Experience Seamless Full Ebook Downloads for Every Genre at textbookfull.

com

Applying Behavioural Science to the Private Sector

Decoding What People Say and What They Do Helena
Rubinstein

https://textbookfull.com/product/applying-behavioural-
science-to-the-private-sector-decoding-what-people-say-and-
what-they-do-helena-rubinstein/

OR CLICK BUTTON

DOWNLOAD NOW

Explore and download more ebook at https://textbookfull.com

 Recommended digital products (PDF, EPUB, MOBI) that
you can download immediately if you are interested.

The 100 Best Business Books of All Time: What They Say,
Why They Matter, and How They Can Help You Jack Covert

https://textbookfull.com/product/the-100-best-business-books-of-all-
time-what-they-say-why-they-matter-and-how-they-can-help-you-jack-
covert/
textboxfull.com

The Cat Behavior Answer Book Understanding How Cats Think

Why They Do What They Do and How to Strengthen Our
Relationships with Them Arden Moore
https://textbookfull.com/product/the-cat-behavior-answer-book-
understanding-how-cats-think-why-they-do-what-they-do-and-how-to-
strengthen-our-relationships-with-them-arden-moore/
textboxfull.com

What Do We Know and What Should We Do About ... ? :

Inequality Mike Brewer

https://textbookfull.com/product/what-do-we-know-and-what-should-we-
do-about-inequality-mike-brewer/

textboxfull.com

What Makes Effective Whistleblowing: Global Comparative

Studies From The Public And Private Sector Carmen R. Apaza

https://textbookfull.com/product/what-makes-effective-whistleblowing-
global-comparative-studies-from-the-public-and-private-sector-carmen-
r-apaza/
textboxfull.com
What Do We Know And What Should We Do About Internet
Privacy? Paul Bernal

https://textbookfull.com/product/what-do-we-know-and-what-should-we-
do-about-internet-privacy-paul-bernal/

textboxfull.com

Why Do Banks Fail and What to Do About It 1st Edition

Abidi

https://textbookfull.com/product/why-do-banks-fail-and-what-to-do-
about-it-1st-edition-abidi/

textboxfull.com

What Do We Know and What Should We Do About Social

Mobility Lee Elliot Major Stephen Machin

https://textbookfull.com/product/what-do-we-know-and-what-should-we-
do-about-social-mobility-lee-elliot-major-stephen-machin/

textboxfull.com

What To Do About Wednesday 1st Edition Marts Jennie

https://textbookfull.com/product/what-to-do-about-wednesday-1st-
edition-marts-jennie/

textboxfull.com

Happiness Explained: What human flourishing is and what we

can do to promote it 1st Edition Paul Anand

https://textbookfull.com/product/happiness-explained-what-human-
flourishing-is-and-what-we-can-do-to-promote-it-1st-edition-paul-
anand/
textboxfull.com
Applying Behavioural
Science to the Private
Sector
Decoding What People
Say and What They Do

Helena Rubinstein
Applying Behavioural Science to the Private Sector
 Helena Rubinstein

Applying Behavioural
Science to the Private
Sector
Decoding What People Say and What They Do
Helena Rubinstein
Innovia Technology Ltd
Cambridge, UK

ISBN 978-3-030-01697-5    ISBN 978-3-030-01698-2 (eBook)

https://doi.org/10.1007/978-3-030-01698-2

Library of Congress Control Number: 2018958001

© The Editor(s) (if applicable) and The Author(s), under exclusive license to Springer
Nature Switzerland AG 2018
This work is subject to copyright. All rights are solely and exclusively licensed by the
Publisher, whether the whole or part of the material is concerned, specifically the rights of
translation, reprinting, reuse of illustrations, recitation, broadcasting, reproduction on
microfilms or in any other physical way, and transmission or information storage and retrieval,
electronic adaptation, computer software, or by similar or dissimilar methodology now
known or hereafter developed.
The use of general descriptive names, registered names, trademarks, service marks, etc. in this
publication does not imply, even in the absence of a specific statement, that such names are
exempt from the relevant protective laws and regulations and therefore free for general use.
The publisher, the authors, and the editors are safe to assume that the advice and information
in this book are believed to be true and accurate at the date of publication. Neither the pub-
lisher nor the authors or the editors give a warranty, express or implied, with respect to the
material contained herein or for any errors or omissions that may have been made. The
publisher remains neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institu-
tional affiliations.

Cover illustration: © Melisa Hasan

This Palgrave Pivot imprint is published by the registered company Springer Nature
Switzerland AG
The registered company address is: Gewerbestrasse 11, 6330 Cham, Switzerland
To Brian, Ilana and Nadia
 Preface

The idea for this book came from a discussion with a Principal Scientist
and Research Fellow at a global pharmaceutical company. He told me that
his organisation might benefit from using behavioural science, but he
didn’t know where to start. “I have heard about nudging. Is that the same
as behavioural science? I don’t know enough about it or how to find someone
who is really good at it. I’ve received lots of emails from people who claim they
do behavioural science but how do I know what is good or what is right for
us?”
He was making a point I had heard many times. Behavioural science has
become unusually high profile and many businesses are exploring how to
use it. However, it is a relatively new discipline and there are not many
guides for how to use it well in a commercial setting.
At Innovia Technology, where I manage a team of behavioural scien-
tists, we have been working with global corporations on their behavioural
challenges for many years. The team comprises practitioners from across
the psychological sciences including social psychologists, health psycholo-
gists, experimental psychologists, cognitive neuroscientists, behavioural
economists, public health specialists, and sports psychologists. We all come
from an academic background and have been applying academic theory in
a way that is well-suited to the faster pace of the commercial sector to
design better products, services and interventions.
This book is the result of these experiences. It is intended to help stu-
dents know how to use behavioural science theory and apply it in business,
and help managers know how and when to use behavioural science, as well
as overcome the challenges to incorporating it in their businesses.

vii
viii PREFACE

People believe that they understand human behaviour because they are
human. However, it’s almost impossible to intuitively know how people
will behave. People say one thing and do another. It is hard to predict
human behaviour and even harder to change it, but if we use a structured
and rigorous approach, we can get better at understanding why people
don’t always do what they say they do.

Cambridge, UK Helena Rubinstein

 Acknowledgments

I’d like to thank my colleagues at Innovia for their support and comments
while I was writing this book. In particular, Dr Geraint Davies read and
improved early drafts of every chapter and Dr Guen Bradbury gave detailed
and invaluable advice to improve readability. In addition, I would like to
thank those colleagues who contributed or were interviewed including Dr
Colin Ager, Dr Emma Bertenshaw, Hannah Burt, Dr Marie Buda, Dr
Helen Clubb, Dr Tim Goldrein, Gabriel Greening, Dr Caroline Hagerman,
Dr Alex Hellawell, Glenn Le Faou, Dr Alastair McGregor, Dr Fiona
McMaster, Dr Katie Morton, Andy Milton, Dr Shreyas Mukund, Kora
Muscat, Arron Rodrigues, Ben Rose, Dr Julian Scarfe, James Salisbury,
and Dr Rob Wilkinson.
I am also grateful to my clients for allowing me to work on so many
fascinating challenges. I am especially indebted to Heather Figallo at
Southwest Airlines and Allie Kelly at The Ray for their helpful comments
on the case studies.

ix
 About the Book

This book is divided into two parts. Part I focuses on the theory and prin-
ciples of behavioural science and Part II describes how this theory can
effectively be put into practice in commercial organisations. Case studies
are used to illustrate major themes.
The aim of Part I is to describe the underlying theory and principles
behind the discipline. I outline the history of behavioural science, discuss
why behaviour is hard to predict, and explain how behavioural scientists
use theories and models of behaviour. In the last chapter of this section, I
show a process for how theory is applied to design products, services and
interventions.
Part II is about practice. Much of this section is based on case studies
or interviews with practitioners. I discuss the challenges of integrating
behavioural science into an established organisation and suggest how and
why to use behavioural science in multidisciplinary teams. In Chap. 7, I
use a case study to show how the process described in Part I was applied
to improve the boarding experience at the gate for Southwest Airlines. I
also consider the potential for misuse of behavioural science and suggest
ethical guidelines that could be used in the private sector. Finally, I discuss
the value of applying behavioural science to business and propose how
best to realise its potential.

xi
 Contents

Part I Theory and Principles of Behavioural Science  1

1 An Overview of Behavioural Science   3

Why Businesses Don’t Use It and Why They Should

2 The Difficulty of Predicting Behaviour  23

Why Existing Market Research Methods Aren’t Good Enough

3 The Science Behind Behaviour  35

Why Evidence-Based Theories and Models Are Useful

4 The Application of Theory to Intervention Design  51

Why a Structured Process Is Vital

Part II Embedding Behavioural Science in the Business  69

5 The Integration of Behavioural Science into Business  73

How to Overcome Resistance to Using It in the Organisation

xiii
xiv Contents

6 The Importance of Multiple Perspectives  89

How to Make Behavioural Science Work in Multidisciplinary
Teams

7 A Case Study of Using Behavioural Science in Practice 107

How Southwest Airlines Used It to Improve the Boarding
Experience

8 The Ethical Risks of Behavioural Science 117

How to Avoid Its Misuse

9 The Benefits of Applying Behavioural Science to Business 127

How to Get the Most Value from Behavioural Science

Index 135
 About the Author

Helena Rubinstein is Head of Behavioural Science and leads the Strategic

Advisory Group at Innovia Technology, an innovation consultancy based
in Cambridge, UK. Her academic background is in social psychology and
she has lectured at the University of Cambridge on the application of
social psychology to social issues and on the psychology of ageing. She has
also conducted research in the field of health psychology.
Helena has extensive commercial experience and has held senior posi-
tions in advertising and communications. She was managing director of
the global brand consultancy for Leo Burnett and a partner at Brunswick
Group.
She is married with two children and lives in Cambridge.

xv
 List of Figures

Fig. 1.1 Schematic of speed-control pulsing and gradated warning used

to test comprehensibility and usefulness of solar-powered road
studs. Source: Innovia Technology 6
Fig. 1.2 The MyPlate symbol: a reminder for use on food packaging to
help people make healthy food choices. Source: United States
Department of Agriculture 13
Fig. 3.1 COM-B: making a behavioural diagnosis 40
Fig. 3.2 The Unified Theory of Acceptance and Use of Technology 42
Fig. 4.1 The five steps of intervention design 54
Fig. 4.2 Protection Motivation Theory: a theory developed to
understand how people respond to health threats 57
Fig. 4.3 Categories of behaviour-change techniques 60
Fig. 4.4 Intervention evaluation: risk–reward analysis for nutritional
supplement example 64
Fig. 7.1 Areas to influence at the boarding gate 113
Fig. 7.2 Examples of high- and low-tech solutions to relieve anxiety at
the boarding gate. Source: Innovia Technology 114
Fig. 7.3 Schematic of concepts tested at St Louis Airport. Source:
Innovia Technology 115

xvii
 List of Boxes

Box 2.1 The Intention–Behaviour Gap Makes Prediction Hard 25

Box 3.1 Diagnosing What Needs to Be Done to Change Behaviour 40
Box 3.2 A Model of Technology Acceptance 42
Box 5.1 Using Behavioural Science for an Innovation Challenge 86

xix
 PART I

Theory and Principles of Behavioural

Science

This section focuses on the theory of behavioural science and its relevance
to commercial issues. It describes the basic principles and the main theo-
ries that underpin behavioural science.
The aim is to help readers to understand what behaviour is, how behav-
ioural scientists describe and model behaviour, and how to use this knowl-
edge to improve research, product and service development, and
intervention design.
Chapter 1 provides an overview of behavioural science. It describes how
the discipline of behavioural science developed from ideas emerging from
social and health psychology, how these ideas challenged classical eco-
nomic theory, and how they have been transferred, and successfully used
by policy makers. It explores the main principles of nudge theory and sug-
gests that there is more to behavioural science than ‘nudging’. The chap-
ter concludes that businesses would benefit from applying the scientific
method of behavioural science in the commercial sector, if they can over-
come five major challenges to its implementation.
Chapter 2 focusses on the difficulty of predicting behaviour, explains
the intention–behaviour gap, and explores why existing market research
methods are not good enough at predicting behaviour. Conventional
methods often fail to yield useful information because the data collected is
often poor quality, data is confused with insight, the research fails to focus
on the factors that drive behaviour, and the research is done to confirm
existing biases rather than to prove or refute behavioural hypotheses. This
chapter describes the barriers that prevent businesses developing a deeper
understanding of consumer behaviour. It explains why businesses need
2 Theory and Principles of Behavioural Science

better research tools and methods that apply the principles of behavioural
science if they are to design products and services that are intuitive to use
and that people want. It clarifies the need for a good theoretical frame-
work to allow researchers to find out what people really do, not what they
say they do.
Chapter 3 describes the science behind behaviour and why theories and
models are useful. They provide focus, help to cut through complexity,
and guide decisions about what products, services and interventions to
design and develop. It argues that too many businesses focus on changing
attitudes and beliefs rather than on the behaviours themselves. Without a
good theory or model of behaviour, companies do not know what activi-
ties to observe, or what is really important in influencing behaviour. It
discusses what makes a good theory or model of behaviour and how
organisations can use and develop models to understand specific chal-
lenges. It illustrates how theories, such as the COM-B and the Unified
Theory of Acceptance and Use of Technology Model, benefit decision-
making and how they can be used in practice.
Chapter 4 explores the application of theory to intervention design and
explains why a structured approach is vital. It outlines a five-step process
that can be applied in business, starting with defining the desired behav-
ioural outcome, taking the reader through approaches for doing a behav-
ioural diagnostic, prioritising the influences on behaviour, identifying
suitable behaviour-change techniques, ideating products, services and
interventions and prioritising them, and ends with how to test and evalu-
ate them. It describes how a structured approach helps to refine a large
number of options down to a small number of intervention ideas that have
a good probability of success. It concludes that using a systematic process,
which is grounded in evidence and theory, results in solutions that are
more likely to be effective and acceptable to the consumer.
 CHAPTER 1

An Overview of Behavioural Science

Why Businesses Don’t Use It and Why They Should

Abstract This chapter focuses on how the discipline of behavioural sci-

ence developed from ideas emerging from social and health psychology,
how these ideas challenged classical economic theory, and how they have
been transferred, and successfully used by policy makers. Rubinstein
explores the main principles of nudge theory and suggests that there is
more to behavioural science than ‘nudging’. She concludes that businesses
would benefit from applying the scientific method of behavioural science
in the commercial sector, if they can overcome five major challenges to its
implementation.

Keywords Behavioural science • Nudge theory • Scientific method

How good are you at driving?

Be honest—how good are your driving skills really?
Peoples’ sense of their own driving ability is deeply embedded.
Most will tell you that they are ‘above average’. Even if you tell them
that, of course, they can’t all be above average, they’ll say “yeah, but
I am above average”.
This is relevant if you are trying to design systems to help people
to drive better, and more safely. If you ask a person to describe her

© The Author(s) 2018 3

H. Rubinstein, Applying Behavioural Science to the Private Sector,
https://doi.org/10.1007/978-3-030-01698-2_1
4 H. RUBINSTEIN

actions while, for example, merging from a smaller road onto a big
one, she will probably describe a standard ‘textbook’ manoeuvre.
She won’t tell you what happens when the phone rings, when she is
distracted by her children in the back, when she is late for work,
tired, or gripped by road rage. For the more experienced drivers,
many driving behaviours have become habitual and automatic, so
people aren’t really aware of what they are doing or thinking while
driving. And the way we ask questions about driving doesn’t help.
We tend to ask about driving behaviour as if everyone is always ratio-
nal and we fail to take account of the social and emotional factors
that influence what we do.
This was the problem facing the team at Innovia Technology when
they were designing novel systems to improve safety on the road. So,
how did the team face these challenges? The narrative below sum-
marises some of their thinking and processes.
Glenn arrived at the meeting late. “Sorry, the traffic is always ter-
rible when it’s been raining. There was a collision. People just don’t
realise they need to change their driving behaviour when the conditions
change.”
“You should know,” Marie, the psychologist, commented. “You’re
the transport designer! Anyway, you’ve arrived at just the right
moment—we’re talking about the solutions to prevent road accidents
for The Ray.”
The Ray is a not-for-profit organisation that manages 18 miles of
highway in Georgia that is working to make roads greener and safer.
Its mission is ‘Zero Carbon, Zero Waste, Zero Death’. The Ray
developed as a result of an epiphany by the founder of Interface, Inc,
Ray C. Anderson. He had grown the business into the world’s larg-
est manufacturer of modular carpets, but realised that his company,
and all of business and industry, was causing tremendous environ-
mental damage. Furthermore, he recognised that only businesses
like his were sufficiently large, capitalised, and organised to solve
global environmental challenges. In 1994, he committed to making
his organisation sustainable, so that it could eventually operate with
no harm to the biosphere. For the remaining 17 years of his life, he
proved that a company’s authentic commitment to environmental
 AN OVERVIEW OF BEHAVIOURAL SCIENCE 5

sustainability was not only morally right: it was also remarkably prof-
itable. Today, The Ray describes itself as ‘a living lab for innovative
ideas and technologies that can set a new standard for roadways
around the world and prove that ambitious goals are within our
reach’.
This meeting at Innovia was focused on how to improve driving
safety.
Marie had been sifting through piles of statistics and reports on
driving behaviour. “Did you know that 95% of accidents are caused by
drivers themselves and 40% are rear-end collisions? Most crashes occur
because people don’t pay attention to the road—they look but they don’t
see, or they only see what they expect to see.”
The client relationship manager, Andy, who was a physicist, had
been looking at all the solutions that had been tried previously.
“There are so many ways of approaching this problem—signage, traffic
calming, vehicle tracking, and more. And there’s so much data! How
do we know where to focus?”
“Signs and signals don’t always help,” said Marie. “Only about 15%
of people’s attention is given to road signs. If you show people ten signs
while driving, they only recall seeing one of them! And when you increase
the number of signs, you actually lull people into a false sense of security,
so they pay even less attention”
“So, where should we focus?” asked Glenn.
“I’ve been looking at the psychology of driving behaviour,” said Marie.
“There are several behavioural models we could use to understand the
way in which drivers do, (or don’t) make good decisions. I think the
most useful one here would be the Theory of Planned Behaviour. Let’s
start with this. We might need to modify as we get new data, but it will
help us to decide what is important initially.”
Over the next few weeks, the team investigated the types of acci-
dents that were happening, explored why they were happening, and
analysed the psychology of drivers. The behavioural model helped
the group to identify effective ways to change driving behaviour.
A few weeks later, the team was reviewing the findings.
Marie started the conversation. “The key to increasing safety is to
keep people alert. If they have too little to do, they don’t pay attention.
6 H. RUBINSTEIN

Most drivers think they are better than average—they don’t like to be
told what to do even if it is for their own good. Anything we create needs
to fit with the driver’s own view of the situation, otherwise drivers won’t
accept it.”.
“Different drivers make mistakes for different reasons—some are
overconfident, some are nervous. We need to address all of these reasons,”
Andy added.
Glenn agreed. “We’ve looked at lots of different ideas and have come
up with a range of possible solutions. The strongest idea has never been
done before, but it fits the behavioural model well and looks technically
very promising. It involves using solar-powered LED road studs to give
subtle cues to the driver to help them drive more safely. I think this is a
really powerful option.”
And he was right. The team developed a range of ways in which
the solar-powered studs could communicate with road users. The
studs could flash at different speeds to encourage people to slow
down or speed up, or they could turn red to indicate when a driver
was too close to the car in front.

Fig. 1.1 Schematic of speed-control pulsing and gradated warning used to

test comprehensibility and usefulness of solar-powered road studs. Source:
Innovia Technology
 AN OVERVIEW OF BEHAVIOURAL SCIENCE 7

To test this idea, the team built a series of 3D simulations from the
driver’s perspective (Fig. 1.1.) and tested them with different types
of drivers, ranging from the novice to the experienced, and from the
risk-averse to the risk-takers. During the tests, people were asked
what they thought the lights meant and what they would do as a
result. The responses were positive: people found the road stud sig-
nals intuitive and thought that they would be useful on the road to
improve their driving behaviour.
In 2017, The Ray made prototypes of the studs and applied for
patents. In 2018, the solar-powered road stud was a finalist for Fast
Company’s World-Changing Ideas Awards, which reward concepts
and products that make the world better. The Ray continues to
explore and develop new technologies to make highways sustainable
and safer.

* * *

So, what does this story tell us about using behavioural science? One, a
validated behavioural model helps to make sense of a lot of data and to
know where to focus solutions. Two, understanding the decision-making
process (how drivers decide to do what they do) is vital. And three, testing
and evaluating interventions is critical to ensure that solutions are accept-
able, feasible and effective.
Let’s look at these in a bit more detail. A behavioural model is one that
has been created by behavioural scientists because they think it might be a
useful way of explaining why people do what they do. A validated behav-
ioural model has been tested by behavioural scientists with a huge amount
of data—and they can see whether the model predicts accurately how
people behave. So, using a proven model in a new situation (such as in the
car, on the road) helped Innovia to work out what was important and
what we should ignore.
Understanding the decision-making process is important because it
helps us to see which factors matter most in influencing behaviour and
allows us to ignore those that are unimportant. It means that we know
when and how to target our interventions to change behaviour most
effectively.
8 H. RUBINSTEIN

And finally, experimental approaches with real people in real or simu-

lated situations helps us to work out whether our solutions have the
potential to change behaviour in context. Context is critical. While models
of behaviour are quite robust, due to sheer complexity of human nature,
they always need to be tested because we may see different results in dif-
ferent contexts.
So, it’s clear that we can use behavioural science to better understand
what people need and to create solutions that deliver what they need.
However, changing behaviour is rarely easy. This is why it is most effec-
tively achieved by people who understand the underlying principles, can
select the most appropriate model, and can interpret the data in light of
that model. These are the skills of behavioural scientists.

1.1   How Did Behavioural Science Develop?

Behavioural science is seen as a relatively new discipline, but it’s been
around for a long time. It’s just gone by a few different names. Aspects of
the systematic study of human behaviour, individually and with each other,
arise from social and health psychology, anthropology, sociology, and
economics.
Human behaviour is complex. Unlike the physical behaviour of objects,
human behaviour does not follow reliable, predictable laws. It is prone to
change from day to day and even from moment to moment (West, 2015).
The American Psychological Association defines behaviour as “anything a
person does in response to internal or external events”. Human behaviour
is influenced by a very large number of factors, often acting simultane-
ously. These factors include our personal traits (including our motives and
our attitudes and beliefs); the situations we find ourselves in at any given
moment; the behaviour of other people; and our physical and social
environments.
Unsurprisingly, these multiple influences make it very hard to predict
what people will actually do. Let’s take someone who really wants to lose
weight. This person decides to stop eating chocolate and pastries, and
confidently declares his ambition to his friends, family, and colleagues.
However, regardless of his good intentions, he will find it hard to resist
celebrating his friend’s birthday with a piece of cake, he’ll struggle to resist
a piece of dessert when he’s feeling a bit down, and he may find himself
buying a chocolate bar at the garage without even thinking about it. Good
intentions are often not enough to change behaviour in all situations, in
 AN OVERVIEW OF BEHAVIOURAL SCIENCE 9

part because people aren’t aware of influences that subconsciously affect

them.
Although it’s hard to make consistently accurate predictions about peo-
ple’s behaviour, many people have tried to analyse behaviour systemati-
cally. From this, we see that while human behaviour can seem to be erratic
and irrational, there are recognisable patterns that occur in different situ-
ations and under different influences. These systematic reviews and assess-
ments of behaviour have come from different fields. Three of the most
influential are from classical economics, from public policy, and from social
and health psychology.

1.1.1  From Classical Economics: Understanding Rationality

and Irrationality
Classical economics describes a theory of market economies as self-­
regulating systems, which are driven by production and exchange.
However, the predictions from this theory are sometimes not supported
by the evidence, and this is because people don’t always behave rationally.
Some of the key challenges to classical economic theory came from
Herbert Simon, Amos Tversky and Daniel Kahneman, Cass Sunstein and
Richard Thaler, and Dan Ariely. These led to the development of the field
called behavioural economics. Let’s look at these challengers in a bit more
detail.
The economist Herbert Simon could be considered an early pioneer
of behavioural science. He was a Nobel Prize winning economist, who
believed that human behaviour could be studied scientifically. Among
other things, he investigated behavioural decision-making and was most
famous for his concepts of ‘bounded rationality’1 and ‘satisficing’2 (Simon,
1947). Unlike the economists of the day, Simon recognised that human
beings do not make entirely rational decisions based on complete informa-
tion. He suggested that people’s ability to make decisions is limited by
insufficient information. And even if people have all of the information

1
Bounded rationality of individuals is limited by the information they have, the cognitive
limitations of their minds, and the finite amount of time they have to make a decision.
2
Satisficing is used to explain why individuals do not seek to maximise their benefit from a
particular course of action (since they cannot assimilate and digest all the information that
would be needed to do such a thing) and even if they could their minds would be unable to
process it properly.
10 H. RUBINSTEIN

available, they lack the cognitive capacity to process it thoroughly.

Therefore, because they can’t work out how to ‘maximise benefits,’ they
tend to just aim for ‘good enough.’ He said that human decision-making
is made under conditions of uncertainty, is influenced by multiple factors,
and that it is best understood as much by psychology as by economics.
Amos Tversky and Daniel Kahneman were social psychologists, but
their work on decision-making challenged the classical economists’ view
that humans are rational decision-makers. Their research showed that
humans don’t analyse every decision in forensic detail. People make use of
shortcuts, ‘rules of thumb’ or use ‘heuristic biases’ (simple, efficient rules),
to make the decisions easier (Tversky & Kahneman, 1974). These cogni-
tive biases are systematic (we are all prey to them) and are effective for
making some decisions but not for others, so some decisions lead to out-
comes that are not as good as expected.
Kahneman won the Nobel Prize in Economic Sciences in 2002 for
Prospect Theory (Kahneman & Tversky, 1979); sadly Tversky had died
before it was awarded. This highly influential (and much quoted) theory
investigated people’s attitudes to risk, and what characteristics of a situa-
tion made people ‘risk-averse’ or ‘risk-seeking.’ They found that the pain
of losing is psychologically more powerful than the pleasure of gaining.
‘Losses loom larger than gains.’ In many instances, people would rather
avoid a loss than gain a reward of similar, or even larger, logical value. This
helps us frame information when trying to influence behaviour. We can
stress the positives of performing a healthy behaviour: ‘exercising more
often will reduce the likelihood of becoming overweight.’ This is gain-­
framing. Alternatively, we can stress the risks of not performing a healthy
behaviour: ‘exercising less often will increase the likelihood of becoming
overweight’. This is loss framing. Prospect Theory tells us that in certain
situations the second framing (loss framing) is likely to be more effective
at changing behaviour.
There is no difference in the outcome described in these two state-
ments, but there is a big difference in how people perceive them. If we
frame the outcome negatively (that people are more likely to become
overweight), more people engage with the improved behaviour because
their fear of the negative outcome is greater than their desire for the posi-
tive one. People are influenced by the framing of decisions because of their
inbuilt biases about potential losses and gains.
Kahneman argued that humans make irrational decisions because they
use two systems of thinking in the brain: System 1 and System 2
 AN OVERVIEW OF BEHAVIOURAL SCIENCE 11

(Kahneman, 2012). System 1 thinking is fast, automatic and emotional

whereas System 2 thinking is slow, effortful and calculating. People use
both of these systems to form judgments. As System 2 thinking takes more
effort, people tend to default to System 1 thinking if the decision is hard,
if the decision needs to be made quickly, or if they are distracted. If System
1 thinking is applied to the wrong decisions, the decision seems irrational,
and the outcome may be less than desirable.
Researchers have since identified dozens of heuristics and cognitive
biases (“List of cognitive biases, Wikipedia” 2016). Although some deci-
sions made with heuristics seem irrational and bizarre, actually heuristics
are efficient for most situations, most of the time. That’s why people use
them. However, if we understand these systematic biases, we can then
predict and influence human behaviour, and we’ll discuss this further later.
Cass Sunstein and Richard Thaler took Kahneman and Tversky’s
ideas about framing, cognitive biases, and Systems 1 and 2, and built them
into Nudge Theory. In their book Nudge: Improving Decisions about
Health, Wealth and Happiness, they describe a nudge as ‘any aspect of the
choice architecture that alters people’s behaviour in a predictable way
without forbidding any options or significantly changing their economic
incentives’ (Sunstein & Thaler, 2009, p. 6). Sunstein, a legal scholar and
Thaler, an economist, saw that Kahneman and Tversky’s theories helped
to explain why people often made poor economic choices. They preferred
the idea of nudging people rather than coercing them. Unsurprisingly, this
approach attracted a lot of interest, especially from US politicians and
policy makers, because they liked the idea of a relatively inexpensive way
to give people choice but still encourage them to do the right thing.
Some of the key ideas of nudge theory include:

• choice architecture—how people’s decision-making is affected by

how choices are presented to them
• anchoring—how people intuitively assess probabilities against an
implicitly suggested reference point,
• the availability heuristic—how people assess risk based on how easily
they can think of examples,
• status quo bias—how people prefer the current state of affairs and see
any change from the baseline as a loss
• loss aversion—how people strongly prefer avoiding losses to acquir-
ing gains
12 H. RUBINSTEIN

Sunstein and Thaler described several different types of nudges. They

suggested that, by understanding these biases, it is possible to design solu-
tions that will encourage people to make better choices and improve their
lives.
Writing around the same time as Sunstein and Thaler, Dan Ariely, a
psychologist, showed how human beings were predictably irrational
(Ariely, 2009). He focussed on how financial decisions are made, and like
Sunstein and Thaler, he discussed the biases that affect human decision-­
making. Many of his coined phrases have entered the popular vocabulary.
People like products more if they’ve created or assembled them—he called
that the ‘IKEA effect’. People value an item more if they own it or have
chosen it: they will pay more to keep something that they own than to get
something that they don’t own, even if they’ve only just purchased it or
have no reason to be attached to it. This is known as the ‘endowment
effect’
These scientists and writers challenged the views of classical economists,
setting the scene for the development of behavioural economics as a sepa-
rate discipline. Their ideas influenced many thinkers, and some of those
were involved in creating policy.

1.1.2  From Public Policy: Changing How People Receive

Information
In 2009, US President Barack Obama named Cass Sunstein as head of the
Office of Information and Regulatory Affairs (OIRA). Sunstein’s goal was
to make regulation more cost effective by reviewing regulation from many
departments to ensure that the benefits justified the costs (Sunstein,
2012). He applied the principles from behavioural economics to improve
the way people received government information.
Sunstein knew that people don’t make rational economic choices, and
he instead looked at changing the choice architecture to nudge people to
make good decisions. His team applied the principles of nudge theory to
a ‘food pyramid’ designed by the US Department of Agriculture, which
aimed to encourage people to eat a healthy diet. The pyramid was very
confusing. Instead, the team recommended a new graphic—MyPlate—
that showed a plate divided into four segments (Fig. 1.2). Each quarter of
the plate had a different food group: fruits and vegetables, grains and
protein, and there was also a separate but smaller plate for dairy products.
This simple graphic related directly to food and was far easier to
understand.
 AN OVERVIEW OF BEHAVIOURAL SCIENCE 13

Fig. 1.2 The MyPlate

symbol: a reminder for
use on food packaging
to help people make
healthy food choices.
Source: United States
Department of
Agriculture

Sunstein applied these behavioural principles to a wide range of US

government challenges ranging from the regulation and design of the
2009 CARD Act (Lunn, 2014, p. 27) to the regulations of food l­abelling
(Lunn, 2014, p. 28). Nudge theory was explicitly used for the Credit
Card Accountability Responsibility and Disclosure Act (CARD) which
was designed to counter unfair practices by US credit card companies
that took advantage of various well-known cognitive biases. For exam-
ple, consumers pay insufficient attention to potential future costs (a bias
known as hyperbolic discounting) and are too optimistic when assessing
the likelihood of incurring fees (optimism bias). The CARD act tried to
limit these behavioural biases by banning the hiding of fees and insisting
that lenders supplied more helpful and timely information. Lenders were
also mandated to include an explicit calculation on bills of the time and
cost of making minimum payments each month to clear the bill and a
similar calculation of repaying over 36 months. A recent analysis
(Agarwal, Chomsisengphet, Mahoney, & Stroebel, 2015) estimated that
the regulation of hidden fees saved consumers $21 billion per year and
the nudge involving explicit calculations led to a significant impact on
repayments.
During this time, the Behavioural Insights Team (BIT) was set up
inside the UK Government’s Cabinet Office. Its ambitious mission was to
influence areas of policy, spread understanding of behavioural approaches
in central government administration, and achieve at least a tenfold return
on the costs of the unit (Halpern, 2015, p. 54). The BIT rapidly became
14 H. RUBINSTEIN

known as the ‘nudge unit’. Although met with initial suspicion, the team
soon demonstrated how behavioural science principles could be used to
achieve good outcomes.
One challenge that it faced was that of reducing government spend-
ing on fighting fraud, error, and debt (Behavioural Insights Team,
2012) The team trialled interventions to increase the number of people
paying by Direct Debit in fifteen London boroughs—this made council
tax collection much more efficient. Tax payers were automatically
entered into a £25,000 prize draw if they signed up to direct debit pay-
ments. For a £25,000 outlay, the boroughs received efficiency savings
of £345,000. Each borough’s investment was paid back in just three
months.
The BIT developed frameworks that could be used across government
departments. In 2010, the BIT published the MINDSPACE report and
framework (Dolan, Hallsworth, Halpern, King, & Vlaev, 2010) to help
policy makers design new interventions. In 2014, it released an article
describing four simple ways to apply behavioural insights—the EAST
framework (easy, attractive, simple, and timely) (Service et al., 2014)
Although these frameworks drew on decades of academic research, they
were written for people with no behavioural science background. The BIT
emphasised the importance of experimentation for evaluating their policy
ideas and produced evidence on what worked and what didn’t. The BIT
was very successful. It is now a social purpose company, partly owned by
the UK government and partly by its employees, and it advises other
countries on how to set up their own BITs.
The US Social and Behavioural Science Team, established by President
Obama to improve federal policies and programmes, was disbanded when
President Trump came into power. However, BITs have now been set up
in many different countries, including New Zealand, Australia, Canada,
France, Qatar, and Singapore.
We’ve now seen how, with a better understanding of people’s cogni-
tive biases, we can change the choice architecture to nudge people to
behave in ways that give better outcomes. However, these successes are
in very specific situations, and the principles are ineffective in others.
‘Nudges’ provide behavioural solutions to problems that arise because
of problems in human decision making. There are many other factors
that affect behaviour, and there is more to behaviour change than
nudging.
 AN OVERVIEW OF BEHAVIOURAL SCIENCE 15

1.1.3  From Social and Health Psychology: Modelling Human

Behaviour
We’ve seen theories that developed following challenges to classical eco-
nomics, and we understand how those have been applied in government.
However, more evidence informing our views on human behaviour arose
from social and health psychology, that viewed behaviour in a slightly dif-
ferent way.
Social psychology explores how people interact with each other and
how a person’s thoughts, feelings and behaviours are influenced by the
real or imagined presence of other people (Allport, 1935). Health psy-
chology focusses specifically on the psychological processes and cultural
factors that influence our health and wellness behaviour. Both of these
areas of psychology investigated human behaviour scientifically, develop-
ing testable hypotheses and constructing theories and models of ­behaviour.3
Unlike the two earlier approaches, which focussed on limiting the impact
of cognitive biases, social psychologists knew that the complexity of behav-
ioural systems meant that a single intervention was unlikely to change
behaviour.
Social psychology considers emotions, attitudes and beliefs, how people
perceive themselves and their identity, how they make attributions about
others, how they behave in groups, and why they behave altruistically or
aggressively. Behavioural economists focus on the wide range of cognitive
biases and defaults that influence judgments of value, but social psycholo-
gists try to understand the processes that people go through when making
decisions. They have investigated the processes that affect how our beliefs
are formed, how we change our attitudes, and how we can influence and
persuade people to change their behaviour.
Some of these ideas have entered popular discourse. One of these is the
idea of cognitive dissonance (Festinger, 1957). This is the tension that
occurs when a person holds two seemingly opposing views at the same
time. People prefer harmony in their beliefs and behaviours, and so they
will generally change or reject one of the views to remove tension.

3
Psychologists can be rather loose in their terminology and often use the words theory and
model interchangeably. For our purposes, we use theory to mean a concept that explains
when and why a behaviour occurs and model to mean a representation of how different fac-
tors interact and relate to each other to cause a behaviour. This is discussed in more detail in
Chap. 3.
Exploring the Variety of Random
Documents with Different Content
„Niet precies,” antwoordde lord Lister de oude getrouwe en hij
verheugde zich erover, dat de beide echtelieden in hem, „den
hooghartigen lord,” niets anders zagen dan een goed vriend.

Want inderdaad was lord Lister steeds vol ongenaakbare trots jegens
zijn gelijken, doch minzaam en tegemoetkomend zoowel jegens zijn
ondergeschikten als tegenover hen, die misdeeld door de fortuin, bij
hem troost en hulp kwamen zoeken.

„James,” vroeg de lord, „heb je vanmiddag een slaapje gedaan?” [24]

„Ja, uwe Lordschap,” antwoordde James en Mary voegde er aan toe:

„Hij heeft een uiltje geknapt van meer dan twee uren, de ouwe
slaapkop!”

„Blijf dan op, James, tot één uur en zorg voor een sterk kop koffie.
Tegen dien tijd ben ik wel terug.”

James, die nu weer de correcte, stijve houding had aangenomen,

zooals het den kamerdienaar van een lord past, boog eerbiedig.

Raffles begaf zich weer naar zijn kleedkamer terug, waar hij den
rossigen pruik, snor en baard weer op zijn hoofd en gelaat
bevestigde.

Hij trok een breedgeklepte pet over de blonde krullen naar beneden
en hulde zich toen in de wijden, tot op de enkels reikende „dievenjas.”

Vóór het massieve, ijzeren hek der villa, dat met kunstig smeedwerk
was versierd, wachtte sinds geruimen tijd de kleine zwarte auto, die
Raffles voor speciale tochten zich had aangeschaft.
Dit voertuig had alleen aan den voorkant een raampje van slechts
enkele vierkante decimeters oppervlakte en aan den achterkant een
evengroot gat, waardoor versche lucht ongehinderd kon binnen
stroomen.

Alleen voor nachtelijke tochten, werd deze wagen gebruikt, die door
Raffles gedoopt was met den naam „Camera Obscura.”

Door een enkelen greep met een aan den binnenkant der auto
aangebrachten handel, was het den inzittenden persoon mogelijk, de
stralende lichten aan de buitenzijde van het voertuig te dooven,
zoodat bij een vervolging in het nachtelijk duister de vervolgers het
spoor kwijtraakten.

Reeds eenmaal was het voorgekomen, dat Raffles, toen hij in zijn
auto voor een onmetelijke waarde aan juweelen vervoerde, de
mannen van Scotland Yard, die hem op de hielen zaten, was
ontkomen, toen eensklaps over de electrische lichtstralen der
autolantaarns een zwarte schijf was neergevallen en het voertuig
geruischloos verdween in den zwarten Londenschen mist.

Raffles opende, door op een knop te drukken, het portier van de

„Camera Obscura” en liet zich, nadat hij binnen in de donkerrood
gecapittoneerde auto een electrisch lampje had doen ontgloeien,
neervallen in de zijden kussens.

„Black-Nightstreet!” klonk het zachte bevel tot den chauffeur.

De man knikte.

„All right, sir, White-chapel,” antwoordde de man, die even tegen zijn
zwarte pet tikte en daarop het voertuig in beweging zette.

Op den hoek van de Black-Nightstreet en Cherrylane stond een

donkere gedaante, die, toen de auto stilhield en het portier was
geopend, met een enkelen behendigen zwaai in het voertuig
verdween.

„Good evening, sir,” klonk Arthur Hopers stem.

Raffles beantwoordde kort den groet van den „chef” en tegelijkertijd

gleed zijn rechterhand naar een der wijde zakken van de dievenjas,
waar hij de geladen browning had geborgen.

„Nog nieuws?” vroeg Raffles.

„Niet anders dan u zeker gehoord zult hebben. De hertogin zit achter
slot en grendel.”

„Zoo!” was alles wat Raffles antwoordde.

Raffles liet het kleine raampje aan de vóórzijde van de auto zakken
en voegde den chauffeur, die zich had omgewend, toe:

„Parklane, hoek Onslow Gardens.”

„Yes Sir,” klonk het terug en de auto gleed weer geruischloos verder
over het plaveisel.

„Hebt u de laatste editie van de „Evening Standard” niet gezien, graaf

Harrison?” vroeg Hoper. „Daar stond het bericht in over de
gevangenneming van hertogin Silverton.”

„Heb je de krant bij je, Hoper?”

„Zeker, graaf, hier is ie!”

En de „chef” haalde uit een van zijn zakken een in vieren gevouwen
blad te voorschijn, dat hij den lord overhandigde.
Bij het licht van het electrische lampje boven zijn hoofd las Raffles het
volgende:

„Gevangenneming van hertogin Silverton.”

Hedenavond om zes uur werd hertogin Lily Silverton overgebracht naar het
parket van den rechter-commissaris, waar zij aan een streng verhoor werd
onderworpen in verband met den raadselachtigen dood van haar
echtgenoot.

Omtrent het resultaat van dit verhoor is niets uitgelekt!”

Later bericht:

„Naar wij vernemen moet de hertogin ten stelligste hebben ontkend, haar
echtgenoot morphine te hebben toegediend.

Hare genade is ten zeerste onder den indruk van de aanhouding.”

Raffles las deze veelzeggende woorden. [25]

Toen vouwde hij het nummer van de „Evening Standard” weer dicht
en overhandigde het aan Arthur Hoper.

En zonder zich uit te laten over het belangwekkende nieuws, dat hij
daar juist had vernomen, leunde hij achterover in de zachte kussens
van de kleine „Camera” en stak de handen in de diepe zakken van de
„dievenjas”.

Zijn rechter omklemde met vasten greep den browning.

[Inhoud]
ZEVENDE HOOFDSTUK.
 In de sterfkamer.

Op den hoek van Parklane en Onslow Gardens stapten twee donkere

gedaanten uit een kleine auto.

Een van het tweetal, die gehuld was in een lange, wijde jas, die bijna
tot den grond reikte, gaf den chauffeur op fluisterenden toon een kort
bevel en toen reed de bestuurder naar den kant van den weg, waar
het voertuig in de pikdonkere schaduw van een hoogen muur
verdween.

De lichten van de auto waren uitgedoofd.

De kragen hunner jassen hoog opgeslagen, de petten over het

voorhoofd getrokken en de handen in de zakken hunner jassen
verborgen, liepen de beide mannen Onslow Gardens in.

Toen ze het huis, dat nummer twintig droeg, hadden bereikt, liet
Hoper een zacht gefluit hooren.

Het scheen een overeengekomen teeken te zijn, drie tonen, die

tweemaal op eigenaardige wijze werden uitgestooten.

Bijna op hetzelfde oogenblik werd de huisdeur van de woning ten

deele geopend en een vrouwelijke gedaante verscheen op den
drempel.

„Alles veilig!” sprak ze op zachten toon, toen ze bij het zwakke licht
van een verwijderden lantaarn Arthur Hoper herkende.

„Niemand thuis?” informeerde de „chef van het vak,” die Raffles

eenige schreden achter zich had gelaten en nu vlak voor den ingang
der woning stond.
„Naar den schouwburg, komen eerst laat thuis. Wie heb je bij je?”

„Een voorname! ’t Is een graaf!” haastte Hoper zich op fluisterenden

toon te antwoorden.

Toen vroeg hij, nadat hij een blik had geworpen in de pikdonkere
vestibule:

„Heb je ’t overal donker?”

„Natuurlijk!”

„Nou, vooruit dan maar!”

En met een wenk naar Raffles, welke door dezen dadelijk werd
begrepen, volgde hij het meisje in het huis van haar meesters.

Ook Raffles was de ruime vestibule binnengegaan en sloot

onhoorbaar de zware huisdeur achter zich dicht.

Zwijgend volgden de beide mannen de kamenier een breede trap op,

die naar de eerste verdieping leidde, en vandaar door een vrij lange,
breede gang naar een kamer aan de achterzijde van het huis.

Overal heerschte volslagen duisternis, want op aanraden van Hoper

had zijn handlangster door het geheele huis de electrische lichten
uitgedoofd.

Toen het meisje de deur van de kamer voor de beide mannen had
geopend, liet Raffles een oogenblik het licht van zijn electrische
zaklantaarn door het vertrek schijnen.

Hij zag, dat het een tamelijk ruime, vierkante kamer was, blijkbaar als
studeervertrek ingericht. [26]
Tegenover de deur, door welke zij waren binnengekomen, scheen
zich een breed raam te bevinden, waarvoor de zware, donkere
overgordijnen waren dichtgetrokken.

De kamenier tastte naar het koord en een oogenblik later zag Raffles,
dat achter de gordijnen twee glazen deuren waren, voorzien van fijn
geplooide vitrages.

In een oogenblik had het meisje door het opheffen van een koperen
kruk de glasdeuren geopend en Raffles zag, dat hierachter zich het
zinken plat uitstrekte, waarvan Arthur Hoper hem had verteld.

„Weet gij ook, of in het huis van hertog Silverton de kamer

overeenkomend met deze, evenals hier tot studeerkamer is
ingericht?” vroeg Raffles op fluisterenden toon.

„Neen, sir, die kamer was de slaapkamer van den hertog. De hertog
is daar gestorven. Ik weet dit zeker, want zoodra het lijk naar
beneden was overgebracht, naar het praalbed, is de geheele kamer
schoongemaakt en hebben de meubelen urenlang op het plat
gestaan.”

Een glans van voldoening en tevredenheid gleed over het gelaat van
lord Lister.

Dit was alles wat hij op het oogenblik noodig had te weten.

„Gij kunt alles nu weer afsluiten,” sprak de Groote Onbekende tot de

kamenier, toen de beide mannen naar buiten waren gestapt. „Steek
de lichten weer op, voor zoover zij ’s avonds branden wanneer uw
meesters afwezig zijn en maak u verder over niets ongerust. Gij zult
in geen geval in moeilijkheden komen. Wacht hier, over een uur
zullen wij wel terug zijn.”

Toen drukte hij haar een goudstuk in de hand.

Een paar minuten later waren de roodpluchen overgordijnen weer
dichtgehaald voor de goed gesloten glazen deuren van de
studeerkamer. In gangen en vestibule van het deftige heerenhuis
brandden de electrische lampen en de jonge kamenier zat in het
studeervertrek met een kostbare kanten kraag van haar meesteres
op den schoot. Zij had mevrouw beloofd, daarin een klein gaatje, dat
er ongelukkig in was gekomen, onzichtbaar te zullen bijwerken.

Arthur Hoper had uit een van zijn zakken een paar wijde viltpantoffels
te voorschijn gehaald, die hij over zijn laarzen trok. Voor Raffles was
een dergelijke voorzorgsmaatregel onnoodig. De zachte, buigzame
schoenen, welke hij droeg, schenen van een soort dof-zwarte zijde
vervaardigd te zijn en zolen van een soortgelijke stof te hebben.

Onhoorbaar liep het tweetal voort over het breede zinken plat, dat
zich inderdaad achter de geheele huizenrij bevond.

Toen zij de achterzijde van het huis, dat hertog Silverton had
bewoond, hadden bereikt, bleef Raffles staan en keek met scherpen
blik rond.

In de kamer, die, evenals in de woning, waardoor zij hierheen waren

gekomen, toegang gaf tot het zinken terras, heerschte doodsche
stilte en volslagen duisternis.

De Groote Onbekende ging nu naar de buitenzijde van het platform.

Zoover mogelijk boog hij zich, op de knieën liggende, over den rand
heen. Daarna richtte hij zich weer op en sprak op fluisterenden toon
tot Hoper:

„Ik dacht het wel, beneden wordt gewaakt bij het lijk van den hertog.
De kamer hieronder is verlicht. Laat je naar beneden glijden en houd
de wacht in den tuin. Bij het minste onraad waarschuw je mij.”
En toen Hoper, de geslepen en bekwame „man van het vak” reeds
aanstalten maakte om zich langs een stevige waterbuis te laten
neerzakken, beduidde Raffles hem door een teeken, nog even te
wachten.

De Groote Onbekende haalde snel uit een der diepe, ruime zakken
van zijn „dievenjas” een leeren taschje te voorschijn, toen nam hij uit
een anderen zak den kleinen browning, rolde de jas tot een bundeltje
samen en sloeg er een daarvoor ingericht riempje, waaraan zich een
haak bevond, omheen.

„Houdt dit bij je!” beval hij op korten toon.

Arthur Hoper nam het pakje van lord Lister aan, bevestigde het met
de kleine, stevige haak aan zijn eigen overjas en vroeg toen:

„Nog iets, sir?”

„Neen.”

Zonder verder een woord samen te wisselen, liet de „chef van het
vak” zich nu over den rand van het terras neerzakken en behendig
als een kat gleed hij langs de gladde buis naar beneden, waar hij in
de schaduw van eenige hooge struiken zijn observatiepost innam.

Lord Lister had het leeren taschje geopend en haalde daaruit een
oliespuitje te voorschijn. Nauwkeurig spoot hij eenige druppels van de
vloeistof, die zich daarin bevond, in de scharnieren van het rechtsche
raam en lichtte dit toen geheel onhoorbaar en zoo handig, dat geen
smid het hem had kunnen verbeteren, uit de beugels.

Het leeren taschje was zóó ingericht, dat hij het met een enkele
beweging, door middel van een smal [27]riempje, om zijn middel kon
bevestigen en zoo stapte de Groote Onbekende, slechts gewapend
met zijn revolver, de donkere, eenzame kamer binnen.
Zooals hij daar stond in het nauwsluitende, zwarte tricot pak, leek hij
niet meer dan een sombere schaduw, die geheimzinnig en
onhoorbaar voortglijdt.

Raffles bracht de glazen deur, welke hij uit haar hengsels had
genomen, weer in haar normalen toestand terug, sloot toen den
toegangsweg naar het plat weer af, schoof de overgordijnen dicht en
ontstak, alsof het de gewoonste zaak van de wereld betrof, het
electrische licht.

Een helder schijnsel viel nu door het vertrek, dat als slaapkamer was
ingericht.

Een breed mahoniehouten ledikant stond tegen een der wanden en

de sprei van witte tulle, gevoerd met goudgeel satijn, bedekte de
zijden dekens.

Lord Lister ging naar de eenige deur, welke de slaapkamer verder

nog had.

Voorzichtig schoof hij den kleinen koperen grendel, die boven het slot
was bevestigd, dicht en toen begon hij het bed, waarop hertog
Silverton was gestorven, te onderzoeken.

Het kostbare mahoniehout, waarvan het ledikant was vervaardigd,

glom als een spiegel en weerkaatste het licht van het kleine
electrische kroontje, dat aan het plafond hing.

Zijn nauwkeurig onderzoek leverde echter blijkbaar geen resultaat op,

want nadat de Groote Onbekende de kostbare sprei weer glad had
getrokken, begon hij de wanden van de kamer te bekijken.

Met een kleinen hamer, welke hij ook uit het taschje te voorschijn had
gehaald, beklopte hij bijna elken vierkanten decimeter der muren; op
het bruinleeren behangsel zocht hij naar de mogelijke sporen van een
geheime kast, achter den spiegel en het groote vrouwen portret, dat
waarschijnlijk de moeder van den hertog voorstelde, bekeek hij met
scherpen blik, zoekende naar een kunstig verborgen schuilplaats,
maar niets vond hij, dat zijn moeite loonde.

Maar lord Lister gaf den moed nog niet op.

De slanke, lenige gestalte, gekleed in het gladde tricot, bukte zich nu

voorover, om het sneeuwwitte berenvel, dat vóór het bed een
gedeelte van den gladgewreven parketvloer bedekte, te verwijderen.

En toen keek hij eenige oogenblikken naar den houten vloer, met
massieve blokjes ingelegd.

Weer werd het leeren taschje geopend en daaruit kwamen nu een

sterk vergrootglas en een uiterst fijngeslepen, lang en smal
breekbeiteltje te voorschijn.

En plat op zijn buik liggende, langzaam en als een slangachtig wezen

over den gladden vloer kruipende, onderzocht hij, met het
vergrootglas gewapend, elk houtblokje afzonderlijk.

Telkens weer trachtte hij het vlijmscherpe beiteltje in de uiterst smalle

naden tusschen de stukjes hout te werken, doch telkens weer kwam
hij tot de overtuiging, dat hij nog niet had gevonden, wat hij zocht.

Langzaam, heel langzaam bewoog zich de zwarte gestalte over den

vloer.

Raffles was nu de plaats genaderd, waar zooeven de breede kop van

de witte berehuid had gelegen, toen hij plotseling zacht, bijna
onhoorbaar floot.

De oogen van den gentleman-dief schitterden en zijn gelaat

vertoonde, voor zoover het niet achter den rossigen baard en knevel
verborgen was, een uitdrukking van spanning.

Weer werd het dunne beiteltje tusschen de voegen van twee

houtblokjes gestoken en.….. zonder eenige moeite lichtte Raffles het
blokje uit den vloer.

Een trek van groote voldoening verscheen op zijn gelaat, nu hij in de

rechthoekige opening, welke er was ontstaan, een precies daarin
passend doosje ontdekte.

Ook dit verwijderde hij van zijn plaats en nu zag hij, dat het losse
blokje slechts half zoo dik was als de andere, die, stevig aan elkaar
sluitend, den bodem bedekten.

Lord Lister stond op uit zijn liggende houding en, met het wit
cartonnen doosje in de hand, nam hij plaats in den fauteuil, die
tegenover het bed stond.

Raffles opende het doosje, dat bijna geen gewicht scheen te bevatten
en haalde er een blauw papieren zakje en een in vieren gevouwen
stuk papier uit te voorschijn.

Eerst bekeek hij het zakje.

Op een klein, ovaal etiquet, dat erop geplakt was, las hij den naam
van een apotheker en diens adres in New-York en daaronder het
woord „morphine.”

„Ik dacht het!” mompelde de Groote Onbekende, „dus toch …”

Toen vouwde hij het papier, dat onder in de doos had gelegen, open
en al dadelijk bemerkte hij, dat het een velletje postpapier van den
overleden hertog was.
In den linkerbovenhoek waren diens initialen aangebracht met
daarboven het hertogelijke kroontje. [28]

En gemakkelijk achterover geleund in den stoel van Bertie Silverton,

las Raffles het volgende:

„Ik hoop, dat dit eerst gevonden zal worden lang na den dood van mij en
mijn echtgenoote, want ik wensch, dat op haar de verdenking zal rusten
van het misdrijf, waaraan ik mijzelf straks zal schuldig maken.

Een misdrijf, dat erfelijk is in mijn familie, dat van geslacht op geslacht is
overgegaan en … dat ook een eind aan mijn leven zal maken.

Reeds jaren geleden had ik het vaste voornemen om, zoodra ik mijzelf
totaal geruïneerd zou hebben, het voorbeeld van mijn familieleden te
volgen.

Door mijn huwelijk echter met Lily Ansberg, de schatrijke Amerikaansche,

meende ik, voor mijn verdere leven gevrijwaard te zullen zijn voor
geldzorgen.

Maar ik had geen rekening gehouden met die tweede duivel, die in mijn
familie van het eene geslacht op het andere overgaat en die zijn
slachtoffers langzaam, maar zeker, in het verderf sleept.

De speelduivel!

Hem heb ik niet kunnen ontkomen,—trouwens, ik heb er ook nooit veel

moeite voor gedaan!

Ik heb gespeeld, telkens weer opnieuw, onophoudelijk groote sommen

verloren; een aanzienlijk deel van de millioenen, die mijn vrouw mee ten
huwelijk bracht, aan de groene tafel verdobbeld.

Steeds weer opnieuw verschafte Lily mij de middelen om mij over te geven
aan dien hartstocht, maar ik wensch haar verwijten, haar terechtwijzingen
niet meer te hooren. Ik wensch mij niet te vernederen voor haar, die, door
mij tot hertogin verheven, in mijn oogen toch altijd is gebleven de juffrouw,
die kamers verhuurde in een burgerlijk pension in Londen!

Zij is mooi, mijn vrouw, dat weet ik en men zegt, dat zij goed is en lief.
 Maar ik haat haar!

Haar vertrouwelijke gesprekken met oude vrienden en kennissen hebben

mijn jaloezie steeds weer geprikkeld en haar groote kalmte en
zelfbeheersching bij de scènes, die ik haar maakte, hebben mij tot het
uiterste gedreven.

Nu ga ik een eind maken aan mijn verloren leven, maar tevens ga ik mij
wreken op de vrouw, die ik bij mijn leven niet heb kunnen treffen.

Ik zal een gedeelte van de morphine, die ik reeds in Amerika in mijn bezit
had, aanwenden om een eind aan mijn bestaan te maken, doch een ander
deel zal dienen om op haar, die mij gedurende mijn ziekte verpleegt, de
verdenking te laten vallen van moord.

In het drinkwater en het voedsel, dat zich in mijn slaapkamer bevindt, zal ik
morphine mengen en ook in het juweelkistje van mijn vrouw zal na mijn
dood een voorraad morphine worden gevonden.

Zoo zal ik mij wreken op Lily Baker, de kamerverhuurster van Clandon

Street.

BERTIE hertog SILVERTON.”

Eenige oogenblikken keek de Groote Onbekende met starenden blik

voor zich uit.

Toen kwam de energieke uitdrukking weer in zijn groote donkere

oogen terug en als met een ruk stond hij op uit den stoel.

Hij scheen reeds volkomen met zichzelf eens te zijn, hoe hij verder
zou handelen, want zonder een oogenblik te aarzelen vouwde hij de
nagelaten bekentenis van Bertie Silverton weer dicht, borg het papier
en het zakje met de overblijfselen der morphine weer in het
cartonnen doosje en bracht dit terug naar het schuilhoekje onder den
houten parketvloer.
„Dat hadt je niet vermoed, hertog,” mompelde hij achter zijn roode
snor, terwijl hij het losse blokje weer kunstig op zijn oude plaats
terugbracht, „dat reeds nu, terwijl hier beneden nog wordt gewaakt bij
je lijk, je geheim is ontmaskerd.

„Jij hadt gehoopt, dat er vele jaren zouden voorbijgaan, voordat, de

smaad werd weggenomen van je vrouw, die rein en onschuldig is als
een engel.”

De slanke man in zijn zwarte kleeding bracht zorgvuldig alles in de

sterfkamer weer in den toestand terug, waarin hij het had gevonden,
toen schoof hij den grendel terug van de deur, draaide het electrische
licht uit en verliet het vertrek door de glazen deuren, die op het zinken
terras uitkwamen.

Geen vijf minuten later hoorde Hoper, die nog steeds in zijn donker
schuilhoekje de wacht hield, een zacht en kort gefluit, het
afgesproken teeken tusschen hem en den „graaf.”

Hij keek naar boven en begreep uit een sein met de hand, dat de
ander hem gaf, dat hij weer terug kon komen.

In een oogwenk had hij zich handig naar boven gewerkt [29]en keek
zwijgend zijn voornamen makker aan.

„Kom mee!” was alles, wat deze hem toefluisterde, terwijl hij zich
weer in zijn „dievenjas” hulde.

Als twee zwarte schaduwen liepen zij over het platform, totdat zij het
venster weer hadden bereikt, waar de vriendin van Arthur Hoper op
hen wachtte.

„Alles veilig?” vroeg Hoper haar en op haar bevestigend antwoord

vervolgde hij:
„Ga jij eerst naar beneden Kate en kijk uit of ze nog niet komen.”

„Zoo vroeg komen ze nooit,” klonk het terug, „maar ik zal

vooruitgaan.”

Inderdaad bleek het terrein volkomen veilig en geen minuut daarna

had de kamenier de huisdeur gesloten achter de beide
geheimzinnige bezoekers.

Glimlachend borg zij ook het tweede goudstuk, dat de lange heer in
de wijde overjas haar had gegeven weg in haar zilveren beursje.

„Ik heb je hulp niet meer noodig, Hoper,” sprak Raffles tot den „chef
van het vak”.

„Dat was geen zwaar werk voor mij dezen keer,” klonk het terug.

„Ga jij je eigen weg, ik rijd alleen terug,” vervolgde de Groote

Onbekende.

Toen bleef hij even stilstaan en overhandigde den ander een

banknoot van vijftig pond.

„Adieu Hoper, tot een volgenden keer!”

„Dank u wel, graaf! U kunt altijd op mij rekenen! Als meneer de graaf
weer eens een zaakje voor me heeft …”

En beleefd aan zijn pet tikkend, sloeg Hoper de zijstraat in, terwijl
Raffles doorliep naar den hoek van Onslow Gardens en Parklane.

In de donkere schaduw van den hoogen muur wachtte nog steeds de

kleine, zwarte auto.

De chauffeur, gekleed in een zwarte jas, de donkere pet op het hoofd,

had zooeven een versche pruim genomen. Dit was de eenige
afleiding, die hij had op dezen nachtelijken tocht, want het rooken
was hem op dergelijke uitstapjes ten strengste verboden en hij mocht
zelfs niet, om den tijd wat te bekorten, in de buurt van de auto heen
en weer loopen.

Eindelijk zag hij op korten afstand een persoon met vlugge schreden
naderen en reeds had hij in dezen heer den eigenaar van de zwarte
auto herkend.

„Terug naar Regent Park!” beval lord Lister en geruischloos gleed de

„Camera Obscura” voort door de Londensche straten.

Charly Brand was zooeven thuisgekomen. Het feeënballet in Empire

Theatre was hem toch niet meegevallen.

Neen, dat hadden Edward en hij beter gezien in Parijs. Hoe lang was
dat nu al weer geleden? Zeker al drie jaar, het was geweest op hun
doorreis naar Algiers; waarheen Charly zijn vriend had vergezeld en
aan welke reis voor hem tal van aangename herinneringen waren
verbonden.

Nu lag Charly languit op den breeden divan, die met een zwaar
Perzisch kleed bedekt was en rookte zijn fijne havanna.

Plotseling werd de deur van de studeerkamer geopend en een man

met een allerongunstigst uiterlijk stond op den drempel. En heel
beleefd scheen de onverwachte bezoeker ook niet te zijn, tenminste
hij hield zijn pet op het hoofd en groette niet eens.

Charly had onmiddellijk de „dievenjas”, die de lange gestalte van den

binnenkomende omsloot herkend en sprak lachend, zich halverwege
uit zijn luie houding oprichtende:
„Kun je niet eerst behoorlijk kloppen, voordat je binnenkomt?”

Het gelaat van den roodharige vertrok zich tot een breeden grijns. Hij
sloot de deur achter zich dicht, ontdeed zich van zijn breedgerande
pet en wijde overjas en stond nu voor zijn jongen vriend in het
nauwsluitende zwarte tricot.

„Mijn hemel Edward, wat zie je er potsierlijk uit! Waar ben jij
geweest?” riep Charly uit en met de elleboog weer geleund in de
zijden kussens van den divan keek hij er naar, hoe lord Lister zijn
rossigen krullenpruik, baard en snor losmaakte en op een klein
tafeltje aan zijn rechterhand legde. „Het lijkt wel of je van een
gemaskerd bal komt! Werd er mooi gedanst?”

En met meer ernst in de stem dan Charly had verwacht, antwoordde

de Groote Onbekende:

„Ja mijn jongen! Den „Danse macabre!” Den doodendans!”

Toen belde hij James en liet zich door dezen een sterke kop koffie
brengen. [30]

[Inhoud]
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

textbookfull.com