد؟‬

‫مفهوم علت و معلول به ما کمک می‌کند تا‬
‫شکاف‌های درکمان را پر کنیم و تجربیاتمان را‬
‫‪.‬تفسیر کنیم‬
‫در فاز ‪ ،۱‬احساسات شما به عنوان یکی از‬
‫"معلول‌هایی" در نظر گرفته می‌شوند که توسط یک‬
‫‪".‬علت" خاص ایجاد شده‌اند‬
‫‪.‬این نتیجه‌گیری کامًال منطقی است‬
‫اما در فاز ‪ ۲‬و در شبکه‌سازی کوانتومی‪ ،‬شما یاد‬
‫می‌گیرید که ابتدا خود را در "وضعیت احساسی‬
‫مطلوب" قرار دهید‪ ،‬بدون اینکه منتظر وقوع یک‬
‫‪.‬علت بیرونی باشید‬
‫یعنی احساس کنید که همین حاال در حال تجربه‌ی آن‬
‫نتیجه‌ای هستید که می‌خواهید‪ ،‬قبل از اینکه علتش‬
‫‪.‬حتی اتفاق بیفتد‬
‫‪p.70‬‬
‫بنابراین‪ ،‬در فاز ‪ ،۲‬احساسات شما (که به‌عنوان‬
‫معلول در نظر گرفته می‌شوند)‪ ،‬در واقع پیش از‬
‫علت رخ می‌دهند‪ ،‬و علت هرگز قابل پیش‌بینی‬
‫‪.‬نیست‬
‫اگر به لیست جمله‌های رایجی که توهم جدایی را‬
‫تقویت می‌کنند برگردید‪ ،‬متوجه خواهید شد که اکثر‬
‫(اگر نگوییم همه‌ی) آن‌ها بر اساس رابطه‌ی علت و‬
‫‪.‬معلول ساخته شده‌اند‬
‫به عبارت دیگر‪ ،‬ایده‌ی علت و معلول و توهم جدایی‬
‫‪.‬کامًال به هم وابسته‌اند‬

‫چرا؟‬
‫‌‪:‬چون ایده‌ی علت و معلول به ما می‌گوید که‬
‫•‬ ‫‪.‬معلول نمی‌تواند علت باشد‬
‫•‬ ‫‪.‬علت نمی‌تواند معلول باشد‬
‫این یعنی بین هر رویداد و تجربه‌ای‪ ،‬یک جدایی ایجاد‬
‫‪.‬می‌شود‬

‫‪:‬یک مثال ساده‬

‫‌تان به هم •‬
‫اگر با کسی آشنا شوید و رابطه‬
‫بخورد‪ ،‬هیچ علت واقعی و مشخصی برای این‬
‫‪.‬اتفاق وجود ندارد‬
‫•‬‫اگر با کسی آشنا شوید و رابطه‌ی موفقی‬
‫‪.‬بسازید‪ ،‬باز هم علت واقعی‌ای در کار نیست‬
‫در هر دو حالت‪ ،‬این فقط یک تجربه است‪ ،‬مثل هر‬
‫‪.‬تجربه‌ی دیگری‬
‫اما در فاز ‪ ،۱‬ذهن منطقی شما سعی می‌کند برای‬
‫‪.‬هر اتفاق‪ ،‬یک علت بیاورد‬
‫درحالی‌که این فقط یک توجیه ذهنی است تا‬
‫‪.‬شکاف‌های درک شما را پر کند‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬شما پیش از شروع یا پایان یک رابطه‪،‬‬
‫احساساتی را تجربه می‌کنید‪ ،‬و همین احساسات‬
‫نقش کاتالیزور (عامل شتاب‌دهنده) را در تجربه‌ی‬
‫‪.‬شما ایفا می‌کنند‬
 ‫چگونه وارد فاز ‪ ۲‬شویم؟‬
‫اگر می‌خواهید زندگی خود را وارد فاز ‪ ۲‬کنید‪ ،‬باید‬
‫‪.‬قدرت خود را از ایده‌ی "جدایی" پس بگیرید‬
‫‪.‬شما از هیچ‌کس و هیچ‌چیز جدا نیستید ✅‬
‫شما از همان چیزی ساخته شده‌اید که تمام جهان ✅‬
‫‪.‬از آن ساخته شده است‬
‫در بخش بعدی‪ ،‬با پیامدهای شگفت‌انگیز این حقیقت‬
‫🚀 !آشنا خواهید شد‬

‫‪P71,p72‬‬

‫بخش پنجم‪ :‬مکانیسم‌های شبکه‌سازی کوانتومی‬

‫در بخش‌های قبلی این کتاب‪ ،‬در مورد فلسفه فاز ‪۱‬‬
‫و فاز ‪ ۲‬صحبت کردیم‪ .‬اما شبکه‌سازی کوانتومی‬
‫دقیقًا چیست و چگونه کار می‌کند؟‬
‫ما این تعریف را برای شبکه‌سازی کوانتومی‬
‫پیشنهاد می‌کنیم (هم برای این کتاب و هم برای‬
‫‪:‬زندگی شما‪ ،‬اگر با آن هم‌راستا هستید)‬
‫شبکه‌سازی کوانتومی‪ :‬هنر ارتباط برقرار کردن با ✅‬
‫‪.‬نسخه‌ی گسترش‌یافته‌ی خودتان‬

‫!یک چالش ذهنی در راه است‬

‫قبل از اینکه جلوتر برویم‪ ،‬الزم است چند نکته را در‬
‫‪:‬نظر بگیریم‬
 ‫اگر تا این لحظه در برابر برخی مفاهیم این کتاب ❗‬
‫مقاومت نکرده‌اید‪ ،‬احتماًال از اینجا به بعد احساس‬
‫‪.‬مقاومت خواهید کرد‬
‫چون ایده‌های این بخش‪ ،‬باورهای شما را به چالش ❗‬
‫‪.‬خواهند کشید‬
‫اندرا هم زمانی که این مفاهیم را از پیتر یاد گرفت‪،‬‬
‫احساس چالش کرد—و حاال‪ ،‬این مفاهیم به شما‬
‫‪.‬ارائه می‌شوند‬

‫یک مثال از داستان اندرا و پیتر‬

‫شاید آن بخش از داستان اندرا را به یاد بیاورید که‬
‫‪:‬پیتر به او گفت‬
‫من به این دلیل در پارک بودم‪ ،‬چون تو می‌خواستی«‬
‫»‪.‬که آنجا باشم‬
‫‪.‬طبیعتًا‪ ،‬این جمله برای اندرا بسیار گیج‌کننده بود‬
‫پیتر بارها و بارها جمالت مشابهی می‌گفت‪ .‬و هر‬
‫‪:‬بار‪ ،‬اندرا می‌پرسید‬
‫•‬ ‫»چرا این حرف را به من زدی؟«‬
‫•‬ ‫»چرا این کار را انجام دادی؟«‬
‫‪:‬و پاسخ پیتر همیشه یک چیز بود‬
‫چون تو می‌خواستی که من این کار را بکنم‪ .‬اگر« 🌀‬
‫»‪.‬نمی‌خواستی‪ ،‬این اتفاق نمی‌افتاد‬
‫در ابتدا‪ ،‬اندرا فکر می‌کرد که پیتر دارد با او شوخی‬
‫‪:‬می‌کند‬
‫•‬ ‫هیچ راهی وجود ندارد که من بدانم تو قرار«‬
‫»!است این کار را بکنی‬
 ‫•‬ ‫هیچ راهی وجود ندارد که من خواسته باشم تو«‬
‫»!این کار را انجام بدهی‬

‫چرا پذیرش این مفهوم سخت است؟‬

‫این ایده می‌تواند بسیار دشوار باشد‪ ،‬به‌ویژه اگر 🔹‬
‫‪.‬باور داشته باشید که یک "قربانی" هستید‬
‫‪:‬اما شاید این توضیح بتواند به شما کمک کند 🔹‬

‫آیا تا به حال این جمله را شنیده‌اید؟‬

‫»‪.‬همه چیز از خودت شروع می‌شود«‬
‫در فاز ‪ ،۱‬این جمله تأثیر زیادی ندارد‪ .‬مردم آن را ✅‬
‫می‌پذیرند‪ ،‬اما عمیقًا درک نمی‌کنند‪ .‬معموًال به‌عنوان‬
‫یک جمله‌ی انگیزشی سطحی به کار می‌رود تا به‬
‫»‪.‬مردم یادآوری کند که «اقداماتشان مهم هستند‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬این جمله هیچ ربطی به اقدامات شما ✅‬
‫ندارد! بلکه می‌گوید که شما منشأ کل تجربه‌ی‬
‫‪.‬خودتان هستید‬

‫دو جمله‪ ،‬دو دیدگاه مختلف‬

‫همه چیز از تو شروع می‌شود‪( ».‬مورد قبول« 👈‬
‫جامعه است)‬
‫من این کار را کردم چون تو می‌خواستی‪👈 «».‬‬
‫(به‌عنوان مقصر دانستن قربانی تلقی می‌شود)‬
‫اما چرا این تفاوت وجود دارد؟‬
‫‪:‬در فاز ‪✅ ۱‬‬
‫•‬ ‫باور عمومی این است که شما کنترل چندانی‬
‫‪.‬روی محیط خود ندارید‬
‫•‬ ‫‪.‬شما همیشه یک قربانی شرایط هستید‬
 ‫•‬ ‫اگر کسی به شما بگوید «چیزی که برایت اتفاق‬
‫افتاد‪ ،‬به این دلیل بود که خودت می‌خواستی»‪،‬‬
‫‪.‬آن را توهین‌آمیز و ناعادالنه می‌دانید‬
‫‪:‬اما نکته جالب اینجاست 🔹‬
‫حتی وقتی یک اتفاق خوب در فاز ‪ ۱‬برای شما‬
‫می‌افتد‪ ،‬معموًال به‌عنوان «شانس» یا «اتفاقی» در‬
‫!نظر گرفته می‌شود‬
‫یعنی نه تنها اتفاق‌های بد‪ ،‬بلکه حتی اتفاق‌های‬
‫‪.‬خوب هم خارج از کنترل شما تلقی می‌شوند‬
‫‪:‬در فاز ‪✅ ۲‬‬
‫•‬ ‫شما مسئولیت کامل زندگی خود را به عهده‬
‫‪.‬می‌گیرید‬
‫•‬ ‫شما دیگر خود را قربانی اتفاقات بیرونی‬
‫‪.‬نمی‌دانید‬

‫نکته‌ی کلیدی برای ورود به فاز ‪۲‬‬

‫شما نمی‌توانید خودتان را مجبور کنید که ❌‬
‫‪.‬مسئولیت کل زندگی‌تان را بپذیرید‬
‫اما می‌توانید آرام‌آرام ذهن خود را به روی این ✅‬
‫ایده باز کنید و ببینید که چگونه تجربیات شما تغییر‬
‫‪.‬می‌کنند‬
‫‪P73‬‬
‫این چیزی است که به‌تدریج اتفاق می‌افتد‪،‬‬
‫همان‌طور که عمیق‌تر و عمیق‌تر وارد فاز ‪۲‬‬
‫‪.‬می‌شوید‬
‫فاز ‪ ۲‬به هیچ عنوان درباره‌ی مجبور کردن چیزی به ✅‬
‫‪.‬وقوع نیست‬
 ‫در مقابل فاز ‪ ،۱‬جایی که شما باید سخت کار کنید و‬
‫جهان اطراف خود را به‌صورت فیزیکی کنترل کنید تا‬
‫‪،‬زنده بمانید‬
‫فاز ‪ ۲‬کامًال درباره‌ی قدردانی از تجربیاتی است که‬
‫‪.‬بدون زحمت برای شما رخ می‌دهند‬

‫داستان پیتر و اندرا‬

‫پیتر به اندرا گفت که «تو خودت خواستی که من این‬
‫»‪.‬کارها را بکنم و این حرف‌ها را بزنم‬
‫حتی زمانی که پیتر او را با یک لقب نژادپرستانه‬
‫!خطاب کرد‬
‫اندرا ساعت‌ها ذهنش را درگیر کرد تا بفهمد چطور‬
‫‪.‬ممکن است این حرف حقیقت داشته باشد‬
‫سال‌ها طول کشید‪ ،‬اما سرانجام اندرا حقیقتی را‬
‫‪.‬کشف کرد که حرف‌های پیتر را تأیید می‌کرد‬

‫سه نقش که افراد در زندگی شما بازی می‌کنند‬

‫افراد در زندگی ما یکی از این سه نقش را ایفا 📌‬
‫‪:‬می‌کنند‬
‫بازتاب چیزی که از قبل در مورد خودت احساس ⃣️‪1‬‬
‫‪.‬می‌کنی‬
‫‪.‬حمایت از تو در مسیر رشد و پیشرفت ⃣️‪2‬‬
‫ایجاد یک اتفاق یا تغییر که تو را در مسیر ⃣️‪3‬‬
‫‪.‬مشخصی هدایت کند‬

‫نقش پیتر از نگاه فاز ‪ ۱‬و فاز ‪۲‬‬

‫اگر به وضعیت اندرا و پیتر از دیدگاه فاز ‪ ۱‬نگاه 👈‬
‫‪،‬کنیم‬
‫پیتر کدام‌یک از این سه نقش را ایفا می‌کرد؟‬
‫او در حال بازتاب دادن چیزی بود که اندرا از قبل ✅‬
‫‪.‬درباره‌ی خودش احساس می‌کرد‬
‫‪.‬در آن زمان‪ ،‬اندرا کامًال از این موضوع بی‌خبر بود‬
‫اما از دیدگاه فاز ‪ ۲‬چطور؟ 👈‬
‫!جواب همان است ✅‬
‫‪.‬پیتر همان نقش را داشت‬
‫‪:‬تفاوت اصلی اینجاست 📌‬
‫•‬ ‫در فاز ‪ ،۱‬اندرا فکر می‌کرد که پیتر مستقل از‬
‫‪.‬او رفتار می‌کند‬
‫•‬ ‫اما در فاز ‪ ،۲‬اندرا خودش کل این سناریو را‬
‫‪.‬خلق کرده بود‬

‫چگونه اندرا این موقعیت را خلق کرد؟‬

‫اندرا به این عادت کرده بود که پیرمردهای ✅‬
‫سفیدپوست‪ ،‬مانند پیتر‪ ،‬همیشه به این شکل با او‬
‫‪.‬رفتار کنند‬
‫‪p.74‬‬
‫در دوران جوانی‪ ،‬اندرا بارها و بارها با نژادپرستی‬
‫روبه‌رو شد‪ .‬او انتظار داشت که پیرمردهای‬
‫‪.‬سفیدپوست نژادپرست باشند‬
‫اگرچه برخی استثناها را دیده بود‪ ،‬اما این باور‬
‫‪.‬همچنان درون او بسیار قوی بود‬
‫وقتی اندرا با پیتر مالقات کرد‪ ،‬پیتر دقیقًا 📌‬
‫همان‌طور رفتار کرد که اندرا از پیرمردهای‬
‫‪.‬سفیدپوست انتظار داشت‬
 ‫چرا؟ ✅‬
‫چون اندرا قبًال بارها با نژادپرستی مواجه شده بود‪،‬‬
‫‪.‬پس انتظار نژادپرستی داشت‬
‫‪:‬همان‌طور که قبًال در این کتاب گفتیم‬
‫‪.‬در فاز ‪ ،۱‬انتظارات شما همیشه برآورده می‌شوند 🔹‬

‫آیا اندرا کاری کرد که پیتر این‌گونه رفتار کند؟‬

‫‪:‬شاید فکر کنید که‬
‫‪.‬اندرا به نحوی باعث شد پیتر این‌گونه رفتار کند ⃣️‪1‬‬
‫‪.‬یا پیتر واقعًا یک نژادپرست متعصب بود ⃣️‪2‬‬
‫!اما حقیقت این نیست ❌‬
‫این فقط تجلی فیزیکِی یک زنجیره‌ی اتفاقات بود 📌‬
‫‪.‬که مدت‌ها قبل از مالقات اندرا و پیتر آغاز شده بود‬
‫این «آگاهی کیهانی» بود که از پشت‌صحنه‪ ،‬این ✅‬
‫‪.‬تجربه را سازماندهی می‌کرد‬
‫اندرا و پیتر فقط در حال بازی کردن نقش‌های 📌‬
‫‪.‬خود بودند‬

‫اما چرا این اتفاق افتاد؟‬

‫ما نمی‌توانیم توضیح دهیم که چرا آگاهی جهانی‪،‬‬
‫‪.‬این تعامل خاص بین پیتر و اندرا را خلق کرد‬
‫‪.‬در واقع‪" ،‬چرا" مهم نیست‬
‫دقت کنید که آیا احساس می‌کنید نیاز به قضاوت ️⚠‬
‫این موقعیت دارید؟‬
‫آنچه مهم است این است که اندرا تصمیم گرفت‬
‫‪.‬واکنش احساسی نشان ندهد‬
‫‪.‬او انتخاب کرد که قدرت خود را به پیتر ندهد ✅‬
 ‫و در نهایت‪ ،‬پیتر به اندرا درس‌هایی را آموخت که 🔹‬
‫‪.‬زندگی‌اش را کامًال تغییر دادند‬

‫چگونه می‌توانید این مفهوم را در زندگی خود به کار‬

‫بگیرید؟‬
‫آیا تا به حال با کسی مالقات کرده‌اید که احساس 📌‬
‫کنید "قرار بوده" او را ببینید؟‬
‫‪.‬بیشتر مردم این تجربه را داشته‌اند‬
‫‪:‬حتی برخی از افراد به ما گفته‌اند‬
‫»‪.‬احساس می‌کنم قرار بوده تو را مالقات کنم« ✅‬
‫‪p.75‬‬
‫اگر تا به حال چنین تجربه‌ای داشته‌اید‪ ،‬این آگاهی ✅‬
‫کیهانی بوده که در پشت‌صحنه‪ ،‬بدون اطالع یا دخالت‬
‫‪.‬شما‪ ،‬همه‌چیز را تنظیم کرده است‬
‫شما فقط نقش خود را بازی کرده‌اید و آن تجربه 📌‬
‫‪.‬را از سر گذرانده‌اید‬

‫چگونه آگاهی کیهانی‪ ،‬زندگی شما را شکل می‌دهد؟‬

‫هر جنبه از تجربه‌ی فیزیکی شما‪ ،‬حتی کوچک‌ترین 📌‬
‫‪.‬جزئیات‪ ،‬توسط آگاهی خلق شده است‬
‫ارتباط شما با آگاهی‪ ،‬اساس "شبکه‌سازی‬
‫‪.‬کوانتومی" است‬
‫ما همه از طریق "شبکه‌ی نامرئی" آگاهی به ✅‬
‫‪.‬یکدیگر متصل هستیم‬
 ‫در پس‌زمینه‪ ،‬آگاهی نقش یک واسطه‌ی قدرتمند 🔹‬
‫را بازی می‌کند و شما را با افرادی مرتبط می‌سازد‬
‫که قرار است در مسیر زندگی خود با آن‌ها تعامل‬
‫‪.‬داشته باشید‬

‫فاز ‪ :۲‬سرنوشت خود را زندگی کنید‪ ،‬نه اینکه‬

‫!به‌دنبال آن بدوید‬
‫در فاز ‪ ،۲‬هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید تا از 📌‬
‫تجربه کردن چیزهایی که باید تجربه کنید‪ ،‬جلوگیری‬
‫‪.‬کنید‬
‫افرادی که با آن‌ها مالقات می‌کنید‪ ،‬نقش مهمی ✅‬
‫‪.‬در این تجربه‌ها دارند‬
‫هرچه بیشتر به "شبکه‌ی نامرئی" متصل شوید‪🔹 ،‬‬
‫این تجربه‌ها سریع‌تر و راحت‌تر در زندگی شما ظاهر‬
‫‪.‬می‌شوند‬

‫آیا واقعًا در حال انجام کارهایی هستید که‬

‫می‌خواهید؟‬
‫در زندگی فعلی خود‪ ،‬ممکن است فکر کنید دقیقًا 📌‬
‫‪.‬همان کاری را انجام می‌دهید که می‌خواهید‬
‫یا شاید هم احساس کنید که‪ ،‬به دالیل مختلف‪ ،‬در 📌‬
‫‪.‬حال انجام کاری هستید که نمی‌خواهید‬
‫!در هر دو حالت‪ ،‬حق با شماست ✅‬
 ‫تفاوت فاز ‪ ۱‬و فاز ‪ ۲‬در تجربه‌ی زندگی‬
‫در فاز ‪ ،۱‬شما تجربه‌های خود را به‌عنوان چیزی که 🔹‬
‫‪.‬از "بیرون" به شما تحمیل می‌شود‪ ،‬درک می‌کنید‬
‫و برای رسیدن به خواسته‌های خود‪ ،‬باید دنیا را 🔹‬
‫‪.‬مجبور کنید که مطابق میل شما تغییر کند‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬زندگی فقط درباره‌ی "تجربه کردن" ✅‬
‫‪.‬است‬
‫شما مستقیمًا به آگاهی متصل هستید—در 📌‬
‫حقیقت‪ ،‬شما همان آگاهی هستید که در یک بدن‬
‫‪.‬فیزیکی قرار دارد تا تجربه‌ی انسانی داشته باشد‬
‫در فاز ‪ ،۲‬شما به‌عنوان آگاهی‪ ،‬تجربه‌های خود را ✅‬
‫انتخاب می‌کنید و آن‌ها بدون تالش‪ ،‬برای شما رقم‬
‫‪.‬می‌خورند‬

‫اگر مذهبی باشید‪ ،‬این ایده ممکن است با باورهای‬

‫‪.‬شما در تضاد باشد‬
‫چگونه این مفهوم را با اعتقادات دینی خود 📌‬
‫هماهنگ می‌کنید؟‬
‫‪p.76‬‬
‫بااین‌حال‪ ،‬برای هماهنگی این مفاهیم با باورهای‬
‫شما‪ ،‬شاید این ایده مفید باشد که خدا (یا هر قدرت‬
‫برتری که به آن اعتقاد دارید) آگاهی را به شما عطا‬
‫‪.‬کرده است‬
‫از سوی دیگر‪ ،‬اگر بی‌خدا (آتئیست) هستید‪ ،‬بدانید‬
‫که آگاهی‪ ،‬مفهومی سکوالر است‪ .‬این تنها نوعی‬
 ‫انرژی است که نقش مهمی در تسهیل تجربه‌ی‬
‫‪.‬انسانی ایفا می‌کند‬
‫‪.‬پیش‌تر گفتیم که شما همان آگاهی هستید‬
‫حال بیایید کمی عمیق‌تر بررسی کنیم که این‬
‫‪.‬موضوع دقیقًا به چه معناست‬
‫اگر شما آگاهی هستید‪ ،‬و همه‌ی افرادی که در‬
‫زندگی خود با آن‌ها روبه‌رو می‌شوید نیز آگاهی‬
‫هستند‪ ،‬این چه معنایی دارد؟‬
‫‪.‬این یعنی شما همه هستید‪ ،‬و همه‪ ،‬شما هستند 🔹‬
‫توضیح دقیق اینکه این مفهوم چگونه کار می‌کند‬
‫فراتر از محدوده‌ی این کتاب است‪ ،‬اما اگر عالقه‌مند‬
‫‪ Lynne‬اثر ‪ The Field‬هستید‪ ،‬توصیه می‌کنیم کتاب‬
‫‪.‬را مطالعه کنید ‪McTaggart‬‬
‫در ادامه‪ ،‬لطفًا این نکته را در نظر داشته باشید که‬
‫‪:‬ما با این فرضیه پیش می‌رویم‬
‫‪.‬شما آگاهی هستید ✅‬
‫‪.‬شما همه هستید‪ ،‬و همه‪ ،‬شما هستند ✅‬
‫ضمنًا‪ ،‬شاخه‌های علمی مختلفی به مطالعه‌ی آگاهی‬
‫‪.‬و مکانیک کوانتومی اختصاص داده شده‌اند‬
‫این اطالعات فقط بر اساس تجربیات شخصی ما 📌‬
‫‪.‬نیست؛ بلکه حاصل سال‌ها تحقیقات علمی است‬
‫اگر مایل به مطالعه‌ی بیشتر هستید‪ ،‬دو کتاب زیر را‬
‫‪:‬بررسی کنید‬
‫‪ Colleen Marlo‬اثر ‪📖 The Secrets of Consciousness‬‬
‫اثر ‪📖 Quantum Physics and the Power of the Mind‬‬
‫‪ Nancy Patterson‬و ‪Samantha Goldman‬‬
‫با در نظر گرفتن این موارد‪ ،‬این ایده‌ها چقدر برای‬
‫شما عجیب به نظر می‌رسند؟‬
‫در تجربه‌ی شخصی ما‪ ،‬ما فقط سطحی از این 🔹‬
‫اطالعات را درک کرده‌ایم‪ ،‬اما همین میزان نیز‬
‫تغییرات شگفت‌انگیزی در زندگی ما ایجاد کرده‬
‫‪.‬است‬
‫این همان چیزی بود که پیتر سال‌ها پیش تالش کرد‬
‫‪.‬به آندرا آموزش دهد‬
‫‪p.77‬‬
‫پیتر می‌خواست آندرا درک کند که او یک موجود‬
‫نامحدود است و هیچ چیزی در زندگی‌اش اتفاق‬
‫نیفتاده که خودش نخواسته باشد تجربه کند یا‬
‫‪.‬کنترلی بر آن نداشته باشد‬
‫اما این شما‪ ،‬به‌عنوان یک انسان کوچک و محدود‪،‬‬
‫نیستید که تجربه‌ی زندگی را کنترل می‌کنید—بلکه‬
‫آگاهِی نامحدود‪ ،‬قدرتمند‪ ،‬و جاودان شماست که به‬
‫‪.‬همه چیز متصل است و از طریق شما عمل می‌کند‬
‫با این درک‪ ،‬بیایید درباره‌ی تفاوت شبکه‌سازی‬
‫‪.‬سنتی و شبکه‌سازی کوانتومی صحبت کنیم‬
‫اگر شما همیشه کنترل کامل تجربه‌ی خود را در‬
‫دست دارید‪ ،‬پس منطقی است که کنترل تمام‬
‫افرادی که با آن‌ها مالقات می‌کنید نیز در اختیار‬
‫‪.‬شما باشد‬
‫اما از دیدگاه فعلی‌تان‪ ،‬شاید هنوز پذیرش این ایده‬
‫‪.‬دشوار باشد‬
‫ایده‌ی اصلی شبکه‌سازی کوانتومی این است که 💡‬
‫شما افراد موردنظرتان را دقیقًا زمانی مالقات‬
 ‫خواهید کرد که آماده‌ی مالقات با آن‌ها باشید—نه‬
‫‪.‬لحظه‌ای زودتر و نه دیرتر‬
‫اگر درباره‌اش فکر کنید‪ ،‬مفهوم شبکه‌سازی 🔍‬
‫کوانتومی منطقی‌تر از شبکه‌سازی سنتی به نظر‬
‫می‌رسد‪ .‬چرا؟‬
‫چون در شبکه‌سازی سنتی‪ ،‬شما مثل کسی هستید‬
‫که دنبال سوزنی در انبار کاه می‌گردد—اما حتی‬
‫!نمی‌دانید که به دنبال سوزن هستید‬
‫اگر تاکنون در یک رویداد شبکه‌سازی شرکت کرده 📌‬
‫‪:‬باشید‪ ،‬احتماًال این تجربه را داشته‌اید‬
‫به رویداد می‌روید‪ ،‬متوجه می‌شوید که افراد زیادی 🔹‬
‫‪.‬آنجا هستند‬
‫زمان معرفی افراد می‌رسد‪ ،‬و هرکس درباره‌ی 🔹‬
‫کسب‌وکار‪ ،‬افتخارات‪ ،‬و دستاوردهایش صحبت‬
‫‪.‬می‌کند‬
‫اما اگر مثل من باشید‪ ،‬گوش دادن به این حرف‌ها ✋‬
‫‪.‬واقعًا خسته‌کننده است‬
‫چرا این صحبت‌ها خسته‌کننده هستند؟‬
‫‪.‬چون احساسی در آن‌ها وجود ندارد ✅‬
‫گوش دادن به کسی که درباره‌ی کسب‌وکارش 📌‬
‫صحبت می‌کند‪ ،‬به اندازه‌ی خوردن مقوای خشک و‬
‫!بی‌مزه است‬
‫نه به این دلیل که کسب‌وکار او بی‌ارزش یا 👈‬
‫کسل‌کننده است‪ ،‬بلکه به این دلیل که شما هیچ‬
‫احساسی دریافت نمی‌کنید—جز شاید کمی خستگی‬
‫‪.‬یا سردرگمی‬
 ‫این موضوع نه خوب است و نه بد—فقط یک️⚖‬
‫‪.‬تجربه است‬
‫‪p.78‬‬
‫این تجربه همان چیزی است که باعث می‌شود‬
‫شبکه‌سازی به جای هیجان‌انگیز و جالب بودن‪،‬‬
‫‪.‬خسته‌کننده و طاقت‌فرسا به نظر برسد‬
‫شبکه‌سازی سنتِی مبتنی بر کسب‌وکار باعث 👔‬
‫می‌شود افرادی مثل من و شما احساس کنیم که‬
‫مجبوریم در آن شرکت کنیم‪ ،‬انگار اگر حضور نداشته‬
‫‪.‬باشیم‪ ،‬فرصت‌های بزرگی را از دست می‌دهیم‬
‫در فاز ‪ ،۱‬برای بیشتر افراد‪ ،‬زمان و منابعی که 📌‬
‫صرف شبکه‌سازی می‌شود‪ ،‬اغلب ارزش چندانی‬
‫‪.‬ندارد‬
‫در حالی که برخی از افراد از طریق شبکه‌سازی 🔹‬
‫سنتی کسب‌وکار خود را رشد می‌دهند‪ ،‬اما بسیاری‬
‫دیگر هیچ تغییری در شرایط کاری‌شان احساس‬
‫‪.‬نمی‌کنند‬
‫در نهایت‪ ،‬شبکه‌سازی به جای یک مزیت‪ ،‬تبدیل به 🔹‬
‫یک حواس‌پرتی می‌شود‪ ،‬و افراد پس از شرکت در‬
‫‪.‬جلسات متعدد و بی‌نتیجه‪ ،‬گروه را ترک می‌کنند‬
‫اما روش شبکه‌سازی کوانتومی این پویایی را ✨‬
‫‪.‬کامًال وارونه می‌کند‬
‫وقتی شما در شبکه‌سازی کوانتومی شرکت 💡‬
‫‪:‬می‌کنید‬
‫دیگر موضوع کسب‌وکار‪ ،‬پول‪ ،‬یا اینکه دیگران ✅‬
‫‪.‬چگونه می‌توانند به شما کمک کنند‪ ،‬مطرح نیست‬
‫همه چیز درباره‌ی "لذت بردن" از تجربه‌ی تعامل با ✅‬
‫‪.‬دیگران است‬
‫نیازی نیست که مدام خودتان یا کسب‌وکارتان را 📌‬
‫‪.‬معرفی کنید‬
‫شما آزاد هستید که به عنوان "یک انسان" در جمع ✅‬
‫‪".‬ظاهر شوید‪ ،‬نه فقط یک "ماشین انجام کار‬
‫تصور کنید که زندگی‌تان چگونه خواهد بود اگر با 🔮‬
‫!اشتیاق و کنجکاوی با افراد جدید آشنا شوید‬
‫تصور کنید که کسب‌وکار یا مسیر شغلی‌تان بدون 🎯‬
‫!نیاز به متقاعد کردن کسی‪ ،‬رشد کند‬
‫در فاز ‪ ،۱‬همه‌چیز درباره‌ی ادراک و متقاعدسازی 🔹‬
‫‪.‬دیگران است‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬دیگر نیازی به اثبات چیزی به کسی 🔹‬
‫‪.‬نیست‬
‫تنها یک قانون در شبکه‌سازی کوانتومی وجود دارد ⚡‬
‫‪—:‬بقیه فقط راهنما هستند‬
‫‪.‬همیشه تمرکز را روی خودتان نگه دارید 👉‬
‫شما مسئول احساسات‪ ،‬موفقیت یا شکست 🚫‬
‫‪.‬دیگران نیستید‬
‫‪.‬فقط روی خودتان و احساسات‌تان تمرکز کنید ✅‬
‫‪p.79‬‬
‫‪:‬اکنون‪ ،‬راهنماها‬
‫‪.‬همه‌ی افراد به شیوه‌های مختلف ارزشمند هستند ✅‬
‫در فاز ‪ ،۱‬ما تمایل داریم برخی افراد را 🔹‬
‫‪".‬باارزش‌تر" از دیگران قضاوت کنیم‬
‫ما ارزش افراد را بر اساس دارایی خالص‪ ،‬اموال 🔹‬
 ‫مادی‪ ،‬ارتباطات‪ ،‬موفقیت شغلی یا تحصیلی‬
‫مقایسه کرده و به کسانی که از این معیارها بیشتر‬
‫‪.‬دارند‪ ،‬ارزش بیشتری می‌دهیم‬
‫‪.‬اما در فاز ‪ ،۲‬هیچ‌کدام از این‌ها مهم نیست ✨‬
‫‪:‬کمی تأمل کنید 📌‬
‫در فاز ‪ ،۲‬دستاوردها و موفقیت‌های شما هم‬
‫!اهمیتی ندارند‬
‫در فاز ‪( ۲‬و در شبکه‌سازی کوانتومی) نیازی به 🔹‬
‫متقاعد کردن دیگران وجود ندارد‪ ،‬زیرا شما فقط‬
‫کارهایی را انجام می‌دهید که واقعًا برای آن‌ها‬
‫‪.‬انگیزه یا الهام دارید‬
‫وقتی انگیزه داشته باشید‪ ،‬تالش بیشتری می‌کنید ✅‬
‫نسبت به زمانی که از روی اجبار یا فشار کاری را‬
‫‪.‬انجام دهید‬
‫نکته جالب درباره انگیزه در فاز ‪ ۲‬این است که 🔮‬
‫معموًال با آنچه فکر می‌کنید باید انگیزه داشته باشید‪،‬‬
‫!همخوانی ندارد‬
‫‪:‬ممکن است هزاران فکر در سرتان باشد 🤯‬
‫•‬ ‫"چطور از خانواده‌ام مراقبت کنم؟"‬
‫•‬ ‫"چطور قبض‌هایم را پرداخت کنم؟"‬
‫•‬ ‫"چطور شغلم را حفظ کنم؟"‬
‫•‬ ‫"چطور موفق شوم؟"‬
‫‪.‬اول از همه‪ ،‬انتظارات و قضاوت‌ها را کنار بگذارید 📌‬
‫شما نمی‌خواهد )‪ (Consciousness‬دوم‪ ،‬آگاهی 📌‬
‫!زندگی‌تان نابود شود‬
 ‫اگر انجام کاری که به آن انگیزه و الهام دارید به ✨‬
‫‪،‬معنای ترک شغل شماست‬
‫می‌توانید اطمینان داشته باشید که شغل یا منبع ✅‬
‫درآمد جدیدی که با مسیر شما همسو است‪ ،‬ظاهر‬
‫‪.‬خواهد شد‬
‫من (سم) مثال‌های زیادی دارم که در آن‌ها از 📖‬
‫راهنمای درونی و انگیزه‌ی خود پیروی کردم و‬
‫کارهایی انجام دادم که در ابتدا کامًال تصادفی و‬
‫بی‌هدف به نظر می‌رسیدند—تا زمانی که بعدًا‬
‫‪.‬متوجه شدم چرا آن‌ها را انجام داده‌ام‬
‫‪p.80‬‬
‫مثًال‪ ،‬اخیرًا احساس کردم که باید "یک قالب پنیر‬
‫"‪.‬بخورم‬
‫شهودم به من گفت که به فروشگاه بروم‪ ،‬یک 🔹‬
‫‪.‬قالب پنیر بخرم و آن را بخورم‬
‫طبیعتًا گیج شده بودم‪" .‬هدف این کار چیست؟ آیا 🔹‬
‫"کارهای بهتری برای انجام دادن ندارم؟‬
‫با این حال‪ ،‬تصمیم گرفتم که به این احساس عمل‬
‫‪.‬کنم‬
‫به فروشگاه رفتم‪ ،‬یک قالب پنیر پروولون و ✅‬
‫مقداری بیسکویت خریدم و شروع به لذت بردن از‬
‫‪.‬آن‌ها کردم‬
‫در حین خوردن پنیر و بیسکویت‪ ،‬متوجه شدم که 🍽‬
‫‪.‬این اولین خرید "تفننی" من در مدت‌ها بود‬
‫خرید پنیر و بیسکویت برایم یک تجمل غیرضروری 🔹‬
‫به نظر می‌رسید‪ ،‬وقتی که می‌توانستم فقط اقالم‬
‫‪.‬ضروری را بخرم و با همان خوشحال باشم‬
 ‫اما اگر دلم پنیر و بیسکویت بخواهد‪ ،‬چرا باید 🤔‬
‫خودم را از آن‌ها محروم کنم؟ فقط برای اینکه چند‬
‫دالر پس‌انداز کنم؟‬
‫این دقیقًا نمونه‌ای از "عدم قدردانی از زندگی" 🔴‬
‫‪.‬بود‬
‫این درس و درک مهمی بود که شاید هرگز به آن ✨‬
‫‪،‬نمی‌رسیدم‬
‫اگر کاری را که از دیدگاه فاز ‪ ۲‬برایم انگیزه‌بخش‬
‫بود‪ ،‬حتی اگر احمقانه یا بی‌هدف به نظر می‌رسید‪،‬‬
‫‪.‬انجام نمی‌دادم‬

‫یک مثال دیگر‪ :‬شهود آندرا به او گفت که تمام 📌‬

‫مشتریانش را کنار بگذارد—حتی آن‌هایی که در حال‬
‫!کار با آن‌ها بود‬
‫با اینکه نگران بود که منبع درآمد فعلی‌اش را قطع 🔹‬
‫‪،‬کند‬
‫آندرا واقعًا تصمیم گرفت که همه‌ی مشتریانش را ✅‬
‫‪.‬کنار بگذارد‬
‫نتیجه‌ی این کار چه بود؟ 🔮‬
‫‪:‬یکی از رویاهای زندگی آندرا محقق شد‬
‫کار کردن روی یک پروژه‌ی بزرگ‪ ،‬در کنار شریک‬
‫!زندگی‌اش—یعنی من‬
‫تا آن زمان‪ ،‬من و آندرا چندین بار سعی کرده 👫‬
‫‪،‬بودیم با هم کار کنیم‬
‫اما هر بار کار به بحث و مشاجره کشیده می‌شد و‬
‫‪.‬پروژه‌ها شکست می‌خوردند‬
 ‫اما این بار‪ ،‬ما عاشق این ایده شدیم که ✨‬
‫"‪".‬شبکه‌سازی کوانتومی" را به جهان معرفی کنیم‬
‫تا این لحظه‪ ،‬تالش مشترک ما شگفت‌انگیز بوده ✅‬
‫‪.‬است‬
‫برخالف پروژه‌های قبلی‪ ،‬دیگر درباره‌ی آن بحث و ✅‬
‫!جدل نمی‌کنیم‬
‫‪p.81‬‬
‫اگر آندرا ترسیده بود و جرأت نمی‌کرد مشتریانش را‬
‫‪،‬کنار بگذارد‬
‫ما هرگز با هم کار نمی‌کردیم و او هرگز تحقق این 👈‬
‫‪.‬رؤیای خود را تجربه نمی‌کرد‬
‫‪:‬همان‌طور که سوزان جفرز گفته است 💬‬
‫"‪.‬ترس را احساس کن‪ ،‬اما بااین‌حال انجامش بده"‬
‫اگر دوباره به موضوع انگیزه و تعهد برگردیم‪📌 ،‬‬
‫تصور کن که روابطت چقدر می‌توانست متفاوت‬
‫‪.‬باشد‬
‫روابطی که بر اساس ظاهر‪ ،‬پول‪ ،‬موفقیت تجاری 🔹‬
‫‪.‬یا منافع متقابل نباشند‬
‫بلکه روابطی که بر پایه‌ی لذت‪ ،‬ارتباط واقعی‪🔹 ،‬‬
‫‪.‬هیجان‪ ،‬خالقیت و رشد شکل گرفته‌اند‬
‫وقتی چیزی برایت لذت‌بخش باشد‪ ،‬طبیعتًا 🎉‬
‫‪.‬می‌خواهی بارها و بارها آن را تکرار کنی‬
‫اگر از آشنا شدن با آدم‌های جدید لذت ببری و 🤝‬
‫‪،‬بخواهی این تجربه را تکرار کنی‬
‫می‌بینی که شبکه‌ی ارتباطی تو به‌سرعت رشد 📈‬
‫‪.‬می‌کند و گسترش می‌یابد‬
 ‫حاال تصور کن که این طرز فکر چگونه می‌تواند ✨‬
‫‪:‬زندگی‌ات را تغییر دهد‬
‫کسب‌وکار تو را چطور تغییر می‌دهد؟ 🔹‬
‫روابط تو را چگونه دگرگون می‌کند؟ 🔹‬
‫وضعیت مالی‌ات را چطور تحت تأثیر قرار می‌دهد؟ 🔹‬
‫‪:‬نکته‌ی کلیدی 📌‬
‫‪.‬منطق و استدالل در "فاز ‪ "۲‬جایی ندارند 🛑‬
‫الزم نیست بدانی که چگونه یا چرا مسیر لذت‌بخش ❌‬
‫‪.‬برایت رقم می‌خورد‬
‫تنها کاری که باید انجام دهی این است که ذهنت را ✅‬
‫‪.‬به روی تجربه‌های جدید باز کنی‬
‫شاید االن داری تمام دالیلی را که نمی‌توانی "همین‬
‫‪.‬حاال" خوش بگذرانی‪ ،‬در ذهنت مرور می‌کنی‬
‫شاید به این فکر می‌کنی که تفریح از نظر تو یعنی 📌‬
‫‪.‬دو ماه سفر رفتن یا یک خرید ‪ ۲۰,۰۰۰‬دالری‬
‫می‌فهمم چه حسی داری‪ ،‬چون من هم قبًال 💬‬
‫‪.‬همین‌طور فکر می‌کردم‬
‫‪p.82‬‬
‫همیشه به نظر می‌رسید که لذت و گسترش‪،‬‬
‫دست‌نیافتنی هستند‪ .‬اما اجازه دهید داستان بلوک‬
‫پنیر را به شما یادآوری کنم‪ .‬با کمتر از ‪ ۱۰‬دالر‪ ،‬یک‬
‫تجربه سرگرم‌کننده داشتم و یک داستان خوب برای‬
‫‪.‬تعریف کردن به دست آوردم‬
‫به عبارت دیگر‪ ،‬در فاز ‪ ،۲‬لذت در بسته‌بندی‌هایی با‬
‫اندازه‌های مختلف ارائه می‌شود‪ .‬شما فقط باید‬
‫واقعًا و صادقانه آماده باشید که هر کاری را که به‬
‫‪.‬آن انگیزه دارید‪ ،‬انجام دهید‬
 ‫پس چگونه می‌توانید خود را به روی انگیزه شهودی‬
‫باز کنید؟ برخی این را "اقدام الهام‌بخش" می‌نامند‪.‬‬
‫‪.‬ما نام دیگری برای آن داریم‬
‫از بین تمام چیزهایی که آندرا از پیتر آموخت‪ ،‬این‬
‫مفهوم برای او سخت‌ترین بود‪ ،‬زیرا فردی بسیار‬
‫منطقی و سختگیر بود‪ .‬برای او‪ ،‬همه چیز باید‬
‫همیشه به همان شیوه انجام می‌شد و هرگونه‬
‫‪.‬انحراف از این الگو باعث ناراحتی شدیدش می‌شد‬
‫از آنجا که آندرا با انگیزه شهودی و رها کردن نیاز‬
‫خود به ثبات و کنترل به شدت درگیر بود‪ ،‬سایر‬
‫‪.‬آموزه‌های پیتر برای او قابل درک نبودند‬
‫شاید شما هم شنیده باشید که توصیه می‌کنند "ذهن‬
‫باز" داشته باشید‪ .‬داشتن ذهن "بسته" معموًال با‬
‫سختگیری‪ ،‬عدم خالقیت و نداشتن انگیزه همراه‬
‫‪.‬است‬
‫آندرا اغلب می‌گفت‪" :‬من ذهن بازی دارم‪ ،‬اما این‬
‫کاری است که هرگز انجام نمی‌دهم" یا "این چیز‬
‫خوبی نیست"‪ ،‬که در واقع ادعای باز بودن ذهنش را‬
‫‪.‬نقض می‌کرد‬
‫ایده "باز بودن" به معنای پذیرش تجربیات مختلف‬
‫است‪ .‬در فاز ‪" ،۲‬باز بودن" صرفًا به تجربیات‬
‫خودتان مربوط می‌شود—به حدی که دیگر جایی‬
‫برای قضاوت کردن یا نگرانی درباره تجربیات‬
‫‪.‬دیگران ندارید‬
‫آیا این به این معناست که باید به هر فرصتی که سر‬
‫راهتان قرار می‌گیرد "بله" بگویید؟ خیر‪ ،‬این‌طور‬
‫‪.‬نیست‬
 ‫به یاد داشته باشید‪ ،‬در فاز ‪ ۲‬و در شبکه‌سازی‬
‫کوانتومی‪ ،‬شما فقط کارهایی را انجام می‌دهید که‬
‫‪.‬به آنها انگیزه و الهام دارید‬
‫برای روشن شدن موضوع‪ ،‬الزم نیست فقط به‬
‫خاطر تجربه‪ ،‬به یک بانک دستبرد بزنید یا از روی یک‬
‫پل بپرید‪ ،‬اگر در شرایط عادی هرگز به انجام چنین‬
‫‪.‬کاری انگیزه نداشتید‬
‫‪p.83‬‬
‫آگاهی شما‪ ،‬راهنمای شهودی شما‪ ،‬هرگز به شما‬
‫نمی‌گوید که کاری انجام دهید که به خودتان یا‬
‫‪.‬دیگران آسیب برساند‬
‫از جایی که اکنون هستید‪ ،‬ممکن است درک این‬
‫مسئله دشوار باشد‪ .‬فقط بدانید که این یک حالت‬
‫واقعی و قابل دستیابی از هستی است—داستان‬
‫گروه شبکه‌سازی کوین را به یاد بیاورید‪ .‬همه افراد‬
‫‪.‬آنجا کامًال در فاز ‪ ۲‬زندگی می‌کردند‬
‫پس بیایید درباره چگونگی باز شدن به روی الهام‬
‫‪.‬صحبت کنیم‬
‫برای اینکه ذهن خود را بازتر کنید‪ ،‬دو کار را باید در‬
‫‪:‬زندگی روزمره خود آغاز کنید‬
‫•‬ ‫درون خود فضایی ایجاد کنید تا بتوانید تجربیات‬
‫جدیدی را که به روی آن‌ها گشوده‌اید‪ ،‬مدیریت‬
‫‪.‬کنید‬
‫•‬ ‫به خودتان اجازه دهید که آن تجربیات را داشته‬
‫‪.‬باشید‬
 ‫شما با پاکسازی الگوهای احساسی قدیمی‪ ،‬به‬
‫خودتان اجازه می‌دهید که تجربیات جدید و متفاوتی‬
‫‪.‬داشته باشید‬
‫این تمرینی است که همین حاال می‌توانید انجام‬
‫‪:‬دهید‬
‫از خودتان بپرسید‪" :‬چه احساسی را بیشتر از همه‬
‫"تجربه می‌کنم؟‬
‫به خودتان اجازه دهید آن احساس را کامًال حس‬
‫کنید‪ .‬اگر نمی‌توانید کامًال در آن غرق شوید‪ ،‬ابتدا‬
‫وانمود کنید که چنین احساسی دارید‪ .‬آن احساس را‬
‫‪.‬بازی کنید تا زمانی که واقعی به نظر برسد‬
‫سپس‪ ،‬از خودتان برای تجربه آن احساس قدردانی‬
‫‪.‬کنید‬
‫برای مثال‪ ،‬می‌توانید به خود بگویید‪" :‬من از این‬
‫فرصت برای تجربه این احساس قدردانی می‌کنم‪.‬‬
‫"‪.‬متشکرم‬
‫این جمله‪ ،‬یکی از عباراتی بود که پیتر همیشه به کار‬
‫می‌برد‪ .‬برای او‪ ،‬احساسات همان تجربه بودند‪ ،‬نه‬
‫فعالیت‌ها یا شرایطی که آن احساسات را به وجود‬
‫‪.‬می‌آوردند‬
‫می‌توانید این تمرین را هرچند بار که بخواهید انجام‬
‫دهید‪ ،‬اگرچه ممکن است از نظر فیزیکی خسته‌کننده‬
‫باشد‪ .‬وقتی به خودتان اجازه دهید که این احساسات‬
‫را تجربه کنید‪ ،‬متوجه خواهید شد که آن‌ها به تدریج‬
‫‪.‬مانند آب از یک وان تخلیه می‌شوند‬
 ‫حتی ممکن است متوجه شوید که انرژی بیشتری‬
‫دارید‪ .‬ممکن است حتی احساس کنید که چیزی از‬
‫‪.‬درونتان کم شده است‬
‫‪p.84‬‬
‫اگر احساس می‌کنید چیزی درونتان کم شده است‪،‬‬
‫این یک نشانه‌ی خوب است! شما متوجه شده‌اید که‬
‫از نظر احساسی و ذهنی فضایی برای چیزهای جدید‬
‫‪.‬ایجاد کرده‌اید‬
‫از آنجایی که این موضوع دیر یا زود مطرح خواهد‬
‫‪:‬شد‪ ،‬بهتر است همین حاال به آن بپردازیم‬
‫ممکن است گاهی این تمرین را انجام دهید‪،‬‬
‫احساسی را تجربه کنید‪ ،‬آن را کامًال حس کنید تا‬
‫زمانی که از بین برود‪ ،‬اما بعد از مدتی چیزی دیگر‬
‫‪.‬دوباره همان احساس یا هیجان را در شما برانگیزد‬
‫بسیار مهم است که متوجه شوید‪ ،‬حتی اگر احساس‬
‫تکراری به نظر برسد‪ ،‬شما "به عقب بازنمی‌گردید"‬
‫‪.‬و چیزی را خراب نکرده‌اید‬
‫این فقط یک فرصت دیگر است برای اینکه تجربه‌ی‬
‫‪.‬خود را بپذیرید و از آن قدردانی کنید‬
‫به این شکل به آن نگاه کنید‪ :‬شادی تنها یک نوع دارد‬
‫که در قالب تجربیات مختلف طعم‌های گوناگون پیدا‬
‫‪.‬می‌کند‬
‫غم‪ ،‬خشم‪ ،‬افسردگی‪ ،‬احساس گناه‪ ،‬شرم و‬
‫‪.‬اضطراب نیز به همین شکل هستند‬
‫شما می‌توانید از همین فرآیند برای عبور از هر‬
‫احساسی استفاده کنید‪ .‬اما یک قانون اساسی وجود‬
 ‫دارد که این تمرین را بسیار آسان‌تر‪ ،‬سریع‌تر و‬
‫‪:‬مؤثرتر می‌کند‬
‫درباره‌ی اینکه چرا این احساس را دارید‪ ،‬چه چیزی‬
‫آن را تحریک کرده است یا هیچ موضوع دیگری فکر‬
‫‪.‬نکنید‬
‫افکار و تفکر بزرگ‌ترین مانع برای رهاسازی‬
‫‪.‬احساسات سرکوب‌شده‌ی شما هستند‬
‫بعد از مدتی تمرین‪ ،‬احتماًال از این فرآیند رهایی‬
‫احساسی لذت خواهید برد‪ ،‬زیرا هر بار جواب‬
‫می‌دهد‪ .‬شما به‌صورت فیزیکی احساس خواهید کرد‬
‫که درون خود برای تجربیات جدید و متفاوت جا باز‬
‫‪.‬می‌کنید‬
‫حاال کمی درباره‌ی فاز ‪ ۱‬و الگوهای احساسی‬
‫‪.‬صحبت کنیم‬
‫در فاز ‪ ،۱‬ما تمایل داریم که احساساتمان را به‬
‫‪".‬مثبت" و "منفی" دسته‌بندی کنیم‬
‫ما احساساتمان را در جعبه‌هایی قرار می‌دهیم‪،‬‬
‫احساسات "خوب" را "ترجیح‌دادنی" و احساسات‬
‫‪".‬بد" را "نامطلوب" می‌دانیم‬
‫حتی تا جایی پیش می‌رویم که از هر احساسی که‬
‫خوب یا راحت نیست‪ ،‬اجتناب می‌کنیم‪ .‬عالوه بر این‪،‬‬
‫وقتی احساسات ناخوشایندی داریم‪ ،‬از داشتن آن‌ها‬
‫‪.‬احساس شرم می‌کنیم‬
‫‪p.85,p86,p87‬‬
 ‫و نتیجه‌ی این کار چیست؟ آن احساسات همچنان‬
‫باقی می‌مانند و هیچ تغییری در تجربه‌ی شما ایجاد‬
‫‪.‬نمی‌شود‬
‫چگونه در فاز ‪ ۱‬با این مسئله مقابله می‌کنید؟‬
‫با سخت‌تر کار کردن‪ ،‬مصرف بیشتر محتوای‬
‫شبکه‌های اجتماعی‪ ،‬پرت کردن حواس خود با غذا‪،‬‬
‫مراجعه به روان‌درمانگر‪ ،‬رفتن به تعطیالت‪ ،‬خرید‬
‫‪.‬کردن و غیره‬
‫اما هیچ‌کدام از این‌ها راه‌حل دائمی نیستند‪ .‬اگر‬
‫احساس کنید که یک مشکل را "حل" کرده‌اید و از‬
‫یک احساس عبور کرده‌اید‪ ،‬احساس دیگری جایگزین‬
‫آن می‌شود‪ .‬و این چرخه بارها و بارها تکرار‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫این به این معنا نیست که فاز ‪ ۱‬یک چرخه‌ی جهنمی‬
‫از فرار و تقال است‪ .‬هیچ مشکلی در زندگی در فاز‬
‫‪ ۱.‬وجود ندارد‬
‫هدف ما فقط این است که شما را از این روند آگاه‬
‫کنیم تا بتوانید برای زندگی خود آگاهانه‌تر تصمیم‬
‫‪.‬بگیرید‬
‫تفاوت بین التیام احساسی در فاز ‪ ۱‬و فاز ‪ ۲‬این‬
‫است که در فاز ‪ ،۲‬اگر بار احساسی شما مانند یک‬
‫ساختمان اداری متروکه‌ی قدیمی باشد‪ ،‬شما مواد‬
‫منفجره را در آن قرار داده و آن را یک‌باره فرو‬
‫‪.‬می‌ریزید‬
‫ممکن است این توضیح به نظر بیش از حد‬
‫ساده‌سازی شده باشد‪ ،‬اما فرآیند التیام احساسی‬
‫‪.‬هیچ‌وقت نباید پیچیده باشد‬
 ‫با انجام این کار‪ ،‬شما ایده‌ی فاز ‪ ۲‬را که کنترل‬
‫کامل تجربه‌ی خود را در دست دارید‪ ،‬محقق می‌کنید‪.‬‬
‫شما هرگز قربانی احساسات‪ ،‬تروما یا تجربیات‬
‫‪.‬گذشته‌ی خود نبوده‌اید‬
‫آگاهی شما این تجربیات را برای شما طراحی کرده‬
‫‪.‬است تا فقط آن‌ها را تجربه کنید‬
‫این احساسات به این دلیل درون شما باقی مانده‌اند‬
‫‪.‬که خودتان آن‌ها را نگه داشته‌اید‬
‫با قدردانی از آن تجربیات و احساساتی که ایجاد‬
‫کرده‌اند‪ ،‬متوجه خواهید شد که می‌توانید این‬
‫احساسات را سریع‌تر از آنچه تصور می‌کردید‪ ،‬رها‬
‫‪.‬کنید‬
‫وقتی "آندرا" برای اولین بار این مفهوم را یاد‬
‫‪:‬گرفت‪ ،‬اولین واکنش او این بود‬
‫تو از من می‌خواهی که از هم‌خانه‌های خودخواهم‪"،‬‬
‫وضعیت مالی افتضاحم‪ ،‬شکست شغلی‌ام به‌عنوان‬
‫یک فریلنسر‪ ،‬و تروماهای وحشتناک دوران کودکی‌ام‬
‫"قدردانی کنم؟‬
‫او حتی کوچک‌ترین احتمالی برای قدردانی از این‬
‫‪.‬چیزها نمی‌دید‬
‫پیتر" به او گفت که این دقیقًا همان دلیلی است که"‬
‫باعث شده او محدود بماند—چون او از پذیرش و‬
‫‪.‬قدردانی آن‌ها امتناع می‌کرد‬
‫‪:‬پیتر گفت‬
‫چطور می‌توانی از داشتن پول بیشتر و تجربیات"‬
‫نامحدود قدردانی کنی‪ ،‬در حالی که حتی نمی‌توانی‬
‫"از تجربیات کنونی خود قدردانی کنی؟‬
 ‫حاال که "آندرا" و من معنای حرف‌های پیتر را درک‬
‫کرده‌ایم‪ ،‬هر لحظه از روز‪ ،‬حتی در "روزهای بد"‪،‬‬
‫‪.‬چیزی برای قدردانی داریم‬
‫‪:‬نکته‌ای جانبی‬
‫وقتی در حال نوشتن پاراگراف قبلی درباره‌ی‬
‫‪":‬روزهای بد" بودم‪ ،‬آندرا گفت‬
‫"‪.‬روز بدی وجود ندارد"‬
‫و این کامًال درست است‪ .‬این یک خالصه‌ی واضح و‬
‫‪.‬دقیق از زندگی در فاز ‪ ۲‬است‬

‫این موضوع چه ارتباطی با نتورکینگ دارد؟‬

‫وقتی شروع به پاک‌سازی فضای احساسی خود‬
‫کنید‪ ،‬به‌طور همزمان فضایی برای افرادی که واقعا‬
‫می‌خواهید در زندگی خود داشته باشید‪ ،‬باز خواهید‬
‫‪.‬کرد‬
‫متوجه خواهید شد که افراد مناسب به‌طور کامًال‬
‫طبیعی و بدون هیچ تالشی وارد زندگی‌تان می‌شوند‬
‫—بدون نیاز به جستجو‪ ،‬تالش یا مجبور کردن‬
‫‪.‬ارتباطات‬
‫عالوه بر این‪ ،‬افرادی که بیشترین هماهنگی را با‬
‫شما دارند‪ ،‬احتماًال اصًال شبیه آنچه که انتظار‬
‫‪.‬داشتید‪ ،‬نخواهند بود‬
‫اما یک اثر جانبی دیگر از پاک‌سازی فضای احساسی‬
‫‪:‬وجود دارد که باید از آن آگاه باشید‬
‫ممکن است متوجه شوید که افراد در زندگی‌تان‬
‫‪.‬شروع به برخورد متفاوتی با شما می‌کنند‬
‫شاید مهربان‌تر شوند‪ .‬شاید تعارضات کمتر و حمایت‬
‫‪.‬بیشتری دریافت کنید‬
‫جالب‌ترین نکته در مورد این تغییر این است که هیچ‬
‫عامل انگیزشی مشخصی پشت آن نیست‪ .‬این تغییر‬
‫‪.‬کامًال جادویی به نظر می‌رسد‬
‫چرا چنین تغییری رخ می‌دهد؟‬
‫زیرا وقتی فضای احساسی خود را پاک‌سازی‬
‫می‌کنید‪ ،‬پیش‌فرض‌ها و انتظاراتی که درباره‌ی رفتار‬
‫‪.‬دیگران داشتید را نیز پاک می‌کنید‬
‫دیگر آن‌ها را از پشت فیلتر قضاوت‌های گذشته‌ی‬
‫خود نمی‌بینید‪ ،‬بلکه آن‌ها را همان‌طور که واقعًا‬
‫‪.‬هستند‪ ،‬درک می‌کنید‬
‫پس از مدتی تمرین این فرآیند (و این اتفاق خیلی‬
‫زود رخ می‌دهد)‪ ،‬متوجه خواهید شد که دیگر‬
‫‪.‬نمی‌توانید از آن دست بکشید‬

‫آخرین نکته‪" :‬اتصال" در نتورکینگ کوانتومی‬

‫در نتورکینگ کوانتومی‪ ،‬ارتباطات به‌طور کامًال‬
‫‪.‬طبیعی و بدون تالش شکل می‌گیرند‬
‫چرا؟‬
‫زیرا در فاز ‪ ،۲‬ما فقط روی خودمان تمرکز می‌کنیم‬
‫و کارهایی را انجام می‌دهیم که برای آن‌ها انگیزه و‬
‫‪.‬الهام داریم‬
 ‫‪:‬یک مثال‬
‫فرض کنید انگیزه دارید که به فروشگاه بروید (و یک‬
‫‪.‬بسته پنیر بخرید! شوخی کردم 😆)‬
‫وقتی به فروشگاه می‌رسید‪ ،‬با کسی روبه‌رو‬
‫‪.‬می‌شوید و گفت‌وگویی با او آغاز می‌کنید‬
‫در آن لحظه‪ ،‬هیچ ایده‌ای ندارید که این فرد چگونه‪،‬‬
‫‪.‬چرا یا آیا اصًال زندگی شما را تغییر خواهد داد‬
‫اما از دیدگاه فاز ‪ ،۲‬شما می‌دانید که این مکالمه‬
‫برای خوِد تجربه‌ی آن لحظه در حال رخ دادن است‪ ،‬و‬
‫‪.‬از آن لذت می‌برید‬
‫این مکالمه نیازی ندارد که به چیزی منجر شود‪ .‬شما‬
‫فقط از لحظه لذت می‌برید‪ ،‬اما این اتفاق بخشی از‬
‫یک طرح بزرگ‌تر است که آگاهی شما آن را تنظیم‬
‫‪.‬کرده است‬
‫و به همین دلیل‪ ،‬هیچ دلیلی ندارد که بخواهید به‌زور‬
‫به آن شخص کارت ویزیت بدهید یا شماره‌ی خود را‬
‫‪.‬به او پیشنهاد کنید‬
‫ارائه‌ی این موارد بدون درخواست طرف مقابل‪،‬‬
‫رفتار مربوط به فاز ‪ ۱‬است که از کمبود و اجبار‬
‫‪.‬ناشی می‌شود‬
‫اگر قرار باشد ارتباطی برقرار شود‪ ،‬اطالعات‬
‫‪.‬تماس به شکلی کامًال طبیعی رد و بدل خواهد شد‬
‫و اگر قرار نباشد ارتباطی شکل بگیرد‪ ،‬مکالمه‌ی‬
‫شما بیهوده نبوده است‪ .‬بلکه فقط یک فرصت برای‬
‫‪.‬قدردانی و تعامل بوده است‬
‫‪p.88‬‬
 ‫در فاز ‪ ،۲‬چیزی به نام فرصت از دست‌رفته وجود‬
‫‪.‬ندارد‬
‫تا اینجا احتماًال متوجه شده‌اید که موضوع اصلی این‬
‫‪.‬کتاب‪ ،‬قدردانی است‬
‫این همچنین موضوع اصلی تفریح چندمیلیون‌دالری‬
‫‪.‬پیتر در برگزاری مهمانی‌ها بود‬

‫‪:‬نکته‌ی کلیدی‬
‫‪.‬قدردانی‪ ،‬زبان گسترش و رشد است‬
‫همان‌طور که قبًال گفته شد‪ ،‬اگر نتوانید از تجربیاتی‬
‫که تاکنون در زندگی داشته‌اید قدردانی کنید‪،‬‬
‫‪.‬تجربیات جدید و متفاوتی به شما داده نخواهد شد‬
‫ممکن است محل زندگی‌تان را تغییر دهید‪ ،‬شغل‬
‫جدیدی پیدا کنید‪ ،‬دوستان جدیدی داشته باشید‪ ،‬یا‬
‫‪،‬حتی مدل موهایتان را عوض کنید‬
‫اما زندگی شما همچنان همان احساسی را خواهد‬
‫‪.‬داشت که همیشه داشته است‬
‫آیا آگاه هستید که زندگی شما می‌تواند بسیار‬
‫گسترده‌تر و پرجنب‌وجوش‌تر از چیزی باشد که‬
‫اکنون هست؟‬
‫آیا اکنون می‌دانید که شما برای رشد و گسترش‬
‫آفریده شده‌اید؟‬
‫آیا اکنون درک کرده‌اید که شما به این دنیا نیامده‌اید‬
‫تا هر روز همان تجربیات را تکرار کنید و همان‬
‫احساسات را داشته باشید؟‬
‫‪.‬رشد و گسترش به معنای کار کردن بیشتر نیست‬
 ‫شما نمی‌توانید دنیای اطراف خود را با تالش‬
‫فیزیکی تغییر دهید تا از تجربیاتی که در حال حاضر‬
‫‪.‬دارید‪ ،‬فراتر بروید‬
‫تمام تغییر و رشد‪ ،‬درون شما اتفاق می‌افتد—از‬
‫طریق تمرین قدردانی از احساسات و تجربیاتی که‬
‫‪.‬تاکنون داشته‌اید‬

‫‪.‬این موضوع فقط در مورد نتورکینگ صدق نمی‌کند‬

‫این آگاهی در مورد کسب‌وکار یا مسیر شغلی شما‬
‫‪.‬هم کاربرد دارد‬
‫در مورد روابط شما—با خودتان و دیگران—نیز‬
‫‪.‬صادق است‬
‫حتی در مورد وضعیت مالی شما هم همین‌طور‬
‫‪.‬است‬
‫اگر نتوانید حتی از یک بحث و مشاجره با شریک‬
‫زندگی‌تان قدردانی کنید‪ ،‬چرا باید این مشاجرات‬
‫متوقف شوند؟‬
‫آندرا و من با اطمینان کامل می‌توانیم بگوییم که‬
‫‪،‬تمرین قدردانی از خودمان‪ ،‬زندگی‌مان و یکدیگر‬
‫باعث شده است که هماهنگی و شادی بسیار‬
‫‪.‬بیشتری را در رابطه‌ی خود تجربه کنیم‬
‫این به این معنا نیست که ما دیگر هیچ‌وقت بحث یا‬
‫‪.‬اختالف‌نظر نداریم—چرا‪ ،‬گاهی داریم‬
‫اما ما خیلی سریع‌تر به آرامش بازمی‌گردیم و دیگر‬
‫‪.‬یکدیگر را سرزنش نمی‌کنیم‬
 ‫‪P89,90,91,92‬‬
‫در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد‪ :‬اگر از تجربه‌ی‬
‫بی‌پولی قدردانی نکنید‪ ،‬چرا این تجربه باید تغییر‬
‫کند؟‬
‫به خاطر داشته باشید که هیچ کار فیزیکی‌ای وجود‬
‫ندارد که بتوانید انجام دهید تا تجربه‌ی خود را مجبور‬
‫‪.‬به تغییر کنید‬
‫هر تغییری که از طریق تالش سخت و کار فیزیکی‬
‫ظاهر شود‪ ،‬به همان اندازه یا حتی بیشتر تالش نیاز‬
‫‪.‬دارد تا حفظ شود‬

‫یک نکته‌ی مهم که شاید پذیرش این ایده را برای‬

‫‪:‬شما آسان‌تر کند‬
‫نیازی نیست که از شرایط‪ ،‬رویدادها یا اعمال خاصی‬
‫‪.‬قدردانی کنید‬
‫بلکه باید از احساسی که آن رویداد در شما ایجاد‬
‫‪.‬کرده است‪ ،‬قدردانی کنید‬
‫تجربه‌ای که آن رویداد برای شما فراهم کرده است‪،‬‬
‫‪.‬ارزش قدردانی دارد‬
‫‪.‬مثًال‪ ،‬موضوع قدردانی از بی‌پولی نیست‬
‫بلکه قدردانی از تجربه‌ای است که این چالش‪ ،‬به‬
‫عنوان یک موجود محدود‪ ،‬برای شما ایجاد کرده‬
‫‪.‬است‬
 ‫‪:‬حقیقت این است‬
‫‪.‬شما آگاهی هستید‬
‫شما یک موجود نامحدود هستید که به این دنیا‬
‫آمده‌اید تا تجربه‌ی محدود بودن را به اشکال مختلف‬
‫‪.‬حس کنید‬
‫همه چیز درباره‌ی قدردانی از خودتان‪ ،‬احساساتتان‪،‬‬
‫‪.‬تجربیاتتان و زندگی‌تان است‬

‫تصور کنید که در شغلی هستید که از آن متنفر‬

‫‪.‬هستید‬
‫یک روز‪ ،‬کسی با شما تماس می‌گیرد و می‌گوید که‬
‫در حال گردآوری یک کتاب عظیم درباره‌ی تجربه‌ی‬
‫‪.‬انسانی است‬
‫این کتاب در سراسر جهان منتشر خواهد شد و‬
‫‪.‬نسل‌های آینده آن را خواهند خواند‬
‫آن‌ها شما را انتخاب کرده‌اند‪ ،‬زیرا شما در ماندن در‬
‫یک شغل نامطلوب‪ ،‬تجربه‌ی زیادی دارید و بهترین‬
‫‪.‬فرد برای بیان این داستان هستید‬
‫نام شما در صفحات این کتاب برای نسل‌ها ماندگار‬
‫‪.‬خواهد شد‬
‫کسانی که در شغلی هستند که از آن متنفرند‪ ،‬هنگام‬
‫خواندن داستان شما‪ ،‬با شما احساس همدلی‬
‫‪.‬خواهند کرد‬
‫اگر این اتفاق برای شما می‌افتاد‪ ،‬آیا می‌توانستید از‬
‫تجربه‌ی خود قدردانی کنید؟‬
‫فرقی نمی‌کند که چقدر از شغل خود متنفر هستید‬
‫‪—.‬تجربه‌ی شما دارای معناست‬

‫‪:‬واقعیت این است‬

‫آگاهی از طریق شما عمل می‌کند تا تجربه کند که‬
‫‪.‬چگونه است که در یک شغل نامطلوب بماند‬
‫‪.‬تا بی‌پولی را تجربه کند‬
‫‪.‬تا ناتوانی جسمی را تجربه کند‬
‫‪.‬تا عشق را تجربه کند‬
‫‪.‬تا سرپرستی یک سگ را تجربه کند‬
‫‪.‬تا ضربه خوردن انگشت پا را تجربه کند‬
‫‪.‬تا ساخت یک کسب‌وکار میلیون‌دالری را تجربه کند‬
‫‪.‬تا خودشیفتگی را تجربه کند‬
‫‪.‬تا تماشای آسمان پرستاره‌ی شب را تجربه کند‬
‫‪.‬تا همه چیز را درباره‌ی انسان بودن تجربه کند‬

‫‪.‬شما در حال ثبت تجربه‌ی انسانی در آگاهی هستید‬

‫‪.‬و این چیزی است که ارزش قدردانی دارد‬
‫در فاز ‪ ،۲‬شما متوجه می‌شوید که هیچ چیز واقعًا‬
‫معنایی ندارد‪ ،‬جز تجربه‌ای که ایجاد می‌کند و‬
‫‪.‬احساسی که در شما به وجود می‌آورد‬
‫طیف تجربیات انسانی بی‌نهایت گسترده است‪ ،‬و‬
‫شما یک عمر فرصت دارید تا در این مسیر بازی‬
‫‪.‬کنید‬
‫شما به این دنیا نیامده‌اید که هر روز همان زندگی را‬
‫‪.‬تکرار کنید‬

‫اگر چیزی در زندگی شما پایدار مانده است و‬

‫می‌خواهید آن را تغییر دهید‪ ،‬سعی کنید به آن با‬
‫‪.‬قدردانی واقعی نگاه کنید‬
‫اما بدانید که نمی‌توانید قدردانی واقعی را جعل‬
‫‪.‬کنید‬
‫آگاهی می‌داند که آیا شما واقعًا قدردان هستید‪ ،‬یا‬
‫فقط این کار را انجام می‌دهید چون می‌خواهید‬
‫‪.‬تغییری ایجاد کنید‬

‫اگر به هر چیزی که تاکنون در مورد آن صحبت کردیم‬

‫فکر کنید—قضاوت‌ها‪ ،‬انتظارات و مقایسه‌ها—همه‌ی‬
‫این‌ها باعث می‌شوند که احساسات خاصی را تجربه‬
‫‪.‬کنید‬
‫احساسات به نظر می‌رسند که بعد از تجربه ظاهر‬
‫‪.‬می‌شوند‬
‫مثًال شما تا زمانی که انتظاراتتان برآورده نشود‪،‬‬
‫‪.‬احساس ناامیدی نمی‌کنید‬
‫تا زمانی که بدن خود را در آینه قضاوت نکنید‪،‬‬
‫‪.‬ناراحت نمی‌شوید‬
‫‪.‬اما این فقط یک توهم است که در فاز ‪ ۱‬وجود دارد‬
‫بار دیگر تأکید می‌کنیم‪ :‬فاز ‪ ۲‬بهتر از فاز ‪ ۱‬نیست‪.‬‬
‫‪.‬فقط متفاوت است‬
 ‫‪:‬در فاز ‪ ،۲‬این روند معکوس می‌شود‬
‫‪.‬احساسات شما‪ ،‬تجربیات شما را خلق می‌کنند‬
‫وقتی در فاز ‪ ۲‬زندگی می‌کنید‪ ،‬همه چیز از درون‬
‫‪.‬شما شروع می‌شود و به بیرون منعکس می‌شود‬
‫‪.‬احساسات شما محرک تجربیات "بیرونی" هستند‬
‫همان‌طور که قبًال در این کتاب توضیح دادیم‪ ،‬در فاز‬
‫‪ ،۲.‬رابطه‌ی علت و معلول معکوس است‬
‫احساسات شما‪ ،‬اثری هستند که قبل از علت ایجاد‬
‫‪.‬می‌شوند‬

‫مثًال‪ ،‬فرض کنید که به یک رویداد نتورکینگ می‌روید‬

‫‪.‬و با احساس ناامیدی از آن خارج می‌شوید‬
‫در واقع‪ ،‬شما قبل از رویداد‪ ،‬ناامیدی را تجربه‬
‫‪.‬کرده‌اید‪ ،‬و آن را از درون به بیرون منعکس کرده‌اید‬
‫‪:‬بیایید این ناامیدی را بررسی کنیم‬
‫•‬ ‫شاید تجربیات گذشته‌ی شما باعث شده باشد که‬
‫هنگام مالقات با افراد جدید‪ ،‬احساس کوچک‬
‫بودن و بی‌اهمیتی کنید‪ ،‬و این به ناامیدی از‬
‫‪.‬ارتباطات ناموفق منجر شده باشد‬
‫•‬ ‫شما تجربه‌ی ناامیدی را با تجربه‌ی رضایت‬
‫‪.‬مقایسه می‌کنید‬
‫•‬ ‫شما رضایت را بهتر از ناامیدی قضاوت می‌کنید‪.‬‬
‫از آنجایی که چیزی در بیرون از شما باعث‬
‫رضایت شما نشده است‪ ،‬با احساس ناامیدی‬
 ‫رویداد را ترک می‌کنید—حتی اگر این تجربه از‬
‫‪.‬ابتدا انتخاب خودتان بوده باشد‬

‫تمام این احساسات فقط تجربه هستند‪ .‬هیچ‌کدام‬

‫‪.‬بهتر از دیگری نیستند—فقط متفاوت‌اند‬
‫در فاز ‪ ،۱‬روش معمول برای نتورکینگ این است که‬
‫تا جایی که می‌توانید افراد زیادی را مالقات کنید‪ ،‬با‬
‫این انتظار که شخص "مناسب" را پیدا کنید که به‬
‫‪.‬شما فرصتی بدهد که زندگی شما را تغییر دهد‬
‫اما وقتی با این طرز فکر نتورکینگ می‌کنید‪ ،‬چند بار‬
‫واقعًا با "شخص مناسب" آشنا شده‌اید؟‬
‫در فاز ‪ ،۱‬به ندرت پیش می‌آید که فرد "مناسب" را‬
‫مالقات کنید‪ .‬ممکن است فرصتی به نظر ایده‌آل‬
‫پیش بیاید‪ ،‬اما تقریبًا هیچ‌وقت کامًال درست از آب‬
‫‪.‬درنمی‌آید‬

‫در فاز ‪ ،۲‬جایی که نتورکینگ بر اساس "مالقات با‬

‫نسخه‌های گسترش‌یافته‌ی خودتان" است‪ ،‬افراد‬
‫‪.‬مناسب یا نامناسبی برای مالقات وجود ندارند‬
‫‪.‬همه‌ی این تجربه درباره‌ی قدردانی است‬
‫هرچه بیشتر از تجربه‌ی مالقات با افراد قدردانی‬
‫کنید (که همه فقط بیان‌های متفاوتی از آگاهی‬
‫‪.‬هستند‪ ،‬درست مثل شما)‪ ،‬بیشتر رشد خواهید کرد‬
‫در نتورکینگ فاز ‪ ،۲‬ممکن است فردی را مالقات‬
‫کنید که او را "کمتر از خودتان" قضاوت کنید‪ ،‬اما او‬
 ‫چیزی به شما بیاموزد که برای رشدتان ضروری‬
‫‪.‬است‬
‫همچنین ممکن است فردی را مالقات کنید که او را‬
‫"برتر از خودتان" بدانید‪ ،‬اما او هم به شما چیزی‬
‫‪.‬مهم بیاموزد‬

‫اگر هنوز برایتان واضح نیست‪ ،‬به همین دلیل است‬

‫که قضاوت‪ ،‬مقایسه و انتظارات‪ ،‬شما را محدود‬
‫!می‌کنند‬
‫وقتی این عادت‌های محدودکننده‌ی فاز ‪ ۱‬را کنار‬
‫می‌گذارید‪ ،‬خود را برای رشد نامحدود و تجربیات‬
‫شگفت‌انگیزی که حتی تصورش را هم نمی‌کنید‪ ،‬باز‬
‫‪.‬می‌کنید‬
 ‫‪p.93‬‬
‫بخش ‪۶‬‬
‫شبکه‌سازی کوانتومی و میلیونرها‬
‫اگر به هر دلیلی بخش‌های قبلی این کتاب را نادیده‬
‫گرفته‌اید‪ ،‬لطفًا به عقب برگردید و آن‌ها را مطالعه‬
‫کنید‪ .‬این بخش‌ها دانش بنیادی الزم را فراهم‬
‫می‌کنند تا اطالعات این قسمت برای شما قابل درک‬
‫‪.‬باشد‬
‫شاید در برهه‌ای از زندگی خود این جمله را شنیده‬
‫"‪.‬باشید‪" :‬عمل‪ ،‬نه حرف‬
‫نسخه‌ی کامل این عبارت چنین است‪" :‬فقط زمانی‬
‫"‪.‬حرف بزن که بتوانی به آن عمل کنی‬
 ‫بین آنچه می‌گویید و آنچه انجام می‌دهید‪ ،‬یک‬
‫رابطه‌ی هم‌زیستی وجود دارد‪ .‬این رابطه اغلب‬
‫نادیده گرفته می‌شود‪ ،‬زیرا افراد از آن آگاه نیستند‪.‬‬
‫گفتن چیزی و انجام دادن آن‪ ،‬به عنوان دو عمل‬
‫جداگانه در نظر گرفته می‌شوند‪ .‬اما حقیقت این‬
‫است که گفتن چیزی‪ ،‬خود یک عمل است و انجام‬
‫‪.‬دادن چیزی‪ ،‬نوعی گفتن است‬
‫بسیاری از میلیونرها این مفهوم را درک کرده‌اند‪.‬‬
‫بنابراین‪ ،‬درک این موضوع به شما کمک می‌کند تا‬
‫‪.‬تعامالت خود را با آن‌ها آسان‌تر و روان‌تر کنید‬
‫همه‌ی آنچه تا این لحظه در این کتاب آموخته‌اید‪ ،‬به‬
‫طور خاص طراحی شده است تا به شما کمک کند‬
‫"‪".‬عمل کنید‪ ،‬نه فقط حرف بزنید‬
‫همچنین‪ ،‬ممکن است هنگام مطالعه‌ی این کتاب‬
‫متوجه شده باشید که هیچ‌یک از اطالعات ارائه‌شده‬
‫با هدف "ارزشمندتر شدن" شما برای "تحت تأثیر‬
‫‪.‬قرار دادن دیگران" نیست‬
‫‪p.94‬‬
‫مهارت‌ها‪ ،‬توانایی‌ها و شرایط شما هیچ اهمیتی در‬
‫‪.‬شبکه‌سازی کوانتومی با میلیونرها ندارند‬
‫شاید متوجه شده باشید که ما هرگز به شما‬
‫نگفته‌ایم که باید خودتان را اصالح کنید یا تغییر دهید‪،‬‬
‫یا اینکه الزم است به فردی "بهتر" تبدیل شوید‪.‬‬
‫هیچ‌کدام از این‌ها برای میلیونرهایی که از طریق‬
‫شبکه‌سازی کوانتومی با آن‌ها مالقات خواهید کرد‪،‬‬
‫‪.‬اهمیتی ندارد‬
 ‫البته باید اشاره کنم که در گذشته‪ ،‬ما بر اهمیت‬
‫مهارت و ارزش در شبکه‌سازی با میلیونرها تأکید‬
‫داشتیم‪ .‬در آن زمان‪ ،‬در فاز ‪ ۱‬فعالیت می‌کردیم‪،‬‬
‫‪.‬جایی که این ویژگی‌ها واقعًا مهم بودند‬
‫اما اکنون‪ ،‬درک ما تکامل یافته و به دیدگاه فاز ‪۲‬‬
‫رسیده‌ایم‪ .‬برای کمک به شما در این تحول‪ ،‬این‬
‫‪.‬اطالعات جایگزین را ارائه می‌دهیم‬
‫هدف اصلی فاز ‪ ،۲‬گسترش از طریق تجربیات‬
‫‪.‬شماست‪ .‬این گسترش بی‌نهایت است‬
‫هیچ روش درست یا برتری برای مالقات با میلیونرها‬
‫‪.‬وجود ندارد‬
‫در فاز ‪ ،۱‬به شما آموخته شد که بین شما و افرادی‬
‫‪.‬که از نظر مالی موفق هستند‪ ،‬یک فاصله وجود دارد‬
‫این باور‪ ،‬توهم جدایی را تقویت می‌کند—بزرگ‌ترین‬
‫توهم از همه‪ ،‬این ایده که ثروت و موفقیت چیزی‬
‫‪.‬جدا از شما هستند‬
‫اما در فاز ‪ ،۲‬شما دیگر با وضعیت مالی‌تان تعریف‬
‫‪.‬نمی‌شوید‪ ،‬زیرا اساسًا هیچ وضعیتی ندارید‬
‫شما هیچ جایگاهی ندارید‪ ،‬چرا که همه چیز هستید و‬
‫‪.‬در همه زمان‌ها حضور دارید‬
‫شما‪ ،‬مانند همه چیزهای دیگر‪ ،‬تجلی آگاهی هستید‪.‬‬
‫‪.‬شما همه چیز هستید‪ ،‬و همه چیز شماست‬
‫وقتی آندرا برای اولین بار توسط پیتر راهنمایی‬
‫می‌شد‪ ،‬بسیاری از افراد به او می‌گفتند که چقدر‬
‫"خوش‌شانس" است که فرد موفقی مانند پیتر‬
‫‪.‬می‌خواهد به او آموزش دهد‬
 ‫اما در فاز ‪ ،۲‬آندرا متوجه شد که او "خوش‌شانس"‬
‫‪.‬نبود‬
‫همان‌طور که پیتر بارها به او گفته بود‪ :‬این خود‬
‫‪.‬آندرا بود که پیتر را خلق کرد تا معلمش باشد‬
‫‪p.95‬‬
‫این پویایی می‌تواند برای شما و هر فرد دیگری نیز‬
‫‪.‬اتفاق بیفتد‬
‫کلید اصلی این است که اجازه دهید چنین تجربه‌ای‬
‫‪.‬به طور طبیعی رخ دهد‪ ،‬نه اینکه آن را مجبور کنید‬
‫در فاز ‪ ،۱‬به ما آموزش داده شده که باید فعال و‬
‫پیشگام باشیم‪ .‬به ما گفته‌اند که باید وارد دنیا شویم‬
‫و اتفاقات را رقم بزنیم‪ .‬اگر فعال نباشید‪ ،‬یعنی به‬
‫اندازه‌ی کافی سخت کار نمی‌کنید‪ .‬یعنی تنبل و‬
‫‪.‬ناالیق هستید‬
‫اما واقعًا پیشگامی چیست؟‬
‫پیشگامی یک تجربه‌ی منطقی است که بر اساس‬
‫استدالل مداوم شکل می‌گیرد‪ .‬این فرآیند شامل‬
‫صرف زمان زیادی برای تالش جهت یافتن "روش‬
‫‪.‬درست" برای انجام یا رسیدن به چیزی است‬
‫در فاز ‪ ،۲‬این پویایی کامًال معکوس می‌شود‪ .‬در این‬
‫مرحله‪ ،‬به جای پیش‌بینی و اجبار رویدادها‪ ،‬روی‬
‫واکنش به چیزهایی که در زندگی رخ می‌دهند‪،‬‬
‫‪.‬تمرکز می‌کنید‬
‫برای درک بهتر تفاوت بین پیشگامی و‬
‫‪:‬واکنش‌گرایی‪ ،‬به این مثال‌ها توجه کنید‬
 ‫•‬ ‫برنامه‌ریزی یک رفتار پیشگامانه است‪ .‬ما‬
‫برنامه‌ریزی می‌کنیم تا قبل از اجرا‪ ،‬همه‌ی‬
‫‪.‬احتماالت ممکن را پوشش دهیم‬
‫•‬ ‫قدردانی یک رفتار واکنشی است‪ .‬تشکر کردن‬
‫فقط نشانه‌ی ادب نیست—بلکه باعث گسترش‬
‫‪.‬تجربه‌ی شما می‌شود‬
‫بسیاری از میلیونرها بسیار واکنش‌گرا هستند‪ .‬آن‌ها‬
‫به موقعیت‌هایی که پیش می‌آید‪ ،‬واکنش نشان‬
‫‪.‬می‌دهند‬
‫این بدان معنا نیست که آن‌ها برنامه‌ریزی نمی‌کنند‪،‬‬
‫بلکه به این معناست که می‌دانند هر چیزی ممکن‬
‫‪.‬است اتفاق بیفتد‬
‫آن‌ها درک کرده‌اند که کنترل همه چیز در دست آن‌ها‬
‫‪.‬نیست‬
‫هرچند میلیونرهایی که سعی در کنترل همه چیز‬
‫‪.‬دارند‪ ،‬وجود دارند‪ ،‬اما تعدادشان بسیار کم است‬
‫این دسته از میلیونرها معموًال بیشترین استرس را‬
‫دارند و دائمًا در حال جنگیدن با فرسایش مالی خود‬
‫‪.‬هستند‬
‫آن‌ها همان میلیونرهایی هستند که بیشتر درباره‌ی‬
‫آن‌ها می‌شنوید—کسانی که ثروت خود را به نمایش‬
‫می‌گذارند‪ ،‬انگار که در تالش‌اند به خودشان ثابت‬
‫‪.‬کنند که واقعًا ثروتمند هستند‬
‫اما این نمایش ثروت‪ ،‬در واقع نشانه‌ای از کمبود و‬
‫‪.‬ترس است‬
 ‫میلیونرهایی که دیده نمی‌شوند‪ ،‬کسانی که شاید‬
‫حتی متوجه نشوید که ثروتمند هستند‪ ،‬درک کرده‌اند‬
‫‪.‬که پول‪ ،‬عامل اصلی ثروت آن‌ها نیست‬
‫‪p.96‬‬
‫آن‌ها معتقدند که آنچه آن‌ها را ثروتمند می‌کند‪،‬‬
‫‪.‬مالکیت آن‌ها بر زندگی‌شان است‬
‫‪.‬ثروت واقعی آن‌ها‪ ،‬زمانشان است‬
‫قدرتی که از بسیاری از چیزهایی که قبًال ممکن بود‬
‫‪.‬آن‌ها را محدود کند‪ ،‬پس گرفته‌اند‬
‫آن‌ها وابسته به شغل یا کسب‌وکار خاصی نیستند‪،‬‬
‫‪.‬مگر اینکه خودشان بخواهند‬
‫آن‌ها به هیچ چیزی وابسته نیستند‪ ،‬مگر اینکه‬
‫‪.‬برایشان شادی و قدردانی به ارمغان بیاورد‬
‫این سطح از ثروت و رضایت از زندگی ممکن است‬
‫در حال حاضر برای شما دست‌نیافتنی به نظر برسد‪،‬‬
‫اما شما می‌توانید همین حاال قدرت خود را پس‬
‫بگیرید و تجربیاتی را که قرار است داشته باشید‪ ،‬به‬
‫‪.‬دست آورید‬
‫‪.‬این کتاب در حال نشان دادن مسیر به شماست‬
‫اگر آنچه را که در اینجا برای شما توضیح داده شده‬
‫دنبال کنید‪ ،‬طولی نخواهد کشید که تجربیات‬
‫واقعی‌ای خواهید داشت که این اطالعات را برایتان‬
‫‪.‬تأیید می‌کنند‬
‫•‬ ‫ممکن است فرصت‌های ناگهانی و‬
‫‪.‬غیرمنتظره‌ای دریافت کنید‬
‫•‬ ‫ممکن است متوجه شوید که دیگران به شکل‬
‫‪.‬متفاوتی با شما تعامل می‌کنند‬
 ‫•‬ ‫حتی ممکن است متوجه هماهنگی‌های عجیب و‬
‫رویدادهای اسرارآمیزی شوید که گویی با یک‬
‫‪.‬رشته‌ی نامرئی به هم متصل شده‌اند‬
‫ما نمی‌توانیم دقیقًا به شما بگوییم که تجربه‌ی شما‬
‫چگونه خواهد بود‪ ،‬زیرا همه‌ی ما قرار است تجربیات‬
‫‪.‬متفاوت و منحصربه‌فردی داشته باشیم‬
‫حتی اگر تجربه‌ی زندگی شما دقیقًا مانند تجربه‌ی‬
‫من باشد‪ ،‬باز هم درک و احساس شما از آن با من‬
‫‪.‬یکسان نخواهد بود‬
‫پس از خواندن همه‌ی این‌ها‪ ،‬ممکن است از خودتان‬
‫‪:‬بپرسید‬
‫اما واقعًا چطور می‌توانم این میلیونرها را مالقات"‬
‫"کنم؟‬
‫مالقات با این میلیونرها برای هر کس تجربه‌ای‬
‫‪.‬متفاوت خواهد بود‬
‫شما آن‌ها را به همان روشی که دیگران مالقات‬
‫‪.‬کرده‌اند‪ ،‬نخواهید شناخت‬
‫‪.‬هیچ روش واحد و مشخصی برای همه وجود ندارد‬
‫‪:‬اما این گام اول است‬
‫هرچه قدرت بیشتری را از محدودیت‌ها‪ ،‬قضاوت‌ها‪،‬‬
‫مقایسه‌ها و انتظارات خود بازپس بگیرید‪ ،‬آگاهی‬
‫‪.‬شما بیشتر گسترش می‌یابد‬
‫‪p.97‬‬
‫ممکن است متوجه شوید که یک میلیونر یا فرد‬
‫تأثیرگذار دیگر‪ ،‬به‌طور ناگهانی وارد زندگی شما‬
‫‪.‬می‌شود—گویی از هیچ‌جا ظاهر شده است‬
 ‫این اتفاق به این دلیل رخ می‌دهد که شما به‬
‫اندازه‌ی کافی قدرت خود را از محدودیت‌هایی که‬
‫باعث می‌شدند باور کنید هیچ میلیونری در شهر شما‬
‫‪.‬وجود ندارد‪ ،‬پس گرفته‌اید‬
‫وقتی قضاوت‪ ،‬مقایسه و انتظارات—به‌ویژه به‬
‫شکل منفی—را کنار بگذارید‪ ،‬متوجه می‌شوید که‬
‫همه‌چیز بدون تالش‪ ،‬جستجو یا پیگیری خاصی‪ ،‬به‬
‫‪.‬شکلی طبیعی و روان اتفاق می‌افتد‬
‫شما درون خود فضای زیادی ایجاد خواهید کرد‪،‬‬
‫به‌طوری که قادر خواهید بود ارتباطات و‬
‫فرصت‌هایی را که قرار است داشته باشید‪ ،‬تشخیص‬
‫‪.‬دهید‬
‫برای من (سم)‪ ،‬من قدرت خود را از این باور پس‬
‫گرفتم که باید "میلیونرها را پیدا کنم" و "ارزش خود‬
‫‪".‬را به آن‌ها اثبات کنم‬
‫از آن زمان‪ ،‬متوجه شده‌ام که دیگران بیشتر از قبل‬
‫به سمت من می‌آیند‪ ،‬بدون اینکه من ابتدا به سمت‬
‫‪.‬آن‌ها بروم‬
‫‪.‬در حقیقت‪ ،‬من به‌ندرت خودم سراغ کسی می‌روم‬
‫نمی‌توانم بگویم که همه‌ی کسانی که به من نزدیک‬
‫می‌شوند‪ ،‬میلیونر هستند‪ ،‬اما همگی به‌نوعی بر‬
‫‪.‬تجربه‌ی من تأثیر گذاشته‌اند‬

‫به یاد داشته باشید که افراد در زندگی شما سه‬

‫‪:‬نقش ایفا می‌کنند‬
‫بازتابی از چیزی درون شما را به شما نشان ‪1.‬‬

‫‪.‬می‌دهند‬
 ‫‪2.‬‬ ‫به‌عنوان محرکی برای تغییر درون شما عمل‬
‫‪.‬می‌کنند‬
‫‪3.‬‬ ‫‪.‬اتفاقی را برای شما به حرکت درمی‌آورند‬
‫این نقش‌ها فقط برای افرادی اعمال می‌شود که‬
‫‪.‬واقعًا با آن‌ها تعامل دارید‬
‫به‌عبارت دیگر‪ ،‬افرادی که در بخش "دوستان‬
‫پیشنهادی" فیسبوک خود می‌بینید‪ ،‬ممکن است به‬
‫این دلیل آنجا باشند که قرار بوده آن‌ها را ببینید‪ ،‬اما‬
‫این بدان معنا نیست که حتمًا باید با آن‌ها ارتباط‬
‫‪.‬برقرار کنید‬

‫چرا این موضوع مهم است؟‬

‫زیرا محدودیت‌های فاز ‪ ۱‬باعث می‌شود فقط‬
‫چیزهایی را ببینید و با آن‌ها تعامل کنید که با‬
‫تجربه‌ی فعلی شما هم‌خوانی دارند و آن را تداوم‬
‫‪.‬می‌بخشند‬
‫اما هرچه آگاهی شما گسترش یابد‪ ،‬متوجه چیزهایی‬
‫خواهید شد که قبًال از محدوده‌ی دید محدود شما‬
‫‪.‬خارج بودند‬
‫به این معنا که میلیونرها و فرصت‌هایی که ناگهان‬
‫وارد آگاهی شما می‌شوند‪ ،‬در واقع همیشه در‬
‫اطراف شما بوده‌اند‪ ،‬اما شما هرگز متوجه آن‌ها‬
‫‪.‬نشده بودید‬
‫‪p.98‬‬
‫‪:‬یک مثال‬
‫زنی در یکی از ویدیوهای من در تیک‌تاک درباره‌ی‬
‫‪.‬چگونگی شبکه‌سازی با میلیونرها نظری ارسال کرد‬
 ‫او گیج شده بود که آیا نکات و اطالعات من برای او‬
‫هم کاربرد دارد یا نه‪ ،‬زیرا او در هلند زندگی می‌کرد‪،‬‬
‫‪.‬نه در آمریکا‬
‫دیدگاه محدود او باعث شده بود که باور کند هیچ‬
‫‪.‬میلیونری در کشورش وجود ندارد‬
‫یک جستجوی سریع در گوگل نشان داد که در واقع‪،‬‬
‫بیش از ‪ ۲۰۰,۰۰۰‬خانواده‌ی میلیونر در هلند وجود‬
‫‪.‬دارند‬
‫من این اطالعات را در پاسخ به نظر او با او به‬
‫‪.‬اشتراک گذاشتم‬

‫نقش من در اینجا چه بود؟‬

‫من به‌عنوان یک محرک برای تغییر برای آن زن عمل‬
‫‪.‬کردم‬
‫من اطالعاتی به او دادم که به او کمک کرد تا دیدگاه‬
‫‪.‬محدود خود را کنار بگذارد‬

‫این مثال چه چیزی را نشان می‌دهد؟‬

‫این نشان می‌دهد که افرادی که با آن‌ها تعامل‬
‫دارید‪ ،‬همان کسانی هستند که قرار است با آن‌ها‬
‫‪.‬تعامل داشته باشید‬
‫برای هر شخصی که با او ارتباط برقرار می‌کنید‪،‬‬
‫فرصتی برای گسترش آگاهی خود دریافت می‌کنید—‬
‫حتی اگر این فرصت فقط برای این باشد که متوجه‬
‫‪.‬شوید چگونه نمی‌خواهید باشید‬
 ‫داستان کوین و پیتر‬
‫در ابتدای این کتاب‪ ،‬ما درباره‌ی کوین‪ ،‬مربی پیتر‪،‬‬
‫صحبت کردیم و گفتیم که او یک فرد "ثروتمند از‬
‫نظر مالی" نبود—و این انتخابی بود که خودش‬
‫‪.‬به‌طور آگاهانه انجام داده بود‬
‫شاید از خود بپرسید چرا کسی باید تصمیم بگیرد که‬
‫از نظر مالی ثروتمند نباشد؟‬
‫‪.‬کوین درک کرده بود که ثروت به پول وابسته نیست‬
‫‪.‬در عوض‪ ،‬ثروت او‪ ،‬وفور زمانش بود‬
‫ثروت او‪ ،‬آزادی کامل او برای انجام هر کاری که‬
‫‪.‬می‌خواست بود‬
‫افراد ثروتمند دیگری که در گروه او بودند‪ ،‬به او‬
‫‪.‬کمک کردند تا زندگی موردنظرش را داشته باشد‬
‫کوین نیازی به داشتن میلیون‌ها دالر نداشت تا‬
‫‪.‬زندگی‌ای را که می‌خواست تجربه کند‬
‫در واقع‪ ،‬قبل از شروع گروه خود‪ ،‬او به همان‬
‫‪.‬اندازه‌ی پیتر بی‌پول بود‬
‫کوین در همان جایی شغلی پیدا کرد که پیتر هم کار‬
‫‪.‬می‌کرد—یک باشگاه گلف در پنسیلوانیا‬
‫یک فرصت پیش آمد‪ ،‬و مسیر زندگی رویایی او‪،‬‬
‫‪.‬به‌سرعت در برابر چشمانش شکل گرفت‬
‫‪P.99‬‬
‫کوین هر بار که در باشگاه گلف بود‪ ،‬همان افراد‬
‫‪.‬ثروتمند را می‌دید‬
‫بسیاری از آن‌ها جوان بودند‪ ،‬در دهه‌ی ‪ ۳۰‬و ‪۴۰‬‬
‫‪.‬زندگی خود‬
‫هیچ‌کدام از آن‌ها به نظر نمی‌رسید که شغلی داشته‬
‫‪،‬باشند‬
‫‪.‬چراکه همیشه در باشگاه گلف بودند‬
‫یک روز‪ ،‬کوین گفت‌وگویی را بین دو نفر از افرادی‬
‫‪.‬که به آن‌ها خدمت می‌کرد‪ ،‬شنید‬
‫آن‌ها درباره‌ی راه‌اندازی گروه خصوصی خود صحبت‬
‫‪.‬می‌کردند‬
‫همان لحظه بود که کوین ایده‌ی تشکیل گروه خودش‬
‫‪.‬را پیدا کرد‬
‫در مدت کوتاهی‪ ،‬کوین از شغلش استعفا داد و تمام‬
‫تمرکز خود را بر برگزاری جلسات برای اعضای‬
‫—گروهش گذاشت‬
‫‪.‬همه‌ی اعضای گروه او از همان باشگاه گلف بودند‬

‫گروه کوین چه بود؟‬

‫کوین گروه خود را به‌عنوان یک جامعه‌ی خصوصی‬
‫‪،‬توصیف می‌کرد‬
‫جایی که افراد می‌توانستند تجربیات منحصربه‌فردی‬
‫‪.‬داشته باشند‬
‫اما چرا کوین افراد ثروتمند را به گروه خود دعوت‬
‫کرد؟‬
‫•‬ ‫نه به این دلیل که می‌خواست از آن‌ها پول‬
‫‪.‬زیادی به دست بیاورد‬
‫•‬ ‫نه به این دلیل که به دنبال ارتباطات آن‌ها برای‬
‫‪.‬منافع شخصی خود بود‬
 ‫—تنها هدف کوین این بود که آزادی داشته باشد‬
‫آزادی برای انجام هر کاری که می‌خواهد‪ ،‬هر زمان‬
‫‪.‬که می‌خواهد‬

‫ویژگی برجسته‌ی کوین چه بود؟‬

‫پیتر می‌گفت که بزرگ‌ترین قدرت کوین‪ ،‬آرامش او‬
‫‪.‬بود‬
‫این آرامش در تمام تعامالت او با دیگران منعکس‬
‫‪.‬می‌شد‬
‫وقتی افراد با کوین مالقات می‌کردند‪ ،‬احساس‬
‫‪.‬آزادی و آرامش می‌کردند‬
‫احساس می‌کردند که می‌توانند بدون محدودیت و‬
‫‪.‬قید و بند‪ ،‬خودشان باشند‬
‫‪.‬این رابطه یک معامله‌ی تجاری نبود‬
‫کوین چیزی برای آن‌ها انجام نمی‌داد تا در مقابل‬
‫‪.‬چیزی از آن‌ها بگیرد‬
‫‪،‬بلکه یک رابطه‌ی همزیستی بود‬
‫که در آن همه به آزادی موردنظر خود دست پیدا‬
‫‪.‬می‌کردند‬
‫‪.‬این یک گسترش آزادی برای همه‌ی افراد درگیر بود‬

‫آیا کوین فقط "خوش‌شانس" بود؟‬

‫‪،‬شاید تصور کنید که کوین فقط شانس آورده بود‬
‫‪.‬و اینکه ایده‌ی او واقع‌بینانه یا قابل‌تکرار نیست‬
‫‪P.100‬‬
 ‫—درباره‌ی آنچه در این فصل آموختید فکر کنید‬
‫اینکه چگونه چیزهای جدید و متفاوت وارد آگاهی‬
‫‪.‬شما می‌شوند‬
‫آیا واقعًا کوین فقط "خوش‌شانس" بود؟‬
‫یا اینکه آگاهی او به حدی گسترش یافته بود که‬
‫توانست فرصت را در برابر خود ببیند؟‬
‫اینکه یک پیشخدمت باشید و تصادفًا مکالمه‌ای را‬
‫‪.‬بشنوید‪ ،‬اصًال اتفاقی غیرواقع‌بینانه نیست‬
‫الهام و راهنمایی شهودی به اشکال مختلفی ظاهر‬
‫‪.‬می‌شود‬
‫اما آنچه باعث می‌شود این فرصت‌ها را تشخیص‬
‫‪،‬دهید‬
‫رشد آگاهی و رها شدن از محدودیت‌هاست—‬
‫‪.‬همان‌طور که برای کوین اتفاق افتاد‬

‫چرا شبکه‌سازی شما با میلیونرها موفق نبود؟‬

‫اگر تا به حال سعی کرده‌اید با میلیونرها ارتباط‬
‫—برقرار کنید و این کار برایتان دشوار بوده است‬
‫مثًال شاید نتوانسته‌اید آن‌ها را پیدا کنید یا(‬
‫‪)،‬نتوانسته‌اید با آن‌ها ارتباط مؤثری بگیرید‬
‫دلیل شکست شما این نبوده که آن‌ها مغرور یا‬
‫‪،‬بی‌توجه هستند‬
‫‪.‬و نه اینکه شما باید خود را به آن‌ها ثابت کنید‬
‫بلکه فقط به این دلیل بوده که شما هنوز در سطح‬
‫آگاهی الزم برای گسترش این ارتباطات قرار‬
‫‪.‬نداشتید‬
 ‫مسئله این است که شما زبان آن‌ها را صحبت‬
‫—نمی‌کردید‬
‫‪".‬زبان "قدردانی" و "گسترش‬

‫حاال چه باید کرد؟‬

‫‪،‬با ابزارهایی که از این کتاب آموخته‌اید‬
‫اکنون می‌دانید که چگونه قدرت خود را دوباره به‬
‫‪،‬دست آورید‬
‫‪،‬خود را از محدودیت‌ها رها کنید‬
‫و درهای تجربه‌هایی را که برای آن‌ها به این دنیا‬
‫‪.‬آمده‌اید‪ ،‬به روی خود بگشایید‬
‫‪p.101‬‬
‫کالم پایانی‬
‫‪.‬ورود به فاز ‪ ۲‬یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد‬
‫‪.‬این فرآیند نیاز به تمرین و کاوش دارد‬
‫‪:‬اما چیزی که متوجه خواهید شد این است که‬
‫هرچه بیشتر در این مسیر پیش بروید‪ ،‬لذت‌بخش‌تر‬
‫‪.‬خواهد شد‬
‫می‌توانید آن را پاداشی برای تالش‌های خود در‬
‫‪.‬شکستن چارچوب‌های معمول زندگی بدانید‬
‫هرچه عمیق‌تر وارد فاز ‪ ۲‬و شبکه‌سازی کوانتومی با‬
‫‪،‬میلیونرها شوید‬
‫هیجان‪ ،‬هماهنگی‌های جادویی‪ ،‬شادی و لحظات‬
‫‪.‬شگفت‌انگیز بیشتری را تجربه خواهید کرد‬
‫یک داستان نهایی درباره‌ی تجربیات آندرا در فاز ‪ ۱‬و‬
‫فاز ‪۲‬‬
‫زمانی که آندرا به‌عنوان یک فریلنسر کار می‌کرد‪،‬‬
‫‪:‬قانونی داشت که به‌شدت از آن پیروی می‌کرد‬
‫او فقط با افرادی همکاری می‌کرد که درآمدهای باال‬
‫‪(.‬در حد چند صد هزار دالر یا بیشتر) داشتند‬
‫از آنجا که آندرا از استراتژی‌های شبکه‌سازی‬
‫‪،‬کوانتومی پیتر استفاده می‌کرد‬
‫‪.‬توانست با "افراد مناسب" آشنا شود‬
‫‪:‬اما مشکلی پیش آمد‬
‫از آنجا که آندرا افرادی را که پول بیشتری داشتند‪،‬‬
‫‪"،‬مهم‌تر" از دیگران می‌دانست‬
‫فرصت‌های ارتباطات ارزشمند‪ ،‬روابط معنادار و‬
‫‪.‬گسترش فردی را از دست داد‬
‫او همچنین مجبور بود افراد را ارزیابی کند و‬
‫مکالمات ناخوشایندی داشته باشد‬
‫تا بتواند شبکه‌ی انحصاری خود از افراد پردرآمد را‬
‫‪.‬حفظ کند‬
‫‪.‬عالوه بر این‪ ،‬آندرا دچار فرسودگی شد‬
‫این فرسودگی ناشی از فشار زیادی بود که برای‬
‫مدیریت و حفظ ارتباطات با "افراد مناسب" متحمل‬
‫‪.‬می‌شد‬
‫‪p.102‬‬
‫فرسودگی آندرا و کشف حقیقتی مهم‬
‫فرسودگی شغلی باعث شد آندرا متوجه شود که‬
‫‪.‬چیزی در روش او درست نیست‬
‫پیتر شبکه‌ای گسترده از افراد داشت‪ ،‬اما هرگز تحت‬
‫‪.‬فشار یا سردرگمی قرار نمی‌گرفت‬
‫پس مشکل چه بود؟‬
‫آندرا هم‌زمان در تالش بود که در فاز ‪ ۱‬و فاز ‪۲‬‬
‫‪،‬زندگی کند‬
‫‪.‬و این امکان‌پذیر نیست‬
‫‪،‬در فاز ‪ ،۲‬فرسودگی هرگز اتفاق نمی‌افتد‬
‫‪.‬زیرا چیزی برای مدیریت یا پیگیری وجود ندارد‬
‫هیچ قانونی‪ ،‬هیچ انتظاری‪ ،‬هیچ اجباری در کار‬
‫‪.‬نیست‬
‫تنها چیزی که بر آن تمرکز می‌کنید‪ ،‬انگیزه و الهام‬
‫‪،‬درونی شماست‬
‫‪.‬که شما را در مسیر گسترش و رشد هدایت می‌کند‬
‫‪،‬چیزهایی که با مسیر گسترش شما هماهنگ نیستند‬
‫‪.‬خود‌به‌خود از زندگی شما حذف می‌شوند‬
‫و چیزهایی که با رشد شما هم‌سو هستند‪ ،‬به راحتی‬
‫‪.‬در جای خود قرار می‌گیرند‬
‫نیازی نیست برای پیدا کردن‪ ،‬مجبور کردن یا حتی‬
‫—ساختن چیزی تالش کنید‬
‫‪.‬مسیر آن به شما نشان داده خواهد شد‬

‫تحولی که زندگی آندرا را تغییر داد‬

‫مشکل فرسودگی شغلی آندرا تا زمانی که تمام‬
‫‪.‬مشتریانش را رها نکرد‪ ،‬حل نشد‬
‫پس از آن‪ ،‬زندگی او به سرعت تغییر کرد و به‬
‫انعکاسی از رویایی تبدیل شد که همیشه آرزویش را‬
‫‪.‬داشت‬

‫یک درس مهم برای شما‬

‫ما این داستان را به‌عنوان یک هشدار مهم با شما به‬
‫‪.‬اشتراک گذاشتیم‬
‫اگر می‌خواهید وارد فاز ‪ ۲‬شوید‪ ،‬باید کامًال متعهد به‬
‫‪.‬این تجربه باشید‬
‫زمانی که این تعهد را بپذیرید‪ ،‬هیچ محدودیتی برای‬
‫میزان شگفتی و گسترشی که در زندگی شما رخ‬
‫!خواهد داد‪ ،‬وجود نخواهد داشت‬