PDF Software Development With Go: Cloud-Native Programming Using Golang With Linux and Docker Nanik Tolaram Download
PDF Software Development With Go: Cloud-Native Programming Using Golang With Linux and Docker Nanik Tolaram Download
com
OR CLICK BUTTON
DOWLOAD NOW
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...
https://ebookmeta.com/product/software-development-with-go-cloud-
native-programming-using-golang-with-linux-and-docker-1st-
edition-nanik-tolaram/
https://ebookmeta.com/product/network-programming-with-go-
language-essential-skills-for-programming-using-and-securing-
networks-with-open-source-google-golang-2nd-edition-jan-
newmarch-2/
https://ebookmeta.com/product/network-programming-with-go-
language-essential-skills-for-programming-using-and-securing-
networks-with-open-source-google-golang-2nd-edition-jan-newmarch/
https://ebookmeta.com/product/cloud-native-development-with-
google-cloud-daniel-vaughan/
Pro Go: The Complete Guide to Programming Reliable and
Efficient Software Using Golang 1st Edition Adam
Freeman
https://ebookmeta.com/product/pro-go-the-complete-guide-to-
programming-reliable-and-efficient-software-using-golang-1st-
edition-adam-freeman/
https://ebookmeta.com/product/kubernetes-programming-with-go-
programming-kubernetes-clients-and-operators-using-go-and-the-
kubernetes-api-1st-edition-philippe-martin-2/
https://ebookmeta.com/product/kubernetes-programming-with-go-
programming-kubernetes-clients-and-operators-using-go-and-the-
kubernetes-api-1st-edition-philippe-martin/
https://ebookmeta.com/product/beginning-cloud-native-development-
with-microprofile-jakarta-ee-and-kubernetes-1st-edition-tarun-
telang/
Nanik Tolaram
Software Development with Go: Cloud-Native Programming using Golang
with Linux and Docker
Nanik Tolaram
Sydney, NSW, Australia
Acknowledgments����������������������������������������������������������������������������xvii
Introduction���������������������������������������������������������������������������������������xix
v
Table of Contents
ELF Package�������������������������������������������������������������������������������������������������������22
High-Level ELF Format���������������������������������������������������������������������������������������������� 23
Dump Example���������������������������������������������������������������������������������������������������������� 24
/sys Filesystem���������������������������������������������������������������������������������������������������28
Reading AppArmor����������������������������������������������������������������������������������������������������� 29
Summary������������������������������������������������������������������������������������������������������������31
Summary������������������������������������������������������������������������������������������������������������48
vi
Table of Contents
Docker Proxy�������������������������������������������������������������������������������������������������������98
Container Attack Surface����������������������������������������������������������������������������������105
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������106
gosec����������������������������������������������������������������������������������������������������������������122
Inside gosec������������������������������������������������������������������������������������������������������������ 123
Rules������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������ 128
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������130
vii
Table of Contents
Chapter 8: Scorecard������������������������������������������������������������������������131
Source Code������������������������������������������������������������������������������������������������������131
What Is Scorecard?�������������������������������������������������������������������������������������������131
Setting Up Scorecard����������������������������������������������������������������������������������������������� 133
Running Scorecard�������������������������������������������������������������������������������������������������� 137
High-Level Flow������������������������������������������������������������������������������������������������������� 139
GitHub���������������������������������������������������������������������������������������������������������������145
GitHub API���������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 145
GitHub Explorer�������������������������������������������������������������������������������������������������������� 156
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������159
UDP Networking������������������������������������������������������������������������������������������������168
UDP Client���������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 169
UDP Server�������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 172
Concurrent Servers�������������������������������������������������������������������������������������������������� 174
Load Testing������������������������������������������������������������������������������������������������������175
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������179
viii
Table of Contents
DNS Server��������������������������������������������������������������������������������������������������������188
Running a DNS Server��������������������������������������������������������������������������������������������� 188
DNS Forwarder�������������������������������������������������������������������������������������������������������� 189
Pack and Unpack����������������������������������������������������������������������������������������������������� 193
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������196
Using gopacket�������������������������������������������������������������������������������������������������205
pcap������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 205
Networking Sniffer�������������������������������������������������������������������������������������������������� 206
Capturing With BPF�������������������������������������������������������������������������������������������������� 217
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������222
Epoll Library������������������������������������������������������������������������������������������������������232
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������235
ix
Table of Contents
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������263
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������290
x
Table of Contents
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������306
Bubbletea����������������������������������������������������������������������������������������������������������313
Init��������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 315
Update��������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 318
View������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 319
Summary����������������������������������������������������������������������������������������������������������321
xi
Table of Contents
Index�������������������������������������������������������������������������������������������������377
xii
About the Author
Nanik Tolaram is a big proponent of open source software with over 20
years of industry experience. He has dabbled in different programming
languages like Java, JavaScript, C, and C++. He has developed different
products from the ground up while working in start-up companies. He is
a software engineer at heart, but he loves to write technical articles and
share his knowledge with others. He learned to program with Go during
the COVID-19 pandemic and hasn’t looked back.
xiii
About the Technical Reviewer
Fabio Claudio Ferracchiati is a senior consultant and a senior
analyst/developer using Microsoft technologies. He works for BluArancio
(www.bluarancio.com). He is a Microsoft Certified Solution Developer for
.NET, a Microsoft Certified Application Developer for .NET, a Microsoft
Certified Professional, and a prolific author and technical reviewer.
Over the past ten years, he’s written articles for Italian and international
magazines and coauthored more than ten books on a variety of
computer topics.
xv
Acknowledgments
Thanks to everyone on the Apress team who helped and guided me so
much. Special thanks to James Robinson-Prior who guided me through
the writing process and to Nirmal Selvaraj who made sure everything was
done correctly and things were on track.
Thanks to the technical reviewers for taking time from their busy
schedules to review my book and provide great feedback.
Finally, thanks to you, the reader, for spending time reading this book
and spreading the love of Go.
xvii
Another random document with
no related content on Scribd:
partij namen. De vader van Hindar was de eerste, die naast Sigbert
stond. Maar Hindar, op hem toetredend zei:
En nu mocht elk man een halven helm vol van het zoete
barnsteengraan uit den zak putten. Zij hielden hun pels als
voorschoten op en liepen met hun schat naar het vuur of zetten zich
wat verder alleen weg en begonnen het zoete graan rauw op te
knabbelen.
„Dijn vaêr vreet zijn vrijheid niet op!” zei de Bataaf norsch. [135]
Toen keek Reri even terzij naar Tjeerd, die al den mond vol had. En
nog even wijfelend, wierp hij zijn deel weer in den zak terug.
„Eerst eten …”
Maar tegelijkertijd zag hij naar zijn vader op en boog het hoofd.
Hij wilde nog een handvol graan naar den mond brengen. Maar hij
dorst niet en schuin het hoofd afgewend, liep hij nu ook naar Sigbert
toe en wierp de handvol graan, die hij nog slechts over had, ook in
den zak.
„Als ’t voorjaar wordt, moet-ie koning worden!” zei Reri tot Tjeerd.
„Denk er wel aan jong, onze vaêr is de grootste Batouwer.… Hij
moet koning worden.”
Tjeerd spuwde de restjes van ’t graan uit zijn mond en rilde met ’t
hoofd als walgde hij nu van dat heerlijke koningsgraan.
Zij liepen beiden, de oogen naar den grond, zoekend of ook ergens
den indruk van een dier merkbaar was. Doch zelfs hun geoefende
oogen konden niets onderscheiden op den hard bevroren grond van
sneeuwijs. Maar dichter in ’t hooge hout, waar de boomen zoo vast
opeen stonden, dat de vorst eenigszins geweerd was, merkten zij
gebroken takken, waar blijkbaar een dier doorgang had gezocht.
Opeens hield Tjeerd stil. [136]
„Wat is dat?”
In ’t sneeuwijs stak een zwartige punt uit. Tjeerd rukte het voorwerp
uit de aarde.
Zij keken rond, maar zagen geen kienhout. Het was een bosch van
beuken en eiken.
Hij maakte het gat nog wat grooter en nu weer, van de holterp
afglijdend, gingen zij den ingang kruipend binnen.
„Dat zijn roovers, die zichzelf gevangen hebben. Zij hebben zich in ’t
winterhol opgesloten en vuur gestookt. Toen is ’t vuur ’s nachts,
toen ze den steen al voor ’t gat hadden gewenteld, gaan
aansmeulen en zij zijn gestikt … Wat zei ik di … hier ligt er nog een …
die is bijgekomen en is nog naar den uitgang gekropen … maar hij
was te zwak. Ga naar vaêr jong en roep hem. En laat de mannen
kienhouten meenemen. Ze zullen wel graankuilen hebben gehad..”
Reri en Tjeerd samen slaagden er in den steen van het tweede hol
weg te schuiven. Dat was de welvoorziene voorraadkamer. Er lagen
eenige zakken met graan, stapels gebakken, harde winterbrooden.
Er hingen aan touwen stukken gedroogd vleesch en een twaalftal
zijden spek. Tegen de wanden stonden groote, met was afgesloten,
aarden vaten. Sigbert opende ze met zijn saks. De vaten waren
gevuld met honig, mee, gestoofde bessen, ongebrande
molleboontjes, meel, gesmolten vet.
Sigbert, met een reep spek in de hand, liep naar buiten en met zijn
machtige kaak kauwend op de reep spek, snelde hij terug naar ’t
kamp, vertelde van de ontdekking en geen der mannen wist van
vermoeidheid. In een vaart liepen ze naar het roovershol, dat weldra
zoo vol was, dat er geen mannen meer binnen konden. Maar die
binnen waren reikten door ’t lichtgat, dat Reri gemaakt had, voedsel
naar buiten. Heele zijden spek, groote potten met meel en honig
werden naar buiten aangegeven en de mannen, bemerkend dat er
overvloed was, sneden lange [139]repen uit het spek en begonnen als
dieren te knagen, knorrend van genot, malkaar aanziend met
verheugde blikken.
Sigbert bleef bij het hol staan om bevelen te geven en voor de lucht
te zorgen. Het bevreemdde hem, dat nog niets van een vervolging
gemerkt werd en hij speurde rond of hij wellicht de vlam van een
seinvuur zag of luisterde nauwlettend of ergens een horen toette.
Maar ’t was doodstil en alleen het hem liefelijk geluid van de
smiltende druppelen die in de twijgen patsten, vernam hij.
Tot het laatste stukje vleesch was weggedragen uit het hol van de
roovers. Toen wilde een man, die weinig te dragen had, een bronzen
ketel medenemen.
Sigbert pakte hem bij den schouder, rukte hem de ketel uit de hand
en wierp hem met een vaart in ’t hol terug, waar hij met een
helderen tink neerviel tusschen ’t andere brons.
Maar de menschen herinnerden zich niet, dat er een prins van dien
naam bestond en schudden het hoofd, zeiden tot de priesters, dat
zeker de een of andere roover zich die valsche waardigheid had
toegeëigend.
Doch de priesters bestreden dat. Het was wel zeker een prins
geweest, een echten prins en geen roover. Dat had men gemerkt
aan zijn trotsche houding, zijn overmoedig gedrag, de schoone wijze
waarop hij wist te spreken en de vele talen, die hij kende. Want men
had hem in de kampen hooren redeneeren met priesters van de
Sfafen en met gezanten van het Paarden-eiland en met schippers
van Scandische vaartuigen, die hij naar den weg had gevraagd om
naar het vreemde land te komen. Een Scandische schipper zelfs, die
hem, naar de gewoonte der Scandiërs, die wanneer met hun naar
den weg tot het vreemde land vraagt, altoos verhalen van den
grooten zeeslang en het gruwelijke meerwijf, had hij voor leugenaar
uitgemaakt. De Scandiër had zijn mes getrokken en was Sogol te lijf
[142]gegaan. Die had een mes geleend en den Scandiër na drie
trekken een stoot in de borst toegebracht. Maar hij had zijn
tegenstander dadelijk verbonden en hem niet naar ’t gebruik, den
doodsteek gegeven, zoodat de schipper sedert dankbaar was en
gezegd, dat hij Sogol den weg naar ’t vreemde land zou wijzen. Toen
hadden de andere Scandiërs den gewonde tusschen zich ingenomen
en later had men hem dood gevonden, hangende met de beenen
naar beneden aan een boomtak. Zoo handelen de Scandiërs met
allen, die het geheime middel willen verraden, waardoor zij het
gruwelijke meerwijf, dat over de zee van het vreemde land heerscht,
weten te paaien.
Maar er waren ook vele heertogen, die den toenemenden macht van
Solbert bemerkend, naijverig waren en wel gaarne [143]een nieuwen
koning op den troon wilden zien. Want onder de Nerviërs en de
Bellovaken, hoewel van Germaansche afstamming, zijn er, die van de
Galliërs, waarmede zij dikwijls in aanraking komen, de
onbestendigheid hebben overgenomen en altoos haken naar
verandering van regeering. Daarbij kwam, dat Solbert een zéér
strengen koning was, die den Galliërs vijandig was en de
vrouwenregeering van vroeger toeschreef aan den invloed der
verwijfde Galliërs. Hij had alle Gallische gebruiken onder de Nerviërs
en Bellovaken uitgeroeid. Het drinken van wijn werd bestraft met het
uitsnijden van de tong, omdat de wijn wellustig maakt. Niemand,
ook de voornaamste hertog niet, mocht kleederen van meer dan
twee kleuren dragen.
Koning Solbert nu, die ervaren had, dat de heeren de hoorigen ook
bij de minste vergrijpen zware straffen oplegden, zoodat de vrouwen
der hoorigen nachten door zaten te weven om de boeten hunner
mannen te kunnen voldoen, daar anders de mannen met
wilgeteenen werden gekastijd of de ooren van ’t hoofd werden
gesneden of geblinddoekt naast den ezel in de graanmolen
aangebonden, had bevolen dat geen heer zijn hoorigen anders
rechten mocht dan naar het recht van koning Noric. En om te
voorkomen, dat de heeren zouden zeggen, dat zij ’t recht niet
kenden, werden [145]in elk gebied zeven hoorigen en zeven heeren
gekozen, die het gedicht van koning Noric uit het hoofd moesten
leeren, juist zooals de priesters.
Onder het lagere volk nu was men zeer gebeten op Sogol, die een
zoo heilige jonkvrouw door tooverkunst had geschaakt. Maar onder
de edelen was gemor en werden geheime samensprekingen
gehouden. En bitter vroegen de edelen, of in het gedicht van ’t recht
van koning Noric soms straf stond gesteld op het smaden van een
ontuchtige priesteres? [149]
„Pas op, liefste. Hier is ’t hol van den grooten kabouter. Wie zijn hol
binnentreedt moet sterven!”
Maar nu Haun den horen aan zijn mond zou zetten, begon hij toch
van vrees te beven en in stede van een flinken horenschal toeterde
hij een iel, trillerig geluid.
Sogol wilde lachen, maar opeens keek hij ernstig. Uit het hol klonk
de schal terug en daarna van heel ver nog eens.
„Ja, meester.”
„Zal di nooit wijzer worden knaap…” riep Sogol norsch. „Ik zal di
nogeens een les geven, dat du alle vrees voor geesten en kobolden
verliest.”
„Geliefde, wees voorzichtig. Een voorgevoel zegt mi, dat hier gevaar
dreigt. Ik voel de tocht van den dood langs ons strijken.”
„Vreest di niet vreemdeling? Weet, dat ik niet uit mijn hol treed
zonder onheil!”
„Voorloopig ja. Maar wij zullen den vriend wel te pakken krijgen.
Houd hier de wacht Haun. Ik ga fakkels snijden.”
Sogol liep ’t woud een eindje in, hakte eenige geschikte droge
takken van jonge dennen af en met zijn rondhout vuur draaiend in ’t
blok, stak hij ze aan, tot ze goed opvlamden en liep toen terug, ’t hol
binnen.
Sogol volgde den naakten man, maar was zéér op zijn hoede. Deze
liep hem vooruit, steeds meer naar achter en daalde toen de breede
trappen van het ondergrondsche meer af.
Sogol trad nader. Plotseling sprong de priester terzij, sloeg hem het
brandende kienhout uit de hand, zoodat het in ’t water viel en
sissend uitdoofde. Sogol had zich meteen schrap gezet en toen nu in
’t duister de priester hem een duw gaf, wankelde hij niet maar greep
den man vast. Deze, merkende dat zijn toeleg mislukt was, trachtte
zich los te rukken maar Sogol, sterker dan hij, hield hem stevig vast
bij de armen.
„Als dijn leven di lief is, worstel dan niet langer en leid mi naar
buiten.”
Meteen pakte Sogol ’s mans armen zoo van achteren vast, dat het
hem weinig moeite zou kostten den man als een dunne plank naar
achteren om te buigen.
„Heer, laat mi los … Ik zal di voorgaan en leiden. Ik ben een arme
kobold, die ’t daglicht niet kan verdragen.”
„Wat. Een groote kobold zou niet weten, wat in zijn eigen hol ligt?”
„Du liegt.. du weet het heel goed.. ik zal di zeggen, wat het zijn.…
het zijn doodshoofden, du vervloekte roover! Dat zijn dijn
slachtoffers!”
„Heer, geloof mi … het is niet zoo … ik ben een eerlijk man.” [153]
Van uit de verte klonk een angstig geschrei, dat zich herhaalde en in
de gewelven voortschalde van muur tot muur. Daarna de eerste
schallen van een Nervisch deuntje.
„Loop langs het meer en dan rechts af!” riep Sogol, de woorden
langzaam uitsprekend met tusschenruimten, opdat het eene woord
niet het andere door den echo-schal zou onverstaanbaar maken.
Nu liep Haun in de goede richting en was weldra bij zijn heer. Maar
hij en Sogol verschrikten beiden, toen ze bij den roodgeligen schijn
van den walmenden brandenden tak een hoop geraamten zagen bij
elkaar liggen te midden van steenen bijlen en urnen.
„Draak, monster, ondier!” kreet Sogol. En den priester in zijn woede
optillend wierp hij hem van zich af langs het hellende plateau, waar
te voren de doodskoppen waren ingerold. De man trachtte zijn vaart
te stuiten, doch slaagde er niet in en tuimelde in het zwarte meer.
Sogol hoorde de plons en daarna begon de man, in ’t zwarte duister
zwemmend zonder te weten naar welke richting hij kon ontkomen,
bevreesd in het donker alleen te blijven nu hij den weg niet meer
wist, om hulp te roepen en te schreien. [154]En zijn angstkreten,
door de echo’s herhaald, klonken hol en vertienvoudigd. Het scheen
of niet één mensch daar in het donker tegen den dood worstelde
maar alsof tien, twintig lieden uit de zwarte kolk om hulp schreiden.
„Heer, heer!” schreeuwde hij, „ik ben een priester uit Renigo … Heer,
om der wille van de heilige maagd, red mi … Heer, in naam van
Harimona …”
„Licht mi bij, jongen!” zei Sogol nu tot Haun. „In haar naam zal niet
vergeefs erbarming worden ingeroepen.”
Hij daalde voorzichtig langs het plateau af, stak een kienhout aan en
verlichte het donkere watervlak. De priester lag al midden in ’t water.
„Kom … du hebt Harimona aangeroepen … Du zult gered worden!”
riep Sogol.
Maar dichtbij kwam de naakte man weer boven. Sogol greep hem
vast en trok hem tegen de kant op. Hij merkte dat het hellende
plateau plotseling stijl eindigde, alsof een afgrond met drabbig water
was gevuld. Maar de man gaf geen teekenen van leven meer en
neus en mond waren met een dik, taai slijk gevuld. Sogol tilde het
lichaam op en door Haun voorgelicht, vonden zij de twee
toegangsgrotten en kwamen eindelijk weder buiten in de frissche
lucht.
„Dan begrijp ik alles!” zeide Sogol. „Maar hoe kwamen die twee
gevluchte vrouwen in zijn tegenwoordigheid? En waarom heeft hij al
die menschen vermoord?”
Zij zochten dor hout bijeen, stapelden het hoog op en legden toen
het lijk van den verdronken Wieland er op. Toen draaide Sogol vuur
en stak de brandstapel aan. De vlammen, lekkend om het dorre hout
stegen, spoedig hoog op.
„Neen, nu niet …”
„Neen … ’t is beter dat Haun hier blijft bij de paarden. Licht di mij bij
Harimona.” [156]
Hij nam zelf een kienhout en stak dit aan den brandstapel op. Nam
een bundel andere toortsen in zijn arm en Harimona nam ook een
bundel en een vlammend hout.
Toen ging hij met Harimona de grot in. Zij was vol bewondering voor
de prachtige druipsteenen, die de gewelven bepegelden. Maar in de
groote hal van het onderaardsche meer voelde zij zich angstig en
greep Sogol vast.
Hij sloeg zijn linkerarm om heur middel en drukte heur vast tegen
zich aan.
„Ik zie het, Sogol … maar ik zie het niet voor den eersten keer. Toen
du hier binnen tradt en ik waarschuwde di zag ik in mijn droom du
worstelen met een naakten man … Het droombeeld duurde een
oogwenk … en toen was ik weer uit den droom geheven. Daarom
waarschuwde ik di.”
Zij schreden nu tegen het hellend plateau op. Bij ’t rossige schijnsel
der twee brandende takken zagen zij, dat de grond van zwarte,
glimmende, harde aarde was. Sogol, zijn tak nu langs de zuilen der
gaanderijen houdend, zoodat deze eenigszins verlicht werden,
onderzocht ze zoo nauwkeurig als dat bij ’t slechte licht maar kon.
„Dat is menschenwerk!” zeide hij, meer tot zichzelf dan tot zijn
begeleidster. „Dat moet uitgehouwen zijn …”
„Hier zijn trappen,” riep Harimona, die haar toorts wat terzijde had
gehouden.
Naast den hellenden opgang was, naar de zijde van ’t water toe een
trap, uitgehouwen in den zwarten grond met groote treden.
„Voor wien heeft dien trap gediend? Het moeten reuzen zijn
geweest, die zoo’n trap gebruikten …” meende Sogol.
Boven op ’t plateau waren zij beiden spoedig aan den hoek, waar de
geraamten lagen en de urnen stonden.
„Ik weet het niet.… ik weet het niet.… De wereld is vol wonderen.
Maar het zijn geen wonderen, die aan goden doen gelooven. Het is
alles te verklaren.… Wat zou een ander, die den priester vervolgd
had en ontkomen zou zijn, later verhaald hebben van kobolden en
onderaardsche paleizen en zeeën en schatkamers en geraamten …
Toen ik hier met den priester stond, trapte ik een paar bolvormige
dingen weg, die langs het hellend plateau in ’t meer plonsten.… Het
zullen doodshoofden zijn geweest … Wilt di eens hooren.… maar
schrik niet.…”
Sogol schopte een doodshoofd naar ’t hellend vlak. ’t Zelfde
donderende gebolder, dat hem in ’t duister zoo verschrikt had,
hoorde hij nu kalm aan, met een trek van minachting om de fijne
lippen.
Zij wilden een buikige urn aan de twee ooren optillen. Maar de urn
was zwaar en Sogol hield zijn toorts boven de opening.
„Er ligt iets in.…” zeide hij. „’t Schemert geel, maar wat het is, weet
ik niet.”
Zij namen een kleineren urn op. Maar Sogol wachtte nog even. Hij
nam een der zware vuursteenen bijlen op en sloeg er mede op de
buik van de urn, waarin met een doffen slag een gat gruizelde.
„Zou het dan waar zijn, dat de Scandiërs eens in ’t land der Nerviërs
gewoond hebben?” peinsde Sogol. „Er zijn Galliërs, geliefde, die
volhouden dat Scandia, [159]bevolkt is geworden van uit Gallië. Maar
wie kan dat nagaan?”
„Ja heer.… de twee vreemde wijven zwerven hier weer rond.… Zij
kwamen uit het boschje daar en toen ze mij zagen, vluchtten ze
weer naar dien kant weg.…”
„Veel is er voor haar niet van hem overgebleven!” zei hij, starend
naar het verbrande lijk van den priester.